De meeste moeite heb ik is niet met zozeer kinderen zelf maar hun ouders. Ik snap niet dat sommige blijven zitten of kletsen, kijken toe en corrigeren niet. Gelukkig is hier echt op 1 hand niet eens te tellen zulk gevallen want meeste komen hier in speeltuin kennen elkaar etc maar soms staan we bij de kabelbaan en dochter netjes achter. Gaat een of andere 5 jarige voor en zegt mijn dochter: "je bent nog baby, je kan het nog niet/ zal ik voordoen?/ik wil nu" terwijl ze is veel beter kan dan die 5 jarige. Mijn dochter hoort dat en snapt en gaat helemaal van slag prullipje opzetten. Dus omdat ik naast sta zeg ik gewoon die kind wat ik over denk en dat hij moet maar wachten. Mijn dochter is maar 2.3 en kan niet tegen oudere kindjes verbaal of fysiek dus vind ik mijn taak is om even regels opstellen hoe en wat. En goede ouder van dat kind zou wel even zelfs op afstand roepen van: ga in rij staan of zo maar vind niet erg als die er niet is ik kan gewoon corrigeren die kind zelf netjes. Andere verhaal als die duwt en slaan dan zou ik kind strenger aanspreken. Ik kan positief etc doen of niets zeggen ook, maar dan heb ik zoiets van laat maar die kind opgevoed worden door zijn ouders ik heb daar geen tijd en geen puf voor om naast mijn dochter "uitlaten" nog andere kinderen opvoeden en corrigeren of in gesprek met kind te gaan. Maar ik vind in meeste gevallen kinderen hier in nl gewoon echt netjes en zorgend voor baby/kleintjes, rustiger en beleefd. Ik was vorige jaar met mijn dochter in mijn geboorte stad moskou.. Zo... Dat was echt nek nek bij haar staan want ouders corrigeren hun kinderen niet, oudere kinderen gaan/wurmen zich voor, gaan schoppen en slaan. Als je iets zegt dan doen ze dat nog eens nogmaals tot je hun hand pakt en zegt "nu direct laat zien waar je moeder is!!!" Dan pas rotten ze op. Maar is echt grote verschil gewoon waardoor ik dus de meeste kinderen/ ouders hier nog meevallertje vind hihi
Mijn dochter is nu 3,5 en komt meestal wel voor zichzelf op en ook voor anderen als ze bv ziet dat iemand iets afpakt van een ander. Dan laat ik het dus aan haar over. Maar soms lukt het niet het onderling op te lossen, dan help ik een compromis te vinden ofzo. Ik zeg dan tegen het vreemde kind bv;'Als je iets pakt waar zij mee speelt, vindt ze dat niet leuk, misschien kun je even wachten tot ze er klaar mee is? Dan spelen jullie omstebeurt.' In geval van slaan, duwen, etc, zeg ik ook rustig dat het pijn doet en dat ik dat niet aardig vind. Ik nodig uit tot samen spelen, soms werkt dat, maar vaak druipt 't kindje toch af nadat het is aangesproken op z'n gedrag. Maar ook bij slaan etc bijt mijn dochter goed van zich af, die roept gewoon;'NEE! JE DOET ME PIJN! HOU OP!' En dan zijn de ouders ook wel gealarmeerd
Sorry hoor, maar ik ben echt niet van plan om me verantwoordelijk te voelen voor ieder kind met ongeinteresseerde ouders (of wat dies meer zij). Dan kan ik wel aan de gang blijven... Soms etteren kinderen overigens wel degelijk. Vooral (pre)pubers in groepjes. En de leraren zijn nooit te bekennen, die zitten met elkaar aan een tafeltje te doen alsof ze het gajes niet zien.. Nou, jammer dan. Ik ga geen gesprekken aan. Ik vertel je gewoon dat je je voeten van de tafel moet halen. En rap een beetje.
Ik vind het wel echt verschil maken of twee 3-jarigen aan hetzelfde emmertje staan te trekken of wanneer een kind van 6/7 een 3-jarige ergens afduwt of voordringt. In het eerste geval laat ik ze het eerst lekker zelf uitzoeken want ze gaan niet weerbaarder of socialer worden als ik alles voor ze oplos. Maar een oneerlijke situatie door leeftijds of machtsverschil laat ik niet escaleren. Wij hebben sinds kort een buurmeisje van precies dezelfde leeftijd als onze dochter, erg leuk. Maar beide pittige tantes dus regelmatig is er even strijd. Mijn dochter heeft er nogal een handje van om meteen te gaan brullen als iets wordt afgepakt. Dan zeg ik heel rustig; ga maar vragen of je het terug mag, niet gaan huilen, gewoon vragen. En zo probeer ik haar dan wat vaardigheden te leren. Of zeg maar 'stop hou op' als je het niet leuk vindt. Toen mijn dochter vorig jaar in een zwembad aan de kant geduwd werd bij de glijbaan door een jochie van een jaar of 5 heb ik hem wel even streng aangekeken en gezegd 'je mag níet duwen!' Was het een jonger kindje geweest dan had ik afgewacht. Had dochter zich steeds aan de kant laten duwen had ik haar aangesproken en gezegd dat ze zich niet an de knt hoeft te laten duwen. En waarschijnlijk zo dat het andere kindje het ook had gehoord. Indirect corrigeren wil namelijk ook nog wel eens helpen. Of bijv. Een ander kindje prijzen die wel netjes op de beurt wacht.
