Hallo Danes, Zoals titel al zegt hebben we net te horen gekregen dat ons zoontje van 6 jaar ADHD heeft. Op alle testen die er gedaan zijn kwam een score van 97% uit, waaruit de onderzoeker kan concluderen dat een kind ADHD heeft. Nu krijgen wij over een paar weken een doorverwijzing naar de kinderarts om verder hierover te praten. Onderzoeker had het al over medicijngebruik, omdat zoontje door zijn ADHD tegen vee dingen aan loopt. Zo vindt hij contact met leeftijdsgenoten moeilijk, is hij veel te druk aanwezig, kan niet op zijn beurt wachten, praat ontzettend veel etc. Omdat ons zoontje na de zomervakantie naar groep 3 gaat is ons aangeraden hier snel werk van te maken omdat, in groep 3 de leerwijze anders zal zijn waardoor zoontje misschien tegen de lamp aan loopt. Zo zal er meer van hem verwacht worden en moet hij langer stil kunnen zitten en luisteren. Laat dat nou juist de twee moeilijkste dingen voor hem zijn. Hij vindt het enorm lastig om zich te concentreren waardoor hij clownesk gedrag gaat vertonen. Nu heeft zoontje nog enorm veel plezier in school maar dat zou straks dus anders kunnen gaan worden als er verwachtingen zijn waar hij aan moet voldoen maar dit hem niet lukt. Nu komt dit allemaal rauw op ons dak en heb hier even van moeten huilen. Ben nog steeds emotioneel eronder. Ik weet dat er ergere dingen in het leven zijn en dat ADHD goed te behappen kan zijn. Nu wilde ik adviezen van andere moeders die ook een kind met ADHD hebben en of zij ook medicatie gebruiken en welke? Ik zou graag wat wijzer willen worden. Zijn er nog andere dingen die wij als ouders kunnen doen. We bieden elke dag structuur aan, regels, belonen etc. Alvast bedankt! Groetjes Lamode
Mocht je voor medicatie gaan doe dit dan in combinatie met therapie. Meestal krijgen ze eerst ritalin. werken met pictogrammen werkt vaak goed en iets van een zandloper, kleurenklok.
Daar weet ik wel wat van, je mag me PB-en als je wil. Mijn vader en broertje hebben ADHD, ikzelf en waarschijnlijk mijn jongste zoontje ook Er zitten voordelen aan hoor, maar op school is het best lastig.
Misschien kun je op school afspreken dat ze zoon een rondje kan lopen op het moment dat het heel lastig wordt om te blijven zitten. Ik weet dat een leraar dit deed bij een jongen en dat dit hem ontzettend geholpen heeft. Ik heb zelf leerlingen waarmee we afspreken dat ze even naar de 'wc' gaan als het ze teveel wordt (dit betreft wel autisten, maar adhd'ers kunnen ook vollopen'
Hallo, Hier een zoon van inmiddels bijna 10 met ADHD. Ook laten testen op verzoek van school voor de overgang naar Gr 3. Na lang dubben toch met medicatie begonnen en het is wel gebleken dat dat een goede stap was. Ws had hij het zonder medicatie niet gered, naarmate ze ouder en zwaarder worden moet medicatie aangepast worden, telkens als het daar tijd voor is valt hij door de mand. Hij is dan drukker, moeilijk concentreren, toetsen gaan moeizamer en contact met klasgenoten ook. Onze zoon begon met medikinet. Dit moet om de 4 uur gegeven, soms eerder. Nadeel is dat ze last kunnen hebben van het rebound effect als het is uitgewerkt, dan zijn ze druk x 1000, bovenop hun eigen drukte😳😀 Toen overgestapt op concerta, dat werkt langer en dan hoeven ze op school ook niet om pilletjes te denken. Dit werkt prima. Elk jaar bij nieuwe leerkracht zoek ik contact om dingen door te spreken. Elk jaar soms wiel opnieuw uitvinden, dat is wel eens vermoeiend. Niet elke leerkracht is gelijk, de 1 gaat er anders mee om dan de ander. Wat ik elke keer weer zeg is dat hij klusjes doen heerlijk vind en dat hem dat de mogelijkheid geeft om af en toe even uit de klas te gaan en even wat extra energie kwijt te raken. Denk aan kopje koffie halen of iets kopiëren of iets naar andere klas brengen. Heel verhaal😊😀als je vragen hebt stel je ze maar. Dit is even wat me zo te binnen schoot!
