En dat zou toch niet zo moeten zijn. Als zijn moeder jou onjuist behandeld, hoort hij jou daarin te steunen. Mijn schoonmoeder is heel erg, maar mijn man heeft vanaf het begin achter mij gestaan. Nu 12 jaar later lijkt het iets beter te gaan, ze lijkt nu door te hebben dat ze mij beter te vriend kan houden als ze ons in haar leven wil houden.
Wat ontzettend vervelend voor je en wat kinderachtig van haar. Ik vind het raar dat je vriend je niet steunt, waarover hebben jullie dan ruzie? Trekt hij zijn moeder voor in zo'n situatie of ziet hij gewoonweg niet in hoe ze werkelijk tegen jou doet? Vindt hij dat je overdrijft? Hij zou ten allen tijde achter je moeten staan (tenzij je onredelijk bent). Voor mij zouden de opmerkingen en het stoken een reden zijn tot het tijdelijk verbreken van het contact. Maar ik snap dat dat nogal moeilijk is, als het al zo'n discussiepunt is met je vriend. Moeilijk. Sterkte met de situatie! Oh en om in te gaan op je vraag: nee, niet op laten passen. Hier ga je geheid spijt van krijgen.
Ik heb geleerd om niets negatiefs meer over zijn moeder te zeggen. Ik zeg helemaal niets over haar, als hij weleens iets vraagt, wat direct of indirect met haar te maken heeft, zeg ik; dat moet je zelf weten/bepalen. Bezoekjes van hem naar haar (met onze dochter dan) worden wel altijd vantevoren gemeld. Wij hadden nl ook vaak woorden, zelfs een keer knallende ruzie om die vrouw. Dat is het mij niet waard. Ik heb besloten dat ze niet tussen ons in kan en mag komen te staan. En ik heb ook uitgesproken dat ik geen strijd aanga met zijn moeder, als ze dat doet, doe ik dus niet mee. Als ze kwaad sprak over mij zei ik er niets meer over en als hij dan bozig werd vroeg ik aan hem met wie hij liever in één huis zou wonen en dat hij altijd daar op de logeerkamer terecht zou kunnen. Het gaat nu serieus goed en hij weet heel goed hoe ik erin sta. Is het een optie om (voorlopig?) het contact te verbreken met haar?
Hij ziet niet wat ze doet. Zijn moeder zegt wat en hij reageert er niet op. Zodra hij iets ervan zegt is het ruzie tussen hen. Zodra je reageert gaat het van kwaad naar erger Geen contact word moeilijk Ze staan nogal vaak op de stoep Onaangekondigd Ik vind het geen slechte oplossing
Klinkt als dat het voor hem normaal is dat zijn moeder doet hoe ze doet. Maar dat is het natuurlijk niet. Misschien eens goed uitleggen aan hem dat dit niet de manier is dat je met elkaar om hoort te gaan en dat hij wel echt een statement naar zijn moeder moet gaan maken. Of ze gedraagt zich (volwassen) en doet normaal of praat dingen uit (hoor en wederhoor) of ze ziet jullie + kleinkind een tijdje niet meer? Hard maar duidelijk. Als zij nooit wordt tegengesproken omdat ze dan boos wordt is natuurlijk wel de omgekeerde wereld.
Ik zou juist niet af en toe doen. Als ik dit zo lees gaat ze dan alleen meer eisen. Plus dan heb je ook kans dat ze haar zin via jouw kind gaat proberen door te drukken.
