10 uur bevallen, 12 uur mijn familie op visite. HEERLIJK! Was namelijk zo trots. Iedereen binnen 30 minuten weer weg overigens. Ze begrepen ook wel dat we niet zaten te wachten op urenlang bezoek. Bij m'n tweede 21.30 bevallen en pas om 9 uur het eerste bezoek. Onze oudste mocht namelijk als eerste haar broertje zien. Familie vond het uiteraard jammer dat ze zo lang moesten wachten, maar begrepen het helemaal. Vergeet vooral niet dat de geboorte ook een familieaangelegenheid is. Je moeder doet dit echt niet om je te pesten. Ze is vast ook op van de zenuwen nu je hoogzwanger bent.
Doen waar je je goed bij voelt. Ik vonderzoek het fijn om mijn moeder zo snel mogelijk na de bevalling bij me te hebben km de baby te laten zien. Maar we belden altijd pas nadat de placenta er was. Ze moeten altijd nog een stuk rijden namelijk dus tijd om te hechten is er zat.
Ik vind dat TS gelijk heeft. Als je voorziet dat je dat graag wil, dan kan je beter nu al de verwachtingen managen, om te voorkomen dat ze strax te vroeg voor je neus staat. Met hormonen (sorry, ik heb ze ook ) is het niet altijd even makkelijk om je niet op de kast te laten jagen. Ik reageer ook feller. Maar in principe heb je gelijk. Alleen door te zeggen "my way or the highway" kweek je niet zoveel sympathie Misschien kan je haar bellen en sorry zeggen dat je zo fel reageerde. Daarna rustig uitleggen waarom je die tijd nodig denkt te hebben, zodat ze jouw kant van het verhaal in kan zien. Wel bij je standpunt blijven! Het is jouw bevalling, jullie bepalen hoe je het wil hebben. Maar door een onvriendelijke boodschap aan iemand te vertellen met uitleg en proberen sympathie te kweken, is beter dan hoe het telefoongesprek van TS is verlopen. Alhoewel ik ook zo gereageerd zou hebben
Hier om 23:55 bevallen in het ZH. Volgende ochtend rond 12:00 uur thuis, toen gebeld dat we thuis waren en dat ze welkom waren. We moesten in het ziejenhuis wachten op de kinderarts, mochten direct naar huis als zei was geweest. Zaten dus daarop te wachten, besloten om iedereen thuis pas te laten komen Als alles gewoon goed gaat 3/4 uurtjes na de bevalling vindt ik netjes, eerst lekker even saampjes genieten en bij komen is ook wel heel erf fijn toch.
3-4 uur erna is toch netjes? Ik had eigenlijk helemaal geen behoefte aan bezoek na mn 31 uur bevalling met niet vorderende ontsluiting, ruggenprik en weeenopwekkers We hebben natuurlijk wel meteen sm, sz, vader en zus gebeld. Sm en sz wilden al in ZH langskomen, dat wilde ik echt niet. Dafne is geboren om 2.38 en sm en sz waren er om een uur of 13, toen ik alweer thuis was. Mn zus, vader, nichtje kwamen een dag later, die wonen 1,5 uur rijden hier vandaan. Die konden wegens werk ook niet dezelfde dag komen. Het ging niet zo geweldig, en heb me weken opgesloten in huis. Mn sm wilde elke dag even komen, en ondanks dat dat voor mij niet per se hoefde, heb ik daar niet moeilijk over gedaan. Het is haar eerste en enige kleinkind en woont dichtbij, dus na 10 minuutjes was ze weer weg. Het is een topwijf en ik vind dat je dan soms best even wat water bij de wijn mag doen. Iemand anders zei ook dat vrouwen vaak moeilijk doen over schoonouders. Ben ik het wel mee eens. Ligt vaak echt niet alleen aan de schoonouders als het contact moeizaam gaat. De rest van de kraamvisite kwam pas na 1,5 week.
