Onze dochter van 13 maanden is een pittige dame. Erg oplettend, enorm beweeglijk, vlug in haar ontwikkeling en nu al een echte klimgeit. Op het gebied van eten is het een eigenwijs (te weinig eten, voeding weigeren, flesweigeraar vanaf het eerste uur en ligt dus ook achter in groei). Op het gebied van slapen echter gaat het net zo. Wat we ook geprobeerd hebben het afgelopen jaar, zelf inslapen ging niet (gebruikt bv om in slaap te komen) en in haar ledikant raakt ze onmiddellijk direct in paniek. Ze slaapt bij ons in bed, mama is de enige die haar naar bed kan brengen, ze wordt erg vaak wakker (ook nog voor bv), soms wil overleggen in haar ledikant wel maar vaak ook niet. Maar: ik ben 9 weken zwanger van nr 2 dus het wordt de komende maanden echt noodzaak om haar uit ons bed en in een eigen bed te leren slapen! Zelf inslapen lukt haar sinds een paar weken af en toe wel. Maar hoe krijgen we haar in een eigen bed en vooral: wat voor bedje? Haar ledikant is echt pure paniek tot spugens aan toe, we kunnen niet ontdekken waarom. Maar is ze voor een peuterbed of groot bed niet veel te klein en hoe maken we dat veilig??? Iemand tips, ervaring, herkenning?
Aanhouder wint. Het is niet zo gek dat je baby niet aan het ledikantje wilt wennen aangezien ze gewend is dat voeden haar bedritueeltje is.. Je moet zelf het patroon doorbreken. Ik heb 5 maanden mijn kleine in slaap moeten lopen tot het punt dat ik er helemaal doorheen zat. Ik heb het boek "baby in een droomritme" gekocht, was hier dé uitkomst. Voorheen deed ik maar wat en nu heb ik geleerd hoe een slaapcyclus van een baby in elkaar zit. De eerste 2 weken waren mega zwaar.. Het ging ook niet gemakkelijk, maar nu kan ik hem neerleggen en valt hij zelf inslaap. Regelmaat en een ritme is zó belangrijk, je baby weet dan namelijk wat ze moet verwachten.. Hoe langer je wacht, deste opstandiger ze gaan worden.. Ik kan je meer info geven via pb?
Goeie tip! Ben gelijk gaan Googlen op het boek. Hier is het de eerste 3 A 4 maanden altijd een drama. Gelukkig vanaf dan is het geen probleem meer. In bed slapen bij ons nooit gemogen. Alleen de oudste van net 3 ligt af en toe bij ons maar mag niet standaard. Ze vinden het geen probleem om in eigen ledikant te slapen als ik even op de grond ernaast ga liggen. Gelukkig is dat meestal niet nodig. De middelste slaapt altijd goed en zelfstandig.
Ik ben ook bang dat het een kwestie is van volhouden. Onze uk sliep de eerste maanden overdag op ons en snachts heel veel en lang gelopen. Door de reflux kon hij niet plat en het bed niet schuin genoeg. Na dat we zijn gestopt met de medicatie zijn we begonnen met zelf in slaap vallen. Heeft een week geduurd. Overdag in bed heeft langer geduurd maar ook dat is gelukt. Het zal niet makkelijk zijn maar wel de moeite waard. Wat hier helpt is alles volgens een ritueel doen en in bed leggen, muziekje aan en weggaan. Op de gang of kamer in de buurt opruimen of de was. Dan hoort hij me wel en gaat slapen. Wanneer het niet lukt en echt overstuur is even uit bed en knuffelen, zeggen dat hij slaap tijd is enfin bed leggen.herhalen en hier is het in de zware nachten meestal niet meer dan 3 keer in bed leggen. Succes!
Hier bij de oudste juist stapsgewijs gedaan. Eerst drinken bij mij en slapend in de ledikant gelegd en als ze wakker werd altijd!oppakken als ze moest huilen en troosten en daarna weer terug leggen(meestal slapend) Daarna toen dat goed ging laten drinken en wakker in bed leggen.er bij blijven (echt ernaast)en blijven troosten in bedje en als dat niet ging even knuffelen en weer terug leggen. Daarna bleef ik wel in de kamer maar op wat meer afstand. Ook dan gewoon oppakken om te laten weten dat ik er voor haar was. En weer een stap verder naar bed brengen (ik heb haar trouwens gewoon tijdens de zwangerschap gevoed voor het slapen gaan ) En boven blijven op de gang. En nu kunnen we al ruim 1 1/2 jaar bijna 2 jaar haar rustig naar bed brengen zonder angst en zonder bij haar te blijven en als ze roept gaan we gewoon naar haar toe. Ook mag mijn man haar gewoon naar bed brengen, dat mocht normaal ook niet maar dat hebben we ook gewoon opgebouwd, eerst samen en later gaf ze beneden een kus en knuffel en ging ik als papa klaar was met naar bed brengen nog ff een kus brengen. Nu vraagt ze zelf om diegene wie ze graag wilt ,vanavond was dat bijvoorbeeld papa.
Je zou ook het ledikantje aan 1 kant open kunnen laten. Ze kan er dan zelf in en uit klimmen en heeft dan niet het gevoel vast te zitten. Dit hebben we ook gedaan bij m'n dochter rond die leeftijd (ze kon toen lopen en klimmen) Wat je ook doet..het is belangrijk dat je er 100% achter staat, zodat je de aanpak vol blijft houden
Onze dochter was net zo, min de BV dan maar wel bij ons slapen, niet in ledikant wollen, alleen mama accepteren. En toen ze 11mnd was was ik zwanger van broertje. Met 18 maanden hebben we haar in een peuter bed gelegd en dat ging goed. We zaten op haar voet einde tot ze sliep. Geen paniek meer. En hoe we ook oefenden, toen zoon eenmaal geboren was bracht m'n man haar naar bed en ging het gelijk goed!
Lijkt mijn 2e wel. Met slapen ging het hier net zo. Ik moest haar ook snel uit bed hebben ivm zwangerschap. In het ledikantje voelde ze zich denk ik opgesloten. Een peuterbed werkte hier goed. Aan 1 kant zit een opstaand randje van ongeveer 10 cm. De eerste tijd had ik een matras naast haar bedje, maar ze is er nog nooit uitgevallen. De eerste tijd bracht ik haar naar bed en voede haar in slaap. Toen ben ikde voeding gaan afbouwen. Gaf haar eerst wat anders te drinken en dan naar bed brengen. Zo ging die voeding er langzaam af. Daarna in slaap knuffelen. En dat knuffelen steeds korter maken. Nu is ze al 2 geweest en wil het liefst nog dat ik bij haar lig tot ze slaapt maar dat is niet meer nodig. Ik gebruik nu steeds een smoesje. Ik ga even bij haar liggen en dan zeg ik dat ik heel nodig naar de wc moet en zo terug kom. De eerste paar keer kwam ik ook gelijk terug. En nu gaat ze zelf slapen. Het is wat als ze niet zelf in slaap kunnen komen. Van alles moet je verzinnen.