En daar zit ik in dan ineens in deze topic. In mijn onder bewustzijn altijd geweten dat ik een alleenstaande moeder zou worden, alleen flink in de ontkenning geweest. In mei heb ik dan toch de knoop doorgehakt met mijn partner(ex). Na een relatie van 3 jaar, een kleine lief mooie prinsesje rijker is de koek op. Drugs, ruzies, agressie, schreeuwen.. alles is gepasseerd. Ik ben vreemdgegaan, mijn plezier buiten de deur gezocht (zoenen). Ik kan en wil deze relatie niet meer laten slagen. Ik heb totale oogkleppen op mijn ogen en doe alsof er niets aan de hand is. Sterk blijven wordt er mij gezegd. Vecht voor je meisje. Nouuuuu.. inmiddels zit ik in een flinke rollercoaster. Een trein waar je gewoon instapt of moet ik zeggen.. geduwd wordt. Ik ben 2 keer naar mijn advocaat geweest om van alles in gang te zetten. Ex wil toch weer mediation en dan weer niet, en dan weer wel etc. Om echt hysterisch gek van te worden. Mijn ex wil een gevecht.. en gevecht om onze dochter. Zij is de hoofdprijs, de medaille en de gouden beker. Terwijl ik helemaal geen gevecht wil. Ik wil dat ze haar vader blijft zien, ik wil dat ze haar vader lief vind helaas wil mijn ex mij uit mijn moederlijke macht zetten. Hij wil mij met de grond gelijk zien.. en voor wat? Als ik hem nu nog een vinger zou geven neemt hij mij zo terug. Ondanks alles dat gebeurd is. Wij kunnen ook niet meer met elkaar omgaan, hoe graag ik dit ook wil. Als ik mijn ex zie, raak ik zelf opgefokt. Verschrikkelijk verdrietig dat wij niet door 1 deur kunnen gaan voor onze dochter. Ze is tenslotte pas 2,5 jaar. Heeft vorige week gezien hoe haar vader zichzelf sloeg met een stofzuiger. En vervolgens sloeg hij vanmorgen een glas kapot op zijn voorhoofd. Inmiddels ben ik ook doodsbang voor mijn ex. Ik ben zelfs sinds gisteren het huis uit gegaan. Ons koophuis, wat in de toekomst van hem wordt en niet meer van mij is. Ik heb er vrede mee.. er is teveel narigheid gebeurd in dat huis(we hadden het 1 juli pas een jaar). Wat ik wil met dit verhaal? Ik weet het niet maar het is fijn mijn verhaal kwijt te kunnen bij vrouwen die zelf ook alleenstaande moeder zijn. Ik ben inmiddels hard op zoek naar een nieuwe huurwoning. En ik heb een bedrag klaar staan om dit in te gaan richten. Lief klein meisje, mama vecht voor je! Tot de dood ons scheid. En zoals mama al vanaf dat je in mijn buik zit zingt: just the two of us, we can make it if we try!
Ik zit een soort gelijke situatie, kan je momenteel geen advies geven. Ik zit zelf helemaal vol en in de knoop. Wel wil ik jou veel geluk en kracht toewensen, dat zul(len) jij (ik) nodig hebben.
Wat verdrietig dat je in deze situatie zit. Maar als ik je verhaal lees, denkt ik dat het goed is dat je deze keuze gemaakt hebt, hoe zwaar ook! Overigens, ik wil je ex niet veroordelen zonder zijn verhaal te kennen, maar uit jouw schrijven komt hij op mij over als een onberekenbaar en misschien wel gevaarlijk persoon. Als jij dat ook denkt, zou ik tóch het gevecht om je dochter aan gaan. Ik snap dat je liever met hem door één deur wilt kunnen, maar als hij in haar bijzijn glazen kapotslaat op zijn eigen hoofd, zou ik vrezen voor haar veiligheid... sterkte met de situatie!
Dit klinkt echt niet gezond. Ben maar blij dat je daar weg bent, want iemand die zijn woede niet in de hand kan houden en op zo'n manier reageert..dat is gewoon gevaarlijk. En denk je dat je met zo'n persoon ooit door 1 deur zou kunnen? Ik weet het niet..hij klinkt nogal onvoorspelbaar.. Ik zou zeggen: Vooral aan je dochter en jou denken..het is jullie toekomst
Hele verstandige keuze. Het wordt een moeilijke tijd. Maar het komt allemaal goed. Maak melding van alles wat hij doet ook qua het huiselijke geweld ( ook jegens zichzelf) Laat je niet bangmaken dat hij je uit je moederlijke recht kan plaatsen, zeker niet z'n persoon. Denk nu idd vooral aan je dochter en jezelf!