Wij hadden van te voren afgesproken dat ik na de bevalling zou bellen met mn (schoon)ouders en dat ze welkom zouden zijn als ik gehecht zou zijn en zou hebben gedoucht. We zouden ze niet op de hoogte stellen dat t was begonnen. Het liep helemaal anders. Mijn ouders waren op vakantie in de andere kant van Nederland en maakten zich veel zorgen om mij omdat ik kort voor ze weggingen in het ziekenhuis had gelegen met PE. Ik logeerde in het huis van mn ouders zodat ik niet alleen thuis was (mn zusje woont nog thuis). Uiteindelijk braken s nachts spontaan mn vliezen bij 35 weken zwangerschap. Mijn zusje heeft me naar t ziekenhuis gebracht en daar gewacht tot mn vriend er was zodat ze weer naar huis kon gaan. Ik had wel al weeën maar het zette nog niet zo door dus de artsen voerden een afwachtend beleid: niet toucheren en aankijken of t door ging zetten. In de loop van de dag werden de weeën heviger, dus er was geen weg meer terug. Ondertussen probeerde mn moeder me te bereiken via WhatsApp en te bellen. Ik wist dat ze zich zorgen zou maken als ik niets liet weten dus uiteindelijk heeft mn vriend verteld dat de bevalling begonnen was. Hij had ook zijn moeder al gebeld omdat hij behoefte had aan haar steun. Via de WhatsApp heeft hij ze verder een beetje op de hoogte gehouden. Mn schoonmoeder woon verder weg en is bij het bericht dat ik volledige ontsluiting had, gaan rijden. En heeft vervolgens nog 3 uur in het ziekenhuis gewacht tot Max geboren was. Ondanks dat t niet de bedoeling was zaten er dus toch mensen in de gang te wachten. Ze zijn toen ik gehecht was even binnen geweest, maar ik was zo uitgeput dat ik er weinig van heb meegekregen. Toen ze weg waren heb ik pas gegeten en gedoucht. Mijn ouders zijn die ochtend tijdens het bezoekuur van de neonatologie langs gekomen. Dat was 9 uur na de bevalling. Heb ze wel gelijk na de bevalling gebeld. Had vooral behoefte om mn moeder te spreken, vond het zo heftig allemaal. Het liep allemaal dus anders dan we van te voren hadden gedacht. En wat betreft verschil ouders/ schoonouders, was mn schoonmoeder er dus het eerst en heeft Max beter kunnen bekijken dan ik vlak na de bevalling. (De couveuse kwam langs ze over de gang met mn vriend erbij)
Toen ik zwanger was heb ik onder de hormonen gezegd dat ik de eerste dag niemand op visite wilde. Tijdens de bevalling zei ik zelfs dat we helemaal geheim zouden houden dat ie was geboren, hihi Ik had zoiets van: na die weeën wil ik hem gewoon met niemand delen, ik heb er pijn voor gehad, hij is van mij En toen was ik gehecht en onder de douche geweest en toen was het eerste wat ik zei: ik ga mijn moeder bellen, want hij is zó mooi, ze móet gewoon even komen kijken
Overigens mijn schoonouders kwamen pas na een week. Schoonmoeder had het te druk... Wees maar blij dat iedereen zo graag wil komen kijken. Het is best pijnlijk als je ziet dat oma andere afspraken blijkbaar belangrijker vind dan haar pasgeboren kleinkind
Ik snap je heel goed hoor! Hier zullen mijn man en moeder bij de bevalling aanwezig zijn. Als de kleine geboren is wil ik ook eerst genieten met z'n 3en/4en, dus even de kleine aan de borst etc. Daarna worden mensen ingelicht, maar ik heb al duidelijk gezegd wie er de 1ste week welkom zijn en de rest wacht maar en komt maar lekker na die week. (Mijn schoonouders, schoonzusje + vriend en mijn zusjes en broertje zijn welkom de eerste dag al) Het is onze 1ste (en misschien wel de enige) dus daar willen we lekker van genieten. Het is net zoals je zegt jullie dochter dus dan mag je toch zeker zelf wel weten hoe je wil dat alles loopt straks?
Wat naar Hoe komt het dan dat ze er zo weinig interesse in hebben? Hebben ze ook weinig interesse in je partner? Wat rot voor jou en je kindje.
Ik heb met mannetje afgesproken. Mocht ik 's nachts bevallen, dan wordt er niemand wakker gebeld. De volgende ochtend houden we iedereen op de hoogte. Bij overdag bevallen ga ik eerst lekker borstvoeding en heerlijk opfrissen. Eventjes met z'n drieen genieten en dan pas bellen. Zo is het altijd gegaan, zonder aankondiging of afspraak. Ik vind dat enkel ik en partner wat over te zeggen hebben. Begin van de bevalling wordt ook nooit bekend gemaakt. Het is nu dat de kindjes naar oma moeten dus ze zal het wel weten, maar ze blijft lekker thuis.
Ik heb ook helemaal geen zin in al dat bezoek na de bevalling; ik heb mijn ouders ook verboden om eerder terug van vakantie te komen als ik tijdens hun vakantie beval: gelukkig kunnen ze zich hier helemaal in vinden! Ik hoef de eerste uren echt geen andere mensen dan mijn man en 2 kids te zien; het is zo'n bijzonder moment dat wil ik met m'n liefsten delen. En mijn ouders en zus/broer komen gewoon later. Ik ga snachts ook niet bellen als het geboren is: om 8.00 sochtends zijn ze wel de eerste die ik dan bel Rust rust rust! Doe lekker waar je je goed bij voelt!
