Hallo, Ik heb een tijdje alleen meegelezen en niet zelf geschreven op het forum omdat ik wat meer behoefte had aan afstand. Maar moet dit toch even van me afschrijven. In het kort ons verhaal, sinds 3/4 jaar gestopt met anticonceptie. Nov. 2014 start onderzoeken, lang verhaal kort. Man verminderd vruchtbaar. Conclusie: IUI in natuurlijke cyclus. Alleen met ovulatietesten. Het traject wat we tot nu toe hebben afgelegd: Januari: Nog geen IUI, cyclus 21 dagen, 7 dagen na eisprong start menstruatie. Februari: IUI 1, ivm planning getimed met Pregnyl. Eisprong CD 18 - luteale fase 9 dagen. Maart: IUI 2, ziekenhuis schrijft ons per ongeluk Pregnyl voor, ei al weg voor IUI, inseminatie te laat. (plus zeer slecht zaad, onvoldoende voor goede kans IUI) Eisprong cd 15 - luteale fase 12 dagen April: Maand overslaan ivm zaadkwaliteit - cycluslengte 24 dagen. 7 dagen na ei menstruatie. Mei: IUI 3, 9 mei i.v.m. ' betere planning ziekenhuis'. Eisprong cd 19 (12 mei), IUI dus veel te vroeg & zaad slechte kwaliteit eigenlijk onvoldoende voor IUI. - luteale fase 14 dagen Juni: IUI 4, niet doorgegaan i.vm. sluiting labaratorium in weekend geen IUI. Eisprong cd: 21, Luteale fase 7 dagen. begin juli - vakantie eisprong dag 18, luteale fase 9 dagen. Eind juli - deze week Aanmelding IUI 5. Woensdag het gevoel dat ik mijn ovulatie al had. Woensdag (cd 10) was ook de dag waarop ik moest beginnen met ovulatietesten. Test direct bijna positief. Het zal toch niet dacht ik maar ik voelde van alles en mijn lichaam ken ik helaas na al die jaren maar al te goed. Ziekenhuis gebeld en mocht vanochtend bloed prikken en ja hoor, dit keer is mijn ei al gesprongen op dag 9 of 10. (lh 4, progesteron 5.1 en oestradiol 1718) Ik word hier een beetje hopeloos van en krijg het gevoel dat er geen regelmaat meer in mijn cyclus zit. Ook krijg ik standaard 6/7 dagen na eisprong bruinverlies wat aanhoudt tot aan menstruatie. Het maakt me onzeker. Wat ook niet helpt, mijn man (internationaal vrachtwagenchauffeur) zit voor zijn werk veel in het buitenland. Hoe lastig het dus ook is, hij probeert het zo te plannen dat hij rondom de cruciale dagen een week in Nederland rijdt. Maar als mijn eisprong op dag 9 of dag 21 komt is plannen heel erg lastig. Ik weet het echt even niet meer. 2 gemiste IUI's i.v.m. of gesloten laboratorium of ei al weg voordat we gingen testen. 2 IUI's verkeerd getimed door het ziekenhuis en mijn cyclus die steeds meer kuren begint te vertonen. Ik heb vandaag voor het eerst geroepen dat ik een gestimuleerde cyclus wil. Zodat we niks kunnen missen en de kansen optimaal kunnen benutten. Naast dat de kwaliteit van het zaad nu 2x onvoldoende is geweest voor een goede IUI. Het voelt alsof we iedere keer weer verrast worden en ik vraag me af hoeveel we nog moeten slikken en snak naar een goed plan. wat zou jullie advies zijn?
Hoi Rosalinda, Vervelend zeg... Indien het zonder hormone kan moet jet zolang mogelijk uitstellen. Maar je krijgt volgens mij maximal 6 IUI vergoed door de verzekeraar. Dus dat betekend dat jullie zeer binnenkort over zullen stappen naar bijvoorbeeld ISCI? Blijf hoop houden! Gr. Nana
Hoi Nana, Bedankt voor je reactie! Officieel hebben we nu 3 IUI's gedaan en dus nog 3 te gaan. (volgens mij worden IUI's bij mijn verzekering onbeperkt vergoed) Hiervan zijn er dus 2 geweest van onvoldoende kwaliteit. Het voelt zo doelloos nu voor me. Maar als de zaadkwaliteit de volgende keer wederom niet goed is, dan gaan we door naar ICSI. Alleen voordat we dat weten zijn we dus weer een maand verder. Mijn onregelmatige cyclus en soms korte LF stelt me ook niet echt gerust. Ik voel me vandaag gewoon een beetje hopeloos, iedere keer die tegenslagen. We hebben al maanden nog geen kans meer gekregen om iets te proberen... Ik zie dat jij juist terug bent gegaan naar een natuurlijke cyclus en hoop dat dat jou veel geluk brengt! Gr. Roos
Hoi Rosalinda, Kan je eens niet IVF/ICSI gaan bespreken? Als het zaad van je partner zo slecht is en jouw cyclus heel erg omslachtig? OF, om meer IUI's te gaan doen met ondersteuning (echo's, pregnyl...) Ik vind het een beetje uitzichtloos zoals je nu bezig bent en kan goed aannemen dat jullie geen positieve gevoelens meer hebben nu. Volgens mij voelt het aan alsof jullie niet degelijk worden opgevangen en op hetzelfde plaatsje blijven trappelen...
KImG, dank voor je reactie. Je omschrijft het precies zoals het nu even voelt, uitzichtloos. Ik ga vragen om meer ondersteuning!
Lieve rosalinda, ik heb net je verhaal gelezen want wij zijn inderdaad ongeveer gelijk begonnen en dat schept een band. Wat een gedoe maar je ziekenhuis werkt ook niet erg mee. Waarom laten ze niet meer controle echo's doen als ze steeds je ei missen? Of met hormonen stimuleren? Het is geen pretje maar doel heiligt de middelen. Ik hoop dat je een gedegen plan voor je neus krijgt en anders een ander ziekenhuis proberen? Succes, meid!