Ja hier heeft onze relatie het (tot nu toe) overleefd maar met de nodige hobbels en een jaar lang relatietherapie zijn we er nog niet, nou ja ik wel maar mijn vriend niet altijd omdat het voor hem heel moeilijk is om het te kunnen vergeten. Dat brengt nog weleens strubbelingen mee in onze relatie maar dat begrijp ik al te goed en daar praten we dan over. En ik ben verandert en dat ziet mijn vriend en ik vecht echt voor onze relatie en omdat we een kind hebben samen proberen we er het beste van te maken maar er zal altijd een breuk blijven wat veel tijd nodig heeft om volledig te herstellen als dat uberhaupt al kan maar we werken er hard voor.
Mijn huidige man heeft toen wij een half jaar hadden een keer dronken op voetbalweekend met een meisje gezoend. Hij was helemaal vol berouw en voelde zich heel naar. En toen hij het vertelde dacht ik alleen maar: ja maar toch wil ik nog steeds met je verder. Ondertussen zijn wij 8 jaar verder getrouwd en hebben we een kindje en ik denk er nooit meer aan (ja nu haha) en ik vertrouw hem helemaal. Hij mag ook nog steeds op voetbalweekend Als hij het nu zou doen weet ik het niet hoor. Als het echt meerdere malen met een vrouw naar bed gaan is of überhaupt naar bed gaan is, of een relatie...ik vind dat we nu zoveel hebben en zou het heel stom vinden als hij dat opgeeft. En dan zou het wellicht wel een breuk betekenen.
2 exen heb ik vergeven van vreemdgaan maar ze bleven t doen dusja. Zo gaat t altijd. Nu heb k een vent die dat nooit zou doen en ben k blij mee, gelukkig zijn die er ook. Het zou ook niet in mij opkomen om hem te bedriegen. Als je echt van mekaar houdt heb je genoeg aan mekaar
Hier een vriendin die vreemd ging (en het verzweeg voor mij) . Zij vertelde het na ruim twee jaar. Hun relatie lijkt oké nu... maar het is soms onduidelijk wat hij er mee voelt
Zijn jullie daarna nog terug even samen geweest en is hij diegene met die vreselijke moeder of haal ik zaken door elkaar?
Ik weet niet hoe ik zou reageren eerlijk gezegd. En ik hoop uiteraard daar ook nooit achter te moeten komen. Moet verschrikkelijk moeilijk zijn voor de bedrogen partij, ongeacht of je de relatie verbreekt of verder zet.
Ik weet nog altijd niet zeker of mijn ex is vreemd gegaan maar zijn gedrag etc. verklaarde voor mij genoeg. Hij ontweek mijn vraag of hij vreemd ging altijd door ergens anders over te praten of een heel verhaal te lullen zonder inhoud en hij stemde er mee in om met bepaalde vrouwen niet meer te chatten en af te spreken (waarom zou je daarmee in stemmen als je niets verkeerds doet en het zo een goede vriendinnen van je zijn?). We zijn toen wel nog samen verder gegaan omdat ik van hem hield en me echt niet kon voorstellen dat ik zonder hem verder zou moeten. Uiteindelijk heb ik de relatie na 1,5 zoiets toch verbroken maar dat had meer te maken met zijn losse handjes en het feit dat ik eigenlijk niet meer van hem hield. Ik hield al een tijdje niet meer van hem maar het was zo een gewoonte om met iemand samen te zijn dat het beangstigend is om iemand los te laten en weer alleen te zijn. Ik ben in die relatie wel ziekelijk jaloers geworden (nu 8 jaar later nog steeds) en controleerde hem constant. Als ik kijk naar mijn huidige man dan denk ik dat ik ook hem zal vergeven. Ik hou heel veel van hem en zou hem voor geen goud willen missen. Zelfs als hij vreemd zou gaan dan zou ik er alles aan willen doen om het toch te laten slagen.
Ik ben zelf ooit de vreemdganger geweest Ik kreeg een tweede kans aangeboden (had een vriendje dat me enorm aanbad), maar heb het niet aangepakt. Toen ik vreemdging wist ik dat ik niet verder wilde met mijn relatie. Dus het aanpakken zou niet eerlijk zijn en hem alleen maar meer verdriet doen. En het was ook niet eerlijk ten opzichte van mezelf. Als mijn man iets met een ander zou willen, moet hij dat bespreken. Dan kunnen we kijken wat hij ermee zou kunnen doen. Wij zijn daar allebei best ruimdenkend in. Daarnaast heeft hij nooit een ander gehad, dus ik zou nieuwsgierigheid alleen maar logisch vinden. Inmiddels zijn we 10 jaar samen en nog wil hij alleen met mij. Stiekem vreemdgaan zou ik overigens echt NIET waarderen. Hij hoeft bij mij niet stiekem te doen!
