Ik kan me hier wel in vinden. Fulltime werken betekent eigenlijk dat een ander jouw kind opvoedt. Ik snap dat mensen moeten blijven werken om alles te kunnen betalen, maar fulltime? Dan zou ik nog eens naar mijn maandelijkse uitgaven kijken. Ik denk trouwens dat er best veel vrouwen hun carrière heel belangrijk vinden. Ieder zijn ding, maar ik zou het niet kunnen.
ik werk onregelmatig dag/avond/nacht/weekenden ik ben steeds minder gaan werken en werk nu nog 10 uurtjes in de week dus stelt niet zoveel voor ik vind het heerlijk om er eventjes "uit" te zijn maar kan ook niet wachten tot ik weer naar huis kan haha ik heb wel beide kindjes nog thuis maar straks gaat de oudste naar de psz mijn man werkt ft 5 soms 6 dagen in de week tot 17.30 dus ik doe (bijna) alles in huis boodschappen doen we samen huishouden hou ik altijd bij doe elke dag wel iets
Eens met Tuc, maar zulke discussies blijven toch altijd lastig. Ik vind het ook echt wel knap hoe ouders zoveel kunnen werken en toch het gezin draaiende weten te houden. vooral op het gebied van sport, zwemmen, vriendjes, schoolactiviteiten, huiswerk en dat soort zaken. En dagelijks stofzuigen is ook niet zo zeer mijn eerste prioriteit maar je kan toch ook niet alles maar laten liggen.
Ik werk 3 dagen (24u) met 2 uur reistijd per dag. Mijn man 36 uur onregelmatig. Het is qua oppas goed te doen (gemiddeld 2 dagen of dagdelen per week), maar juist door dat onrechtmatige vind ik het erg lastig tijd voor ons zelf te vinden. Door de week s avonds kan ik niet weg, omdat mn man werkt. Hij heeft vaak "weekend" op de dagen dat ik werk. Dan kan hij ook niks doen. Zijn we samen thuis, is het wel fijn ook eens met zn 3tjes iets te doen, me-time hebben we beiden weinig. Af en toe droom ik ervan dat hij gewoon 9-5 werkt 5 dagen, ik een gewoon baantje voor 2 dagen heb en dat ik om 5 uur als hij thuis komt zorg dat het eten klaarstaat. Hij heeft wel eens cursus en zo'n dag vind ik heerlijk. Wat betreft minder uren werken, in mijn functie kan het ook niet. Ik ben van 32 maar 24 gegaan, maar is eigenlijk te weinig. Ik wil straks voor in ieder geval 6 maanden 2 dagen werken, even kijken of het financieel ook haalbaar is, en of mijn werk het me niet mag weigeren.
Wij werken beide 4 dagen, zoontje gaat twee dagen naar opvang en 1 naar opa en oma. Ik krijg best veel opmerkingen altijd over: werk je zoveel? Waarom "neem" je dan kinderen? Als ik dan zeg dat m'n partner ook 4 dagen werkt (en hoeveel gezinnen zijn er wel niet met moeders die 3 dagen werken en vaders 5?) dan vindt men het alsnog veel. Terwijl of s bij mij of mijn man is wat mij betreft om het even is. Thuis is thuis. Ik vind het verder heel goed dat hij lekker naar de opvang gaat 2 dagen per week. Hij leeft echt op van andere kids. Maar goed het topic was al beetje afgedwaald 😉 ik vind het prima te doek de combi! Nu vind ik wel m'n baan erg leuk, heb ik 20 min reisafstand en ben ik om 5 uur thuis (en m'n man ook we beginnen vroeg) en zit de opvang naast ons huis. Dus waarschijnlijk werkt dit mee! En verder niet te kritisch zijn (moeilijk ik ben vreselijk schoon georganiseerd en perfectionistisch dus ik wil nog wel eens overlopen) maar toverwoord is de taken goed verdelen. En daarnaast de boodschappen laten leveren door hello fresh of ah en een werkster voor de grote schoonmaakklussen. Maar nier iedereen heeft dezelfde wensen en of draagkracht of krijgt dezelfde draaglast. Dus doe waar jij je goed bij voelt! En oh ja iemand zei hier: waarom neem je dan kinderen? Daar ga ik niet eens meer antwoord opgeven dat vind ik altijd een hele gemene opmerking!
