Beste allemaal, Ik wil hier even mijn verhaal kwijt en kunnen jullie misschien wat advies geven hierover. Het begon allemaal op het moment dat ik mijn moeder vertelde dat ik zwanger was. Mijn moeder heeft mijn vriend eigelijk nooit geaccepteerd omdat ze vond dat ik beter kon krijgen en was dus niet echt blij met het nieuws. Maar ik dacht, het is haar eerste kleinkind dus misschien moet ze nog even van de schrik bekomen en nog aan het idee wennen dat ze straks oma wordt. Maar elke keer als ik en mijn vriend op visite kwamen kreeg ik een opmerking van, wil je dit wel met HEM, is het niet te vroeg en hopelijk gaat het dan niet op hem lijken maar alleen op jouw. Dit ging zo door tot dat ik er genoeg van had en zei dat ik me rust even nodig had en geen gestres wil tijden de zwangerschap, zo hebben we ook weken geen contact gehad. Na de 20 weken echo kregen wij te horen dat het een jongen wordt wij zijn super blij en helemaal in de wolken. Maar zoals je al kan raden was mijn moeder er niet blij mee en kreeg meteen de opmerking, ow is het geen meisje! ow nou kun je het dus niet gaan vernoemen naar je tante!:x (vernoemen is een soort traditie in de familie, vooral bij meisjes maar dat wilde ik sowieso niet doen) Dus ik weer helemaal boos en teleurgesteld in haar, waarom kan zo nou niet 1x positief reageren? Even wat verder vooruit en ik ben nu 33 weken, laats hebben we een 4D echo van ons mannetje laten maken en dat was echt super mooi en hebben genoten, hij lijkt heel erg op mijn vriend en hij is er super trots op. Nou mijn moeder niet, die zegt alleen maar ow daar moet je blij mee zijn en wil je het kind nog wel nou het op .... lijkt. Ik ben toen huilend in de auto gestapt, gewoon omdat ik het niet meer aankan. Laatst zei ze ook dat ze niks aan de babykamer gedaan had en dat ze het wel beneden op de dressoir verschoont en dat ze het wel in de box laat slapen als het er komt. Ze zei zelf ook dat ze mij vroeger met BRETELS vast heeft gemaakt aan het bedje zodat wij niet konden draaien of opstaan in bed (met trappelzak) en dat wilt ze ook met onze kleine man doen. Gister hadden we een verjaardag en mijn moeder houdt wel van een wijntje/biertje en ik zei dat ik niet wil hebben dat er gedronken word als je eventueel moet oppassen (vroeger aantal dingen meegemaakt met drank waardoor ik dat niet wil) en dat accepteer ze ook niet, zei vind haar huis haar regels en vindt dat ze dus best mag drinken al de kleine er is en het feit dat ik zeg; hoe wil je dat doen als er wat gebeurd en je moet met spoed naar het ziekenhuis en oma ruikt naar de alcohol. schijnt haar niks te doen want er gebeurd bij haar toch niks. Sorry voor het lange verhaal maar ik weet echt niet meer wat ik hier mee aan moet, mijn schoonfamilie is super en heb ik echt heel veel steun aan. Die zeggen tegen mij dat het misschien beter is om het contact helemaal te verbreken omdat ze zien dat ik hier helemaal aan onderdoor ga. Hopelijk hebben jullie wat advies voor mij. Groetjes Cupcake7
Ik zou zeggen dat ik niet gediend was van die opmerkingen en dat ik wegga als ze die opmerkingen over mn vriend blijft maken. Het is jouw keuze, niet die van je moeder. Oppassen zou ik haar niet laten doen met deze instelling. Het contact verbreken zou ik ook niet doen, het is wel je moeder, maar je zal je grens heel duidelijk moeten aangeven zo te lezen. Succes!
Die grens heb ik en mijn vriend al vele malen duidelijk gemaakt aan haar, maar ze vindt dat ik mij aanstel en als ik dan boos word dat voelt ze zich aangevallen en zegt ze dat ik haar overal de schuld van geef. Dus ik heb het idee dat praten ook niet echt zin heeft.