Dit is ook de afweging die ik meestal maak. Nu merk ik wel dat het ook verschil maakt of kinderen alleen zijn of in een groepje. Laatst was ik met de kinderen in de speeltuin en een buurtjongetje was met 2 andere kinderen ook in de speeltuin. In onze speeltuin liggen bij de speeltoestellen houtsnippers en het groepje van 3 (de oudste net 4, geen ouders erbij, nooit...) was een beetje met die houtsnippers aan het rotzooien. Dat werd steeds gekker, tot er mee gegooid werd naar mijn zoontje. Eerst zei hij niks, tot het wel erg irritant werd en hij wel zei dat ze dat niet moesten doen (en dat ze moesten uitkijken voor zijn bril, want "die is heel duur hoor"...oepsie...hoor ik daar mezelf praten ). Daar werd niet naar geluisterd en toen heb ik wel even ingegrepen door te zeggen dat het niet leuk is om dingen naar elkaar te gooien. Maar ik laat het mijn zoontje wel eerst even zelf uitzoeken. Ik heb erg de neiging om overal boven op te zitten, ook tussen dochter en zoon, maar zou dat niet moeten doen. Ik denk niet dat ze daar erg mee geholpen zijn, zo'n mama die alles wel even voor ze oplost . Overigens houd ik mijn zoontje wel altijd goed in de gaten in speeltuinen e.d., want als hij zich eenmaal een beetje op zijn gemak voelt heeft hij er al snel een handje van om de baas te spelen, dan hoor ik hem ineens weer zeggen "NEE! IK ga eerst!". Zucht...irritant.
Oh ik was laatst ook zo boos. We waren in eens soort van stromend watertje voor kindjes, dus een laagje van 10cm waar ze dammetjes in bouwen, met emmertjes zeulen enzo. Mijn dochter (1,5 jaar) was lekker met haar emmertje en schepje aan het spelen en ik zat samen met m'n vriend op de rand. Komt er een snot jong van 6 a 7 jaar oud die haar expres omver duwt. Dus ik til haar weer overeind, kijk hem boos aan en ga weer zitten. 5 minuten later duwt hij haar weer om:x Dit keer hem streng toe gesproken (zijn moeder keek pislink mijn kant op) en dochter uiteraard weer overeind geholpen, ze was best wel geschrokken en aan het huilen. Vervolgens begint hij te schelden en duwt haar keihard weer om. Dochter compleet overstuur. Toen heb ik hem het water uit getild, zo naar z'n moeder toe en daar even een pittig gesprek met haar gevoerd wat opvoeding betreft. Ze zat er verdomme naast en deed niets. Ik was woest, wat een kutjong. Had echt zin om z'n kop onder water te duwen. Maargoed. Ik vind het ergst dat ouders dus niet ingrijpen. Kan daar echt met m'n hoofd niet bij. Hallooo, je hebt een kind? Dan hoor je dus ook op te voeden
Wij hebben nu 2x iets gehad waardoor een vreemd kind moesten aanspreken. Nu moet ik zeggen dat ik een nogal kort lontje heb als het mijn dochter betreft. Dus mijn man greep beide keren op tijd in eerst op een verjaardag, zegt een jochie stomme baby, ik haat baby's, jij bent stom! Tegen mijn dochter. Niet heel dramatisch maar mijn man heeft toch even netjes gezegd dat je zoiets niet mag zeggen. En bij ballorig, was ze op het springkussen in het baby gedeelte, komt zo'n grote knul erop afgerend en roept: baby's tackelen! En bam zo op mijn dochter. Ik wilde hem bij z'n arm grijpen maar mijn man heeft het netjes afgehandeld. Grrr ik ben daar dus geen goeie voor
Oeh daar had hij aan mij ook een verkeerde gehad! Is ie nou helemaal... Ik had hem ook gegrepen en ernstig toege'sproken' denk ik. Maar ik erger mij bij dat soort dingen altijd aan kinderen die overduidelijk te oud en te groot zijn voor het baby/dreumesgedeelte.
