Draagmoeder niet. Er was hier ooit eens een topic over een draaagmoeder die toch uiteindelijk het kind wilde houden. Helemaal begrijpelijk, je hebt het 9 maanden gedragen. Eiceldonatie zou ik overwegen voor vrienden, maar niet voor onbekenden. Puur omdat het een heftig proces is en ik dat kindje dan wel zou willen zien opgroeien
Ik zou het niet kunnen omdat ik zeer, zeer slecht ben in zwanger zijn (hg waardoor ik misschien ook geen tweede kindje aandurf). Daarnaast denk ik dat ik het emotioneel ook wel heel zwaar zou vinden.. al zou ik het om de laatste reden niet laten denk ik als ik echt veel om het stel zou geven. Mits je eigen kinderwens vervuld is natuurlijk. Eicel donatie zou ik absoluut overwegen voor iemand die ik ken als mijn eigen kinderwens vervuld zou zijn, voor onbekenden niet echt.. of je moet er zo op het forum mee in contact komen oid dat je elkaar gaat leren kennen. Ik heb het gevoel; 'kan ik wel ooit een kindje krijgen' echt als zoiets naars beleefd toen het in eerste instantie wat lang duurde bij ons, dat ik het echt iedereen gun met die wens om dit in vervulling te zien gaan. En daar zou ik wel een ivf behandeling voor over hebben. Ik kan alleen niet serieus over zo'n traject nadenken omdat ik er nog niet uit ben of ik een tweede kindje wil (en aandurf).
Wat goed dat je hier over nadenkt. Hier iemand die zelf geen baarmoeder meer heeft en toch graag een kindje zou willen. Maar draagmoeder mag zomaar niet iedereen zijn, zitten vele regels aan verbonden wat in vele gevallen ook goed is natuurlijk. Snap de dames ook heel goed die aangeven het niet te kunnen, het is natuurlijk niet niks.
Wel over nagedacht, zelf tig jaar in de mmm gezeten. Ik zou het alleen voor mijn beste allerliefste vriendinnen overwegen, voor onbekenden zou ik het emotioneel niet aankunnen. 😌
Ja vroeger vaak over nagedacht en voor mijn zussen of beste vriendinnen zou ik het zeker doen. Nu ben ik inmiddels zelf zwanger van ons eerste kindje en dat ging helaas niet makkelijk omdat ik endometriose heb. Het grote voordeel is dat ik me dus tijdens de zwangerschap erg goed voel (geen endo) maar of dit bij iedere zwangerschap zo is weet ik niet. De risico's voor mij lichamelijk zijn nogal zwaar en ik denk dat ik als draagmoeder met chronische ziektes niet echt goedgekeurd zou worden.
Ik vind het mooi dat je erover nadenk. Heb ik ook weleens gedaan, gezien een mannelijk bevriend stel het eens grapte. Maar bij mij eerste bevalling die niet helemaal vlekkenloos liep, zei mijn kraamhulp: bij een bevalling sta je met een been in het graf. En eigenlijk is dat best een beetje waar..... Als het mis zou gaan, dan zou je je eigen gezin zonder moeder nalaten. Ik heb in mijn omgeving al meerdere keren gezien dat een moeder de bevalling niet overleefde bij de derde, dus denk hier aub heel goed over na.
Lekkere kraamzorg wel wat overdreven hoor. Natuurlijk brengt een zwangerschap en bevalling risico's met zich mee maar we wagen hier niet allemaal elke keer ons leven hoor..
Ik heb gezegd dat ik het voor mijn zusje zou willen doen, ondanks dat ik het zwanger zijn absoluut niet prettig vind aangezien ik niet zo best reageer op hcg in mijn lijf. Als ik zie wat voor een ellende zij heeft nu om zwanger te blijven , alleen ben ik nu zelf zwanger, mijn zusje is net de mmm in gegaan en ik heb me er verder niet in verdiept tot welke leeftijd enz dit is toegestaan.
Wij zijn dus mensen die de andere kant van het verhaal hebben meegemaakt. Wil er liever niet teveel over vertellen. Maar ben in mijn leven nog nooit zo belogen en bedrogen door draagmoeders die er beter aan willen worden. Ja die zijn er ook. Dames die geld over de rug van anderen wil verdienen. Het heeft ons helaas lege handen opgeleverd. 6 jaar schuldsanering.Scheiding met mijn ex man. Rechtzaken. En boven al. Heel heel heel heel veel verdriet. En dat je mensen niet meer vertrouwd. Ik persoonlijk heb er echt een trauma aan overgehouden en kan het nog steeds niet vertellen zonder in huilen uit te barsten. Wij hebben geen kinderen en zullen ze dus ook niet krijgen het is een rouwproces. Voor draagmoeders zou ik mee willen geven. Denk er heel erg goed over na zeker 1 jaar lang. Laat je goed informeren medische kant maar ook praktische zaken. Wie zorgt er voor je kinderen, je werk, huishouden enz enz. Wees eerlijk na familie en vrienden toe, ga in overleg met je man en die moet er voor 100% ook achter staan. En wees vooral eerlijk tegen het wens koppel. Het is voor hun ook heel erg zwaar. Heel veel succes en sterkte.