Wat een nare ervaring voor jou. Ik zou inderdaad niet je moeder laten oppassen. Jij beslist dit tenslotte zelf. Laat haar maar even en uiteindelijk als jullie kleine man er dadelijk is de situatie even opnieuw bekijken met je moeder. Fijn dat je zo een steun hebt bij je schoonfamilie, lijkt me wel dubbel zo moeilijk, jij wil ook een fijne band hebben met je moeder lijkt me. Vind het alleen niet netjes dat hun zeggen dat je het contact met je moeder beter kunt verbreken. Ze horen je juist een beetje positief te houden. Het is hoe dan ook jou moeder. Hopelijk word het in de toekomst allemaal beter. En nogmaals jij beslist over jou kindje. Doe vooral geen dingen waarbij je jezelf niet goed voelt. Heel veel succes!!
Ik zou heel duidelijk tegen je moeder zijn, dus jullie kindje, jullie regels. Gebeuren er dingen tijdens het oppassen waar jullie niet achter staan zou ik er voor kiezen om haar niet op te laten passen. Ben daar heel duidelijk in! Geef bij je moeder aan dat die opmerkingen die ze maakt je pijn doen. Of ze nu blij is met je partnerkeuze ja of nee, ze zal er maar aan moeten wennen dat jullie samen zijn een kindje krijgen. Ik wil je veel succes wensen, lijkt me niet makkelijk om hier mee om te gaan.
Ik zou niet boos worden, maar zeggen: dag mam, ik hoor het wel als je klaar bent om je excuses aan te bieden. Jullie zijn volwassen, geen kleuters toch?
Wat lastig! In ieder geval sowieso veel sterkte ermee! Het is inderdaad jou leven en jou keuze en je moeder heeft het (hoe vervelend ze het ook vind) maar gewoon te accepteren maar heeft aan de andere kant natuurlijk ook recht op haar mening. Misschien kan je aangeven dat je weet dat zij het er niet mee eens is maar dat je veel van haar houd en graag een goede band wil houden maar dat dit het voor jou erg moeilijk maakt het gezellig te blijven vinden om haar te zien. Het onderwerp helemaal mijden zal vast niet helemaal lukken, maar afspreken om zich in ieder geval straks naar jet kind niet negatief uit te laten over zijn vader lijkt me niet meer dan billijk. Verder heeft ze am sich gelijk als ze zegt "haar huis, haar regels", maar dat jij niet wil dat ze op jullie zoon past en ze erbij drinkt snap ik ook volkomen! Als zij er zo stellig in is ben ik bang dat je dan duidelijk zal moeten maken dat er in dat geval niet wordt opgepast. Zij is jou moeder en heeft jou zo op mogen voeden als zij wilde, jij bent de moeder van je zoon en hebt even goed het recht hem op te voeden zoals jij wil en daar heeft ze niks over te zeggen. Zou je kunnen achterhalen waarom ze je vriend niet mag/hoopt dat jullie zoon niet op hem lijkt? Misschien is het bezorgdheid die ze (op een heel ongelukkige) manier uit en kan je wat van die zorgen wegnemen. Laatste tip: probeer het om te draaien, stel dat jullie zoon later een kind zou krijgen met een vrouw die je absoluut niet mag? Hoe zou je daarmee omgaan? Hoe zou jij je twijfels duidelijk maken? Zou je die überhaupt uiten? Leg ook dat aan je moeder voor zoals jij het ziet. Bijvoorbeeld "mam, manier x zoals je het nu zegt kwetst me heel erg, ik erken je twijfels/zorgen maar als je het op manier Y zou zeggen heb ik het gevoel dat we er wel over kunnen praten in plaats van dat ik ,e aangevallen/verdrietig voel". Nogmaals heel veel sterkte ermee meid!