Ik zou wel door willen, maar ik zou het niet willen weten. Opbiechten doe je mijn inziens alleen om van je schuld gevoel af te komen! Stik svp in je schuldgevoel en laat mij onbezorgd verder gaan in onze relatie hahah
Hier niet zelf mee gemaakt maar wel van dicht bij mee gemaakt. Mijn vader is voor mijn geboorte al meerdere malen vreemd gegaan (ook al voor de geboortes van broer en zus) en toen ik 4 was zijn mijn ouders gescheiden. Reden =vreemdgaan van vader met groepsleider van een clubje waar mijn zus op zat. Toen ik 7 was zijn ze toch opnieuw getrouwd. Sindsdien is mijn vader minstens 2x vreemd gegaan.dit weet ik zeker omdat ik 1 keer een telefoongesprek heb gehad met de dame in kwestie die vond dat ik haar maar haar stiefmoeder moest noemen, ze was er van overtuigd dat mijn vader gescheiden was. De 2e weet ik zeker omdat nadat mijn moeder uiteindelijk had besloten bij hem weg te gaan en opnieuw te scheiden, mijn vader hertrouwde en tijdens de huwelijksseremonie kwam ter sprake van wanneer de vonk over sprong. Op het beschreven moment waren mijn ouders nog getrouwd. Heb echt voor de lieve vrede op mn lip moeten bijten. Mijn vader is verder een goede vader en ik hoop voor zijn vrouw dat hij het nu achter zich heeft gelaten maar ik denk niet dat dat het geval is. Ik weet zeker dat het zeer moeilijk is om bij een partner weg te gaan als je nog steeds liefde voeld maar hier ga ik na vreemdgaan weg en blijf ik weg.het heeft niet alleen invloed op je zelf maar ook op je kinderen.
Ik vermoed dat mijn man het wel eens heeft gedaan. Ik heb namelijk condooms gevonden. Ik wil het eigenlijk niet weten. Hij zegt van niet, ik ben boos geweest maar twijfel eigenlijk niet zo aan zijn liefde voor mij. Hij mag gewoon alleen op pad en het zal wel. Maar waag het niet aan mij te vertellen. Prima als je een keertje zoent met je zatte hoofd maar ik wil het echt niet weten. Langdurige relatie met een ander zou ik wel een probleem vinden, dan gaat het om liefde ws en dat zou ik niet accepteren.
Ik weet niet of ik het zou kunnen vergeven als mijn man echt vreemd zou gaan in de zin van zoenen en verder. Mijn man is in het verleden wel eens gevoelens gaan ontwikkelen voor een vriendin van mij. Hij heeft het me verteld en ook meteen een punt achter hun telefonisch contact gezet. Dus ik heb het hem kunnen vergeven. Ik weet bijna wel zeker dat ik het hem niet had kunnen vergeven als hij ermee door was gegaan en verder was gegaan, want die kant ging het waarschijnlijk wel bijna op. Soms pest ik hem ermee, maar ik gooi het hem nooit tijdens een ruzie ofzo voor de voeten. Dat is het verleden, en het hoort niet meer bij het heden.
In een ver verleden ja. Kwam erachter dat mijn vriend was vreemdgegaan.. met twee personen en met allebei niet eenmalig. Had hem niet lang voordat ik erachter kwam geconfronteerd met mijn vermoedens. Ik was heel kalm en heb het hem makkelijk gemaakt om schoon schip te maken maar in plaats daarvan loog hij glashard in mijn gezicht. Voor mij was het liegen in mijn gezicht erger dan het vreemdgaan zelf. Heb toen een time-out ingelast, wilde niks van hem horen. Daarna in gesprek gegaan en beetje bij beetje hem vergeven. Voor mij was dat niet iets dat op één dag gebeurde. Na een paar maanden was alles weer koek en ei om het zo maar te zeggen, echt weer een heel fijne relatie zoals het voor het vreemdgaan was. Heb af en toe nog wel eens gedacht "zou het (niet weer hè)".. terwijl daar helemaal geen aanleiding voor was... gewoon mijn onzekerheid denk ik. 6 maanden later, net nadat we verloofd waren, is hij geheel onverwacht overleden.