Heel veel mensen hebben geen keuze in hoeveel ze werken. Het kan zijn omdat het financieel moet, of omdat je in dat werk niet minder kunt werken. En er zijn mensen die van hun werk genieten. So what je bent echt geen mindere ouders als je 5 dagen werkt ofzo hoor. Als je de tijd die je hebt met je kinderen dan maar echt aan je kinderen besteed. Wij werken allebei veel, kinderen zitten wel al op school. Maar kinderen sporten allebei 3x in de week. Daar ben ik altijd bij. In het weekend en 'savonds krijgen ze genoeg aandacht en komen niks te kort. Als ik minder zou werken, kunnen ze niet de sporten doen die ze willen. Kunnen we niet de uitjes doen die we leuk vinden. Zullen wij meer financiële stress krijgen waardoor het er echt niet gezelliger op zou worden. Wij zouden minder gelukkig zijn en mijn kinderen dus ook. Laat iedereen gewoon zijn of haar eigen keuzes maken in plaats van altijd zo te oordelen zonder dat je de verschillende situaties kent. Je kunt er best vanuit gaan dat iedereen het zo doet, zoals zij denken dat het beste is in hun situatie.
Tot mijn zoon naar school ging 1 dag OV genomen nu gaat hij naar school maar ik werk heel vaak s avonds was ook hulpouder op sportdag was aanwezig op het moederdag gymmen etc. Full time werken is niet perse tussen 8 & 5. Hij gaat naar de VSO maar niet omdat ik hem zelf niet naar school kan brengen maar omdat het niet lukt hem op het school plein af te zetten daar werd hij heel ongelukkig van. Nu wordt hij overgepakt en zit hij beter in zijn vel. Niet alles is zwart wit. En nu ga ik mijn huis houden doen zoon krijgt ook een doekje zijn we zo klaar
Mijn zoon zegt mama ik wil later bij jou werken dan mag ik ook steeds op vakantie. Ja 45 weken per jaar ben ik zeker thuis de overige reis ik wel eens en dan is hij heel trots. Afgelopen Februari is hij zelfs mee geweest voor een week . Heeft veel indruk op hem gemaakt
Waarom is dat gevaarlijk? Het ligt alleen niet altijd zo simpel zoals jij het nu neer zet Ik heb bijvoorbeeld een onwijs drukke (en goedbetaalde) baan die echt niet in minder uren gedaan kan worden. En ik ga echt niet een domme baan opzoeken zodat ik meer thuis kan zijn (met minder inkomen). En zo zijn er vast nog meer mensen die niet minder uren kunnen gaan werken omdat hun functie het niet toelaat, of omdat het financieel niet kan of met een andere reden. Ik zelf ben geen type die alles laat vallen omdat ik een prachtig kind heb, helaas kan dat ook niet ivm twee woningen omdat ik er eentje aan de straatstenen niet kwijt raak maar als het wel zou kunnen dan zou ik het ook niet doen. Ons kind gaat ook niet 4 dagen naar de opvang trouwens (dus verkeerde aanname) ik werk namelijk 2 dagen thuis en mijn partner heeft een eigen boerderij dus ook vrij flexibel qua dagindeling.
En hoe het straks gaat als er misschien nog eentje bij komt of als onze zoon ouder wordt? Geen idee, wie dan leeft, wie dan zorgt
Ik begrijp je mening ergens wel. Ik kies liever ook voor een parttime baan. En normaal gesproken zorg ik daar dan ook voor. Maar ik denk niet dat elke vrouw daar daadwerkelijk ook voor wilt kiezen. Zeker in deze tijden niet met ontslagen en dergelijke. Meestal als je überhaupt wat vindt is het fulltime. Tja en in mijn geval..... mijn functie vervalt, dus ik zal wel moeten studeren en dus fulltime aan de bak moeten. Leuk is anders. Maar soms is er echt geen keus. Of ja.... ik zou een schoonmaakbaantje kunnen gaan doen, maar gezien ik later voor alle 4 de kinderen studies wil betalen, is het toch echt nodig om te gaan studeren. Zodra de studie is afgerond hoop ik uiteraard een parttime baan te vinden.
Ik snap dat er ook mensen zijn waarbij het nodig is, al denk ik ook dat je tegenwoordig veel zelf kan kiezen . Wij hebben ook een koopwoning, maar toen we deze kochten ervoor gekozen om de hypotheek laag te houden zodat het voor de vaste lasten niet nodig is dat ik full time werk. Niet de hele dag thuis willen zitten kan ik ook inkomen, ik werk zelf namelijk 2 dagen per week en vind het dan ook fijn om even weg te zijn. Maar ik ben weer blij als ik thuis ben. We kiezen ervoor geen auto voor de deur te hebben en op vakantie gaan we ook niet (meer) naar de andere kant vd wereld. Ik doe nu dan maar een 'dom baantje' wat absoluut niet bij mijn opleiding past. Maar ik ben wel bij mn zoon en straks bij het volgende kindje. Ze zijn maar zo kort klein! Die baan die komt nog wel als ze naar school zijn (dat vind ik namelijk iets anders dan opvang). En dat je dan een leukere moeder bent? Je hoeft niet altijd leuk te zijn. En dat is niet bekrompen denken, dit is gewoon mijn mening.
