Wat nu?

Ik ken je verhaal natuurlijk alleen in wat je nu hebt geschreven. Mijn gevoel hierbij is dat je niet moet erkennen en, precies wat je zelf zegt, laat hem eerst maar eens zien of hij afspraken na kan komen. Sta in ieder geval sterk in je schoenen en laat je niet zomaar ompraten! Desnoods vraag je iemand onafhankelijk bij het gesprek met de vader om zo de nodige afspraken op papier te zetten. Om een goede start te maken lijkt mij het fijn om de eerste weken lekker met je kindje te wennen en daarna kennis laten maken met de vader. Dreigen met rechter enzovoorts heeft volgens mij geen zin als er niet erkend is en daarna moet er eerst nog eens gedeelde voogdij aangevraagd worden, voordat de vader iets heeft om op te staan. Voor de zekerheid kan je natuurljk wel alles documenteren hoe hij met jou omgaat (afspraken niet nakomen, omgang met jou, enzovoorts), mocht het uiteindelijk toch tot een rechtszaak komen.
Lijkt me een moeilijke situatie! Sterkte ermee!

 

Het uitgangspunt moet hier denk ik je kindje zijn. Wat is het beste voor je kindje? Hij of zij heeft er recht op om zijn of haar vader te kennen, hiermee op te groeien en deelgenoot van zijn of haar leven te zijn. Tenzij het onveilig is natuurlijk maar anders zou ik gaan proberen om vanuit de baby te gaan denken en je eigen gevoelens omtrent vader zo veel mogelijk aan de kant te zetten. Het gaat om de baby, niet om jullie.. Welkom in het moederschap, nu al..

 

Ik zou hierin niet mee instemmen, en al helemaal niet met een baby(!). Als hij het naar de rechtbank wil brengen so be it dan kan ook jij je zegje doen dat de situatie dan niet veilig is.

Ik zou voorlopig eerst eens geplande en onder toezicht bezoek uren doen en dan eens verder kijken hoe het gaat.

 

Precies zoals je zelf al verteld, geen erkenning of gezag, laat hem eerst maar werken. Hij moet laten zien dat hij dit wilt en dus afspraken na kan komen. Ik zou hem niet verbieden zijn kindje te zien. Bij jou eventueel met je ouders.

 

Co-ouderschap wordt bij babies onder het jaar niet eens toegewezen.

Ik zou bij je plan blijven, geen erkenning of iets. Loop je ook de alimentatie mis maar als het zo'n klaploper is heb je aan die paar euro's ook niets en hij wel iets te zeggen.

De baby bezoeken bij jou thuis zou ik wel proberen. Liefst met nog een -neutrale- derde erbij omdat de sfeer telefonisch al hoog opgelopen is.

 

Ik zou het zeker (nog) niet toestaan, erkenning noch gezag. Als je nu al problemen (voor het kind) ziet aankomen, zou ik er heel voorzichtig mee omgaan. En eenmaal gedaan, zit terugdraaien er niet meer in. Tevens zou ik alvast een dossier beginnen op te bouwen voor het geval het tot een rechtszaak komt (als hij het gaat aanvechten). Zorg er dan in ieder geval voor dat je kunt aantonen dat jij alles alleen hebt gedaan en dat hij je bedreigt, zich niet aan afspraken houdt etc.

 

Hallo TS,

Is een mediator of bemiddelingspersoon/ instantie wellicht geen optie om op basis van gesprekken met jou en de vader eventueel te kunnen komen tot een passende oplossing of invulling?
Zij kunnen met meer afstand naar jullie situatie kijken en gevoelens luisteren en daar een plan op loslaten, in goede harmonie zegmaar, voor beide partijen acceptabel.
Neemt niet weg dat ik jouw kant begrijp hoor, jij bent degene die zwanger is en met jouw ervaringen met jouw expartner kan ik me voorstellen dat jij het niet ziet zitten. Ik ben echter wel zo eerlijk te zeggen dat in hoeverre de vader een kans verdient om zich als vader te laten zien. Daar kan dus eventueel een bemiddeling door een onafhankelijk persoon jullie in helpen...?

