Hoi meiden, Ik zit er zo mee, wilde het toch even delen met jullie. Steeds zie ik meiden die bezig zijn voor een tweede of zwanger zijn. We hebben een dochter van 2.5 jaar. Geboren in januari 2013. Mijn man wilde altijd gelijk een tweede na ons dochtertje. Ik vond het allemaal te vroeg en mijn directe omgeving beinvloedde mij ook, je hebt geen haast, je dochter is nog jong, jij bent nog jong. Ik ben trouwens net 28 geworden haha. Je dochter is pittig, moeilijk, kan je dat wel aan. Je werkt op dit moment niet, kunnen jullie het aan.? Zoveel mensen zeggen zoveel dingen. Mijn moeder, zusje, vriendinnen, buurvrouw. Ik weet dat NIEMAND kan bemoeien met mijn leven en gezin maaaaar erge is dat ik gewoon beinvloed wordt, dat gaat makkelijk bij mij. Zelfs als mijn buurvrouw zegt, wacht tot ze naar school gaat, ze is nu zo pittig, zal moeilijk zijn. Zelfs dat laat mij denken, heeft ze gelijk, zal ik wachten etc. Ik denk te veel na van wat anderen zeggen. Vooral als mijn moeder ermee bemoeit. Ze doet alsof ik nog steeds bij haar leef ofzo. Ik luister veel naar haar adviezen dus ze denkt zeker ik kan haar beinvloeden. Ze heeft ook soms gelijk hoor. Mijn man werkt 40 uur per week bij een autoschade bedrijf. Daarnaast werkt hij een jaar lang bij een restaurant op vrijdag zaterdag zondag in de avond. hij gaat van zijn werk gewoon soms op de dagen naar de andere werk. Dit is zo geworden omdat Ik niet werk. We hebben namelijk geen oppas voor dochter, schoonouders pasten op haar maar zij zijn 6 maanden weg en komen weeer terug. Maar zo wordt mijn verhaal ingewikkelder dus ik ga er niet veel op in. Dus omdat ik nu niet werk komen we net rond met vaste lasten etc. Ik ben wel van plan om na de zomervakantie te solliciteren en te werken. Ik wil 3 dagen werken, werkte zelf in de kinderopvang. Als mijn schoonouders terug zijn in november gaan zij dan oppassen voor haar 2 dagen en 1 dag stuur ik haar ook naar de opvang ofzo. We zien het allemaal wel. Ik ga nu naar de andere gedeelte hihi. Ik wilde altijd een zomerkind. Dus ik kan vanaf nu eigenlijk beginnen. Maar ik twijfel zooooo erg. redenen: - ik wil nog afvallen en dun zwanger zijn, bedoel op gezond gewicht. - ik wilde eigenlijk een nieuwe huis (wat absoluut niet even kan haha) - ik wil een werk hebben - ook eigenlijk dat mijn man nu alleen werkt (hij zegt steeds dat het goedkomt) - dochter is best pittig, zit nu in een peuterfase (Dit is juist nu de echte grote redenen waarom ik niet zo durf, ik weet absoluut niet of ik het aankan.) Omdat ik al 1.5 jaar thuis ben met haar heb ik geeen geduld meer. Had altijd geduld in de kinderopvang met kinderen hoor maar eigen kind ho maar. Wist niet dat het zo moeilijk zou gaan. Iedereen ziet dat zij pittig is. Het is eigenlijk een kwestie van opvoeden. Dat heb ik gemerkt nu bij haar en mezelf. Ik ben altijd te makkelijk geweest, wel regels structuur maar niet altijd. Ze probeert mij uit,eigenwijs, koppig en noem maar op. Mensen die mij beinvloeden zien dat ook en zeggen kan je het wel aan??? Ze hebben gelijk hoor, weetniet of ik het aan kan. Soms heb ik zelfs dagen ,doe maarwat je wil, ik laat je met rust, hier tv of ipad voor je. Ik zit misschien wel in een soort depressie,dat weet ik ook niet echt. Sommigen zeggen wel ga voor een tweede, ze gaat rustiger worden, ze is nu alleen en daarom doet ze zo etc. Mijn dochter vindt babys prachtig, vindt ze lief, wil ze vasthouden. Ik wil ook zo graag een tweede maar ben bang dat ik spijt ga krijgen. Ik wilde altijd wachten totdat ze naar school zou gaan maar dat gaat dan ook zo bijna. Stel dat ik zwanger ben in augustus september. Dan krijg ik idd een zomerkind. Dan is zij bijna 3.5 jaar. En gaat dan over een half jaar naar school. Ik weet niet wat ik wil, wat ik moet doen. Ik weet ook niet waarom ik dit topic heb geopend, maar zat er zo mee, ik wil graag adviezen en ervaringen natuurlijk. We gaan over 1.5 week op vakantie. Mijn eisprong komt eraan. Als ik deze ronde ervoor ga en stel dat ik zwanger wordt, dan ga ik zwanger op vakantie (4 weken vakantie) en dat wil ik eigenlijk niet, geem risico nemen met misselijkheid etc. Ik ben met dochter 18 weken naar turkije gegaan dat was een super zw schap maar toch. 2e ronde is dan op vakantie. Maaaaaar ja veelsteveeel geklaagd en nu zijn jullie aan de beurt. Adviezen en ervaringen graaaaaag
Volgens mij denk jij te veel na. Je hoofd slaat op hol. Zet op een papier alle voordelen in een kolom en alle nadelen in een kolom er naast. Kijk dan welke kolom er voor jou het meest door weegt. Voila, dan heb je je antwoord!
