Ik ga stoppen met werken sinds de komst van ons tweede kindje. Waarom? Omdat ik de helft van mijn salaris rechtstreeks afsta aan het kinderdagverblijf. En omdat ik het liefste zelf voor mijn kinderen zorg en met een kopje thee klaar wil zitten als ze straks vol verhalen uit school komen. Werken heeft voor mij geen prioriteit nu. Om toch wat bij te verdienen (wat dat is noodzakelijk) zoek ik paar poetshuizen en spelen de kindjes gezellig even bij opa en oma. Kan dit straks ook mooi onder schooltijd doen. Ideaal voor mij. Mijn wens was vroeger altijd al moeder zijn. Ik hoef geen carrière te maken. Wie weet als ik 40 ben.. maar ik leef nu
Dat iemand het "nodig" heeft om een aantal uurtjes te werken kan ik heel goed inkomen...soort afleiding oid. maar dat je per se 4 of 5 dagen moet werken om een leuke moeder/vader te zijn??? Ja dat vind ik vreemd. Je bent dan een leukere moeder op die 2 of 3 dagen dat je thuis bent...maar op die andere dagen toch ook niet
Ik heb er diep respect voor als je full-time werkt omdat je uitgaven patroon dat van je vraagt. In onze vriendenkring werken koppels beide full time voor de 4e/5e vakantie en zo meer. En dan de kindjes full-time naar de oppas + in het weekend willen de ouders wel ontspannen na een week hard werken door de halve zondag te hockeyen en de halve zaterdag te lunchen en winkelen in de stad. Ik zie iets aan kinderen die binnen deze opvoeding groot worden, ze zijn al jong materialistisch en verkeren in een totaal verveeld milieu. Mensen die hard werken omdat ze voor de kosten dekking fulltime werken laten het in het weekend niet zo breed hangen en brengen meer tijd door met hun kinderen. Ik heb zelf zo'n stap terug gedaan na mijn bevalling, gekozen voor een kdv wat niet in het hockey en borrel milieu zit. Ondanks dat we dus wel hockeyen en borrelen maar ook op 2 dagen oppas/kdv na alles zelf doen en samen doen. Nu hebben we wel geluk met een heel goed lopend bedrijf, al is daar ook 10 jaar hard voor gewerkt.
Heftig!! Jij word een stuk ongeluk als je thuis met je kind bent en niet werkt ..... kijk ik begrijp goed dat je wegens financiële redenen (veel) werkt, al geven wij wat luxe op zodat ij thuis kan gaan blijven straks), maar dat je gaat werken omdat je gaat werken zodat je een leukere moeder bent, kan ik met mijn pet niet bij! Alsof moeder zijn een bijbaantje is :x
Altijd leuk zijn of altijd een druk chagrijn zijn, daar zit ook nog wat tussen. Ik vind vakantie ook belangrijk, ik zei alleen dat het niet naar de andere kant vd wereld hoeft. En ook zonder heel veel geld uit te geven kan je leuke dingen doen en erop uit. Ik bedoel alleen dat heel veel geld voor die dingen niet altijd nodig is. Ik snap dat er andere meningen zijn en daar heb ik begrip voor. Wij doen het zo en daar ben ik blij om en trots op. Een ander is blij en trots dat beide ouders fulltime werken en dat alle ballen desondanks in de lucht worden gehouden. En dat is prima
Ik werk ten eerste parttime (lezen heet dat) en ten tweede zou ik inderdaad ongelukkig worden als ik fulltime thuis zou zitten met mijn kinderen. Wat deze uitspraak betreft ben ik zeker niet de enige, want zowel op mijn werk als in mijn vriendenkring zitten eigenlijk alleen maar mama's die deze mening delen. Het is net of je niet mag zeggen dat je ongelukkig wordt van thuis zitten met je kinderen, omdat je nou eenmaal kinderen hebt Ook als ik de keus zou hebben om thuis te blijven, zou ik dit niet doen. Als jij daar met jouw pet niet bij kan is dat jouw mening en daar lig ik echt niet wakker van