Veel succes met wat er op je pad komt in ieder geval!

 

Hoi,

Is de vader wel in staat om te kunnen zorgen voor een baby? Misschien gebruikt hij jullie toekomstige kind alleen maar om jouw terug te krijgen of om andere redenen. Je weet niet wat er in hem omgaat. En je zal ook nooit weten hoe hij straks als papa zal zijn. Misschien is hij wél in staat zijn hele leven te veranderen voor het kind en wil hij echt vader zijn en jullie hierin steunen. De eerste tijd is de baby alleen maar aan het eten, huilen en slapen. Ik denk niet dat hij dan alleen ervoor wil zorgen, en hij kan ook niet wettelijk eisen. Maar is het niet fijn om voor jullie kind, ook zijn echte vader als vader te mogen hebben.Je wil toch niet dat hij/zij later denkt dat ze door haar vader niet erkend word, dat haar vader haar niet gewild of genst heeft. Hij geeft om het kindje, dat 50 procent van hem is. Ik zou zeggen, geef hem een kans om te kunnen helpen, en als het lukt, kijk dan verder. Maar laat je niet ompraten en volg je gevoel en verstand.

 

ik zou het ook niet laten erkennen of gezag geven.
Ten eerste is hi vanaf het eerste moment er niet voor het kind geweest.
Hij heeft jou dreig en dwingende appjes gestuurd. Dat dwingende gebeurt nu weer want hij eist gezag.
Hij blowt en hij drinkt.
Laat hij eerst maar zien dat hij het vaderschap aan kan.
Als hij dat kan dan kun je later altijd weer zien.
Ik ben normaliter doe wat voor je kind het beste is een vader en een moeder maar in jouw bericht staan voor mij alarmerende dingen dat ik niet op zo'n man kan vertrouwen.

Succes met alles

 

Heel toevallig komt mij dit bekend voor. Mijn ex wilt heel graag van alles weten en hij wilt het kind ook zien. MAAR ik heb hem gezegd dat hij dit niet mag en hij zal zelf ook geen stappen ondernemen omdat hij de moeder toch belangrijker dan de vader vind en hij het kind niet van mij af wil pakken.

Ik heb later alsnog zitten Googlen voor het geval hij zich toch bedenkt. Zodra het kind NIET erkend wordt, kan je hem niet zien als vader. Het kind heeft dan geen vader en dat betekent dat hij ook geen gezag heeft. WEL kan hij een rechtszaak beginnen voor het gezag. Als je in hoger beroep gaat kan je het beste ook aangeven dat je je zorgen maakt dat hij rookt, drinkt en blowt bijvoorbeeld. Mijn ex doet dit ook en dit is geen goeie voorbeeld voor mijn kind. Ik wil mijn kind ook leren dat dit gewoon echt slecht is en als zijn eigen vader het doet zal hij waarschijnlijk anders denken. Ik weet niet wat er gaat gebeuren als je in hoger beroep gaat maar hoop wel dat ik je nuttige info gegeven heb.

 

Erkenning kan je in de rechtbank nooit tegenhouden. Je kan vertragen met een dna test maar tegenhouden kun je het nooit. En terecht eigenlijk, vader is vader natuurlijk. Gezag kan je ook lastig tegenhouden. Alleen bij verwaarlozing en bijvoorbeeld mishandeling wordt het niet toegewezen. Elke ouder heeft recht op omgang met zijn of haar kind, tenzij er dus sprake is van ernstige dingen zoals net gezegd.

Het is waarschijnlijk niet wat je wilde horen meis, maar het is nu eenmaal zo. Je hebt gekozen voor een kindje met deze man..

