Mijn vriend heeft overgewicht en ik neem hem heel serieus Zonder gekheid, mij maakt het gewicht van iemand niet uit. Uitstraling is veel belangrijker. Iemand die ongeinteresseerd overkomt, zal ik ook weinig moeite voor doen.
Waarom denk je dan of dat wel zo handig is? Eigen keuze toch, mensen moeten zich gewoon wat minder met andere gaan bemoeien,"ver"oordelen en zich gewoon met zichzelf bezig houden. laat dikkere mensen toch lekker een frietje eten zonder te oordelen, want dit is juist de reden dat ze achter een muurtje gaan zitten.
Ja, ik neem dikke mensen net zo serieus als ik andere mensen neem. Ligt aan de persoon natuurlijk. Maar dat is met iedereen zo, ongeacht gewicht of wat dan ook. Ik ben toevallig met een project bezig hierover, omdat ik merkte dat het behoorlijke worsteling kan zijn voor vrouwen en ik graag iets positiefs wilde bijdragen. Als je dan de achterliggende verhalen hoort blijkt dat er vaak een hoop onderliggende oorzaken zijn, waardoor mensen te veel eten en moeilijk af kunnen vallen. Voor wie de verhalen en foto's graag wil bekijken, hier de link
Ik heb obesitas en kan eigenlijk alleen maar met volmondig ja antwoorden gebaseerd op mijn eigen ervaring. Ik merk dat in het contact met anderen; het is echt iets waar je even doorheen moet prikken en niet naïef over moet zijn. Dikke mensen worden over het algemeen minder serieus genomen; als lui/dom of laks aangezien. Geen zelfcontrole/discipline, zelfwaardering/zelfvertrouwen of weet ik veel. En soms klopt dat, soms ook niet. En daarnaast moet je ook altijd vrolijk, behulpzaam en gezellig zijn, anders pas je niet in het prototype dikkerdje
Gaaf!!! En? Denken ze nu beter over zichzelf met zulke mooie foto's? Kunnen ze nu hun eigen beauty zien?
Gewicht maakt voor mij totaal niet uit in hoezeer ik mensen serieus neem. Is het tegenovergestelde mogelijk? Ik voel me vaak niet serieus genomen als 'klein blond meisje' (goed, ik ben 31, dus niet echt meer meisje, maar ik zie er redelijk jong uit, of dat zag ik in ieder geval totdat baby nr 2 samenspande met peuter om me een enigszins gare kop te geven ). Ik heb juist totaal geen overgewicht, maar ben daardoor ook altijd het ukkie. En dan werk ik veel tussen mannen, val voor mijn gevoel dan juist bijna weg. Of wordt gevraagd wanneer ik klaar ben met mijn studie ofzo. (Ehh, 9 jaar geleden?) Terug on topic, nee overgewicht maakt voor mij dus gewoon geen greintje uit! Verzorgdheid trouwens wel, maar dat staat in principe los van gewicht.
Ik moet zeggen dat deze vrouwen zelf al een eind op weg zijn in hun zelfacceptatie. Voor een aantal was het nog wel moeilijk en dan is het heel gaaf om jezelf eens zo op de foto te zien natuurlijk. dat helpt wel. Wat ik zelf echt heel super vond, dat er dan weer andere vrouwen met overgewicht waren die de verhalen lazen en ineens zoiets hadden van, 'jullie hebben gelijk meiden, waarom zouden wij niet mogen stralen en mooie jurken dragen, heb gelijk zo'n jurk besteld!" Dat vind ik echt super, al zijn het maar een paar vrouwen die op deze manier op weg worden geholpen en wat meer maling gaan krijgen.
Ik was te dik. En ik heb het zelf nooit ervaren. Wel merk ik dat ik wel vaak denk waarom heel veel te dikke mensen zo veel te dik zijn. Vandaag zaten er twee heel dikke mensen naast ons bij het zwembad, zo dik dat ze amper kunnen opstaan en zich doodzweten in de schaduw. Bij het zwembad mag je niet eten en drinken en die mensen hadden een tas tussen hun stoelen in gezet met cola en zakken snoep waarin ze steeds zaten te graaie. Ze hadden 1 kind van een jaar of 10 dat ook veel te dik was en terwijl wij steeds met ons kinderen bezig zijn, zat dat meisje daar maar te zitten, al de hele week. Ik vond het heel verdrietig om te zien. Al haar leeftijdsgenootjes, inclusief mijn zoon, zitten in een 'best friends for life-groepje' en dat arme meisje zat daar maar.
Helaas wel. Zonder te willen zeggen dat alle laagopgeleide mensen dom zijn en alle hoogopgeleide mensen slim, vind ik het opvallend dat in de eerste groep mensen meer sprake is van overgewicht en nicotineverslaving. Als ik iemand inschat op basis van uiterlijk en die persoon is dik of rookt, dan denk ik wel dat ze niet zo slim zijn. Die gedachtegang wordt bevestigd door het feit dat het ongezond is om dik te zijn of te roken en dat slimme mensen die situatie voorkomen. Ook zie ik bevestiging in mijn werkomgeving waar op een uitzondering na iedereen slank is en niemand rookt. Ik vind mijn collega's slimme mensen. Overigens gun ik iedereen (dom of slim) een gezond en gelukkig leven, dus het liefste zie ik helemaal geen dikke of rokende mensen.
ik vind de houding veel belangrijker. gewicht zegt me weinig. al is het wel zo dat mensen met overgewicht zich toch regelmatig schamen en niet lekker in hun vel zitten en daardoor onzeker overkomen. maar iemand niet serieus nemen, heeft met andere dingen te maken dan je gewicht.