Extreem vervelende kinderen hebben heel vaak ook zeer vervelende of soms zelfs agressieve ouders. Voor je het weet kom je als ouder (en daarmee ook je kind) in een vervelende situatie. Daarom ben ik niet bezig met het opvoeden van andermans kind maar alleen die van mijzelf. Dus proberen weerbaar te maken. Je kind leren om grenzen aan te geven (hard roepen nee, stop, dat wil ik niet, hou op ! etc). Verder pak ik nooit andermans kind vast (of het moet boven op dat van mij springen). Ik wil ook niet dat onbekenden dat met mijn kind doen. Ik leer mijn kind dus eerst om zijn grens aan te geven en bij (dreigende)escalatie weglopen uit de situatie. Bij kleine kinderen spreek ik zelf het andere kind kort aan en soms haal ik mijn kind weg uit de situatie. Ik vind het wel belangrijk dat een kind zelf situaties leert oplossen (door weerbaar te worden). Je bent er immers niet altijd bij en op school en buiten moeten ze dat ook doen.
Ik kan hier soms ook wel boos om worden hoor wij waren dinsdag in slagharen bij het nieuwe zwembad en dochterlief en ik waren aan de beurt om de band te pakken en naar de glijbaan te gaan zijn er 2 pubers die uit de glijbaan komen en zo weer willen doorlopen terwijl er een badmeester staat te kijken en niks zegt dus ik loop op ze af en zeg nee als je nog een keer wil ga je maar in de rij staan en keek ook wel boos toen zei er eentje eerst nee ik denk wat nee ik pak die band af en loop weg met dochter haha en later die badmeester er wel even op aangesproken en die keek me een beetje verbaasd aan nou ja heb het maar gelaten wilde mijn dag niet laten verpesten door zoiets heb mijn dochter ook wel gezegd dat het niet netjes is om zoiets te doen en toen zij ze nee zij moeten ook gewoon in de rij gaan staan als ze nog een keer willen net zoals wij doen haha
Vind ik ook. Ik spreek andermans kind wel aan (zolang dl nog niet zo goed kan praten) maar vastpakken gaat me ook te ver.
Ik spreek andere kinderen wel degelijk aan als mijn kind er last van ondervind en als de eigen ouders niets doen. Jammer dan wat die ouders ervan vinden: die kunnen ook een preek krijgen als het nodig is...! Weerbaar maken is lastig. Dat moet groeien en als ze ouder worden kun je dingen gaan oefenen of uitleggen. Hier deed zoon ook nooit wat. Nu slaat dat wat door in gelijk van zich afduwen kf slaan als iemand over zijn grens gaat. Bedtje lastig dus proberen we dmv herhalen herhalen herhalen te leren hoe het ook kan.
Wat in de rij gaan staan betreft zijn sommige volwassenen niks beter hoor. Ik verbaas mij nog altijd over de slinkse snelheid waarmee de achterste in de rij altijd als eerste bij de net geopende extra kassa weet te komen....
geef ze gelijk een klets om dr oren... haha nee hoor geintje, Ik spreek het kind aan wat dan vervelend is.. en blijft hij/zij het doen dan spreek ik de ouders aan.
Zolang er ouders in beeld zijn die hun kind corrigeren waar nodig, dan bemoei ik mij er echt niet mee. Maar hier lopen op de buurt een paar kinderen die geen opvoeding krijgen en de ouders ze naar buiten wieberen. Hun vocabulaire is al schokkend, met voetbal is het gewoon gevaarlijk. Bewust trappen e.d. Na een paar keer waarschuwen ben ik er wel klaar mee hoor. Dan verwijder ik ze van het voetbalveld.