herkenbaar! Ik ga ook fulltime voor mijn kleine zorgen..mijn man werkt als zzpér en er komt voldoende binnen om van te leven...we zijn niet superrijk en ik zou kunnen gaan werken voor bepaalde luxe..maar mijn prioriteit is echt dat ik mijn kind zelf ga opvoeden ik wil ook thuis les gaan geven als hij groter is. Ik heb ook altijd een mama droom gehad..en dat is de mooiste job die er is als je het mij vraagt! Ik heb altijd voor kindjes gezorgd als gastouder en ind e opvang..ik weet dat dit ook gewoon veel van je vraagt dus als thuis blijvende moeder ben je niks minder dan een (fulltime) werkende. Het is gewoon maar net wat de omstandigheden toelaten maar ook waar je prioriteiten liggen. Er wordt veel gesproken over leuke dingen doen in het weekend. Voor leuke dingen doen in het weekend hoef je echt niet fulltime te werken als vrouw hoor. Het leuke aan kinderen is dat ze blij worden van niets...naar een speeltuin met wat lekkers is voor hun net zo leuk als naar een pretpark. Je hebt helemaal niet veel geld nodig om een kind blij te maken Maar net als la veel gezegd wordt..iedereen is anders en het zou wat zijn als we allemaal hetzelfde denken en handelen over alles toch! zolang jij maar helemaal achter je keuzes staat. Lijkt mij idd erg zwaar huishouden, fulltime werk en nog kinderen. Ik zou echt mets chema's gaan werken denk ik. En hoe zwaar het ook mag zijn...het huishouden bijvoorbeeld verdelen over de week (samen emt je partner) zodat je in het weekend echt kan bijtanken en alle aandacht hebt voor je gezinnetje. Suc6 met het vinden van een balans!
Ik werk 15 uur per week. In de praktijk ben ik wel 20 uur bezig per week. Ik vind het huishouden plannen, plannen en nog eens plannen. Nu plan ik bijv. dat ik 2 wassen heb gedraaid, voordat baby weer moet slapen en wij lopend het dorp in gaan, was hangt dan buiten en is vanmiddag droog. Dat soort dingen. Altijd even opruimen voor je weggaat. En verder: beetje loslaten. Soms is het gewoon veel. Ik werk trouwens voor de centen en ik vind het een zeer welkome afwisseling. Even een andere soort verantwoordelijkheid. Nl. even geen kinderen, maar andere werkzaamheden. FT zou ik niet willen eigenlijk, tenzij het niet anders zou kunnen.
Volgens mij is het ook typisch Nederlands om elkaar in hokjes te plaatsen, meteen een oordeel klaar hebben, en dat je het in andermans ogen toch nooit goed kan doen. Als men de keus maakt om wat voor reden dan ook om fulltime te gaan werken en haar/zijn kind(eren) 4 dagen of meer naar de opvang te brengen wordt je al snel gezien als slechte ouders en dat de kids dan materialistisch opgevoed worden. Maar als je dan minder uren gaat werken en deze keus niet maakt is het ook weer niet goed voor sommige mensen. Laat elkaar toch in elkaars waarde en respecteer elkaars meningen en opvattingen. Veel gezinnen maken echt niet zomaar de keuze om minder thuis te zijn en meer te gaan werken. En sowieso niet alleen maar omdat ze dan een leukere moeder zijn
Mag je geen leven meer hebben als je kinderen hebt? Even on topic, hoe hou je het vol: - eerlijk alle taken in en om het huis verdelen met je partner - loslaten dat alles perfect schoon en/of perfect opgeruimd moet zijn - voldoende tijd voor jezelf inplannen - zorgen dat je thuis echt thuis bent en op je werk alleen werkt - hulp inschakelen als het nodig is (boodschappen bestellen, hulp in de huishouding etc)
wat regeer jij toch fel. Verdediging waarschijnlijk. hoezo moet ik beter lezen? Ik schrijf nergens dat jij fulltime werkt. Dat weet ik helemaal niet en boeit me geen reet. Ik schrik alleen van jouw woorden dat je thuis ongelukkig wordt. En nee ook ik lig daar niet wakker van. Zolang iedereen doet waar zij zich goed bij voelt? Dat je elkaar niet begrijpt is dan toch prima, iedereen is (gelukkig) anders!
