Alleen maar leuk hoor foto's! Ik hoop dat jullie meisje vandaag weer een goede dag heeft. Vandaag 37+4, met deze termijn is onze oudste dochter geboren. Na vandaag ben ik dus langer zwanger dan bij haar. Had eigenlijk niet verwacht dat ik deze termijn zou halen zonder complicaties maar zo zie je maar weer dat alle zwangerschappen anders zijn. Ik word nu wel een beetje ongeduldig... Dat is het nadeel van bij de eerste vroeg bevallen. Roep de hele zwangerschap al dat het een augustus baby wordt maar zoals het nu lijkt kan het ook weleens september worden.
Lekker doen Jolien, leukt het topic juist op. Prachtig meiske hoor! Ik kan me goed voorstellen jackie dat je zit te wachten. Dat is het voordeel als je eerste met 42 weken geboren wordt, het kan niet nog langer duren Al had ik juist bij de tweede de 'angst' dat ze eerder zou komen, ik was er al zo vanuit gegaan dat die ook weer lang zou blijven zitten, dat ik met 37 weken dacht: wacht even, deze houden ze nu niet meer tegen laat ik eens wat kleertjes etc gaan wassen enzo Ik zou nu ook in shock zijn als dit een augustusbaby gaat worden, maar goed, de ene zwangerschap is de andere niet.
Verse babyfoto's zijn altijd mooi om te bekijken idd.. We worden er natuurlijk wel wat ongeduldig van dat snap je wel hahaha.. Prachtig meisje!! Ik ben ook zooo benieuwd naar onze meid.. Zou ze op dr broertje lijken... Zijn jullie er al helemaal klaar voor? Ik bedoel dan mentaal?? Ik ben er lichamelijk klaar mee.. Maar geestelijk zou ik nog niet willen bevallen hoor.. Ik ga er idd ook vanuit dat ik net als.vorige keer over de 40 weken heen ga.. Al mag ze best een weekje of 2 eerder komen..
Wat goed verwoord eefje! Weet nooit zo goed wat ik moet zeggen als mensen me vragrn of ik er al klaar mee ben. Lichamelijk. Ja. Zeker weten. Wil mn lijf terug, mn normale kleren weer aan, snak naar slapen op mn buik..me energie weer terug en me geen oma voelen. Geestelijk? Nee. Geniet nog zo van het ventje in mn buik.. vind het nog prachtig. Vind de bevalling die nadert veel spannender dan bij de eerste. Maar ben ook heel nieuwsgierig. Lijkt hij op zijn broer? Doet hij het goed? Is alle spanning en de onderzoeken voor niets geweest. Zijn zijn longetjes ok? Kan niet wachten om hem vast te houden en me daar echt op verheugen. Vorige keer bevallen met 40+4. Verwacht nu niet echt iets. Het kan eerder, het kan later... ga gewoon uit van 42 dan valt het mee.
Ik ben er lichamelijk echt helemaal hartstikke enorm klaar mee, maar geestelijk totaal niet. De allerlaatste keer leven in mijn buik, het bijzondere gevoel van zwanger zijn, noem alles maar op.... Kan wel janken als ik eraan denk dat t bijna allemaal voorbij is. Tegelijk zijn we enorm benieuwd naar haar, hoe ze eruit ziet, of ze op een van de andere kindjes lijkt, hoe zwaar ze nu daadwerkelijk is etc. Oh en wat iedereen van haar naam gaat vinden! Ze wordt de eerste in NL die zo gaat heten als het Meertens Instituut echt alles netjes bij heeft gehouden sinds 1890 Het is overigens wel een bestaande naam, komt in Frankrijk en Amerika wel voor.
Word nu wel heel nieuwsgierig naar haar naam! bijzonder! En ik herken het ook hoor, die laatste keer.. Zucht.
Ohhh, nu ben ik ook nieuwsgierig InCognito! Hier waarschijnlijk ook de laatste zwangerschap maar ik kan niet wachten totdat ze er is. Zwanger zijn is echt niet mijn ding. Kan er ook totaal niet van genieten.
Jackie wat vervelend zeg..... Ondanks dat mijn zwangerschappen zo problematisch verlopen (dit was overigens de beste van de 4, ik word er wel beter in), geniet ik wel van het leven in mijn buik. Ik hoop voor jou dat je gewoon lekker snel mag bevallen!
