5weken geleden ben ik bevallen van ons 3de kindje. we hebben een dochter van 7 en een zoon van 5 en nu nog een zoontje erbij. allemaal helemaal leuk en broer en zus zijn super trots en vinden het helemaal leuk. tot zover alles goed. alleen zoon en dochter zijn op dit moment echt zo ontzettend aan het uit proberen en doen dingen die ze nog nooit gedaan hebben. ik voel me net zo`n politie agent en nu is het ook nog vakantie en ik ben het na 2dagen al zat. ik betrek ze bij hun kleine broertje, ze mogen helpen als ze willen, maar ze hoeven niet. ik maak voor ieder kind tijd vrij waardoor ik vrij weinig andere dingen kan doen, maar dat is maar even zo. het lijkt of ze vinden dat ze nooit genoeg aandacht krijgen. als de ene aandacht krijgt verzint de ander wel weer iets. net gingen we naar de bieb en boodschappen doen en ik snap nu precies wat mensen bedoelen met een uitdaging om boodschappen te doen. mijn kinderen kon ik altijd overal mee naartoe nemen, maar vandaag ging het echt niet. de bieb ging nog wel (want daar mochten ze boeken uitzoeken), maar de ah was drama. mn dochter mocht een karretje en ik had ze voordat we de winkel ingingen gezegd dat ze zich moesten gedragen en rustig moesten doen. je raad het al... nog geen 10meter in de winkel en mn dochter rent naar de sla. dus karretje geef ik aan mn zoon (onze afspraak wie zich niet gedraagt mag geen karretje). dat gaat iets beter tot we bij de kassa zijn en mn zoon mee moest lopen naar een andere kassa, gaat ie totaal de verkeerde kant op en komt gewoon niet naar me toe. tijdens het bij elkaar rapen van de boodschappen werd er ook niet geluisterd en ze deden precies waar ze zelf zin in hadden. nadat ik ze heel streng had toegesproken en gevraagd had waarom ze zo deden (waar ik geen antwoord op kreeg) heb ik ze verteld dat ze naast me konden lopen naar huis en dat ze na het drinken naar hun kamer konden nadat ze antwoord hadden gegeven. uiteindelijk kreeg ik thuis na een half uur van mn dochter het antwoord dat ze geen zin had in boodschappen doen en nog veel later vertelde mn zoon dat ie school mist en daardoor niet goed kan luisteren. (geloof ik niet, maar ik heb hem het voordeel van de twijfel gegeven omdat ik weet dat er toch niks anders uit komt) ik weet dat het komt omdat ze aan het wennen zijn aan hun nieuwe broertje en dat ze moe zijn na een heel schooljaar waarin veel gebeurt is en ze moeten wennen aan het vakantie ritme. ik wil alleen geen politieagent zijn. wie heeft tips hoe ik het om kan buigen en we het weer gezellig kunnen hebben. (ik dacht namelijk dat een tripje naar de bieb en boodschappen doen wel leuk zou zijn) positieve aandacht en complimenten als het goed gaat krijgen ze genoeg. ook op een dag als vandaag (en meerdere van dit soort dagen de afgelopen weken) benoem ik regelmatig de dingen die wel goed gaan. help!!! anders worden het 6 hele lange weken.
Hier ook zo, maar dat is dan de gewone manier van doen. Als vooral zoons energie niet getemperd word door school en 3x sporten per week. Geef het tijd , misschien wil je zoon afspreken met een klasgenoot of neef ofzo even gezelschap en afleiding. Je dochter misschien ook spelen met iemand. Onze zoon is na 4 weken vakantie er helemaal klaar mee en vraagt dagelijks wanneer hij weer naar school mag, hij heeft een aantal klasgenootjes die ook graag willen spelen in de vakantie en dat spreken we dus af. De omslag van druk school, vriendjes afspraken etc naar thuis met een klein broertje geen grote afleiding verder is heel groot.
