Jeetje, ik zit al vijf maanden op dit forum en ontdek NU pas dat er meer staat onder het vlinder gedeelte. Nooit verder gekeken gewoon.. Ik hoop hier wat herkenning en steun te vinden.. Mijn man heeft twee kinderen met zijn ex vriendin, ze zijn al 7 jaar uit elkaar (kinderen zijn 7 en bijna 9) en de omgang liep altijd redelijk. Toen wij gingen samenwonen besloot zij echter zwanger te worden van de eerste kerel die ze tegenkwam, toen wij gingen trouwen besloot zij 150 kilometer verderop te gaan wonen en nu ik zwanger ben komt ze met rechtszaak op rechtszaak (geld, geld, geld terwijl er net een recente alimentatie uitspraak is..). Ze gunt mijn man niets, we hebben alles maar genomen zoals het kwam en zolang de kinderen er volgens de omgangsregeling zijn doen wij verder niet moeilijk. Nu zijn de kinderen al een paar keer niet geweest en weigert ze ze af te geven. Ik lig van de stress al weken met harde buiken op bed, ben zelfs 50% ziekgemeld omdat ik niet meer functioneer door de harde buiken (en bekkeninstabiliteit). Afgelopen weekend een heftige paniekaanval gehad, huilen en hyperventileren voor ruim 60 minuten.. Niet alleen zet ze ons leven op z'n kop, het kost ook nog eens klauwen met geld omdat we ons middels een advocaat wéér moeten verdedigen, terwijl er geen cent extra te halen valt. Ze heeft ook, vanaf dat ze het wist, de kinderen lopen hersenspoelen. Ja papa en liefje13 hebben straks geen tijd meer voor jullie, dan zijn ze alleen maar druk met de baby en willen ze jullie liever niet meer zien. (Ik maak mezelf er hard voor dat dit juist NIET gaat gebeuren. Mijn man zijn kinderen zijn erg belangrijk voor hem maar ook voor mij, ik heb vanaf dag één gezegd dat ik mijn man niets kwalijk neem als hij het weekend minder tijd voor mij en de baby heeft en gewoon op stap gaat met zijn kinderen. Ik zou hem dit nooit kwalijk nemen! En zo een weekend red ik vast wel grotendeels alleen, het is maar een weekend) Bah ik hoopte ZO dat ze ons tijdens mijn zwangerschap met rust zou laten. Toen zij zwanger was hebben wij ALLES voor haar gedaan om te helpen.
Helaas geen herkenning voor je. Hoop zelf nooit zo'n ex te worden. Wel wil ik je heel veel sterkte wensen met deze situatie.
Hier heeft mijn man ook een ex die, terwijl ze al bijna 9 jaar uit elkaar zijn, nog steeds in oorlogsstand gaat als het haar uitkomt. Ze heeft het al een keer geflikt om te verhuizen met kind (naar een andere stad) en dat twee weken van tevoren per mail aan ons te melden, net toen wij een huis hadden gekocht in de woonplaats van 't jochie zodat we bij m in de buurt konden zijn. :x Ik vrat mezelf ook altijd helemaal op als stiefzoon weer gehersenspoeld bij ons kwam, met rare opmerkingen en dat soort dingen... Maar op een gegeven moment, en vooral toen ik zwanger was, heb ik besloten dat ik me ervan ging distantiëren. Ook al is het maar even. Anders word je gek! Dus éventjes egoïstisch zijn en denken: het zijn zíjn kinderen, ik moet even aan mijn gezondheid en dat van mijn eigen kindje denken. Ja, het is sneu dat ze bij jullie worden weggehouden en dat ze een verdraaide waarheid te horen krijgen. Ja, het is moeilijk om iedere dag bang te zijn dat er weer een brief van een advocaat op de deurmat valt... Maar op een gegeven moment heeft de rechtbank écht gezien dat jullie betalen wat jullie kunnen, hoe moeilijk het soms ook is om te vertrouwen op het systeem (wij vinden het ook eng, ook alimentatiegedoe gehad)... Voor mij was het een oplossing om een notitieboekje te kopen en daarin alles van me af te schrijven. Geadresseerd aan stiefzoon. (niet dat hij dit nu allemaal te lezen krijgt hoor. Misschien ooit wel, misschien niet. Gaat om het idee.) Ik heb erin verteld dat het niet eerlijk gaat, maar dat we ons best doen om hem alles te geven wat hij nodig heeft. Zet erin wat je dwars zit, wat je graag zou willen, waar je gek van wordt, schrijf het maar van je af. De kids zullen ouder worden en later gaan beseffen wie steeds de aanstichter is geweest van de chaos en de strijd, daar houd ik me zelf ook aan vast. En kom vooral hier van je af schreeuwen als dat nodig is, maar vreet je niet op en denk echt aan jezelf en je kindje.
Hier ook een lastige ex, de laatste tijd gaat het wel beter maar eerder een hoop gezeur gehad. We kunnen er gewoon niks aan doen en dat is heel frustrerend. Maar zolang mijn stiefdochter als ze bij ons is blij is is het goed. Ze is gelukkig nog niet weg gehouden, wel zegt haar moeder nare dingen over ons en dan met name over mij, maar ze komt op een leeftijd dat ze niet alles meer gelooft.
Na je berichten te hebben gelezen begrijp ik dat jij een ex hebt waar jij niets mee kan. Maar ondanks dat mijn man en ik zijn ex het liefst haar nek willen omdraaien (en dat is nog het meest vriendelijke scenario) staan we wel iedere week met een tas vol boodschappen bij haar voor de deur ja!
Wat een flauwekul! Mijn man heeft een exvrouw en zij hebben een uiterst 'gelukkige' scheiding. Alles gaat in harmonie en goed overleg. Het kan dus wel! Niet alle exen hoeven zich als hexen te gedragen. Sorry Liefje13, geen tips dus. Maar hier moest ik echt even op reageren.
grootste onzin. De vader van mijn kinderen mag dan een *piep* zijn die onze kinderen ook niet meer ziet, nooit zal ik in bijzijn van mijn kinderen negatief over hem praten. Hij is hun vader en het is niet mijn recht om daar tussen te komen. Ongeacht hoe hij met deze situatie omgaat en wat hij over mij wel of niet rond bazuint, ik weiger mij te verlagen tot dat niveau.