Hallo iedereen, Na even hier op het vlinderforum gelezen te hebben, heb ik nu de behoefte om even wat hier ook te plaatsen. Januari 2012 is onze kinderwens echt van start gegaan. Helaas na een jaar nog geen zwangerschap. Vervolgens zijn we in de MMM "ingedoken". Helaas 6 IUI pogingen mislukt. Vervolgens begonnen aan IVF. De eerste poging, met een cryo geen geluk. Vervolgens zat ik er in januari erg doorheen. Ik zag het hele medische traject niet meer zitten toen drie vriendinnen binnen zes dagen kwamen vertellen dat ze zwanger waren. Uiteindelijk toch besloten om wel verder te gaan met de IVF poging. Immers had ik al genoeg hormonen weer binnen gekregen. En met succes! Begin februari hadden we een positieve test in de handen. Wat zaten wij op een grote blauw/roze wolk. Kleertjes kopen, het eerste kleinkind aan beide kanten, babykamer ontwerpen en ga zo maar door. En uiteindelijk vijf van de 6 vriendinnen tegelijk zwanger! Eind mei gingen we voor de 20 weken echo. En het was al gelijk duidelijk: er was van alles mis met ons kindje. In eerste instantie wilden we niet weten wat het egslacht was van ons wondertje, maar nadat we te horen kregen dat er zoveel mis was wilden we dit wel. Ook dit was niet te zien. Ze had immers hier ook een afwijking. Opsomming: hersenbreuk, afwijking bij het hart, afwijking bij de slokdarm, bijoortje, afwijking bij geslachtsorgaan en zo waren er nog meerdere dingen. Uiteindelijk is begin juni onze mooie dochter Fae geboren. Zo'n bijzondere dag... Ze maakte ons ouders... Alleen hadden we haar, net als iedereen hier op het vlinderforum zo graag nog bij ons gehad... We hebben haar afscheid helemaal zelf geregeld. Dit vonden wij erg fijn omdat dit ons op de been hield. Nu komt het zwarte gat. Geen kaartjes meer, geen bezoek meer, weinig belangstellende appjes, nog niet aan het werk, manlief weer aan het werk. En ja 3 vriendinnen die in juli uitgeteld zijn waarbij de eerste vandaag bevallen is van een "gezond" meisje. Pff... Soms denk ik wel waar moet ik de kracht vandaan halen?
Wat erg zeg!! Mischien is het ee. Troost maar was ze veel te goed voor deze wereld. Wij geloven(islam) dat alle kindjes die komen te overlijde Direct naar het paradijs gaan Vooralsnog wens je veel sterkte Vooral als je dan je vriendio vriendinnen om je hee Zo ziet Hoe gaan hun ermee om tov jouw?
Volgens mij vinden ze het lastig om contact te zoeken. Dit gaan de meesten uit de weg. Diegene die vandaag bevallen is woont ook nog in dezelfde straat. Daar had ik minder contact mee de laatste weken omdat ik dat te confronterend is. Nu staat de eerste ooievaar er al...
Vreselijk! Verlies van een kindje is sowieso erg, maar als je dan ook nog eens zo lang op je kleintje hebt moeten wachten... Gecondoleerd. Maar ergens toch ook gefeliciteerd met jullie dochter, want zij heeft jullie idd ouders gemaakt. Zij zal altijd jullie eerste zijn en dat maakt haar extra bijzonder. Schrijf hier 'lekker' van je af, soms voelt het alsof hier de enige mensen zijn die je begrijpen en interesse tonen. En idd, vriendinnen die dan zwanger zijn en bevallen is zo moeilijk. Hier ook een nicht waar ik heel close mee ben en een hele goede vriendin die beiden net zwanger waren toen ik ons meisje verloor. En beiden inmiddels bevallen...zo moeilijk! Hele veel sterkte! En ik duim enorm dat het jullie gegund is nog een kindje te krijgen!
