Met 2,5 sliep mijn zoontje nog zo 2 uur tussen de middag. Maar het begon op een gegeven moment heel lang te duren voordat ie savonds insliep... Toen de middagslaapje afgebouwd en sindsdien slaapt ie binnen 5 minuten en slaapt ie van half 8 tot half 7/ 7 uur. Af en toe doet hij smiddags nog een middagdutje (als hij bijv naar de peuterzaal is geweest) Hij is nu net 3.
Wat sneu dat je het zo zwaar hebt. Maar zo te horen heb je een heel normaal kindje hoor. Peuters die altijd netjes lopen op straat bestaan niet. Je moet jezelf niet wijsmaken dat het gras overal groener is! Slaaptekort kan ook rare dingen met je doen. Als je elke dag minstens een uur buiten bent, gaan jullie allebei beter slapen!
Pictobord, is het eerste wat in mij opkomt. Geef met behulp van plaatjes aan wat je die dag gaat doen,zo krijg je veel meer structuur en is het voor jezelf ook rustiger.
Ik heb bij mijn zoon het middagslaapje rond die tijd afgeschaft. Daarna sliep hij ongeveer van 20:00/20:30 tot 6:00/7:00, dus maximaal zo'n 11 uur.
Mijn dochter is van ongeveer dezelfde leeftijd en ook behoorlijk druk, incl weglopen. Het lijkt soms wel of het alleen mijn kind is, want op het moment dat ze zich misdraagt, zie ik natuurlijk alleen maar van die makke volgzame kinderen om me heen. Ben altijd blij als ik het ook af en toe bij anderen zie. Het middagdutje heb ik afgeschaft, het was een drama om haar in slaap te krijgen maar als ze dan sliep, sliep ze soms wel 3 uur! Waardoor het ook 's avonds drama was. Nu gaat ze tussen half 8/ 8 uur naar bed, eerst tandenpoetsen, badderen, boekje lezen en dan slaapt ze binnen 5 min. Ze slaapt rustig tot 8.30 uur uit. Ze zou dus misschien zelfs iets eerder naar bed kunnen. Voor boodschappen neem ik ook de kinderwagen mee, als ze niet luistert moet ze in de kinderwagen. Het gaat niet altijd goed, en ik blijf er niet achteraan rennen. Gelukkig krijgt ze zichzelf niet helemaal los. Maar ik blijf het wel proberen, ze mag met zo'n klein karretje lopen, en dat vindt ze geweldig. En als ze dan toch wel eens wegloopt en verstoppertje gaat spelen, dan krijgt ze een waarschuwing en de volgende keer in de kinderwagen. En dan herhalen, herhalen, herhalen. Ik denk dat ieder kind van deze leeftijd flink wat tijd buiten nodig heeft, zodat ze goed kunnen uitrazen en met leeftijdsgenootjes in aanraking komen. Ik vind het soms doodeng als ze ergens opklimt, maar ik probeer het ook te laten gaan. Want ze roept me echt wel als ze hulp nodig heeft. Natuurlijk bij schommels en draaimolens haal je ze weg, als daar grotere kinderen op zitten, dus de echt gevaarlijke dingen. Ik merk ook altijd aan mezelf dat als ik te laat ben gaan slapen, dat ik de dag erna sneller gefrustreerd raak, en het helpt wel om te beseffen dat het probleem dan vooral bij mij ligt. Dat is namelijk makkelijker op te lossen. Ik zou in jouw geval juist in de ochtend al wat actiefs gaan doen zodat hij al wat energie kwijt is. Ik vind het ook lastig hoor, als het regent, ga ik ook liever niet naar buiten. Binnenspeeltuin of zwembad zijn dan misschien wel een goede optie. Hopelijk krijg je ook via het cb nog wat extra hulp, en misschien ook je huisarts inschakelen voor je eigen depressie.
Qua gratis activiteiten is er nog de bieb. Gratis lidmaatschap voor kinderen, en soms nog activiteiten waarbij jij ook andere moeders ontmoet. En zou het niet handig zijn om hem toch bijvoorbeeld eens per week bij je moeder te laten slapen? Dan kan jij bijvoorbeeld die avond sporten. Of is dat echt onwenselijk met haar achtergrond? Het is heel duidelijk dat je er doorheen zit een dat vind ik ook niet gek. Maar het lijkt erop dat jullie elkaar hierin versterken. En o ja. .. Ik vind naar buiten gaan ook niet altijd leuk. Maar merk wel dat we er allemaal van opknappen. Ik ga liefst in de ochtend, dan kunnen ze s middags rustig spelen.