Dat is inderdaad echt zo. Me man wordt soms ook boos omdat ik teveel in me hoofd heb, en natuurlijk veel naar anderen luister, goed idee eigenlijk een lijst maken, tnxxx
Mijn ervaring is dat als je het echt wil, de wens groter is dan de angst. Ik snap de praktische bezwaren en het is ook heel goed om over na te denken. En zeker het stuk over dat je denkt dat je misschien wel depressief bent zou ik goed over nadenken. Dat is mijn inziens geen goede staat om een tweede kindje in te krijgen. Ik denk dat je zeker eerst goed in je vel moet zitten, anders haal je teveel op je hals. Voor praktische dingen is vaak wel een oplossing te verzinnen en ik lees daarin geen redenen om er niet voor te gaan. Maar emotioneel niet klaar zijn, lijkt me veel zwaarder. Wellicht eens overwegen er over te praten met een niet emotioneel betrokken persoon. Misschien dat die je een frisse blik kan geven op de zaken zonder meteen een oordeel te vellen
Alleen jij weet wanneer je klaar bent voor een volgend kindje dus laat ze allemaal lekker kletsen en volg je gevoel. Laat je niet pushen of wat dan ook. Qua huis: zolang er een kamer is voor de baby is je huis groot zat 😜 En er zijn zoveel dingen te koop die niet veel ruimte in beslag nemen. Kijk anders eens bij Ikea 😊 Wij hebben bijvoorbeeld wel een kamer over maar dan is onze waskamer zeg maar weg dus moet ik daar iets op gaan verzinnen. Denk dat ik dan maar een droger aan moet schaffen 😂 Qua financieel: ik werk alleen af en toe in de avonduren (ik ben wel aan het zoeken voor wat anders) en mijn vriend werkt fulltime. Ja het is krap en we redden het net elke maand maar ik ben er van overtuigd dat dit niet zo blijft en we het dus over een poosje wat makkelijker hebben. Mijn dochter kan ook pittig zijn maar dan laat ik haar lekker buiten razen oid. Het is niet makkelijk soms maar ik heb het er zo voor over. Succes ts!
Volg je hart meis! Twijfel niet! Iedereen heeft sowieso wat te zeggen, dus laat ze gewoon lullen . Mijn ervaring is héél goed met twee kids zoals ik net ook zei tijdens ons pb. Ik heb twéé zomerkindjes van Juni & Augustus is echt super, ook de bevalling & kraamweek ect. Als je een ruime huis hebt? Dan zou ik gewoon ervoor gaan. En dan hoop ik dat jullie super makkelijke baby krijgen net als Atilla. Hier komt voorlopig geen derde zoals je weet, ik ben bang dat één van mijn kindjes dan aandacht te kort krijgt, dat risico gaan wij dus niet nemen. En dat terwijl manlief vanaf 1 Januari vanuit huis gaat werken . Wij gaan gewoon eerst even volop van Kaan & Atilla genieten💕. Als je wat kwijt wilt of als je vragen hebt kan je me altijd pb of appen. Succes met jullie beslissing! 😘😘
Pffff heel eerlijk? Als ik jouw tekst zo lees is het eerste wat in me opkomt: kom eerst eens met jezelf in het reine. Ik word alleen al moe van het lezen van je tekst. Het lijkt of je niet erg vertrouwd op je moederschap nu en dat lijkt me geen goede basis voor een tweede. Ik zou je aanraden eerst eens leren tijd voor jezelf te nemen. En wellicht zou een meditatiecursus en yogaklassen helemaal niet slecht voor je zijn. Uiteindelijk moet je het zelf willen, maar voor mij druppelt er door heel je tekst, dat jij er niet klaar voor bent. En dat mag óók, als dat zou zijn wat je wilt.