Gefeliciteerd met jullie dochter! Maar wat ontzettend verdrietig dat ze niet kon blijven. En die confrontatie met al die zwangere vriendinnen, pfoeh, dat lijkt me echt heel zwaar! Ik wens je heel veel licht en liefde.
Gecondoleerd met het verlies van jullie meisje... Maar ook gefeliciteerd met het feit dat zij jullie ouders hebben gemaakt... Ik had het 7jaar terug met mijn zusje..we liepen tegelijk zwanger (scheelde 3 dagen in uitgerekende datum) Bij haar ging gelukkig alles goed,bij ons niet. Toen mijn nichtje werd geboren was het voor mij ook een hele moeilijke tijd,maar mijn zus en ik hebben steun bij elkaar gevonden en ze begreep het heel goed dat ik verdrietig was en het heel moeilijk is... Het is zo oneerlijk he,maar jouw vriendinnen hebben het er ook moeilijk mee en ook mijn ervaring is dat mensen wel met je meeleven maar er niet over willen/kunnen praten omdat ze bang zijn dat je pijn doen. Dus gaan ze het idd maar uit de weg,en dat is heel frusterend.. Ik wens je heel veel kracht om dit verlies te dragen,het valt niet mee! Daar is dit forum voor,dus lucht je hart maar hier! Sterkte! Knuf!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter, en ook gecodoleerd. Het is inderdaad erg moeilijk met allemaal zwangere en babies om je heen. Dit gevoel had ik toen ook. Opeens waren er 5 zwangere bijvoorbeeld. Het gevoel dat ze je allemaal ontwijken herken ik. Het is even zoeken, maar op een gegeven moment vind je een manier om weer met ze te praten.
Herkenbaar... ook ik moet slikken als ik een zwangere zie in mijn omgeving. Maar tegelijkertijd geeft je dat ook weer moed als je ziet dat het dus ook vaak goed gaat. Hou hoop en vertrouwen en ga zelf het gesprek aan met de mensen om je heen, zodat jullie meisje niet vergeten wordt. Vaak weten de mensen om je heen niet goed of ze het er wel of niet met je over moeten hebben.
Proficiat met de geboorte van jullie Fae ♡ Wat ontzettend verdrietig dat jullie ook afscheid van haar hebben moeten nemen. Ik heb zelf eind april afscheid moeten nemen van ons dochtertje en ga gevoelsmatig nog erg op en neer...mis haar vreselijk.... Ook hier veel zwangeren om me heen en dat is met momenten heel moeilijk, hoezeer ik het iedereen ook gun. Wij zijn ook een lang bezig geweest met ivf behandelingen en als je dan eindelijk zwanger bent spring je van de daken! Soms voelt het alsof de klok is gestopt met tikken bij de 20 weken echo en alles erna is één grote waas.... Ik wens je heel veel kracht toe en neem je tijd.... Veel liefs ♡
Hier dan eindelijk weer een berichtje van mij. Ik heb even een knop om moeten zetten. Daarom ook een poos hier niet op het forum geweest. Inmiddels zijn van de 3 vriendinnen er twee bevallen. De laatste zal in dezer dagen gaan bevallen. Bedankt voor alle lieve berichtjes. Door deze situatie kom je er wel weer achter wie je vrienden zijn en wie het af laten weten. Wat mij heel veel verdriet heeft gedaan is het contact met vriendinnen. Ze laten niet/nauwelijks wat van zich horen. Ik heb mij er inmiddels wat bij neer kunnen leggen en besloten om diegene die zich om ons "bekommeren" aandacht te schenken. Met de rest ben ik een beetje klaar. We maken ons nu op voor onze vakantie. Even weg van alles en iedereen en even genieten van elkaar.... Hoop dat mij dat weer wat energie geeft.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie dochter. Ook erg confronterend al die zwangere vriendinnen en vooral diegene die in dezelfde periode als jou zijn uitgerekend. In zulke tijden merk je inderdaad wie echte vrienden zijn. De meeste mensen weten in zulke situaties gewoonweg niet wat ze moeten zeggen, ze zijn bang iets verkeerds te zeggen zodat ze je kwetsen dus dan zeggen ze maar helemaal niks. Ze weten alleen niet dat ze je daarmee eigenlijk nog meer kwetsen want dat voelt alsof ze het bestaan van jouw dochter verzwijgen. Al zouden ze alleen maar zeggen 'ik denk aan jullie, maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen' dat zou al genoeg zijn he? Goed idee om lekker van elkaar te genieten en dat moet je de aankomende tijd vooral doen. Rouwen kost ook erg veel energie, dus laat andere mensen voor wat ze zijn. Dit is de tijd om egoïstisch te mogen zijn!