Ze wonen ver weg. Dat is voor hun een goede reden. Zelf vind ik het niet echt een goede reden, want kom op... het gaat wel over je bloedeigen kleinkind Ik ken mensen met familie in het buitenland waarbij de familie nog sneller ter plaatse was dan mijn schoonmoeder... Ze is overigens altijd wel al zo geweest en het is opzich echt wel een lief mens, maar de prioriteiten liggen gewoon niet op ons, dat is wel duidelijk...
Hier waren mij ouders, schoonmoeder en schoonzus in het ziekenhuis oh en het halve dorp (voor mijn gevoel) wist dat ik aan het bevallen was😇 Beide kanten zaten op verjaardagen toen bleek dat het met mij niet goed ging, er was zelfs een heuse bevallingsapp waarbij manlief iedereen op de hoogt heeft gehouden (inclusief afschuwelijke foto's van mij) 😂 Dit was vooraf mijn grootste nachtmerrie, we zouden het aan niemand vertellen dat het was begonnen en dan tadaaaaa je kleinkind is geboren achteraf vind ik het eigenlijk wel grappig dat het zo gelopen is Wat ik heel tof vond van de verpleging was dat alle familie echt uit de kamer werden gehouden totdat wij alledrie weer op de kamer waren en hadden geknuffeld. Ze hielden mijn schoonmoeder letterlijk tegen toen deze naar manlief wilde, ze mocht onder geen beding onze dochter eerder zien dan dat wij goed hadden kunnen kijken. Ik kreeg namelijk een keizersnee en kon op de OK maar heel even knuffelen.
Mijn ouders en schoonouders hebben tijdens de zwangerschap nooit gevraagd of we zouden bellen als het begonnen was of hoe snel ze mochten komen als de kleine geboren was. We hebben ook niet gebeld toen de weeën begonnen. Toen ze geboren was hebben we iedereen ingelicht. Om 2 uur 's nachts waren we thuis en toen zijn onze ouders nog even komen kijken, met de nadruk op even .
We hebben na 2,5 uur ouders en schoonouders ingelicht en schoonouders stonden na 3 uur onaangekondigd op de kamer. Ze konden niet meer wachten. Ik was echt net gedoucht en totaal niet toe aan bezoek. De volgende keer gaat dat dus echt anders.
Denk dat dat ook sterk afhangt van het tijdstip dat je bevalt. Ik was in de ochtend bevallen in het ziekenhuis. En zei dat ze in de middag konden komen als ik thuis was. En dat heeft toen iedereen ook gedaan. Snap jou wel dat je niet gelijk iedereen aan je bed wil terwijl je net bevallen bent. Ik voelde me ook echt vies en gaar. Dus heb me gewoon rustig daar gedoucht en gegeten en ben in de middag richting huis gegaan. Toen we lieten weten dat we thuis waten, kwamen ook al de eerste familieleden. Als je snachts bevalt kan je nog rekken tot de volgende dag. Ik weet niet in hoeverre je familie in de nacht naar je toe willen komen.... Je kan misschien gewoon zeggen. Ik laat wel weten als ik thuis ben, kunnen jullie daarheen komen. Klinkt minder hard tegen je ma dan wanneer je zegt nee, er moet 4 uur tussen zitten haha. Succes!
Ik ben om half 5 bevallen en tegen 7 uur hebben we onze ouders gebeld. Ik was toen nog in het ziekenhuis, ik heb gezegd dat ze naar ons huis konden gaan en daar waren wij toen tegen 10 of 11 uur dat weet ik niet meer zeker. Ik heb geen haast gemaakt voor hun, gelukkig kwam de kraamverzorgster ongeveer tegelijk met ons aan en die heeft mij naar bed gestuurd . Ik heb nog nooit zo diep geslapen haha. Eerst wou ik ook niet vertellen als de bevalling begonnen was maar aangezien ik ingeleid werd en ik een oppas voor de hond nodig had werd dat toch anders. Al heb ik daar verder geen last van gehad, af en toe een app maar ze gingen ons niet bellen ofzo. Dus als ik geen behoefte had om te reageren deed ik dat mooi niet.
Ik ben om half 4 bevallen en het eerste bezoek was er rond half 8. Wij vonden dit erg fijn, inmiddels gewassen, gehecht, lekker geknuffeld, baby aan de borst geweest en even wat gegeten. Voor ons was dit prima. Hopelijk verloopt dit de 2de bevalling ook zo fijn. Wel zou ik dan eerst even tijd door brengen met onze dochter. We moeten dus nog even kijken hoe we het gaan doen met oppas, dochter halen/brengen etc.
Opaas en omaas waren er zoon 2 uur na de bevalling. Ik vond t prima zo snel, ik was gesloopt na mijn bevalling van 30 uur en iedereen wist inmiddels dat we in het ziekenhuis waren.. Ik was zo moe dat ik het liefst alles gehad wou hebben en dan lekker kon rusten..