Hoi, Eerlijk gezegd heb ik weleens gehad dat een heel dik iemand bij de mac iets naarbinnen schoof en dat ik daardoor zelf geen trek meer had. Dikke mensen iets ongezonds zien eten vind ik heel naar om te zien terwijl ze dat heus niet altijd zullen doen. Verder heb ik de neiging om te denken dat dikke mensen weinig zelfbeheersing of zelfdiscipline hebben. Ook een foute gedachte dus want zelf ben is mijn BMI maar 19 maar als het om snoep gaat kan ik mezelf ook slecht beheersen
Precies! Hier ook iemand met overgewicht en ik lees mee in dit topic. Ben benieuwd hoe anderen over dikke mensen (o.a. mij) denken... Zelf merk ik niet zo zeer dat ik niet of minder serieus word genomen.
aan de andere kant: ik heb wel super veel respect voor mensen die afvallen of ondanks hun overgewicht toch sporten, echt volhouden en een gezond gewicht bereiken, dat vind ik echt getuigen van karakter!
Zoooo zielig! Serieus, dat je vanaf je 18e te dik bent OK. Maar een 10-jarig meisje??? Zo zielig. Ik ben heel bewust bezig met de voeding van mijn kinderen, maar niet te krampachtig. Als wij eens zin hebben in een pizza mogen de kinderen daar ook een stukje van. Maar daarnaast eten we zelf ook vrij gezond (2 stuks fruit, veel groenten). Dus als we dan eens een x per zoveel maanden zin hebben in pizza kan dat wel omdat we voor de rest dus gezond eten
Dat vind ik wel een beetje erg kort door de bocht en stereotype. Het merendeel van deze vrouwen die ik heb ontmoet gedurende dit project zijn echt hele intelligente gevoelige meiden. Het zijn vaak achterliggende problemen die al in de jeugd zijn ontstaan. Ook buiten het project om ken ik vrouwen waar echt niets aan de intelligentie schort die overgewicht hebben.
Nee, niet perse. Ik ga af op uitstraling, verzorging, omgang, open blik, e.d.. Of dit nu een groot, klein, dik of dun persoon is. Onder het uiterlijk van een, voor de buitenwereld, dik en onverzorgd iemand kan een slim iemand zitten. Soms zie ik stellen met overgewicht die niet met hun kinderen kunnen spelen vanwege hun gewicht. Wanneer dit door hun eetpatroon komt, vind ik dat niet zo'n slimme keuze. Ik heb geleerd om verder te kijken dan het uiterlijk. Soms zijn er berichten van mensen die met een vorkheftruck hun woning uitgetild moeten worden, omdat ze niet meer kunnen lopen vanwege hun gewicht. Dit vind ik echt verschrikkelijk en tot mijn spijt kan ik hier geen begrip voor opbrengen. Die mensen heb ik, eerlijk gezegd, niet hoog in het vaandel.
Ik heb zelf overgewicht, maar heb totaal niet het gevoel dat ik niet serieus genomen word. Ik zorg wel dat ik er verzorgd uitzie, met mooie goedzittende kleding (niet alleen zwart om af te kleden ) en ik zorg dat mijn haar en make up etc goed zit. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik mensen die er onverzorgd uit zien, soms minder serieus neem. Raar is dat eigenlijk. En ik vind ook dat je door het overgewicht er soms sneller slonziger uit kan zien, daarom besteed ik echt wel aandacht aan mijn uiterlijk. En ook gewoon omdat ik dat leuk vind. maar ik denk dat het vaak meer om de hele presentatie gaat, dan alleen om gewicht.
Oh en dan wil ik ook nog wel even hier op jouw "ver"oordelingen in gaan, want dit kwetst mij. Ik struggel ook al mijn hele leven met overgewicht, en ja ook als baby al. Inmiddels flink afgevallen maar het blijft een strijd. Er zit zoveel meer achter dan die vretende dikzakken die jij pizza ziet eten. De reden dat mij dit kwetst is omdat mijn dochtertje van 2.5 ook al bijna tegen obesitas aan zit. Weet je wel hoe vreselijk dat is om te zien dat je eigen kind jouw erfelijke aanleg heeft om stevig gebouwd te zijn, in een veroordelende maatschappij als deze? Ik ben ook zo'n moeder die heel bewust bezig is met een gezond eet en leefpatroon, veel beweging, geen koek of snoep en alleen water, met natuurlijk heel af en toe een uitzondering omdat het toch gewoon een kind is. Daarentegen heb ik het mooie vergelijk van mijn andere dochter (tweeling) die een totaal andere bouw heeft, je kunt haar ribbetjes tellen. Ze krijgen precies hetzelfde qua voeding en het gekke is dat mijn "slanke" dochter meer eet dan de ander. Als moeder zijnde weet je dat je niets verkeerds doet en dat je het allerbeste wilt voor je kinderen. Helaas hebben we een kei harde maatschappij en eigenlijk heb ik veel meer medelijden met mensen die zo kortzichtig en veroordelend zijn zoals jij.
Ergens snap ik dit wel, maar als ik het op mezelf betrek snap ik het weer niet Ik weet nl. donders goed hoe je gezond moet eten en mijn basis is ook heel gezond. Ik sta zelden verbaasd over hoeveel kcal iets heeft en kom een heel eind heen met nationale eettest. En een zusje met anorexia leer je ook veel van In mijn geval zijn het emotionele eetbuien die mijn overgewicht veroorzaken (in combinatie met zenuwpijnen uit het verleden waardoor beweging erg moeizaam ging > maar ik heb ook jouw achtergrond wel eens gelezen en wil dit niet als excuus gebruiken) Dus ik vraag me af of mijn omgeving ook denkt dat ik beter mn kop kan houden als ik het over voeding heb