Hier een tijdje serieus mee bezig geweest. schoonzus had destijds 2 kindjes verloren met 28 weken en durfde toen een zwangerschap niet meer aan. Logisch ook echter was het grootste probleem dat wij zelf nog geen kinderen hadden. We waren al een heel eind met alles uitzoeken hoe en wat. Nu ondertussen wel zelf een dochter maar hebben zij gelukkig een vrolijke peuter rondlopen en is ze ondertussen weer in september uitgerekend. Ook nu gaat het gewoon goed dus niet meer nodig. Voor vreemden zou ik het niet doen.
Zolang ik nog stiekum graag een derde zou willen, denk ik niet dat ik het zou kunnen. Die derde gaat er niet komen, dus misschien als het gevoel slijt. Waarschijnlijk ben ik dan al te oud.
Ik heb serieus overwogen het voor een dierbare te doen, maar toen raakte zij geheel onverwachts spontaan zwanger na 12 jaar en met beide de diagnose onvruchtbaar.
Oh meis, wat verschrikkelijk voor jullie! 😭 Dat er dat soort onmensen bestaan, hoe kan je dan nog rustig slapen en jezelf recht in de spiegel aankijken?! Onbegrijpelijk. Maar karma is a bitch, ze krijgen hun portie nog wel. Ik wens je heel veel kracht en sterkte om dit alles én jullie ongewenste kinderloosheid een plekje te geven. 🙏🏼
Ik weet het niet of het zo idioot was. Het was een hele goede kennis en een heel ervaren vrouw. Ik had ook bij a het loodje gelegd. Wellicht komt het zo anders over
dit lijkt me vreselijk als ik dit lees besef ik nog meer wat een geluk wij dan hebben gehad. wij zijn ook wensouders die in eerste instantie zijn begonnen met een eiceldonor maar medisch lukte dat nieten door mijn chronisch hartprobleem mocht ik uiteindelijk niet zelf zwanger worden. de eiceldonor heeft toen aangeboden om ons kindje voor ons te dragen. onze dochter Elize is biologisch van mijn man en van de draagmoeder( laagthechnologisch) d.m.v. zelf inseminatie dus gebeurd. super blij en trots op deze draagmoeder en verschrikkelijk wat ik hier bij jou lees. Voor TS inderdaad verdiep je in de medische kant als je hoogtechnologisch wil dragen en verdiep je ook in laagthechnologisch denk er goed over na praat er over en je moet er voor de volle 100% achter staan. maar je krijgt ook een onderzoek door de raad voor de kinderbescherming of je wel geschikt bent voor draagmoeder.. hoe dan ook denk er goed over en laat je goed informeren maar super dat je er over na denkt.
Ik heb er ook wel eens over nagedacht. Paar maanden geleden zou ik zeggen nee omdat ik nog graag een 3e zou willen. Als we ooit een 3e mogen krijgen zou ik draagmoederschap wel kunnen overwegen voor een ander. Een kindje krijgen is het mooiste wat er is. Dit gun je toch iedereen? Alleen dan niet met mijn eigen eitjes want dat zou ik dan wel heel moeilijk vinden. Wel met een eitje en zaadcel van iemand anders. Dan mag ik alleen het huisje zijn waar het kindje kan ontwikkelen
Wat mooi dat je dat overweegt. In NL heb je volgens de wet alleen 'recht' op een kindje middels draagmoederschap als je geen baarmoeder hebt of grote kans hebt te overlijden tijdens zwangerschap. Er is een commissie die uitzonderingen beoordeelt en afwijst of toestemt. Vrouwen die zijn bestraalt op de baarmoeder krijgen vaak toestemming omdat zij eigenlijk geen kans meer hebben op een zwangerschap. Onze 'situatie' (12 miskramen, 2x ingreep aan baarmoederhals vanwege voorstadium baarmoederhalskanker waardoor verhoogde kans op vroeggeboorte) ligt nu ter beoordeling maar tot noch toe zijn miskramen en kans op vroeggeboorte nog nooit redenen geweest voor toestemming. Het is een zeer complex proces en je toekomst ligt in handen van de wet, een commissie en ook als je groen licht hebt, in handen van de draagmama. Het schijnt ook voor een draagmoeder een bijzonder en vaak emotionele situatie te zijn. Ik sta aan de andere kant van de lijn en vind het heel mooi dat er vrouwen zijn die andere vrouwen op een manier als dit willen helpen hun geluk tot uiting te laten komen. Veel respect voor.