 

Nou, dan ben ik blij dat mijn ex niet zo slim is ! Ik heb mijn ex laten geloven dat het kind niet van hem is, maar daarna zo dom geweest om toe te geven dat ik gelogen heb dus nu wilt hij een DNA test. Heb hem gezegd dat hij dit niet gaat krijgen. Ik weet dat liegen niet goed is maar wil er wel alles aan doen zodat mijn kind niet te maken krijgt met zijn vader. Als hij dit later zelf wilt vind ik het geen probleem en hou ik hem niet tegen.

 

Ook een dna test kan je niet weigeren. Om eerlijk te zijn vind ik je een beetje gemeen overkomen. Natuurlijk geef je je kind niet zomaar aan een kerel mee als hij echt zo slecht is, maar elke vader heeft recht op omgang tenzij er sprake is van mishandeling etc zoals ik al zei. Je kan niet zomaar zwanger worden van iemand en vervolgens de beslissing nemen dan hij moet ophoepelen omdat het jou niet uitkomt. Jij besloot een kindje van deze kerel te krijgen, dan moet je ook de gevolgen daarvan dragen. Je wist wie of hoe hij was toen je besloot dit kindje te krijgen toch? Je kan niet zomaar de vader uit het leven van je kindje bannen. Denk daar eens over na..

Sorry als mijn reactie wat boos lijkt maar ik heb praktijkervaring vanuit de vaders kant. Ik word zo verschrikkelijk moe van al die vrouwen die maar zwanger worden van een of andere kerel en vervolgens beslissen hem compleet uit het leven van het kind te houden. Als de vader niet 'zijn verantwoordelijkheid' neemt is dit forum te klein, als de vader het wel wil maar niet mag van de moeder dan steunen we haar. Ik begrijp het niet meer. Er zitten ten eerste altijd twee kanten aan een verhaal en ten tweede kan je hoog en laag springen maar feitelijk is hij de vader.

 

Dat snap ik ook. Maar er zijn bepaalde dingen wat ik niet op het internet wil gooien. Hij is geen goede voorbeeld als vader en ik wil niet dat mijn kind hiermee te maken krijgt. Natuurlijk zal ik het hem later uitleggen en als hij dit alsnog wilt dan mag dat. Maar iemand met een alcohol en drugs probleem ga ik geen contact mee houden. Wie weet wat hij allemaal met het kind zal doen. Ik wil rust en alle stress voorkomen. Ik heb zelf al veel meegemaakt. En hij heeft zijn ex 2 jaar geleden mishandeld wat ik eerst ook niet wist. (mij gelukkig niet) en ik loop zelf ook risico wanneer ik omga met iemand die in het criminele wereldje zit. Verder zijn er ergere dingen wat ik liever niet op het internet wil zetten, ook al is het anoniem. En uiteindelijk draait het hier ook niet om mij. Ik geef alleen advies wat ik zelf allemaal weet over het erkennen etc.

En nee, ik heb hem niet gekozen als vader. Ik ben ongewenst zwanger geworden. Als het kon had ik liever een kind van een andere vader gehad. Maar dat kan nu eenmaal niet, vandaar dat ik de beslissing heb gemaakt om geen contact te houden. Feitelijk gezien is hij de vader ja, maar juridisch gezien niet.

Maar zoals ik al zei deze topic draait niet om mij dus heb geen zin om vragen hierover te beantwoorden en mijn hele levensverhaal uit te leggen dat mensen gaan vragen hoe het met anticonceptie zit of blablabla. Ik ben nu blij met mijn zwangerschap en ik ben gelukkig zonder de vader. Hij heeft mij genoeg aangedaan.

 

Ben je verkracht? Of heb je vrijwillig seks met hem gehad? In het laatste geval heb je deze keuze namelijk wel degelijk gemaakt. In ernstige situaties is er namelijk altijd abortus.

Sorry hoor maar ik vind dat zo slap. Je wist van tevoren van zijn drank en drugs probleem neem ik aan. Zelfde voor de topic startster, je weet toch hoe iemand is voor je (onbeschermde) seks met hem hebt?

 

Nee, ik wist vantevoren niks over zijn drank en drugs probleem. En een kind weghalen ALLEEN als reden omdat ik de vader geen goeie vader vind is een domme reden. Het is niet alleen zijn kind.

