Het is ook onbeleefd om stelselmatig over iemands grenzen heen te gaan, vooral als ze weet waar die grenzen liggen... kwestie van perspectief. Ik zou er ook heel duidelijk in zijn: jouw lichaam, jouw grenzen!
Jullie hebben gelijk. Het nu vertellen was een idee van mijn partner omdat ik het mijn moeder verteld heb zij heeft borstkanker en toen ik het opmerkte moest zij bijna voor ok en vond dat ze het moest weten mocht het mislopen tijdens de ok. Ik denk dat ik het de volgende keer inderdaad maar eens goed duidelijk moet maken. jullie hebben gelijk wat betreft het over de schreef gaan.
Ik kan uit ervaring zeggen dat je het meteen aan moet geven als de mogelijkheid er is. Ook moet je kunnen bouwen op je partner. Ik heb exact hetzelfde gehad. Ik heb zelf geen moeder en in mijn zwangerschap wilde ze die rol maar al te graag vervullen. Bij mij ook buikwrijven ed. Uiteindelijk stond ze om het hondsgezeik aan mijn deur en bemoeide zich met de kinderkamer... Dat waren de eerste scheuren ik ging al minder mee naar schoonouders vanaf toen. Toen ik was bevallen zag ze zichzelf ook noet als visite en door dit alles en mijn partner die pas laat insprong is het tussen ons echt kapot. Ben 5 maanden helemaal niet geweest en nu ga ik nog maar 1x in de maand mee. Dus als je het kunt probeer het nu te doen voordat je in je kraamtijd zit en vol hormonen
Het voordeel is wel we wonen op 1,5 uur rijden dus zomaar voor de deur staan gebeurd niet maar zij heeft al een kinderkamer klaar gemaakt. dat ik dacht van wtf!! mee gaan of uberhaupt gaan probeer ik ook tot een minimum te beperken.
Heerlijk zo'n schoonmoeder. Mijn schoonmoeder die aaide niet over m'n buik maar duwde er echt hard op of zat er in te prikken met een vinger. Ik heb telkens aangegeven dat ze dat niet moest doen omdat m'n buik gevoelig was en ik het niet prettig vind als er iemand aan zit. Bij de 3e keer heb ik gewoon gezegd "afblijven" toen keek ze me heel raar aan en heb ik nog een keer aangegeven dat ze van m'n buik moet afblijven op een onvriendelijke manier en sindsdien houdt ze netjes haar handen thuis. Mijn schoonmoeder dringt zich al op vanaf het moment dat ze het weet, is boos omdat m'n moeder wel bij de bevalling is en zij niet. Vind dat ik maar flesvoeding moet geven of over moet van borst naar fles na een paar weken omdat zij het de fles moet geven. Ze wil dat ze direct gebeld wordt en ook gelijk naar het ziekenhuis kan komen. Ze wil dat m'n man z'n broer+gezin ook gelijk naar het ziekenhuis mag komen. Zodra we thuis zijn wilt ze hier ook zijn en ze wil zo vaak mogelijk langskomen. We moeten ook een 2e nemen want ze wil een kleindochter. Het geslacht moeten we maar geheim houden want zij wil het niet weten. En nog meer van dat soort opdringerige dingen. Ze weet nu heel goed dat ze haar zin niet krijgt. Wij beslissen hoe wel het willen en mijn mannetje vindt eigenlijk dat het aan mij is hoe we het met bezoek doen enzo. Ik bijt van me af en geef gewoon antwoord, ook al is dat niet wat zij wil horen. En m'n man die zegt het haar ook gewoon. Bijt echt gewoon van je af over wat je wel en niet wilt, geef het duidelijk aan en praat er ook over met je man/vriend zodat hij het ook aan zijn moeder kan aangeven dat ze wat afstand moet nemen. Het is jouw lichaam en jullie kind dus is het ook aan jullie hoe je het wilt doen en aan jou om te bepalen wie er wel of niet aan je buik mag zitten.
Jeetje wat vervelend, je wilt het liever niet, maar wil haar ook niet kwetsen. Moeilijk hoor, maar idd misschien toch zeggen, en dan in de trant van, m'n buik is erg gevoelig, liever niet aankomen? Tijdens mijn zs van Siem werkte ik op een terras, waar ook iedere week/ dag de vaste oude dames kwamen. En die zaten ook vaak aan m'n buik. Ook heb ik meerdere malen meegemaakt dat er gewoon een wildvreemde ineens aan m'n buik voelde, midden op het terras of in het restaurant... En ik ben weer zo'n zachtgekookt ei, dat niks durfde te zeggen. Maar ik vond het ook heel onprettig.
Oh dat scheelt hier woont ze om de hoek. Haha dat kamertje was bij mij ook. Sterkte die van mij snapt het nu nog niet hoe het allemaal komt. Hopelijk word het voor jou anders
Ehm, ze laat daarmee helemaal niet zien dat ze om je geeft. Als ze echt om je zou geven zou ze dat uiten op een manier die jij ook prettig vindt en niet zomaar over jouw grenzen heen walsen. Misschien kun je haar vertellen wat je wel een fijne manier van genegenheid tonen vindt? Als ze dan graag wil laten zien dat ze om je geeft heeft ze een alternatief. En dan kan ze ook niet meer met dat onbeleefd- verhaal aankomen.
Nee, ze is niet zo maar iemand, maar tis zijn moeder en niet de jouwe. Mijn schoonmoeder had er met m'n tweede zwangerschap ook een handje van. Eigenlijk iedereen anders dan mijn parter of mijn beste vriendin, kreeg uiteindelijk een tik op de vingers. Had het genoeg aan gegeven, en was het meer dan zat.