Jeejtje, wat een relaas, meid! Ik dacht dat ik altijd veel over iets nadacht, maar jij spant de kroon, haha. Ik ben ook van mening dat je anderen moet laten lullen. JIJ bent degene die het moet doen. Ik heb zelf in eerste instantie niet perse kinderen gewild. Mijn vriend, die 5 jaar jonger is, kreeg wel die behoefte. In februari 2013 hebben wij 1x onbeschermd seks gehad en prompt was ik zwanger. Ons wondertje bleek een huilbaby (verborgen reflux en heel veel oorontstekingen), en ik kreeg een PND (postnatale depressie). Eind december 2014 begon ik te twijfelen of ik ook een 2e kindje wou (vriend wilde dit al meteen en ik had gezegd: "no way") en ik heb tig forums gelezen. Uiteindelijk moet je toch zelf de knoop doorhakken. In januari voelde ik mijn eisorong weer en dezelfde avond nog seks gehad. Daar had ik de volgende dag geen spijt van. Dat gaf voor mij de doorslag. Die ene keer heeft niet tot een zwangerschap geleid, maar de maand daarna zijn we er vol voor gegaan en was ik zwanger. Gepland, deze keer. Ik vraag mij ook af hoe het zal zijn vanaf november. God help me als het eerste jaar weer zo'n hel wordt, maar ook dit zullen we overleven. Er zit dan precies 2 jaar tussen. En ik heb ook zo'n ongelooflijk pittige meid, die mij soms radeloos kan maken. Maar ik gun haar een brusje om mee te kibbelen en te spelen. Financieel hebben wij het nu beter. Bij mijn eerste zwangerschap zat ik thuis zonder uitkering, dus dezelfde situatie als jullie. Nu werk ik 20 uur. Al loopt mijn contract af in oktober, geen idee of dit verlengd wordt, maar dan zou ik in elk geval ww krijgen. Sorry, beetje lang verhaal. Hoop dat het logisch klinkt.
Heel eerlijk; als ik jouw tekst lees denk ik wacht inderdaad even. Het verhaal komt nogal chaotisch over, alsof je zelf niet weet wat je wil. Je hebt het over depressie en dat je je dochter eigenlijk niet aan kan nu. Tuurlijk worden ze rustiger naarmate ze ouder worden maar jaloezie kan ook een rol gaan spelen. En als je zelf dan niet lekker in je vel zit gaat jouw dochter zich daar ook naar gedragen. Misschien is het verstandig om eerst structuur in je leven te brengen en dan vooral met de opvoeding van je dochter. Wellicht is het juist goed voor je om te gaan werken, krijg je ook meer structuur in je leven en krijgt je man ook wat meer rust. Maar wat vooral belangrijk is; doe wat je hart je ingeeft. Wat de rest ook zegt. Hou alleen wel in je achterhoofd waarom ze het zeggen..