Ik snap dat je heel boos( woedend) op je ex bent maar had deze actie niet gedaan als het de vader van mijn kind was.. Later zal ze miss toch willen weten wie haar vader is en dan zal zij hiermee geconfronteerd worden.. Maar goed ik snap echt wel je boos bent/ was en het hiermee miss wat afkoelde.. Ontopic: mijn allereerste vriendje is vreemdgegaan. Meerdere malen en toen het uit was ben ik ook nog met hem naar bed geweest terwijl hij al een nieuwe relatie had en nee hier ben ik niet trots op.. Bij mijn man in het begin heel jaloers en nu eigenlijk niet meer. Ik denk( gelukkig is het niet aan de orde) niet dat onze relatie over is als 1 van ons tweeën vreemdgaat. Wel als het niet vertelt wordt of als er gevoelens ontstaan en dit niet besproken hebt.
Mijn ex-man heeft me 1 jaar bedrogen met mijn toenmalige beste vriendin. Ik ben er dus pas na een jaar achter gekomen, heb mijn huwelijk en die vriendschap per direct beëindigd. Kon beiden dit niet vergeven. Het heeft een hele tijd gekost voordat ik weer wat zelfvertrouwen had, mijn huidige man heeft best wat geduld met me moeten hebben omdat ik erg onzeker was geworden. Gelukkig kan ik met bijna 100% zekerheid zeggen dat mijn man dit me nooit zal aandoen, mede ook omdat hij zelf ook al eens bedrogen is geworden. Verliefd worden op een ander kan gebeuren maar dan zit je relatie sowieso al niet meer goed, bespreek het met elkaar en zet er gewoon een punt achter als je met die ander verder wilt maar je partner bedriegen vind ik erg laag bij de grond.
Ik heb het helaas meegemaakt. Ik had al vaker het gevoel. Maar de eerste keer dat ik er achter kwam heb ik het hem vergeven. In de tussentijd was het vertrouwen compleet weg. Maar we hadden net een huis gekocht en ik wou dat niet gelijk weggooien.. maar na een dik jaar herhaalde zich het cirkeltje weer en gingen mijn alarmbellen af. Die keer ben ik weggegaan. Ik ben nu zielsgelukkig met mijn man. Het heeft hem meer dan 2 jaar gekost om mijn vertrouwen compleet te krijgen wat hij erg moeilijk vind. Maar nu is dat helemaal terug en ik ben erg gelukkig met hem. Maar hier geld wel, 1 keer buiten de pot pissen.. dronken of niet.. opzouten... ik heb mijzelf destijds enorm te pakken gehad en heb er een flinke deuk van opgelopen in mn zelfvertrouwen. Dus ik doe dat echt nooit meer..
Ik heb het 3 keer meegemaakt....daar word je niet blij van. Eerste relatie was 4 jaar en dat heb ik vergeven, maar ik kon er niet meer mee leven en de volgende 2 relaties heb ik meteen afgekapt. Heeft me echt al mijn zelfvertrouwen gekost hoor. Waarom deden ze het, lag het aan mij? Nu 10 jaar samen met mijn huidige man en hij geeft mij rust...ik vertrouw hem blindelings en hij laat me ook merken dat hij genoeg aan mij heeft en zegt dat hij nooit zoiets zou doen. En mocht het wel gebeuren weet ik nu niet wat ik zal doen....we hebben wel een zoontje samen en zijn getrouwd ligt toch even anders, geef je dat zomaar op? Ik denk het niet....
Nog nooit meegemaakt gelukkig! Wij zijn heel open naar elkaar en mijn man weet dat hij mij echt niet hoeft op te biechten dat hij is vreemdgegaan. Hij mag lekker zelf met zijn schuldgevoel blijven zitten. Als hij straks tegen mij zegt dat hij een keer met een ander zou willen zoenen en wie weet ooit meer (met weer een ander, ik wil niet dat hij een tweede relatie begint), dan zou ik dat wel accepteren. Uiteraard ga ik dan ook een avondje stappen. Fysieke exclusiviteit vind ik niet zo belangrijk. Emotionele exclusiviteit wel.