InCognito; oh wat spannend. Een naam die je dus echt nooit hoort. Ben wel nieuwsgierig. Ik vind het zwanger zijn nog hardstikke leuk en mooi maar inmiddels begin ik ook wel erg ongeduldig te worden en vind ik het veelste lang duren Vandaag 37 weken dus de kleine uk mag nu komen. Vraag me echt af of er nou al die tijd al een jongen of een meisje in mijn buik zit.
Ik kan haast niet wachten tot de kleine geboren wordt ! Terwijl ik me prima voel hoor ! Maar ik ben ook zo nieuwsgierig naar haar, naar de bevalling, naar hoe m'n zoontje het vind ! Soms ben ik savonds wel eens extreem moe en denk ik zooi wat als het nu ineens begint ?! Dan ga ik zo oververmoeid de bevalling en eerste dagen in . Maar wie weet krijg ik dan juist zo'n adrenaline kick ! Hebben jullie soms ook het gevoel alsof de baby al ergens tussen je benen zit? Echt joh met lopen heb ik soms zulke steken van onder. Niet pijnlijk maar wel apart ! Ik weet dat het niks over de naderende bevalling zegt maar stiekum hoop ik toch dat ze ietsje eerder komt
Ja ik ben hier ook zoo nieuwsgierig naar, kijken of m'n gevoel klopt, of dat we er volledig naast zitten
Dat gevoel dat de kleine zo laag zit heb ik dit keer voor het eerst niet, terwijl ze wel al ingedaald is. Chocochippie en Eppo; spannend hoor! Wat denken jullie zelf?
Ik (en vooral m'n vriend) denk een meisje, de kinderen denken een jongetje en in de omgeving is het wisselend. Ja veel denken een jongen omdat ik over 'hij' praat, maar ik vind het niks om het over 'het' te hebben. Al zeg ik weleens 'het kindje' of 'de baby', maar ook wel:' nou, van mij mag ie komen' of 'hij schopte naar de zijkant.' Dus de baby is gewoon een 'hij' tot het tegendeel bewezen wordt.
Wij denken een jongen. Maar ook de mensen in mijn omgeving zeggen jongen. Ik kan echt op 1 hand de mensen tellen die meisje zeggen. Ik zou echt stomverbaasd zijn als het een meisje is. Maar een meisje is net zo welkom hoor
Heb even advies nodig. Van de week gaan eten met zusje en een vriendin. Toen kwam het gesprek op de geboorte. Zusje gaat dus letterlijk weg van dr werk zodra ze hoort dat ik aan het bevallen ben, het echte werk dan. Want dan komt ze meteen naar het ziekenhuis om op de gang te wachten tot dr nichtje er is. Dr nichtje, niet mijn dochter... Boeit dr niet dat kleintje nog maar half uur oud is als mn zusje de kleine vast heeft, bij wijze van. Of dr baan kwijt raakt. Maar ik zit hier totaal niet op te wachten. Dus toen ik zei dat ze pas mocht komen als ik daar behoefte aan had, voelde ze zich zwaar verontwaardigd. Ben zelf nogal snel overprikkelt en vooral nu met zo'n inspannende gebeurtenis. Mn zusje heeft wat dat betreft een overdonderende manier van praten en kan dr wel tegenspreken, maar die luistert niet. Wil het mn moeder wel laten weten als het begint, omdat die respect heeft voor mn privacy en wel gewoon gaat werken. En ja, toch wel behoefte aan mn moeders steun (digitale) steun. Maar dan krijgt mn zusje het ook te horen. Vind het niet prettig dat ik zoiets belangrijks moet verzwijgen omdat ze geen respect heeft voor mijn wensen.
Eppo en chocochippie; ben benieuwd!!! MoniekJ; vraag nu maar vast aan je moeder of ze niks tegen je zusje wil zeggen. Dit is iets van jou en je man/vriend, van niemand anders en de hele wereld, wie dan ook, heeft jou wensen te respecteren. Als je moeder denkt dat ze het niet voor zich kan houden, dan zou ik het haar niet zeggen óf tegen het verplegend personeel zeggen dat je NIEMAND op je kamer wil, tot je er zelf aan toe bent. Kom op zeg, om wie gaat het nou, lekker egoïstisch van je zusje.
Helemaal mee eens ! Ik zou d'r lekker bellen als je daar helemaal klaar voor bent ! Of dat nou een uur of een aantal dagen na de bevalling is.
Ga sowieso de verpleging als 'bewakers' inzetten zolang ik nog in het geboortecentrum ben. Geloof dat ze zich eerst moeten melden voor de verpleging de deur open doet. Maar voel me dan nog schuldig dat ik zoiets belangrijks moet verbergen.