Het probleem ligt niet enkel bij je schoonmoeder maar ook heel erg bij je vriend. Zolang jullie niet op 1 lijn zitten is dit niet op te lossen. Lijkt me ook niet bepaald goed voor je relatie zo
Oppassen ga ik ook niet doen. Nu nog het bezoek minderen Ik ontvlucht mijn eigen huis. Donderdag komt ze zogenaamd iets afgeven Ze blijft dan vaak 2 à 3 uur hangen Ik ga dan vaak op bezoek bij mijn zus of goede vriendin Ik ontwijk haar Is inderdaad niet goed voor onze relatie Vraag mij af er meer mensen zijn die uit elkaar zijn door familie
Gewoon contact verbreken snap ook niet dat je man nog contact wil met haar. Hier ook geen contact meer mijn schoonma kwam met onze bruiloft niet opdagen En pas met de geboorte van onze zoon nog 1 maal een kans gegeven voor onze zoon. Wat zegt ze tegen mijn man is hij wel van jou want hij lijkt niet op je Pardon dus ik heb volgens haar met een ander in bed gelegen echt ze spoort niet
Allereerst zou ik haar laten weten dat zei ook niet echt de schoonmoeder is die jij ingedachten had.. Echt wat een stel mafketels van een schoonmoeders bestaan er toch weer... En nu hebben jullie een kind samen en ga je straks iemand anders laten oppassen en laat je haar weten dat je haar met haar maffe gedrag niet wil laten oppassen.. Dan kan ze daar eens goed over na gaan denken en eens zien of ze dan nog zo'n grote mond heeft.. Ik denk eerlijk dat ze dan straks op hangende pootjes terug komt zodat ze haar kleinkind kan zien.. Doet ze dat niet? Dan is het probleem ook opgelost..
Ik denk dat jullie goed duidelijkmoeten zijn dat jullie 1 front vormen. Ik vind wel dat je vriend je wat meer mag steunen. (Heb er zelf 1 die het gedrag van zn moeder nog wel eens goed praat). Vertel hem dat het je niet lekker zit als ze op zou passen. Bovendien wil je zelf voor je kindje zorgen dan moet zij dat maar accepteren. Vooral gezien ze nou niet bepaald positief over je is.
Zo te horen wordt het geen probleem, maar is het al een probleem. Ik herken het zeker. Hier ook een schoonloeder en mijn man heeft jarenlang geaccepteerd en goed gepraat. Met veel ruzies tussen ons daardoor. We zijn nu 12 jaar samen en nu staat hij er langzaamaan wat anders in. Er is al meerdere malen contact verbroken vanuit haar om vervolgens weer boos te worden dat wij geen contact zoeken..... Na weer eens een jaar geen contact, heeft zij contact gezocht. Maarna veel (andere) ellende kan en wil ik deze mensen niet meer in mijn leven. Ik ga er niet meer in mee dat we dan wel en dan weer niet mogen of zelfs moeten komen. Het is aantrekken en afstoten, ik denk oprecht dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft. Dus ik wil ze niet meer zien en man beslist zelf wat hij ermee wil. Dat zal zo nu en dan contact betekenen. De kinderen hebben deze mensen al 2 jaar niet gezien (ze waren 1 en 2,5) en kennen ze dus niet (meer). De kinderen gaan dus ook niet of nooit meer maar hen toe. Tenzij ze zelf zo oud zijn om het te kunnen beslissen. Dus ik zou heel duidelijk blijven praten met je man en zorgen dat hij hierin een volwassen houding leert aannemen. En dat hij inziet dat zijn gezin voor alles zou moeten gaan. Sterkte..!
Oh je bent zeker niet de enigste hoor. Zie topic 'over enthousiaste oma' daar lees je nog meer verhalen. Zelf heb ik het ook meegemaakt. Ik heb ook voor hete vuren gestaan met mijn mannetje. Ik ben blijven praten en duidelijk aangeven wat ik wel en niet wilde bij schoonmoeder op deze manier zag manlief dat ik wel degelijk moeite had gedaan en toen het echt niet meer ging, na de geboorte, kwam onaangekondigd aan maar op het kaartje stond rusten tussen 1-3 dus 12 kon gewoon liep ze stierend door mijn huis heen op zoek naar onze kleine meid heb ik haar vriendelijk de deur gewezen en vanaf toen ook voor ruim 4 maanden dicht gehouden. Nu kom ik er nog af en toe voor manlief hij gaat vaker maar ik heb door te blijven praten ed zijn respect gewonnen en kan nu zonder vervelende situaties aangeven me niet prettig te voelen of wat er dan ook speelt
Ik zou denk ik een heel duidelijk en goed gesprek met haar aangaan en aangeven wat haar gedrag met jou doet en wat daar de consequenties voor haar van zijn. Blijf kalm en redelijk en vooral uitleggend en oplossend. Niet aanvallend natuurlijk. Als je psycholoog bent, denk ik dat je best een goed opbouwend gesprek kan voeren... Je hebt niets te verliezen, zij wel.