Ik zou eerst proberen om ouder begeleiding te krijgen bij een kinderpsycholoog. Zij kunnen.je vertellen hoe om te gaan met de ADHD. Evt kunnen zij jouw zoontje onder behandeling nemen. Vaak kan dat geboden worden door de instelling die ook de diagnose gegeven heeft. Wij zijn op 4 jarige leeftijd begonnen met ouderbegeleiding. Op 6 jarige leeftijd de diagnose en daarna begonnen met medicatie. Zie medicatie echt als hulpmiddel, absoluut niet als oplossing. Probeer eerst als ouders er achter te komen wat het beste werkt in deze situatie. Medicatie kan daar goed bij helpen. Wij geven Equasym. Werkt alleen onder schooltijd (tussen 9 en 3) Geen leerkracht die het hoeft te geven. Geen rebound, geen problemen met slapen. Echt ideaal. Wordt volledig vergoed door Interpolis.
Hier ook een jongen van 6 met ADHD. Hij krijgt medikinet cr en dat werkt precies onder schooltijd, en daarna ook nog even. Wij merken goed wanneer het is uitgewerkt, maar het is niet zo dat hij het dan heviger heeft. Wij zijn net voor de sinterklaas begonnen en hij heeft er veel baad bij. Hij heeft maar een lage dosis 10 mg, maar voor hem is het tot nu toe genoeg. Hij is overigens wel klein en licht, dus dat zal ook verschillen. Hij is nog steeds druk, en bewegelijk, maar hij kan als het moet nu wel stil zitten. Straks in groep 3, krijgt hij wel extra loopmomenten en als het hem te druk word in zijn hoofd, dan is er een mogelijkheid om op de gang te werken. Hier vraagt hij dan zelf om. Hij kan het zelf heel goed verwoorden als hij te druk word in zijn hoofd (chaos) dus dat is fijn. Laat je behandelaar naar de leerkracht bellen om uitleg te geven, dat scheelt echt een hoop, want elk kind is anders, ook met adhd
Bedankt voor alle reacties erg fijn om te lezen hoe er door iedereen mee omgegaan wordt! De situatie waar we nu in zitten is een beetje verwarrend moet ik bekennen. We zijn eind vorig jaar naar de huisarts geweest om een doorverwijzing voor ons zoontje te krijgen omdat we tegen dingen aan liepen. Ons zoontje zegt letterlijk 'ik voel me anders dan andere kinderen, niemand begrijpt me, ik heb het zo druk in me hoofd, ik blijf maar nadenken etc'. Hier doorverwezen naar het GGZ die de diagnose 'hoogsensitief en begaafd' hebben 'gesteld'. Ze vonden niet dat ons zoontje ADHD heeft maar schreven in het eindrapport 'lichte ADHD kenmerken te zien maar niet benoemenswaardig'. We zijn toen doorverwezen voor oudergesprekken en voor een IQ onderzoek. Toen we bij dit bureau kwamen is er een gesprek geweest en wat onderzoeken. IQ onderzoek heeft mijn zoontje gedaan en hier had hij de concentratie niet voor om af te maken. Dit duurde (met pauze) 2,5 uur. Hij heeft 4x om een pauze gevraagd. Hierdoor heeft hij 4 opdrachten van het onderzoek niet volledig gemaakt terwijl hij dit wel begreep en antwoorden kende. Onderzoeker heeft dit