Gefeliciteerd met jullie dochter en het spijt me dat ik jullie tegelijk moet condoleren.. Ik snap je verdriet maar denk ook dat je dit moet kunnen uiten naar je vriendinnen.. Hoe moeilijk ook.. probeer het Ik was zwanger en kreeg een mk (snap dat dit minder heftig is dan in jouw geval) mijn zus en collega bleken zwanger en rond dezelfde periode uitgerekend. En zijn inmiddels bevallen. Ik heb het mijn zus nooit verteld en merk nu hoeveel last ik daar van heb.. Dus praat over je gevoel ook wanneer het je kwetst als hun anders tegen je doen...
Het is heel moeilijk.hopelijk kom je op vakantie een beetje tot rust en neem je tijd om te rouwen,sterkte en een dikke knuf!
Dank je wel allemaal. Ik weet dat ze het inderdaad moeilijk vinden om iets te zeggen. We hebben geprobeerd de drempel zo laag mogelijk te houden, zijn erg open en iedereen heeft ook afscheid kunnen nemen van Fae. Heb het laatst ook wel geuit naar 1 vriendin. Die heeft ook haar excuses aangeboden en zei zou het met de rest oppakken maar hoor er maar niets van. Ik app best veel met de meiden om te vragen hoe het gaat als mama in spe. Helaas vraagt niemand over de app Hoe het gaat... Ga nu ook echt voor mijzelf kiezen en zal ook alleen nog maar heel attent zijn naar mensen die het naar mijn idee verdienen. De vakantie is heerlijk, ondanks dat ik af en toe een traantje moet laten om ons mooie sterretje. Maar even weg met zn tweetjes is wel lekker.... Het is gewoon fijn om hier even mijn frustraties te uiten. Helaas weten mensen hier maar al te goed hoe het is om zo'n groot verlies te verwerken....
Jeetje alsnog gefeliciteerd en helaas ook gecondoleerd. Tja dat je afscheid hebt moeten nemen heb ik geen woorden voor. Het is gewoon k*t. Het is zo verrot dat je nu in een babyboom zit. Ik had dit na het afscheid van ons 1e kindje. Allemaal zwangeren Het is erg confronterend als jou buik plat blijft en al die anderen blijven groeien en bevallen. Ik heb echter ook een vriendin die al jaaaaaren bezig is. Ene na de andere zwangerschap van vriendinnen. Het blijft als je wel geluk hebt gewoon erg moeilijk als iemand in je omgeving nog steeds of alsnog met lege handen staat. Ik vraag haar ook niet heel vaak via een appje hoe t gaat, dat voelt dan weer te onpersoonlijk. Als ik haar spreek tast ik t voorzichtig af of ze er iets over kwijt wil. Anyway ik ken het dus van 2 kanten en snap wel dat je vriendinnen eth moeilijk vinden. Op onze vriendinnengroepsapp ben ik bv niet zo snel geneigd een foto van mn dochter te appen. Twee van je vriendinnen nu dus ook al druk met de baby. Ik wil t niet goed praten maar weet zelf ook vaak niet goed wat de beste manier is om er mee om te gaan. Ik hoop dat je erg van je vakantie kan genieten en die tranen gewoon lekker laten gaan hoor. Opkroppen is ook niet goed. Sterkte