Ik heb woorden met een vriendin. Ze is al 2 jaar achter elkaar niet bij m'n oudste dochter op haar verjaardag geweest en 3e jaar kwam ze ook niet tot ik zei 'goh dit is al t 3e jaar'. Toen kwam ze toch maar. Nu een half jaar verder is m'n jongste jarig. 2 geworden. Eerst zou ze komen, vervolgens stuurt ze dat ze een weekend weg gaat en de woensdag erop zou komen (morgen dus) en nu stuurt ze net dat ze een puppy hebben en die kan ze niet alleen laten. (Andere hondje is zondag overleden). Ze komt dus WEER niet. Vorig jaar stonden ze op de camping (kwartier hier vandaan) en kwamen ze ook niet omdat ze 'op de camping' stonden. Zou ze ook later komen maar dan was ze weer ziek, dan moest ze weer op school helpen... Uiteindelijk niet gekomen. Ik kom wel ieder jaar bij hun kinderen en heb nu gezegd dat we misschien beter de verjaardagen niet meer kunnen geven omdat ik wel steeds bij hen kom en zij bijna nooit bij ons en ik me daar rot over voel, omdat t op mij overkomt alsof mijn kids niet belangrijk genoeg zijn of dat ze er gewoon geen zin in hebben... Ik ben daar een beetje klaar mee. Nu reageert ze met als wij niet komen kunnen we gewoon echt niet terwijl ik vind dat t met prioriteiten stellen te maken heeft. Ik snap echt wel dat je s een x niet kan maar zo vaak?! Ze was altijd m'n beste vriendin maar begin steeds meer tot inzicht te komen dat ik de vriendschap blijkbaar belangrijker vind dan zij... Ik ben wel benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken.
Ik vind je geen zeikerd. Ik had zelf ook een vriendin die op het laatste moment alles afzegde. Uiteindelijk is de vriendschap eraan kapot gegaan. Ik kon gewoon niet op haar bouwen. Hopelijk gaat het bij jullie niet zover komen, maar ik zou wel duidelijk je teleurstelling in haar laten blijken. Als ze zegt dat ze volgende week wel kan, moet het toch niet zo'n probleem zijn om dan te komen?
Ik persoonlijk vind een vriendschap niet vallen of staan met het aanwezig zijn op een kinderverjaardag. Misschien houdt ze helemaal niet van dat soort feestjes? Hoe is het contact buiten de verjaardagen om? Komt ze wel eens bij jullie langs?
Ik snap je wel. De vraag is alleen of je r wel wat aan kan doen omdat ze toch zal blijven zeggen dat ze niet kan. Ik zou dr gewoon niet meer vragen, scheelt een hoop irritatie
Hier hetzelfde maar dan met familie. Al 4 jaar niet op verjaardagen geweest of housewarmings. Laatstje verjaardag was in 2011 van zoon toen hij 3 werd. Wij wel steeds daarheen. Vorig jaar nog 1 keer geprobeerd, 3 maanden!!! van tevoren uitgenodigd, maar toen konden ze niet omdat ze dan zouden gaan winkelen.... Daarna ben ik er mee gestopt. Doei.
Ik zou er weinig energie meer insteken. Als ik die dag niet kan stel ik altijd gelijk een andere datum voor die er dicht bij zit..
Ik vind je ook niet zeiken, maar ik zou de vriendschap er niet door kapot laten gaan. Ik zou gewoon ook afbellen bij de verjaardag van haar kinderen. En dan met dezelfde 'rotsmoesjes' als die zij in jouw ogen geeft. "Sorry, ik kan niet, ik moet mijn moeder nog uit bad halen" of "Sorry, maar ik ben helemaal vergeten om mijn haren te wassen dus dat ga ik nu eerst doen". Of in ieder geval van die hele goedkope smoezen die eigenlijk nergens op slaan. Ik heb ook zo'n vriendin die daar een handje van had. En na 3x zo'n zelfde soort rotsmoes te hebben gebruikt kreeg ze hem door en was het van tafel. We hebben nu andere afspraken met elkaar gemaakt zodat we elkaar niet in de weg zitten met dit soort dingen. Als je geen zin hebt, spreek dan niet af. Beloof niks wat je niet waar kunt maken en als je je bedenkt; bel dan af, etc. Dan werkt het prima. Ik heb zelf een hekel aan verplichte verjaardagen en zou het niet tof vinden als mensen zich verplicht voelen om bij mij of mijn partner/kind(eren) langs te komen. Het is een uitnodiging voor een feestje, niet de verplichting om aanwezig te zijn.
Ik zou de vriendschap alleen hierop niet kapot laten gaan. Maar ik zou aangeven dat je niet meer op elkaars kinderverjaardagen wilt komen, omdat je het zo niet leuk vind.
Het vervelende s alleen wel dat de kinderen van beide kanten dan de dupe zijn. In onze familie een tante die haast nooit op onze verjaardagen kwam. Mijn ouders bleven trouw naar haar zoontje gaan, voor het zoontje. Nu ie wat ouder is mee gestopt maar als ze zo klein zijn is t wel sneu
Dit wilde ik in 1e instantie ook doen maar ik vond t beter om eerlijk te zijn en niet haar kinderen er de dupe van laten te worden. Hebben een tijdje via de app gepraat en ze komt morgenavond om even te praten. Ik wil de vriendschap ook zeker niet opgeven hierom hoor. Ken r al vanaf groep 2 en hebben samen zoveel meegemaakt (verlies van haar vader, verlies van m'n dochter en natuurlijk gelukkig ook allemaal leuke dingen). Hoop dat t in de toekomst beter zal gaan.