niet meegeteld in het totaalonderzoek omdat hij andere signalen zag (drukte, geen concentratie, sociaal wenselijk gedrag, moeheid etc). Tijdens het oudergesprek kwam dus naar boven dat de onderzoeker vindt dat we eerst de 'ADHD' moeten aanpakken en hier hulp voor moeten zoeken om dan pas verder te kijken wat er nog meer in zijn hoofd omgaat. Nu krijgen we een doorverwijzing naar de kinderarts maar dit zal maanden duren gaf hij aan ivm wachtlijsten. Hij adviseerde toch echt medicatie omdat, hij anders in groep 3 tegen zichzelf aan zou lopen (wat hij overigens nu ook al doet). Nu twijfelen wij als ouders heel erg omdat, de ene instantie zegt hij is hoogsensitief (en deze kenmerken heeft hij ook allemaal) en een andere instantie zegt weer dat hij ADHD heeft. Nu vragen wij ons af waar moeten we mee aan de slag?? Als ik naar zoontje kijk zie ik dat hij tegen dingen aan loopt (drukte, geen concentratie, snel afgeleid, maakt werkjes niet af, kan moeilijk met leeftijdgenoten omgaan etc..........hij heeft natuurlijk ook andere geweldige kanten hoor!! Wat is nu wijsheid? We zitten nu een beetje te tobben om de eerste twee maanden van het schooljaar af te wachten en te beginnen met borstel-druk therapie voor zijn hoogsensitiviteit (zoontje kan moeilijk prikkels verdragen). Als we in die twee maanden geen verschil zien stoppen we hiermee en wachten we op de afspraak met de kinderarts. Ik heb gelezen op internet dat kinderen met ADHD ook baat hebben bij een speciaal dieet door bepaalde voedingsmiddelen niet te consumeren. Ook homeopathische middelen zouden bij sommige kinderen werken (bach bloesem samen stellen). Mijn zoontje heeft enorme moeite met slapen. Hij heeft heel weinig slaap nodig en slaapt alleen maar door als hij melatonine krijgt. Deze heb ik van de huisarts gekregen voor noodgevallen, soms komt zoontje niet in slaap en blijft maar denken in bed en kan zo de slaap niet vatten. Is dit ook herkenbaar voor andere moeders? Daarnaast speelt het stukje 'begaafdheid' een rol. Wij als ouders denken dat hij een ontwikkelingsvoorsprong heeft en daarom vaak bezig is met andere dingen dan zijn leeftijdsgenootjes. Ook hierdoor vindt hij geen aansluiting bij leeftijdsgenootjes. Zoontje is vaak bezig met verbanden leggen en gaat er vanuit dat andere kinderen dit ook doen, waarop klasgenootjes tegen hem zeggen 'we vinden jou raar etc'. Het is een heel verhaal geworden, moest het allemaal even kwijt. Als het onduidelijk is hoor ik het graag. Zou graag jullie advies willen horen. Groetjes
Hoogsensitief kun je twee kanten op hebben. De introverte versie heeft veel raakvlakken met autisme, de extraverte versie met ADHD. Wellicht kun je met hem ontspanningsoefeningen doen of kinderyoga. Er is een boekje, ik heb overwogen om het te kopen, met oefeningen. Het heet 'stilzitten als een kikker' van Eline Snel.