Moeder zijn is een onderdeel van je bestaan, maar niet het enige onderdeel... Weet je waar ik met mijn pet niet bij kan? Dat dit soort argumenten volkomen geaccepteerd zijn van vaders, maar niet van moeders. Hoeveel vaders zeggen niet dat ze fulltime moeten werken omdat ze het thuis niet trekken? Is vaderschap dan ook maar een bijbaantje? Waarom kan iemand wel een goeie vader zijn als ie 5 dagen werkt, maar kan iemand niet een goeie moeder zijn als ie 5 dagen werkt?
Hier sluit ik me bij aan! Ik herken die manier van denken wel hoor, mijn moeder heeft dat notabene ook. Die wilde moeder worden/zijn en niets anders. Die had geen behoefte aan een hobby buiten de deur, drankjes met vriendinnen, of een carrière. Nu moet ik zeggen dat zelf ook wel een beetje had overgenomen, maar toen ik eenmaal fulltime thuis kwam te zitten begon ik me ook af te vragen van: is dit het nou? Is dit alles wat IK ben? Niet dat ik geen plezier haal uit het moederen, maar ik kwam er toch ook wel achter dat ik ambities heb. Dat ik mezelf, ook ten omwille van mijn kind trouwens, wil ontwikkelen en dat ik deze 'honger' naar groei ook graag aan mijn kinderen wil meegeven. Ambitie is geen slecht iets, tenzij het je wordt opgelegd natuurlijk. Maar ik heb dan het geluk dat ik deze kan uitoefenen vanuit huis en er dus geen opvang aan te pas komt. Maar goed: ik ben dus een moeder en daar ben ik trots op. Ik prijs mezelf elke dag weer gelukkig dat ik een moeder mag zijn. Dat ik een prachtig gezin heb, in een leuk huis (oké dit mag wel wat leuker ) en daarnaast ook mijn eigen aspiraties en hobby's. Net zoals mijn man. Ik word er inderdaad niet vrolijk van om hele dagen thuis te zitten en te 'moederen'. Niet omdat ik geen moeder wil zijn, maar omdat ik naast een moeder ook gewoon Warboel ben.
Natuurlijk is moeder zijn een onderdeel van je bestaan..Maar ik snap gewoonweg niet dat je er behoefte aan hebt om je kind bij een 'vreemde' te laten om geld te gaan verdienen. Waarom moet een kind vanaf zn geboorte zo ongeveer meedraaien in een groepsproces op een kdv? En.. hierdoor voelen veel werkende moeders zich natuurlijk weer aangevallen... terwijl ik alleen zeg dat IK het niet snap. Maar het gaat er niet om of ik de keuzes van een ander wel if niet snap. Het gaat er om of ik de dingen doe/regel zoals ik ze het liefste wil. En als iedereen dat nou doet en zich niet altijd gelijk aangevallen voelt zou het gezelliger zijn op deze wereld. Mij interesseert het weinig tot niks dat andere moeders geen leuke moeder zijn als ze veel thuis zijn of dat ze er niet aan moeten denken om altijd maar thuis te zitten. Dat zegt toch niks over MIJN keuze?? Dat is hoe zij zich er onder zouden voelen. Prima!! Of ik dat kan begrijpen is natuurlijk een heel ander verhaal.
Even een oprechte vraag: waarom worden ambities/groei enz vaak gelinkt aan een betaalde baan? Ik lees in dit topic deze dingen vaak als reden om een betaalde baan te hebben. Ik heb jarenlang ook dat idee gehad. Ik doe nu veel vrijwilligerswerk. De mensen waar ik het voor doe zien mij duizendmaal liever als mijn klanten uit de periode van mijn betaalde banen. De contacten hebben veel meer diepgang als die ik ooit heb gehad met oppervlakkige collega's. Ik denk niet dat je werk of je ambitie tot ... je maakt tot een gewaardeerd persoon of iemand die zich kan ontwikkelen tot ... Het gaat er om hoe je je voelt in een bepaalde rol. Als moeder, als werknemer of als vrijwilliger. En als je dat voldoening geeft is het toch goed?