Aan de ene kant snap ik de reactie van Charlie wel, maar aan de andere kant: als je er niet zelf mee te maken hebt, is een aanname doen makkelijk Mijn kind is 3,5 en die weet dat papa en mama werken omdat ze dan centjes verdienen en ze dan eten, drinken en leuke spulletjes kunnen kopen. Mijn zoontje zei laatst tegen mijn man: ik ga wel mee hoor papa, dan ga ik ook 1 of 2 centjes verdienen! Ik werk 24 tot 32 uur per week en heb altijd de vrijdag voor mijn kinderen + het weekend. Doordeweeks heb ik vaak kortere dagen met een 24 urige week waardoor ik ze eerder kan ophalen. Mijn man werkt 40 uur en dat kan ook niet anders in zijn sector. Als ik ooit een andere baan zou moeten zoeken, zou ik in eerste instantie ook op zoek gaan naar parttime functies en dan voor maximaal 32 uur. Maar soms heb je die keuze niet. Oh en trouwens, mijn kids hebben het prima naar hun zin op de opvang 3 dagen pw. Soms wil de oudste niet eens mee omdat hij dan met zijn "beste vriend" of "beste meisjes vriend" wil blijven spelen
Mee eens! Ik werk zelf 3 dagen en dat vind ik helemaal prima. M'n baan is belangrijk maar mijn kind belangrijker. Ik zou het niet kunnen om 4/5 dagen de zorg over mijn kind uit te besteden.
Aan de hand van sommige meningen en post in dit topic heb ik wederom het gevoel dat ik mijn eigen moet verantwoorden dat ik de keus heb gemaakt om fulltime te gaan werken. Hier ligt het niet zo simpel. Tijdens mijn zwangerschap had ik geen contractverlenging gekregen. Heb tot 3 welen geleden (dus bijna een jaar) thuis gezeten. Wij wonen niet groot, geen tuin en willen graag verhuizen. Ik werd de laatste maanden niet gelukkig ervan om dag in dag uit thuis te zijn. De muren kwamen op mij af. Heb maanden volop gesolliciteerd op parttime functies. Ik heb altijd geroepen dat ik niet fulltime wou gaan werken als de kleine er zou zijn. Totdat ik de kans kreeg op deze baan die ik nu heb aangenomen. Grotere verantwoordelijkheid, ga nieuwe dingen leren etc. Reistijd is 20 min en ben om 17:00 al lekker thuis. Mijn vriend is nu wel 4 dagen gaan werken. Wij hebben deze keus gemaakt omdat wij vonden dat onze dochter meer heeft aan een moeder die goed in haar vel zit en gelukkig is. Financieel gezien is dit de beste oplossing en zo kunnen wij iets opbouwen. Namelijk ons kleine appartement verkopen en uitkijken naar een leuk huisje met tuin etc. Dochterlief komt niks te kort, gaat (nu ben ik een slechte moeder 😁😥 1 week 4 dagen, en de andere week 3 dagen naar de gastouder. Ze heeft het daar heel erg goed en heeft het erg naar haar zin. In het weekend hebben wij dan wel de tijd en het geld om met haar leuke dingen te doen. Mijn ouders komen om de week oppassen en helpen dan mee in het huishouden. Omdat wij nu natuurlijk nog klein wonen is het huishouden makkelijk bij te houden dat scheelt. Het is gewoon een kwestie van een ritme vinden en plannen. In mijn omgeving merk ik dat er mensen zijn die respect voor mij hebben dat ik deze keus heb gemaakt en andere mensen reageren verontwaardigd. Wij hebben deze keus gemaakt mede met het oog naar de toekomst. Wij zijn nog jong en willen toch nog graag iets kunnen opbouwen. Als laatste ben ik wel blij om te lezen dat ik niet de enigste moeder ben die fulltime werkt.
Sorry dat ik het zeg, maar wat die opmerking betreft denk je echt in je eigen kaders en in mijn ogen ontzettend bekrompen. Als ik rondloop als een stuk chagrijn, waarbij het elke dag lijkt alsof ik ongesteld ben of een week lang slaapgebrek heb en dit vervolgens ook nog afreageer op mijn kinderen, dan is dat voor mij voldoende reden om wél te gaan werken. Ik ben van mening dat je dus wel altijd een leuke mama moet zijn als dat even kan (depressies en medische oorzaken daargelaten). Wat heeft mijn kind aan een mama die altijd thuis is, maar echt een stuk ongeluk is? Juist... Helemaal niks.
Dit is inderdaad jou mening. En ik denk dat het ieder voor zich is. Jij vind op vakantie gaan bijvoorbeeld niet nodig en geeft daar niks om. Andere gezinnen kiezen er wel voor om jaarlijks er 3 weken helemaal erop uit te zijn. Of om ik het weekend leuke dingen te ondernemen. Dat is de keuze die iedereen maakt. Zou saai zijn als iedereen hetzelfde zou doen en zou denken.