Mijn partner en ik gaan uitelkaar, hebben een kind van 1,5 dat grotendeels bij mij zal verblijven, maar het lijkt mij zo ontzettend eenzaam, heb weinig familie/vrienden (met kinderen) in de buurt. Hoe vullen jullie je dagen? Ik heb gelukkig wel werk, maar toch..
Ga lekker sporten, wandelen, naar de kinderboerderij, overal waar kinderen komen, komen ook moeders waar je in contact mee kunt komen. Hier bij het consultatiebureau zijn er ook vaak wandelingen voor moeders met kindjes of andere activiteiten waar je aan mee kunt doen om in contact met andere moeders te komen.
Vooral de zomermaanden zijn fijn want in de speeltuin etc kom je meestal wel iemand tegen Hoeven geen diepgaande gesprekken te zijn, maar gewoon een praatje is snel gemaakt Oh en de bibliotheek kan ook best leuk zijn om een keer heen te gaan (was nog niet genoemd zag ik) @flowersoflove: die wandelingen/activiteiten voor moeders met kinderen klinkt leuk, hier bestaat zoiets helaas niet, zou zoiets best leuk vinden
Dat is waar, ik maak het mezelf ook vooral moeilijk denk ik, mis wel vriendinnen met kinderen nu. Heb vriendinnen zonder kinderen, maar dat is zo anders.. zitten in een hele andere fase in hun leven. Bedankt voor de tip!
Er heerst een soort taboe op eenzaamheid, alsof mensen dat niet willen toegeven ofzo of zich schamen, maar als ik heel eerlijk ben en ik denk meerder alleenstaande moeders met mij, dan komt het wel eens voor dat een eenzaam gevoel me bekruipt als ik 's avonds alleen op de bank zit en mijn kindje op bed ligt. Eerst ben je een gezin met zn drietjes en is er meer leven in huis en nu zit je met je kindje alleen aan tafel 's avonds enzo. Ik geniet onwijs van de tijd met mijn kindje en we doen heel veel leuke dingen, ik geniet nu meer dan voordat mijn kindje in mijn leven was zeker met die warme dagen! Heerlijk! Maar ik ken niet veel alleenstaande moeders en als ik bij vriendinnen ben dan begrijpen die toch niet altijd helemaal hoe het is. Soms voel ik me zelfs een beetje aangekeken omdat ik alleenstaande moeder ben, mensen hebben daar blijkbaar toch een mening over. Dus je bent niet alleen hoor!! je moet er het beste van maken! Zeker als je recentelijk uit elkaar bent kan ik me heel goed voorstellen dat je onwijs moet wennen en er tegen op ziet.
Ik ben sinds 9 maanden alleen.mis vaak het gezinsleven met een partner. Voel me vaak in de avond alleen als de kids op bed liggen. Je moet er toch maar t beste van maken.
Heel herkenbaar allemaal helaas. Ook al heb ik het heerlijk met mijn kleintje, toch mis ik het contact met anderen soms. En helaas ook geen werk meer. Probeer er ook zo veel mogelijk op uit te gaan. Lekker naar de speeltuin, kinderboederij, recreatieplas en bibliotheek, zwembad, enz En ik probeer wat meer contact te maken met buren die ook kinderen hebben, als is het maar een oppervlakkig praatje over het weer. Gelukkig hier niet zo'n taboe in familie en vriendenkring, maar vrijwel iedereen werkt dan ook.
Het kan ook eenzaam zijn! Mijn ex en ik zijn een jaar geleden uit elkaar gegaan, dochter woont hoofdzakelijk bij mij. Daarnaast zijn we verhuisd, wel bij familie in de buurt gelukkig. Wat ik heb gedaan.. online dating En daarnaast oude vriendinnen opzoeken, naar een sportclub (teamsport) ook online nog wat vriendinnen erbij gezocht.. Veel afspreken en de contacten warm houden.. En nog vind ik het maar niets, die avonden alleen op de bank! Dus ja, zelf actie ondernemen, ze komen niet vanzelf naar je toe!
Misschien leuk om een facebookpagina op te zetten waar je moeders (al dan niet single) uit dezelfde plaats/regio bij elkaar brengt en leuke dingen organiseert? Koffie ochtend, wandelen, knutselen, avondje weg. Je kunt zo een sportmaatje zoeken of wat dan ook.