Ja gelukkig wel, we wonen aan de rand van de wijk dus hebben alleen achter ons buren. Als we elkaar zien altijd even een praatje etc, toen ik bevallen was kreeg ik kaartjes & kleding. Alleen jammer dat ze allemaal 30 jaar of meer met ons verschillen Heel rustig en fijn wonen, maar gezinnen zie je hier dus niet.... Dat is echt een nadeel, gelukkig voor mijn kinderen dat we wel vrienden en familie hebben die ook kindjes hebben in hun leeftijd anders was het echt niet leuk
Wij hebben de beste buren ooit De ene kant is de oude buurjongen can vriendlief, waar hij vroeger mee naar de basisschool fietste, hoe toevallig.. Komt regelmatig koffie drinken De andere kant ook toffe buren altijd een praatje, pakketje aannemen, klaar staan voir elkaar De overburen ook zij hebben een pleegkindje van dl haar leefdtijd, die gaan later met elkaar trouwen, dat zegt al genoeg. Mochten we ooit verhuizen zal ik dat ook zeker missen
ook leuke buren aan bijde kanten en overburen ook. Hoi en doei, praatje maken op zn tijd, pakketjes aannemen hihi.. en ja , gezellige manier dus.
Goed bevriend met onze beide buren! Heel gezellig samen dingen doen enzo. Maar ook heel eerlijk tegen elkaar als ze een keer geen zin hebben, dan is niemand beledigd ofzo. Werkt al jaren prima!
we zeggen elkaar gedag,maken soms eens een praatje en nemen pakketjes voor elkaar aan in geval van nood kunnen we bij elkaar aanbellen
Wij wonen op een hoekhuis. Met de buren direct naast ons hebben we ruzie doordat zij zeer luidruchtig zijn. Met de rest van de straat hebben we prima contact en met een aantal buren uit de straat zijn we echt bevriend.
Ik heb op de laatste optie gestemd maar dat geldt alleen voor de éne buurman. De andere is een oude man die aardig is en met wie we het goed kunnen vinden. Maar met zuurman, zoals wij hem noemen, hebben we niks als ruzie. Tenminste, hij heeft ruzie met ons, wij ontlopen hem zoveel mogelijk. Maar elke keer als hij mij nu ziet begint hij me uit te schelden, zomaar uit het niets en is het blijkbaar persoonlijk geworden. Hiervoor was het al 4 jaar gezeur en gezeik om onze ramen; die mogen van hem niet open wanneer het kouder is maar ook niet in de zomer wanneer het iets frisser is. Hij beweert namelijk dat hij zijn eigen huis daardoor niet warm gestookt krijgt en dat is onze schuld. Hij heeft ons hierom zelfs al bedreigd. Buurtbemiddeling en wijkagent kunnen niets doen want ze kennen hem al jaren, hij staat bekend om zijn rare gedrag dus we zullen het ermee moeten doen. Hij zoekt telkens naar nieuwe dingen om ons dwars te zitten maar het ergste vind ik dat de kinderen er last van hebben als hij weer eens voor het raam staat te schelden en schreeuwen. Achja, we blijven hier toch niet meer jaren wonen hopelijk, straks met de baby erbij wordt het huis toch te klein
De buren aan de ene kant kan nauwelijks een goedendag vanaf. De buren aan de andere kant zeggen we altijd vriendelijk goedendag, maar spreken nauwelijks Nederlands, dus een praatje maken zit er niet in. Wie er verder in de straat woont, geen idee. Zie ze nooit, en spreek ze ook nooit. Maar heb er gelukkig ook geen last van.
Buren aan de ene kant kunnen we goed mee overweg. We passen op elkaars katten als we weg zijn, maken een praatje, zijn leuke behulpzame mensen. Soms komen we eens bij elkaar wat drinken, maar niet vaak, dat hoeft niet. Aan de overkant wonen ook aardige, behulpzame mensen waar we wel mee praten enzo. De rest van de buren een vriendelijk gedag en soms eens een praatje. Ben er heel blij mee dat het hier zo gaat! Toen ik op kamers woonde hadden we een heel nare buurman. Hij was er niet blij mee dat er studenten in het huis hen woonden en ook al waren wij oprecht rustige studenten...Geen feestjes midden in de nacht, niet allerlei overlast/ harde muziek enz... Het was altijd wat te zeuren. Onze auto's namen plaats in op straat waardoor hij de zijne niet altijd recht voor de deur kon zetten, de voordeur viel te hard dicht waardoor bij hem de muren trilden, we lachten te hard, we klopten het GFT bakje te hard uit in de groene container... En ga zo maar door... Dan was het schelden, slaan tegen de muren, kloppen op het raam enz... Maar dat is echt niet leuk wonen. Ik kan daar niet zo goed tegen en trek me dat heel erg aan.