Mijn moeder heeft verschillende psychische aandoeningen waaronder "hamsteren" haar hele huis staat vol met troep en onzin waardoor ze haar eigen kont niet kan keren. Ze zegt elke keer weer dat ze het gaat opruimen en ruimte gaat maken. Maar ondertussen zijn er al vele jaren voorbij gegaan. Hulp wil ze niet. En volgens haar is er altijd wel een reden waarom het niet zou kunnen. Dus dat gaat voorlopig ook niet gebeuren. Ze koopt wel allemaal spulletjes voor mijn zoontje, maar je kan al raden hoe het huis eruit ziet als je alleen maar blijft inslaan en nooit wat weggooit. Zo ben ik dus ook opgegroeid. Maar dat is een verhaal apart. Dit is alleen het topje van de ijsberg waardoor het leven met haar zo moeilijk is. Ik zal proberen in het vervolg inderdaad in de ochtend naar buiten te gaan. Ik zal mijn horizon toch moeten verbreden. Ik heb alleen zo weinig energie. Maar de afspraak voor de dokter ga ik binnenkort maken. Want er moet echt wat gebeuren. Ik zit er wel ergs mee. Met name voor mijn zoontje. Ik wil dat hij een gelukkige jeugd heeft.
Als ik jou verhaal lees dan denk ik dat je morgen de huisarts moet bellen en daar moet gaan praten. Dan gaan de balletjes rollen. Gooi je eettpatroon om als dat kan en ga echt vroeger naar bed. Mijn zoontje is 2 jaar en bijna 3 maanden en heeft een zeer pittig karakter. Juist dingen met hem ondernemen doet mijn zoontje goed en ik denk dat dat voor jouw zoontje net zo is. Als ik jouw verhaal lees dan doe je in mijn ogen echt te weinig met hem. Situaties ontwijken omdat hij niet luistert schiet niet op, hij moet het toch echt leren. Mijn zoontje slaapt van 13u tot ongeveer 15u dus de ochtend is voor ons het langste dagdeel. Tot een uur of 9.30/10u lummelen we wat thuis, daarna gaan wij altijd weg. Elke dag weer. Een flink stuk fietsen, een boodschap doen, langs de winkels, naar het strand, naar de kinderboerderij/etc/etc/ Doe ik dat niet dan wordt hij vervelend want dan heeft hij energie te veel. Hij slaapt dan nog wel s middags maar vaak gaan we daarna ook nog even weg of we hangen wat in de tuin, we verven, doen een spelletje, etc. Het gedrag wat jij schetst van je zoontje vind ik totaal niet gek, mijn zoontje loopt ook wel eens weg in een winkel, probeert ook uit de kar te klimmen, etc. Ze moeten leren hoe het werkt en daarbij zijn het peuters, die zoeken grenzen op. Maar wij zijn de 'baas'. Uit het karretje klimmen krijgt mijn zoontje de kans niets eens voor, zodra hij aanstalten maakt om omhoog te komen zeg ik er wat van. Weglopen in een winkel? Prima maar dan betekend dat wel dat ik daarna de hele tijd je hand vast hou. Mijn zoontje mag het meestal wel proberen om zelf te lopen in bijv. de supermarkt maar ik zeg wel altijd van te voren, als je niet bij mama blijft zet ik je in de kar. En als dat dan uiteindelijk moet omdat hij weg loopt dan gaat hij ook gillen en huilen maar daar trek ik mij echt niks van aan. het gedrag in de speeltuin is ook normaal, ze zien gewoon nauwelijks gevaar. Ze moeten alles echt leren en dat gaat niet vanzelf. En zo te lezen zot jij zo enorm laag in je energie, daar moet je eerst wat aan gaan doen. Als dat beter gaat kan je je ook meer en beter op andere zaken richten. Maar je zal zien dat wanneer je begint met echt dingen met hem te ondernemen dat je daar ook echt energie van zal krijgen. Sterkte!