Ik zou persoonlijk suggereren om het eerst eens op een normale toon te bespreken. Want zoals ik het lees heeft ze dat nog niet gedaan en is er nog helemaal geen sprake van een schoonmoeder die "toch doet wat ze zelf wil".
Ben het met iedereen eens dat ze te ver gaat en jouw grenzen moet accepteren. Bovendien zit je beeb nog achter je schaambot, komt er pas bij 12 weken boven. Sorry maar daar moet je schoonmoeder gewoon afblijven. Dus eigenlijk heel raar dat ze nu al aan je buik wil zitten.
Ik deed het gewoon terug eerste een verdwaalde blik en daarna viel soms het kwartje Heb toen overigens wel gezegd dat als er straks wat te voelen valt (bewegende baby) dat ik het zou laten weten en dat ze daarvan mee konden genieten !
dat lees je fout knuffelen is besproken wil ik niet en buikwrijven vorige keer gezegd wil ik niet en zij zegt dan ja maar ik mijn kleinkind
Sorry, daar heb ik inderdaad overheen gelezen Desondanks ben ik nog steeds niet zo van de aanpak waar ik in mijn vorige post reageerde, dat zit gewoon niet in mij Ik snap goed dat je het wrijven nu vervelend vindt, vooral nu er nog niks te voelen is en ze gewoon over je darmen wrijft. Maar mag ze het dan ook nooit voelen als de baby straks beweegt? Ik vond dat heel mooi om te delen met de mensen die dichtbij ons staan, ook mijn schoonmoeder. Het is toch ook heel erg bijzonder om je kleinkind te mogen voelen.
Iedereen die reageert gaat mee in jouw opinie. Maar ik denk dat jij van jouw kant ook wel wat kan inschikken, evenals je schoonmoeder. Het is ook een beetje geven en nemen in het leven. Mag je kind haar dan ook zo min mogelijk zien? Ja, ze is erg enthousiast/te enthousiast. Maar het komt zo te lezen uit een heel goed hart. Het is toch lief dat ze meedenkt over helpen na de bevalling? Als je het niet wil, vriendelijk weigeren. Maar de intentie achter het gebaar is goed. En pas na 2 dagen je kindje laten zien vind ik ook best sneu voor ze. Mogen je eigen ouders ook pas na 2 dagen komen? Je leest hier echt heel wat slechtere verhalen over schoonmoeders. Vrouwen die worden zwart gemaakt door hun schoonmoeder, of schoonmoeders die hun zoon op proberen te zetten tegen hun schoondochter. Dan heb je een schoonmoeder die dolgelukkig met je is, is het ook niet goed. Waarmee ik niet wil zeggen dat je maar alles moet slikken, maar ik wil gewoon even nuanceren. Er bestaat ook nog zoiets als de gulden middenweg.
Ja roos12 mijn ouders krijgen de zelfde behandeling ik vind dat de eerste dagen voor ons zelf zijn. Ik weet dat ik het slechter kan treffen ik vraag ook tips om er mee om te gaan niet om mijn schoonmoeder de grond in te trappen. vandaar ook de titel over enthousiaste oma. alleen ik zit er zelf erg mee en ga daarom ook niet met een prettig gevoel naar haar toe. en hulp na de bevalling is lief maar compleet met tijdstippen wanneer ik moet eten en wat wanneer wie op bezoek komt vind ik iets te ver gaan. ik weet dat ze het lief bedoelt maar qua ideeën hoe iets zou moeten liggen we ver uit elkaar. Zij vind dopen iets verplichts ik en partner vinden dit niet nodig en ze is gelijk op haar teentjes getrapt. Daar baal ik van een discussie zoals we die bij mij thuis kunnen voeren is bij haar niet mogelijk want het loopt bijna altijd op beledigt huilen. en misschien zie ik het nu te negatief in en valt het allemaal mee Wat betreft wrijven bij het trappen weet ik niet zoals ik er nu in sta is het iets voor mijn partner en mij. Ik ben nooit zo van het knuffelen geweest het gaat al beter en ben al ingeschikt met een knuffel bij binnenkomst en naar buiten gaan. Wil wel nog altijd een pret echo laten maken waar beide grootouders aanwezig mogen zijn.
Dit..! Ik zou het maar alvast heel duidelijk maken, want anders kun je je lol op als de kleine er is.....!
Maar ook al mag sm de baby nooit voelen bewegen, dat is toch nog aan ts? Geven en nemen betekend niet structureel over je eigen grenzen laten gaan. Ik denk juist dat een sm als deze een hele duidelijke aanpak nodig heeft, want voor je het weet heeft ze zichzelf helemaal opgedrongen. Het is altijd beter om het eerst rustig bespreekbaar te maken, maar zoals ik het begrijp heeft ts het aanrakerige/knuffelige al vaker aangegeven. Als er dan niet geluisterd wordt, dan moet het maar anders vind ik.
Weet je, ik vind eigenlijk dat je bij lichaamsgrenzen nooit hoeft in te schikken. Als knuffels niet jouw manier van affectie zijn en je het vervelend vindt, dan moet je dat gewoon niet doen. Er zijn genoeg andere manieren om affectie te tonen of te laten zien dat je het ergens fijn vindt. Ik vind lichaamsintegriteit ook belangrijk om aan mijn kind te leren, hij hoeft ook nooit iemand te knuffelen als hij dat niet wilt. Ook opa en oma niet. Hij hoeft ook niemand een kus te geven of gekust te worden als hij dat niet wil. Hij groet wel door een hand te geven en dat is prima. Gelukkig accepteren de opa's en oma's dat ook. Nu geeft hij af en toe wel een knuffel, maar dat is dan omdat hij het wil. En ja een enthousiaste oma is leuk, maar er is niets leuks aan als iemand bewust over jouw grenzen heen gaat.