Ik zou toch proberen een nieuwe IQ-test te laten afnemen. Bij voorkeur door iemand die ervaring heeft met hoogbegaafdheid. Het is lastig om onderscheid te maken tussen hoogbegaafdheid (zeker i.c.m. hoogsensitiviteit) en ADHD. En dan bestaat nog de mogelijkheid dat een kind hoogbegaafd is met ADHD. Ik kan niet echt meepraten als ouder. Nou ja, onze oudste heeft wel een ontwikkelingsvoorsprong en hij is ook wel druk en gevoelig voor prikkels. Zelf heb ik wel de diagnose ADHD. Ik heb nooit ieen IQ test gehad, maar durf wel van mijzelf te zeggen dat ik intelligenter ben dan gemiddeld. Een vriendin van me is HB met ADHD. Vanuit die achtergrond kan ik je misschien wel een beetje geruststellen. Een hoge intelligentie helpt wel 'compenseren' voor ADHD. Al is het traject vaak wel lastig en voor het kind soms ook verdrietig. Maar je kunt er zeker mee om leren gaan. En als je het goed benadert, heeft ADHD absoluut ook positieve kanten. Snelle, creatieve denkers. Heel geschikt voor beroepen waarbij je snel moet reageren. Ik heb nooit medicatie gehad en ben daar wel blij mee. Ik denk dat ik juist daardoor goed heb geleerd met mijn impulsiviteit en chaos om te gaan. Aan de andere kant hebben twee vriendinnen van me beide wel medicatie gebruikt tijdens een deel van hun schoolperiode en zij kijken daar juist weer heel goed op terug. Ik denk wel dat het wat hobbels glad strijkt en dingen soms makkelijker maakt. Je krijgt de komende tijd van heel veel mensen advies. En die adviezen zullen elkaar soms lijnrecht tegenspreken. Kijk naar je eigen kind en luister naar je gevoel. Wat voor het ene kind goed is, werkt niet bij het andere kind. Jij kent je kind het best. Doe niks wat tegen jouw gevoel ingaat. Zeker niet nu het allemaal nog zo 'nieuw' voor jullie is. Probeer eerst de dingen uit die jou (en de vader) aanspreken. Zowel hoogbegaafdheid als ADHD bevat een erfelijke component. Dat wil niet automatisch zeggen dat jij of je partner ook ADHD heeft of HB is. Maar de kans bestaat natuurlijk wel dat je zoon dit van één van jullie of misschien van jullie beiden heeft. Ga dat eens voor jezelf na. Wie weet levert dat wat dingen op die in het verleden voor jullie goed werkten of juist niet. Dat kan je weer een stapje dichterbij de juiste aanpak van jullie zoon brengen.
Ik zou eerst eens aankijken wat groep 3 met je zoontje doet. Ook onze oudste heeft het waarschijnlijk. Wel vooronderzoeken gehad waar hij heel hoog op scoorde maar geen definitieve met diagnose. In overleg met school besloten aan te zien hoe hij het op zou pakken. Groep 3 gaf meer duidelijkheid, meer structuur,meer uitdaging om hem geinteresseerd te houden. De juffen waren er ook fantastisch goed mee. Hij is dit jaar prima doorgekomen. Heeft ontzettend moeite met langdurig concentreren en moeite doen voor dingen. Daardoor een afgrijselijk handschrift. Maar verder leest hij het beste van de hele klas. Rekenen scoort hij weer laag doordat hij overprikkelt word door teveel cijfertjes of in de verhaalsommen door teveel bij-informatie. Maar hij gaat gewoon over naar groep 4. Met een dikke pluim van de juffen dat hij vooral sociaal-emotioneel enorm is gegroeid afgelopen jaar. En we hebben voor hem op dit vlak afgelopen jaar en de huisarts en de kinderarts en de orthopedagoog niet gezien. Ik zag hem binnen een week veranderen en lekkerder in zn vel komen te zitten. Helaas is dat allemaal binnen 1,5 week vakantie weer 180 graden gedraaid en vliegt hij nu weer tegen de muur op. Ik hoop dat het nog weer beter wordt als ik over 2 dagen ook vakantie heb maar het bewijst mij wel hoeveel goed school hem doet. Wij riepen altijd heel hard, we gaan pas echte stappen ondernemen als hij vastloopt. Maar in groep 3 kwamen we erachter dat hij al lang vast zat en wij het niet door hadden! Gelukkig hebben we met de school heel goed contact hierover en liggen we op 1 lijn qua dat we hem zoveel mogelijk zichzelf willen laten zijn en zichzelf willen laten ontwikkelen en echt pas zo laat mogelijk medisch ingrijpen omdat wij en school hem echt nog te jongen vinden om nu zijn karakter al te onderdrukken. Als hij erin mee kan groeien en gestuurd kan worden dan kan hij misschien zelf ook leren om bepaalde dingen te onderdrukken. Als hij echt vastloopt, dan pas overwegen we medicatie. Maar niet die troep die zoveel op harddrugs lijkt. Wel heb ik overwogen om eens langs een homeopaat te gaan. Mijn man is er in de puberteit geweest en kreeg toen iets om aan te ruiken ofzo. Niet voor ADHD of iets soortgelijks, maar als ze hem met zijn problemen kon helpen op zo'n simpele manier..misschien kan ze voor onze oudste ook wat betekenen.