Heel herkenbaar, de kids hebben teveel energie nu ze niet meer naar school gaan en niet meer sporten. Mijn zoontje heb ik in de middag naar buiten gestuurd, die is lekker met een vriendje gaan voetballen en de jongste twee zijn im de tuin gaan spelen. Heb manlief een appje gestuurd of hij een beetje op tijd thuis wilde zijn, want ik had het gehad voor vandaag.
Geef het ff wat tijd, de eerste vakantiedagen waren hier hell nadat er net een babietje bij was.. Zelf was ik ook niet op m'n opperbest en net als jij continue bezig om niet tekort te schieten.. Wat redelijk kansloos is met een baby en twee hyperkinderen die net vakantie hebben. Misschien kunnen ze om de beurt een nachtje logeren ergens? Leuk voor hen en heb je net ff wat meer tijd voor de kinderen. En doorbreek je hun stemming ook. Vorige vakantie heb ik met m'n oudsten twee een lijstje gemaakt met wat ze graag wilden doen in de vakantie, en met wat ik nodig/leuk vond. Echt een gezinsgesprek over hoe we er een leuke vakantie van konden maken. De oudste kon het lijstje zelf schrijven, vond ze heel leuk. Werkte als een trein! Lekker dingen buiten doen (geen boodschappen, maar strand of spelen is ook altijd fijn voor de sfeer hier (en zeker dus ook voor mij, geeft me vrijer gevoel)
Het nadeel is dat ik door de week geen auto heb en uitstapjes zijn dan best beperkt met een baby. We moeten echt even onze draai gaan vinden voor de vakantie. Logeerpartijtjes staan ook op de planning maar moeten we nog afspreken. In de buurt zijn nog veel mensen aan het werk en de kinderen dus ook niet thuis dus zijn ze meer op elkaar aangewezen en laat dat nu net even niet zo lekker gaan. Van de week gaan we op speeltuinen safari. (Benaming van mn zoon) Dan gaan we naar zoveel mogelijk speeltuinen in de buurt en dan lekker klimmen en klauteren. Ik neem een boek mee want na 3 speeltuinen ben ik het voetballen, schommels duwen en tikkertje wel zat maar kunnen de kids nog wel even door. Idd een goed idee om een lijst te maken met dingen die we kunnen doen.
Wie heeft er uberhaupt ooit bedacht dat kinderen 6 tot 7 weken vrij moeten hebben midden in de zomer? De juffen en meesters zelf waarschijnlijk . (kan het ze niet kwalijk nemen!) Ik denk ook dat het een kwestie is van uitzingen en wachten. Je weet volgens mij zelf al precies de vinger op de zere plek te leggen: de combi van nieuw broertje en de enorme vrijheid van de zomervakantie. Ik denk dat, gebaseerd op wat je beschrijft, je het al heel goed doet en niet zoveel meer kunt doen. Je kinderen hebben gewoon even de tijd nodig om te wennen en de zomervakantie komt wat dat betreft gewoon even niet zo lekker uit. Af en toe een goed geplande dag emt activiteiten helpt denk ik, maar met een jonge baby zitten er natuurlijk gewoon limieten aan wat je kunt doen. Wat meer structuur in de vorm van school zou juist wel prettig zijn voor ze. Gelukkig komt het einde al best snel in zicht!
Hoe herkenbaar! Hier zijn de oudste 2 iets ouder, 8 en 10, maar het verhaal hetzelfde! Tot en met overal commentaar op. Het eten, drinken dat niets lkker is enz. Toen ik dat helemaal zat was, heb ik hun een keer laten koken. Ik hoop dat het voor jullie net zo goed werkt als hier. Moet wel kunnen ivm verantwoordelijkheid, maar serieus helpen is ook al heel wat. Ook eten laten kiezen en boodschappen laten doen, dat is hier door gunstige ligging winkels gelukkig te doen, maar voor ons alle 5 was dit de oplossing. Zij verveelden zich, ik had genoeg van het moeten entertainen en het was nooit goed. Ze vonden het namelijk erg leuk om zelf te kunnen beslissen en ik had geen gezeur meer en minder werk. Nog wel een beetje geholpen natuurlijk. Ik denk dat we als moeders alles zo graag zo goed willen doen, dat we teveel doen.