Maar daarom zeg ik dat ik bepaalde dingen niet op het internet ga zetten omdat het ten eerste niet jullie probleem is en ten tweede deze topic gaat niet over mij. En daarom vertel ik er ook niet bij over of het vrijwillige seks was of niet.

Ik ken trouwens mensen die verkracht zijn en alsnog het kind gehouden hebben. Het is dus geen reden om een kind weg te halen alleen door de vader.

 

Ik ben het met je eens.
Je ex zijn gedrag was goed toen je een relatie met hem had en toen je met hem naar bed ging maar nu je een kindje krijgt is het ineens een probleem? Als hij niet bij je was weg gegaan dan waren jullie nog steeds samen en vertoonde hij waarschijnlijk toch ook nog dit gedrag. (Ik heb het trouwens op TS niet op het andere lid dat reageerde)

Anderzijds vind ik wil dat de veiligheid van je kindje voorop moet staan uiteraard. Dus als je echt denkt dat je kindje daar niet goed af is, in ieder geval niet voor 3 dagen per week dan zou ik sowieso starten met zoveel mogelijk bewijzen te verzamelen. Zoals de dreigberichtjes die je krijgt.
Ik ben niet thuis in dit soort dingen maar ik lees uit de andere reacties dat hij een DNA test kan afdwingen en dan waarschijnlijk ook erkenning zal krijgen. Ik zou dus proberen om met een mediator erbij e.e.a. te bespreken. Probeer met hem te overleggen want hoe kwader je hem maakt hoe meer hij de strijd zal aan gaan ben ik bang.

 

Ik plaatste dit bericht eerder deze avond bij een ander topic, maar past hier ook wel zie ik aan bepaalde reacties:

Het is niet zo dat alleen een moeder kan bepalen of zij (als ik het hier zo lees, soms 'bij Gods gratie') het toestaat dat de vader het kind erkent. Als een vader zijn kind wil erkennen en moeder weigert toestemming, dan een kan vader dit voorleggen aan de rechter. Als op basis van de situatie een gegronde reden kan bestaan dat deze man de vader is (een moeder die dit ontkent is niet voldoende om aan te nemen dat hij dus niet de vader is) dan kan de rechter uitspreken dat een vaderschapstest gedaan moet worden (ook al wil moeder dit niet). Blijkt de man in kwestie inderdaad de vader en zijn er geen reden om aan te nemen dat deze man een onveilige factor is voor de ontwikkeling van het kind, dan kan de rechter erkenning gewoon toestaan (idem voor gezag daarna). NL gaat namelijk uit van de rechten van het kind en een kind heeft er recht op om door zijn. Of haar ouders erkent te worden. Dat de moeder automatisch juridisch ouder is en gezag heeft is simpelweg om de reden omdat degene die het kind baart duidelijk de biologische moeder is en bij een vader kun je dat niet op die expliciete wijze vast stellen. Kan dit wel vastgesteld worden dan kan hij dus ook aanspraak maken op erkenning en gezag.
Kinderen die bij een ouder worden weggehouden zonder dat hier een gegronde reden voor is (veiligheidsbelang kind) hebben en houden hier later vaak last van. M.n. Omdat zij het vaak op zichzelf betrekken en denken dat zij ongewenst waren door de andere ouder. En dat doet wat met identiteitsontwikkeling van een kind (denk aan weinig zelfvertrouwen, faalangst, etc.)
Ik kan mij echt niet voorstellen dat je dit je kind zou willen aandoen als dat niet absoluut noodzakelijk is!

Ik vind de adviezen rondom afspraken maken mbv o.a. Mediation goede adviezen. En vergeet niet dat je samen ouders bent (ook als ex partners) en blijft van dit kindje. Die heeft nog een lange weg te gaan in de ontwikkeling, dus nu al een strijd starten gaat dat niet alleen jullie energie vreten, maar ook JULLIE kindje schaden....