Mijn oudste zoon heeft ook ADHD en IQ op begaafd niveau. Wij hebben ontzettend met hem lopen leuren voordat we eindelijk een diagnose hadden. Eerst was het idd zijn begaafdheid het 'probleem', later wel kenmerken van adhd maar niet genoeg, toen weer misschien is het autisme (wat al helemaal nergens op sloeg). Uiteindelijk zelf dat het aan 'de thuissituatie' zou liggen omdat ik aangaf dat er inderdaad wel relatiespaningen waren, wat ze heel overdreven neergezet hebben. Zelf was medicatie niet mijn eerste voorkeur. Maar de kinderarts waar we terecht kwamen stelde dit voor. Ze zij letterlijk 'laat al dat onderzoeken maar zitten en probeer het gewoon eens'. Nou en dat hebben we gedaan. Was echt een eyeopener, ik had ineens een heel ander kind. Sinds hij daar mee gestart is gaat het veeeeeel beter. Hij heeft zijn achterstanden op school helemaal ingehaald, maakt niet meer zoveel ruzie met zijn broers en zusje omdat hij minder ontremt in zijn gedrag is en gedraagt zich beter in de klas. We hebben hem daarna naar een andere basisschool gedaan, het vertrouwen was helemaal weg. Daarna is hij in 1 jaar tijd van een cito score vmbo kader naar havo/vwo gegaan en een jaar later vwo. Na de zomervakantie gaat hij dus naar het vwo. Dat hadden we twee jaar geleden echt nooit voor mogelijk gehouden.
Hier ook een ADHD-er in huis. Eerst werd er een IQ test gedaan en daar is uitgekomen dat hij gemiddeld is. Maar na de uitkomst van ADHD zeiden ze ook dat als hij die test opnieuw zou maken met medicatie dat hij dan waarschijnlijk hoger zou scoren. De juf denkt dat hij meerbegaafd is. Sinds dat hij medicatie gebruikt, is hij met sprongen vooruit gegaan.
Mijn advies ( maar echt gewoon mijn mening he probeer het niet persoonlijk op te vatten ) er wordt zo vaak zo op de diagnose ingezoomd. Dat vind ik jammer en ik denk ook dat het " beter " is om meer te kijken naar wat er nodig is. Je omschrijft zijn slaapprobleem moeilijk prikkels kunnen verdragen en verwerken en zijn concentratie- probleem/ drukke gedrag. Waar heeft hij zelf het meeste last van ? wat belemmerd hem het meest ga daarmee aan de slag ondanks wel of geen diagnose. Slaapprobleem kan melatonine i.d. helpen, maar ook misschien handvaten om prikkels makkelijker los te kunnen laten etc. Zoek iemand die helpt om deze zaken aan te gaan pakken Op deze leeftijd als een stempel heeft zoveel gevolgen voor later en ze ontwikkelen nog zo door.. Heel veel sterkte in ieder geval en hopelijk vinden jullie snel de juiste hulp wat niet makkelijk is in deze tijd van puinhoop in de gezondheidszorg met name wat betreft jeugdzorg.