Gesprek kan ik goed voeren, probleem is dat mijn schoonmoeder daar niet in gelooft Alles onder het tapijt schuiven en niet en nergens aan denken Gisteren een mail onder ogen gekregen waarbij ze aan mijn vriend vertelt dat ze mij maar zielig vind Mijn vriend heeft gezegd dat ze nu moet stoppen ermee. Ik heb ook besloten geen kwaad woord meer over haar te zeggen naar mijn vriend toen. Zij is nu degene die elke keer nare dingen zegt. Mijn vriend begint te begrijpen dat zijn moeder niet heilig is
Emma, dat klinkt wel als een doorbraak momentje van je vriend. De situatie is alles behalve fijn maar wel fijn dat hij nu ook gaat inzien dat zij er een potje van maakt. Ze werkt het zelf in de hand. En ik blijf er bij dat ik haar wel heel kinderachtig vindt met de uitspraken die ze doet, hoe ze zich opstelt enz.
Echt... ik zou eens een serieus gesprek aangaan met je schoonmoeder. Spreek een tijd af en geef duidelijk aan dat je eens wilt praten met het oog op het oppassen dat zij wil. Je man (haar zoon) hoort er bij te zijn, want hij hoort het op te nemen voor jou. Eigenlijk zou hij dit gesprek eerst moeten voeren, voordat jij het voert. Het is eigenlijk zijn taak om de grenzen van het gezin naar zijn moeder duidelijk te stellen. Gesprek moet gaan over zaken als: - wat heb je nu eigenlijk tegen mij - waarom denk je dat ik iemand op mijn kind laat oppassen waar ik wantrouwend tegenover sta - dat je schoondochter niet iemand is waarop je had gehoopt wil niet zeggen dat het een slecht mens is, je zoon heeft andere verwachtingen dan jij Het wordt gewoon tijd om schoon schip te maken... zaken zullen deels waar zijn, zaken zullen vertroebelt zijn door je eigen invulling en er zullen zaken zijn waarvan ze zich niet zo bewust is. Dus weg met verdenkingen en eigen invulling, vragen! Of je het oppassen moet weigeren vraag ik me af. Want contact met oma is het recht dat je eigen kind nu eenmaal heeft. Je kunt ook duidelijke afspraken maken, dat je nooit meer uitspraken in de trant van ... en ... wilt horen, omdat je het anders terugdraait.
Ik zou ook eens een flink gesprek aangaan met haar. Ook al wil ze niet praten: dan praat jij gewoon. Daarbij zou ik ook eens een hartig woordje met vriend spreken dat hij haar altijd af moet kappen als zij negatieve dingen over jou zegt. Wat een rotwijf zeg........
Ik ben geen voorstander van kinderen hun oma afnemen. Maar als een oma geen respect heeft voor een van de ouders van haar kleinkind hoeft ze niet op te passen. Er is ook ander contact mogelijk dan een vaste oppasdag. On topic: ik zou eerst eens een gesprek met je man aangaan en aangeven wat je verwacht van hem in deze zaak. (Dat hij voor je opkomt namelijk). Zodra jullie op 1 lijn zitten valt er voor schoonmoeder weinig te stoken en dan heeft een gesprek met haar pas echt zin. Dat het zijn moeder blijft heeft niets te maken met het feit dat zij je niet met respect behandeld. Hij heeft met jou een leven opgebouwd en dat is zijn keus geweest. Ik vind dan ook dat je van hem mag eisen dat hij voor je opkomt als er negatief over je gesproken wordt keer op keer.