De kans is heel groot dat we volgende week naar een begrafenis moeten Alleen nu twijfel ik of we L wel of niet mee moeten nemen. Aan de ene kant lijkt het me niet verstandig. Al die spanning zal zo'n kleine toch voelen. Maar aan de andere kant hoort hij ook bij de familie. Wat zouden jullie doen?
Wij hadden vorig jaar de crematie van mijn oma en hebben de kinderen niet meegenomen naar de mis maar wel naar de koffietafel, zodat ze er toch bij waren.
Is de overledene iemand dichtbij? Als het een oma/opa oom/tante oid was, zou je hem denk ik kunnen meenemen, als hij mss huilt, kun je makkelijk even weglopen, zodat iedereen het kan begrijpen. Maar als het iemand 'verder weg' is, zou ik het wrs niet doen.
Dank je, het gaat om mijn opa. We verwachten niet dat hij het einde van de week nog gaat zien. Het is 2,5 uur rijden, anders had ik er inderdaad nog aan zitten denken om oppas te vragen tijdens de crematie zelf en dat hij er daarna gewoon bij kan zijn.
Veel sterkte en gecondoleerd. Je moet doen wat jou het beste lijkt. Onze dochter was 11 maanden toen haar overgrootopa overleed. Heb haar bewust niet meegenomen. Ik zit zelf met verdriet en dacht dat ik haar er geen plezier mee zou doen. Na de koffietafel zijn wij als familie samen wezen uiteten en toen is ze wel mee geweest.
Een baby hoort mijn inziens niet thuis op een begrafenis. Hoe klein ook die kleintjes voelen de droevige sfeer. Trouwens je hebt tijdens die uren ook wel wat anders aan je hoofd kan ik me inbeelden.
Ik zou het niet doen, ten eerste heeft zo'n kleine er niks aan en daarnaast is het ook een behoorlijk eind rijden. Zou heel jammer zijn als je zelf bijna niks mee kan maken, omdat je kindje bv. huilt en je de zaal uit moet. Ik zou voor je kindje een dagje oppas regelen, dan heeft zij een leuk dagje en jullie kunnen samen met je al je aandacht de dienst en crematie meemaken. Sterkte!
Sterkte! Zelf zou ik er niet voor kiezen om zo'n kleintje mee te nemen. Het lijkt me voor haar niet fijn om daarbij aanwezig te zijn.
Wij hadden een begrafenis toen baby ruim 7 mnd was. Baby ging mee, andere optie was er niet. Ik had mij voorgenomen om in geval van geluidsoverlast (huilen) mij even af te zonderen. Maar is prima gegaan. Heeft heerlijk geslapen in de draagdoek, ook heerlijk gedronken in de draagdoek en ging pas huilen op de terugreis.
wij hebben onze dochter ook meegenomen naar de crematie van haar overgrootoma. ik wou het eerst niet doen en met haar thuis blijven. maar toen we hoorde dat er nog 4 andere achterkleinkinderen tussen de 0 en 3 jaar waren vond ik het niet meer zo'n probleem. ze heeft de hele tijd vrolijk gespeeld met haar knuffel, alleen tijdens het minuutje stilte vond mevrouw het een mooie gelegenheid om heel hard te gaan brabbelen
Bedankt voor de reacties. Ik denk inderdaad dat het een dagje oppas wordt. Nu hier thuis kan ik heel veel troost uit het ons kleine ventje halen, maar die spanning daar is toch denk ik wat teveel.
Als je het niet weg vind dat je man evt met jullie kindje de dienst moet verlaten, zou ik daar voor kiezen als je dat prettig vind. Dan ben je met de koffietafel er wel met z'n allen.
Ik zou haar meenemen, tenzij ik een goeie oppas aan huis had. Maar ik heb alleen ervaring met vrij 'ontspannen' uitvaarten, met mooie toespraken en muziek etc.
Ik heb helaas al 2 begrafenissen gehad in de familie met mijn kereltje. Ik breng hem dan altijd naar de oppas/gastouder. Ik vind het niet fijn om hem bloot te stellen aan zoveel verdriet. Ook vind ik het erg als blijkt dat hij er dwars doorheen zou kletsen, gillen of huilen of iets dergelijks. Dat stoort anderen in hun afscheid. Niet iedereen is dol op jouw kind - al is het ongetwijfeld echt een dotje. Lees dit maar eventjes: Kleine kinderen niet naar begrafenis – Moderne Manieren volgens Beatrijs Ritsema Dit hou ik aan wat dit betreft. Als het directe familie is, ouders/schoonouders, opa/oma of iemand anders waar de band met het kind zo hecht was dus wel meenemen, maar anders niet.
Mijn dochter was 11 maanden toen mijn vader overleed. Wij hebben haar haar eigen afscheid gegund door haar mee te nemen naar het rouwcentrum en haar daar haar opa laten zien. Ze heeft kusje gegeven en tekening bij hem gelegd. Zo gunden wij onszelf ook ons eigen afscheid. In rust, zonder bijnadreumes om op te letten (want ook al vraag je iemand om op je kindje te letten, je oren staan er toch pp gespitst en je bent niet volledig bezig met het nemen van afscheid). Het maakt niet zoveel uit wat je doet. Je kindje houdt er niks aan over als je hem meeneemt, maar ook niet als je hem niet meeneemt. Het gaat er om hoe je het zelf wilt. Wij hebben er toen voor gekozen om haar niet mee te nemen. Nu is mijn moeder 3 maanden terug overleden en dochter was 3 en heb ik nu wel meegenomen. Ook de dagen na overlijden is ze elke dag bij oma in de kist gaan kijken, ze heeft kusjes gegeven, meegeholpen kleding uitzoeken voor oma, zelfs een schroefje van de kist vastgedraaid. Niks gepusht, ze vroeg er zelf om of ze mee mocht doen. Maar dit is al een heel andere leeftijd natuurlijk. Zoontje was er toen nog niet, die had weinig andere keus dan in mijn buik meegaan 😉 Voor mezelf vond ik de uitvaart van mijn vader fijner. De helft van de uitvaart van mijn moeder heb ik niet meegekregen en daar baal ik weleens van. Maar moest haar nu wel meenemen want die twee waren twee handen op een buik en dochter begreep goed wat er gebeurd was
Wij hebbem ook al twee begrafenissen gehad voordat de kleine 13 maanden was. Beide keren niet meegenomen, ook niet naar de koffietafel achteraf. Voor jezelf is dat ook fijner. Kun je je even helemaal focussen op de begrafenis ,je eigen emoties en je familie.
Wij hebben er in het eerste jaar van onze dochter al 2 gehad en hebben haar niet meegenomen. Ik vind ze daar echt nog te klein voor... En dan zit je met het dilemma, waar laat ik ze slapen als ze moe is en wat als ze gaat jengelen. Iig sterkte!