Ene kant gezin met 1 kind. Stel is iets ouder dan wij. Wonen in nieuwbouw wijk en daar tegelijk komen wonen, dat schept al een band. We groeten elkaar, maken een praatje als we buiten zijn, of hangen over de schutting. Nemen elkaars pakketjes aan, hebben elkaars huissleutel. Maar komen verder niet bij elkaar ofzo. Andere kant is net een vrouw met 3 kinderen komen wonen. Alleen gedag gezegd verder nog niks. Voorheen woonde daar een man alleen die in z'n vrije tijd altijd elders was. Hadden we dus geen last van.
Gewoon goed contact, met mijn ene directe buren wat meer, we zorgen voor elkaars planten en huisdieren tijdens vakanties en met de meeste buren houden we nog wel eens een kletspraatje en onze kinderen spelen met elkaar. Sommige buren willen graag veel contact of daar is het echt de zoete inval, maar ik kies er bewust voor om niet te close te worden. Daarnaast, mijn tuin is geen geen openbare speeltuin en ik ben ook geen gratis babysit zoals ik om me heen nog wel eens zie, ik heb zo mijn grenzen. Sinds kort heb ik nieuwe buren trouwens aan een kant, die heb ik nog amper gezien, dus ik kan er niet zoveel over zeggen. In onze vorige woonplaats hadden we vreselijke buren, echt een nachtmerrie. Aan beide kanten lagen ze in een scheiding, ze sloegen elkaar kort en klein, wilden ons kort en klein slaan en vooral een buurvrouw sloeg na de scheiding helemaal door met alle overlast vandien. Fijne en vooral rustige buren zijn mij heel waardevol.
onze linkerbuurvrouw is een lieve oudere vrouw totaal geen klagen over maar meer dan een bakkie koffie op zen tijd zodat ik mijn muziek weer kan beluisteren zodat de buurvrouw er geen last van heeft. maar ze heeft haar ritme wijkt die af dan is er ook iets dus bellen we altijd even aan. andere buren tja
Wij wonen in een prive-straat waar 8 huizen staan. We komen met iedereen in de straat goed overeen. We zitten geregeld samen en drinken een glaasje. Buiten de mensen van 1 huis, die hen te goed voelen voor ons... Maar die verhuizen binnenkort. Met onze achterburen hadden we goed contact, maar proberen we toch wat te minderen... We zeggen wel elkaar dag, maar daar blijft het bij. Met onze direkte buren naast ons, hebben we wel intensief contact. Samen gezellig eens barbecue, verjaardagen samen vieren, enz... We hebben ook elkaars huissleutel en passen op elkaars huizen op in vakantietijden.
Met de buren die aan ons vast zitten hebben we totaal niks mee. Gisteravond is bij mij de bom gebarsten en heb ik een hartig woordje met buurman gehad (lees: geschreeuwd) omdat ze besloten hadden na 22.00 de bovenverdieping te verbouwen of zo. Ons meisje is er wakker van geworden... En ja... Dan ben ik pissed. Om maar niet te spreken hoe ze met hun kind omgaan (commanderen als een hond) en al het andere. De andere buren is totaal anders. Vanaf dag 1 een goede klik. Komen geregeld bij elkaar. Ik en de buurvrouw zitten beide in de hondenshowwereld en zij gaat weleens met onze hond showen. Dus met hun geen problemen.
zijn super lieve mensen, kan er snachts aanbellen bij grote problemen bij wijze van. of gaan samen ff stuk lopen met mijn meiden en hun hondje. erg leuk zo! eigenlijk iedereen hier in de buurt kan goed met elkaar omgaan. op wat rotte appeltjes na, is het een hele fijne buurt.