Doe jezelf en je zoontje een plezier en maak niet 'binnenkort' een afspraak bij de dokter, maar morgen. Uitstellen zal niets aan de situatie veranderen.
Eens, morgen meteen. Je doet je kind tekort en dat is niet acceptabel. Ik snap dat depressieve gevoelens heel naar zijn en dat vind ik erg voor je maar je kind is nu de dupe. Een kind leert door te spelen, door buiten te zijn. Zijn gedrag laat zien dat hij verveelt is en meer nodig heeft. Hij zal ook meer slapen als hij goed moe is, dat scheelt dan voor jou (kun jij die tijd gebruiken om iets voor jezelf te doen). Heb je mogelijk dat hij 4 dagdelen naar de psz gaat? Als je de situatie voorlegt bij een arts of cb, zal je die indicatie zeker krijgen. Verder een vast dagritme hanteren, ik las er geloof ik eentje van Amdaa. Dat is voor jullie beiden heel goed en geeft structuur. Sterkte.
TO als ik jouw verhaal lees zie ik een vicieuze cirkel waar je inzit. Je zoontje is vanaf het begin al onrustig en kost veel energie. En jij zit in een depressie en hebt mede daardoor geen energie. Gevolg is dat hij nog drukker wordt omdat hij zijn energie niet kwijt kan. Ik denk dat je heel erg snel zaken goed moet gaan aanpakken. Op deze manier doorgaan zal ervoor zorgen dat jij het nog slechter aankunt en dat je straks een kind met een gedragsstoornis hebt (of erger). Ik bedoel het niet vervelend maar er is nu nog wat aan te doen en hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt. Dit gaat zich niet vanzelf oplossen. - Zoek zelf hulp voor je problemen. Ga zo snel mogelijk naar de huisarts en laat je doorverwijzen. Een depressie is heftig en er zijn (zo te lezen) nog al wat problemen uit je verleden. Dat heeft helaas invloed op hoe jij met je zoontje om kunt gaan. Als jij niet goed in je vel zit kan je ook niet goed met hem omgaan. - Ga zelf gezonder leven. Dus zelf op tijd naar bed en gezonde voeding (daar krijg je ook energie van). - Zoek opvoedkundige hulp via het consultatiebureau, Loes of centrum voor jeugd en gezin etc. Er zijn voldoende mogelijkheden om laagdrempelige en gratis hulp te krijgen. Iemand die je tips kan geven en met je mee kan kijken. Verder heb jij in je verleden natuurlijk ook geen goed voorbeeld gekregen waar je nu op terug kunt vallen. Het is niet normaal dat je een kind van 2,5 nergens mee naar toe kunt nemen in het openbaar. Ook zijn achterstand op het gebied van taal en spraak lijkt mij een probleem (en zorgt bij hem misschien ook wel voor frustratie omdat hij zich niet kan uitten). - Ik lees in jouw verhaal niets over de peuterspeelzaal. Waarom gaat hij daar nog niet naar toe? In jouw situatie kan je zelfs een indicatie krijgen voor meerdere dagdelen. Jij krijgt wat rust in de thuissituatie en hebt tijd voor jezelf, het huishouden en de boodschappen. En hij wordt geholpen bij zijn ontwikkeling (ook op het gebied van taal). Verder lijkt mij het omgaan met andere kinderen en aanleren van regels bij hem erg van belang. Hoe met dat anders straks op school? Voor mensen met weinig inkomen gelden andere bedragen en zijn aanvullingen vanuit de gemeente mogelijk. Kinderen van die leeftijd (en zeker jongens) moeten hun energie kwijt! Ga dus iedere dag echt naar buiten. Bij voorkeur in de ochtend als hij nog wat meer energie heeft. Door thuis te blijven zitten zorg je voor frustratie bij hem en dat uit zich in slecht gedrag. Hij moet iedere dag even kunnen rennen, klimmen etc. Ga dus naar de speeltuin in de buurt, een park, de eendjes voeren etc. In huis bij een depressieve moeder zal hij alleen maar vervelender worden. Verder kan je door buiten te zijn ook regels oefenen (luisteren naar jou, omgaan met anderen etc).