Zo herkenbaar jouw verhaal! Onze dochter word oktober vier en hebben al zo lang getwijdeld ook om tig redenen! Mijn dochter is ook zeer pittig en wat echt helpt is kort houden! Nee is nee en hou dat vol. Is enorm moeilijk in het begin maar later heb je er veel profijt van. En die kinderwens is er anders had je ook niet getwijfeld. Dat heeft mij doen besluiten er voor te gaan ook met het idee dat we al ervaring hebben en er altijd goede momenten zijn na de vervelende. Zorg eerst aub dat je zelf rustiger word bij mij was dat al na een paar gesprekken met een therapeut. In een klein huis kan je ook prima wonen hoor,praktische dingen zijn niet zo belangrijk als we soms denken. Succes en tot op het forum ��
Lieve roosje .. Trek niks van andere aan! Maak een lijst en ga bij jezelf na hoe jij je leven over +- een jaar ziet Toekomst kun je helaas nooit voorspellen. Als je niet lekker in je vel zit praat dan met iemand vriendin man of misschien wel iemand van maatschappelijk werk / huisarts. Zorg voor structuur bij je dochter .. Hier nog zoon pittig meisje en wat ons nog steeds erg helpt is structuur bieden Vaste tijden naar bed de dag bespreken bij het slapen gaan en de plannen bespreken bij het opstaan Biedt haar kleine opdrachtjes aan zoals kleurplaten of knip en plak werk en betrek haar bij jou bezigheden zoals opruimen tafel dekken etc .. Waarom persee een zomer kindje ? Helaas kan het voor een 2e wondertje ook heel anders lopen zie mijn onderschrift .. Kortom praat veel met je man en hopelijk komen jullie SAMEN tot de juiste beslissing! X
Meiden, ik heb al die reacties gelezen. Ik ga niet persoonlijk reageren want de meeste reacties zijn ingeveer hetzelfde. Eerlijk is eerlijk, ik vind dat jullie gelijk hebben. Waarheid is hard maar laatste tijd twijfelde ik over mijn moederschap. Ben ik dit nou echt? Eigenlijk niet nee. Ik altijd die positief is voor alles. Weetje ik voel me net een zeikerd nu,echt waar!!! En waarom? Mijn dochter was een voorbeeld baby, ze sliep gelijk door als baby, nooit gehuild of ziek geweest etc tot haar 2 jaar ongeveer. Heb nooitt last of problemen gehad. Ik zie zoveel zieke kinderen, moeilijke kinderen, babys met reflux etc. En dan denk ik, hou op man, je zeikt te veel. Wat wil jij nou van je dochter. Ze is een peuter laat haar en geef regels en structuur. Ik heb het haar moeilijk gemaakt, ik heb haar pittig gemaakt denk ik nu. Ze is niet pittig moeilijk geboren ofzo. Eigen schuld is het nu allemaal en daardoor verpest ik nu alles. Ik ben naar een psycholoog geweest hoor, was niks aan de hand eigenlijk, ik maak alles groter, van een mug een olifant ofzo. Dus ik denk te veel na over alles, moeilijke beslisser. Misschien moet ik juist inderdaad even afwachten. Maar aan de andere kant wil ik het o zo graag voor een brusje gaan. Wij gaan over 1,5 week op vakantie. Ik ga lekker genieten, uitrusten. Met een leeg hoofd terugkomen. 4 weken, zal genoeg zijn. Daarma ga ik beslissen wat il wil. Misschien zien jullie wel dan of ik er toch voor ga., na de vakantie.. Heel erg bedankt voor de reacties en adviezen.
Laat andere mensen lekker praten meis! Je hoofd zit vol met 100en gedachtes.. Ik zou lekker op vakantie gaan, je hoofd legen en daarna met je man samen een voor en nadelen lijst maken. Zorg dat wel dat deze lijst alleen gaat over JULLIE en niet over wat andere mensen vinden of zeggen.. Het komt vast goed allemaal! Dikke knuf!
In mijn hoofd heb ik een heel lijstje met waarom ik geen tweede zou willen, allemaal praktisch benaderd. Toch is er steeds de twijfel wel of niet doen. Eigenlijk betekend het voor mij niets anders dan dat de wens er (stiekem) toch is. Ik kan niets voor jou bepalen, maar luister eens naar je gevoel zonder je verstand te gebruiken, wat wil je dan? Heel veel sterkte met je besluit!
Rot dat je zoveel over de dingen nadenkt Maar herken mezelf soms ook wel in wat je schrijft. Hier ook een pittig meisje (nu al) en ben ook thuis zonder werk Je moet zelf ook echt je eigen tijd nemen anders trek je het ook niet. Even weg uit je omgeving, wat leuks doen met vrienden/familie/vriend ... even niet erachter aan rennen en hollen. Misschien ga je het dan weer wat positiever zien. Al nagedacht over een peuterspeelzaal? Of inderdaad zelf werk zoeken en dan psz of kdv (als jullie dan natuurlijk niet teveel kwijt zijn er aan ). Alvast een fijne vakantie en succes met je beslissing!
Wat sommigen al zeggen. Ik ga EERST op vakantie en daarna beslissen of we ervoor gaan. Bedankt allemaal?