Dochterlief, 2 jaar 4 mnd, sliep prima. Zwaaide vrolijk als we haar in bedje legden en dan viel ze zelf in slaap. Een dikke maand geleden is ze over gegaan op een groot bed. Toen ontdekte ze dat ze er zelf uit kon komen en dat deed ze dus 2-10 keer achter elkaar voordat ze zelf in slaap viel. Dat eruit komen was echt 'uitproberen', met een ondeugende blik en giebelen. Niet ideaal, maar ach. De afgelopen 3 avonden (en nacht overigens) is het dra-ma! Ze wil niet slapen, verzint ook smoesjes om maar niet te hoeven slapen (ze wil eindeloos drinken, boekje lezen etc.). Het moment dat ze dan nee te horen krijgt, gaat ze heel hard huilen, weigert in bed te liggen. Ik leg haar telkens terug omdat het moment van slapen wat mij betreft toch echt aangebroken is (ze is ook moe...) en zij flipt: heftige driftbui, krijsen alsof de wereld vergaat. Uiteindelijk merk ik aan haar dat ze er zelf niet meer 'uitkomt' en ga bij haar op de grond zitten. Na uitgeraasd te zijn, klimt ze op mijn schoot, hoofdje tegen mijn borst en valt uitgeput in slaap. (alles bij elkaar 45 min geduurd) Als ze in de nacht wakker wordt, wil ze ook drinken, spelen. lezen etc en valt alleen in slaap tegen mij aan (minstens 30 min mee bezig). Wat is dit opeens!? Verlatingsangst? Doe ik iets verkeerd? (en gaat het snel weer over ...? vind het erg vermoeiend zo!)
Wat balen zeg...! Als ik lees dat ze er zo vaak uit komt en dat je dan denkt het is uitproberen, ja ach.. Dan vraag ik me als eerste af wat je daarmee gedaan hebt. Want anders is de stap naar grenzen verleggen wel erg makkelijk misschien? Maar daar heb je nu natuurlijk niets meer aan. Heeft ze een lampje? Slaaptrainer? Zijn de verwachtingen naar haar toe duidelijk? Lastig het slapen als dat niet gaat zoals het moet...!
Fase in ontwikkeling denk ik. Dl heeft het ook een beetje, gaat hier gelijk op met ontwikkeling zelfbewustzijn. Ze begrijpt ook opeens heel scherp wanneer we iets niet leuk vinden, komt het goedmaken, brengt hond hele dag z'n balletjes etc. Is ook opeens heel erg verlegen naar andere kinderen toe. ( net nu de ergste eenkenigheid naar volwassenen juist over is haha). Kan me voorstellen dat dit weer hele andere angsten oproept.
Mijn dochter mag altijd boekjes "lezen" voor het slapen gaan. Dan heeft ze wat te doen en valt rustig in slaap. Mss helpt het bij jullie ook.
Ik vind persoonlijk dat ik er voor haar weinig lol aan heb gemaakt . Eruit komen wil zeggen dat ze uit bed stapt en de deur openmaakt, maar daar sta ik op de gang. Ze komt haar kamer dus niet eens af en dan leg ik haar weer terug zonder ceremonie. En na 2e of 3e keer ook zonder woorden. Hup, neerleggen met een 'shhhh' en wegwezen . Nieuw is nu dus dat ze zo hysterisch begon te krijsen... Vannacht overigens iets beter, 1 keer wakker maar met een simpele aai over de bol weer verder geslapen (= normaal). Ben benieuwd wat vanavond gaat brengen... Misschien ook een probleempje met rust en regelmaat , het is een beetje een rommeltje in de vakantie tijd... Valt op gekke momenten overdag in slaap, maar is dan in avond niet zo moe of in de ochtend vroeg wakker.
Vanavond erbij blijven zitten tot ze sliep. Geen kik . Toch een (verlatings)angst-ding dan, vermoed ik.... Voorlopig dan maar even de veiligheid geven die ze wil hebben?