Hallo Allemaal, Na lang twijfelen toch besloten om mijn ervaring te delen hier, mede omdat voor mijn bevalling ik zeer weinig kon vinden over een keizersnede onder algehele narcose. Twee maanden geleden ben ik bevallen door middel van een keizersnede onder algehele narcose. Dit heb ik gekregen omdat ik zeer zeer angstig was naar mate de zwangerschap vorderde kreeg ik meer en meer paniekaanvallen voor de bevalling en ben ik na goed overleg met medisch team van het ziekenhuis twee weken voor de uitgerekende datum tot de conclusie gekomen dat het een geplande keizersnede onder algehele narcose zou worden. Vanaf het moment dat ik dit wist is er een grote last van mijn schouders gevallen en heb ik mijzelf voorbereid op het idee dat ik mijn kindje niet direct zou kunnen zien, maar ook op het herstel van een keizersnede en de do's and don'ts. Op de dag vooraf aan de keizersnede ben ik naar het Ziekenhuis geweest voor een kennismakingsgesprek op de desbetreffende afdelingen en een CTG scan. De dag zelf van de KS was ik op van de zenuwen en angst, maar iedereen in het Ziekenhuis was op de hoogte van mijn probleem en dan ook zeer behulpzaam en veel tijd voor me uitgetrokken. Nadat ik een katheter had gekregen ben ik naar de operatieafdeling gereden, hier hebben zij mij een infuus aangebracht in mijn hand, mijn man was hierbij aanwezig, hij mocht ook bij de KS zelf aanwezig zijn maar hij was bang dat die hier misschien niet tegen kon, dus is samen met de kinderarts in de kamer naast de operatiezaal gegaan en daar gewacht tot ons kindje geboren was. Vanaf het moment op de operatiezaal werd ik voorgesteld aan het gehele team en kreeg ik uitleg wat ze precies aan het doen waren (mij buik desinfecteren, materialen klaarleggen). Omdat ik aan het trillen was van angst is er een dokter constant bij mij gebleven om met mij over koetjes en kalfjes te praten, zodat ik mij niet teveel bewust was van alles om mij heen. Op het moment dat ik het middel in mijn infuus kreeg om onder narcose te gaan was ik zeer rustig, en ben in slaap gevallen met de woorden slaaplekker en tot straks. Daarna ben ik wakker geworden op de uitslaapkamer, en mocht ik na 10 minuten al terug naar de kinderafdeling (ik had een prive kamer op de kinderafdeling) om daar verder wakker te worden, het was namelijk erg druk op de uitslaapkamer en ik was een beetje in paniek doordat er niemand even kon praten met mij . De volgende ochtend ben ik zelfstandig onder begeleiding van een zuster gaan douchen en rondje lopen en twee dagen na de KS mocht ik samen met mijn kindje al naar huis in de ochtend. Ik heb ook maar een dag pijnstilling genomen en dit was daarna niet meer nodig, heb totaal niks van de hechtingen in mijn buik gevoeld (enkel heel stijf als ik net opgestaan was) en ben 4 dagen na de KS dan ook al gewoon boodschappen gaan doen en op dag 5 zelfs savonds uiteten geweest. Na 2 weken kon ik ook gewoon alweer paardrijden, enkel autorijden heb ik netjes 6 weken mee gewacht. Ik schrijf dit zodat ook anderen hier misschien iets aan hebben in de toekomst, en dat het herstel van een KS niet altijd slecht hoeft te zijn, want ondanks mijn extreme angst zou ik het vanaf het moment van de KS tot aan het einde van het herstel zo weer opnieuw doen.
Wauw totaal niet geweten dat in " extreme " gevallen het onder narcose kan. Wat ik lees heeft het personeel je er goed doorheen geholpen! Wat ik er niet lees of het een jongen of een meisje is veel geluk samen!
Het is een jongentje! Dit kan ook niet zomaar hoor, maar het was bij zo extreem dat ik niet eens meer op gesprek kon bij de Gyneacoloog, zo bang was ik. (Ga hier ook zeker wat mee doen, om over mijn angst te komen)
Fijn om te horen dat artsen hier goed mee omgaan! Het gaat erom dat de bevalling gebeurt op een manier waarop jij dat prettig vind en waar jij je veilig bij voelt. Ik vond het idee eng om onder begeleiding van mijn VK te bevallen, zonder "toeters en bellen". Ik had het gevoel dat niemand dat begreep dat het medische aspect mij juist de rust gaf. Uiteraard van harte gefeliciteerd!