Nee je bent absoluut geen zeikerd, ik ervaar precies hetzelfde en dan ook nog met familie en een vriendin. Ik ga overal heen op verjaardag waar ze ons uitnodigen, maar afgelopen woensdag werd mijn zoontje heen je raad het al een aantal kwamen niet. Ik heb mij vanaf nu voorgenomen dat ik er ook niet meer heen ga. Het is gewoon teleurstellend, wat voor moeite is het nu om even een cadeautje te halen ook al is het maar 5 euro, en dan ook nog smoesjes verzinnen om niet te kunnen. Pfff
Heel herkenbaar. Had ook een school vriendin. Was voeger al zo dat het altijd van mijn kant af moest komen, afijn. Toen ik 6 jaar geleden ging verhuizen( half uurtje vanaf) toen was het echt altijd zo van. Ik kan niet, heb al iets etc. Ze is welgeteld 1 keer geweest bij ons, op de eerste verjaardag van me oudste. De andere verjaardagen was er altijd wel ''iets'' Zeg dan gewoon dat je geen zin hebt! En heb ik ook een keer is goed de waarheid gezegd, en toen was ik de kwaaie pier natuurlijk. Verwijten hier en daar.. afijn sinds 3 maanden het contact verbroken, zoek het uit, graag of niet! Was er echt klaar mee. dus kortom : je bent echt geen zeikerd, je hebt groot gelijk. Het is gewoon niet leuk zo..
Hoezo lijden de kinderen er eigenlijk onder, TS? Missen ze die persoon echt uit zichzelf op hun verjaardag? Ik nodig altijd de mensen uit waarvan ik het leuk vind dat ze er zijn; en als er dan één niet kan komen, dan blijven er nog wel andere mensen over. Heb jij dat niet? En anders, als ze echt specifiek om haar vragen, zeg je: tante *piep* kon niet komen want ze moest die dag wat anders doen. Kinderen accepteren dat eigenlijk wel heel snel over het algemeen. Aan de cadeautjes/taart of weetikveel komen ze vast niks tekort
Ik ga ook niet naar verjaardagen van de kinderen van vrienden. Ik ben namelijk niet het vriendinnetje van die kindjes, maar van hun moeder of vader. Kinderverjaardagen zijn in mijn ogen bedoeld voor vriendjes en vriendinnetjes van het kind en directe familie. Mijn vrienden denken daar over het algemeen hetzelfde over. Misschien is dat bij jouw vriendin eigenlijk ook zo? Maar als iemand een afspraak steeds met een "smoes" zou afzeggen of verplaatsen dan zou ik daar wel moeite mee hebben. Dan zou ik dat wel gaan bespreken.
Ik heb er ook een hekel aan als mensen continu af gaan zeggen, daardoor heb ik anderhalf jaar geleden ook gebroken met een vriendin die ook elke keer alles af ging zeggen: graag of helemaal niet. Denk niet dat een vriendschap valt of staat door een kinderverjaardag hoor. Zou het daar ook niet om verbreken. Gewoon zelf ook een keertje niet heen gaan en ook niet meer alles op 1 zetten om/bij haar.
Ik heb/had zo een vriendin ook, die ook nooit kwam met een vaag excuus. Op de 1ste verjaardag van mijn oudste appte ze 1 uur nadat het feestje was begonnen, dat ze toch wat hoofdpijn had... Hebben toen ook een tijd niet gesproken, want dat soort acties vind ik gewoon asociaal. Sinds aantal jaar weer contact, en ze komt nu altijd hahaha Succes met het gesprek, duidelijk aangeven dat je het jammer vind als ze elke x afzegt en dat je haar er graag wilt bijhebben. En anders is een time out, misschien ook wel goed zodat jullie weer overnieuw kunnen beginnen.
Bedoel je dan ook kindjes onder de 4 jaar? Die nog geen schoolvriendjes hebben? Ik wil trouwens er ook graag bij zijn, als de kinderen hun verjaardag vieren. Bij ons is het wel normaal dat vrienden komen met hun kinderen.
Ik heb er juist een hekel aan als mensen verwachten dat je komt naar verjaardagen. Als ik naar alles zou moeten gaan waar ik voor wordt uitgenodigd dan houd ik simpelweg geen enkele weekend dag meer over voor mezelf of voor mijn gezin. Ik werk vier dagen in de week, mijn man ook en in het weekend willen we graag iets doen waar wij als gezin gelukkig van worden. En dat is dus soms niet naar een verjaardag gaan. (ik vind verjaardagen echt niet leuk. wij vieren ze zelf ook niet of op een alternatieve manier zoals een uitje of een origineel etentje. Die standaard " zit in een kring verjaardagen en aan het eind heb je nog niemand echt gesproken" vind ik vreselijk) Ik vind het heel erg als meerdere keren afzeggen dan meteen zou betekenen dat ik een slechte vriendin ben. Ik ben gewoon eerlijk en ik doe dingen in mijn leven waar ik gelukkig van wordt, life is too short! Ik stuur meestal wel een kaartje of een cadeautje of ik doe een belletje of berichtje, want ik vind het wel netjes om even te feliciteren.Of ik stel voor om een ander keertje de jarige mee te nemen voor iets gezelligs.