Overigens snap ik wel dat voor medicatie het handig is om wel een diagnose te hebben. Anders wordt het niet voorgeschreven w.s. maar er m.i. zou medicatie een laatste "redmiddel" moeten zijn. Soms helpt het heel goed en er zijn echt kinderen die niet zonder kunnen, maar er zijn ook een hoop kinderen die door een goede therapeutische behandeling gericht op het verbeteren van het functioneren en het verminderen van de last een stuk beter geholpen zijn.
Heb je gelijk in Kris! Maar vergeet niet dat de diagnose ook nodig is om die therapie en hulp te krijgen zonder krijg je meestal niks, of in ieder geval niet vergoed. Mijn ervaring is dat de hulp precies gericht is op wat jij beschrijft. Ik was ook heel erg tegen medicatie voor mijn jongste, hij is pas 4! Maar mijn eigen psychiater zei (ik heb ook adhd) dat de opvoeding van een kind met adhd vaak zo negatief gericht is em dat klopt ook wel. Mijn zoon maakt heel harde geluiden en zit nóoit stil! Nergens! Dan ben je dus de hele dag bezig met: "niet zo'n herrie maken, want de buren..," of "zit eens stil, ik wil je tanden poetsen".. Daar word zowel ouder als kind gek van want dit is elke dag, de hele dag door! Wij gaan ook nooit vliegen met hem of uit eten. Met medicatie kun je dat een beetje wegnemen waardoor de hele situatie veel positiever wordt. Ik vond dat wel heel logisch klinken, waardoor we nu iig medicatie willen overwegen.
En mams136, karakter onderdrukken?? Ik slik zelf ritalin maar daar is echt geen sprake van hoor! Sterker nog, nu die chaos uit mijn kop weg is kom ik meer toe aan mezelf, dus mijn karakter komt juist meer naar boven. Ik vind het echt jammer dat die vooroordelen onder veel mensen heersen over de medicatie. Maar het is idd heftig spul.. Alleen niet om die reden..
@ Cathelijne: ja daar heb je gelijk gelukkig wordt dat steeds minder dat een diagnose echt nodig is voor hulp. Werk zelf in de gezondheidszorg en begeleid een pilot basiszorg waarbij we het voor elkaar gekregen hebben met de zorgverzekeraars dat we niet behandelen op diagnose maar op zorgbehoefte. Helaas geldt dat niet voor jeugd want dat valt onder de gemeentes en daarmee onderhandelen is een heel ander verhaal kan ik je vertellen..
Nouja..karakter onderdrukken is misschien niet het juiste woord. Maar wel de ontwikkeling ervan op jonge leeftijd. Met goede handvatten en begeleiding kan een kind nog heel goed leren met bepaalde dingen om te gaan ipv dat ze op latere leeftijd eens zonder medicatie zouden willen proberen en ineens dingen tegenkomen in hun eigen gedrag die ze niet eens kennen van zichzelf en waar ze niet mee om kunnen gaan. Voor jou heeft het nu het gewenste effect. Ik begrijp eruit dat je als kind geen medicatie slikte en daarmee heb je wel jezelf kunnen vormen waardoor je nu ook echt weet dat je zo bent als je met de medicatie bent (snap je wat ik bedoel?) Als ik het verkeerd heb begrepen, mijn excuus. En daarmee zeg ik niet dat onrust niet bestreden mag worden. Onze oudste kreeg met 1,5 al (homeopatische) medicatie om hem rust te geven in zn koppie omdat hij al die tijd snachts de hele boel bij elkaar schreeuwde. Nu niet meer en hebben we al tijden een goed ritme waar hij baat bij heeft en goed bij slaapt. Maar ik heb dingen gehoord, via via maar ook uit de mond van een medicijnslikkend kind zelf, waardoor ik ernstig twijfel aan het toedienen van zulke heftige medicatie op zo'n jonge leeftijd. En dat vind ik geen vooroordeel, jammer dat jouw vooroordeel is dat ik vooroordelen heb. Dat is een mening/conclusie opgedaan uit eigen ervaringen/gesprekken.