Als mijn manneke met een kindje op hetzelfde niveau aan een emmer aan het trekken zijn zal ik ook even toekijken hoe ze het gaan oplossen en als dat niet lukt zal ik hun beiden begeleiden op een positieve manier. Maar als een kind van 6 een emmer van mijn zoontje afpakt terwijl hij ermee aan het spelen was dan grijp ik in. Dan vraag ik om de emmer terug te geven en als hij die wil hebben moet hij of zij dat aan mijn zoontje vragen. Dat verhaal van tuc. Kind proberen van een klimtoestel af te duwen! Ow my! Ik word niet snel woest maar dan mag je me denk ik tegenhouden. Idem met het zwembadverhaal en het babytekkelverhaal Het voorval van mijn eerste bericht was echt doelbewust pesten. En niet op een echte jongensmanier maar op een sneaky manier. Toen hij doorhad dat het bij mijn zoon echt niet ging lukken na 20min gaf hij het op. Ik was dan met mijn manneke bezig en hij bleef naar ons kijken en staren naar mijn manneke om te zien wanneer hij weer een kans ging krijgen. Daarna ging hij een meisje pesten maar die schreeuwde goed hard en liet zich niet doen De moeder was aanwezig. Ik had haar samen met dat manneke gezien voordat hij zo begon te doen maar geen idee waar ze toen was. Waarschijnlijk ergens op haar gsm te tokkelen ofzo Een kind wat doelbewust een ander kind pest of pijn doet. Sorry maar zulke kinderen ga ik niet betrekken in een spel. Ik ga naar de speeltuin omdat mijn zoontje dat leuk vind. Vind hij een kindje om mee te spelen ga ik zeker dat kindje erbij betrekken maar een pestkop? Nee sorry daar heb ik gewoonweg helemaal geen zin in. Misschien egoïstisch maar ik ga geen kind belonen vanwege pestgedrag of pijnigen. Het kind hoort begeleid te worden door de moeder, vader, oma, opa,... hun horen hun eigen kind het juiste gedrag aan te leren. Het is een speeltuin waar je niet in mag zonder begeleiding dus dat is helemaal niet mijn taak. Mijn zoontje heeft 1 favo loopauto in de speeltuin en als er een ander kindje opzit dan wacht hij netjes tot dat kindje eraf gaat. En als mijn manneke wat nog niet goed praat en nog niet alles begrijpt het vermogen heeft om dit gedrag te vertonen vind ik dat oudere kindjes dat zeker moeten kunnen. Of het nu een loopauto, een schep, een emmer, of een stomme steen is,... leer je kind gewoon aan om niet doelbewust en agressief die voorwerpen af te pakken. En leer je kind aan om lief te zijn ipv te treiteren. Dat gedrag moet je ze aanleren vanaf het moment dat ze kunnen tijgeren. Dit is niet streng zijn. Dit is je kind helpen naar een gelukkigere toekomst want pesters krijgen geen vriendjes. Wel hoop ik dat hij ietsje agressiever gaat worden. Niet agressief maar dat hij zich niet gaat laten doen. Deze standaard leefregels moeten voor iedereen hetzelfde zijn. Hij mag niks zomaar afpakken van een kindje maar hij hoeft het zich ook niet te laten afpakken. Dat laatste zit er nog niet in
Hier is dat ook een moeilijk punt hoor. Mijn zoontje is totaal niet weerbaar en er is geen enkele methode hoe ik dat voor elkaar krijg. Hij is nu bijna 3,5 jaar oud, maar praat nog niet. Als ik etters tegenkom, pak ik ze gerust aan. Maar, op de een of andere manier zijn het vooral 5-8 jarige meisjes die niet fijn met hem omgaan. Bij leeftijdsgenoten grijp ik liefdevol in. Een kind van 3 pakt echt niet uit rottigheid een emmer af. Die heeft het gewoon nog niet door. Maar een 6jarige weet wel beter.
Ik kan me soms echt verbazen over sommige ouders die gewoon zien wat hun kind uitvreet, maar niet ingrijpen. Dan doe ik het wel, als mijn kinderen er niet uitkomen of ze veel ouder, sterker of met een groepje zijn. Zal me een zorg wezen als de ouders dat niet fijn vinden. Mijn dochter heeft ook tot 4,5 jaar ofzo over zich heen laten lopen, maar op school leer je wel van jezelf af te bijten, ze heeft een paar agressieve kinderen in haar klas. Vervelend is het wel. Het gaat een stuk beter. Mijn zoontje is anders, zo staat mijn dochter nog steeds vaak achter in de rij, hij staat meestal vooraan. Kinderen die voordringen, ongeacht hun leeftijd, spreekt hij meteen aan. Ligt ook aan het karakter.
Ik heb het nog nooit meegemaakt eigenlijk... alleen een kind dat een bal schopte keihard tegen E zijn hoofd aan. Hij wilde gewoon doorlopen om verder te voetballen. Die heb ik even teruggeroepen om zijn excuses te maken.
Mijn dochter is een meisje die dit soort dingen nooit zou toelaten, die staat haar mannetje wel en lost het zelf wel op. Het is een heel lief meisje dat niemand pijn zou doen, maar als iemand haar pijn doet heb je geen leuke aan haar. Als iemand iets afpakt ofzo dan regelt ze dat ook zelf wel, meestal is zo'n kindje na 1x haar mond opentrekken wel weg. Mijn zoon daarentegen zou het nooit zelf oplossen, maar gewoon laten gebeuren. Als het een kindje is van dezelfde leeftijd spring ik er niet gelijk tussen.. Ik wil wel dat hij leert voor zichzelf op te komen, daar praat ik ook met hem over. Als het een ouder kindje is zeg ik er wat van mits de ouders dat zelf al doen uiteraard. Meestal is een blik al voldoende naar dat soort kinderen, heb dus nooit echt goed moeten ingrijpen. Ik blijf het ook vreemd vinden als ouders niets tegen hun kinderen zeggen als ze zien dat ze zulk gedrag vertonen..