Al hoe moeilijk het ook is... ik denk dat jij gewoon veel meer tegengas moet geven richting je moeder. "Prima dat je drinkt.... maar dan ga je mooi niet oppassen op MIJN/ONZE zoon", geen voorbereidingen treffen voor de verzorging ivm oppassen, dan niet oppassen. en dan al helemaal het gezeur over je partner: Jij moet met hem leven en niet zij. Dat zal je haar toch echt klip en klaar duidelijk moet maken. Je laat te veel met je sollen.
Wat jammer zeg, ik snap heel goed dat je hier teleurgesteld over bent! Ik zou haar in ieder geval niet laten oppassen, ik zou echt niet fijn weggaan als ik mijn kindje daar achter zou laten. Een gastouder of andere oppas kost misschien wat geld, maar daar laat je je kindje dan wel met een fijn gevoel achter. Verder zou ik misschien toch even wat afstand nemen als jullie na een gesprek niet goed tot elkaar kunnen komen. Jammer voor haar, maar beter voor jou. Ik zou de stress die je hiervan krijgt toch zoveel mogelijk vermijden! Jammer dat ze zo onvolwassen doet, misschien is ze ergens jaloers om?
Waarom zou je je kind daar nog naartoe brengen? Dat zou ik dus never nooit doen, moet je horen hoe ze nu al over hem praat. Ik zou doodsbang zijn!
Eerlijk? Iemand die alcohol drinkt tijdens het oppassen en een baby met bretels wil vastmaken aan een bed of box is naar mijn weten niet goed bij zn hoofd dus ik zou haar nooit of te nimmer laten oppassen. Ook de opmerkingen die ze maakt vind ik echt belachelijk. Dat je t niet zou willen omdat ie op je vriend lijkt, jammer dat t geen meisje is..?! Ik zou het contact helemaal verbreken, dan maar geen oma, beter dan zo'n oma. Toch begrijp ik dat t je moeder is en je die niet zomaar "kwijt" wil maar de problemen zitten aan haar kant dus ik zou niet weten wat jullie verder zouden moeten doen. Succes met je beslissing!
Ja idd, dat ben ik ook! Maar mijn moeder houdt dus alles bij als straks schoonmoeder 2x in de week oppast dan moet zij dat ook. Het voelt nu al niet fijn als ze over de kleine praat dus ik wil ook eigelijk niet dat ze zo gaat oppassen, ik wordt al zenuwachtig als ik er aan denk.
Dus jouw moeder bepaalt dat zij gaat oppassen op jouw kind? Je laat echt veel te veel over je heen lopen.
Ik zou haar sowieso niet laten oppassen. Misschien haar huis maar het is jullie kind. Dus als jij iets wel of niet wilt heeft ze zich daar aan te houden. Verder vind ik de opmerkingen ook echt kinderachtig en ik zou haar zeggen dat wanneer ze excuses komt aanbieden en normaal kan doen ze weer welkom is, en je Tot die tijd het contact "verbreekt". Ik zou zoveel mogelijk genieten van je zwangerschap met je vriend samen en mensen die er wel blij mee zijn. Mocht ze na excuus weer zelfde opmerkingen maken dan meteen richting de deur wijzen..
Nee zo bedoel ik het niet, ik geef aan dat mijn moeder dat wilt. Ik heb allang gezegd en duidelijk gemaakt dat ik dat zo niet wil, ik bepaal natuurlijk zelf of ik wil dat ze oppast en zoals ze nu doet, heb ik er geen fijn gevoel bij en gaat het ook niet gebeuren.
Mooi zo! Onthou dat je mensen niet kunt veranderen een geen controle hebt over hun gedrag, maar dat jij wel altijd je eigen grenzen bepaald. Dus al praat ze nog zo achterlijk (geen controle over) of ze daarna wel of niet aan je kind mag komen laat staan oppassen, dat bepaal jij! En dan kan zij inbinden en haar gedrag aanpassen of accepteren dat ze geen oma mag zijn.
Qua oppassen zou ik er echt geen vertrouwen in hebben , het is duidelijk dat ze dit wel wil. Dat is goed maar dan moet ze wel eerst aan jullie regels voldoen. En dan nog, ze kan dan wel zeggen dat ze niet gaat drinken als de kleine er is maar op 1 of andere manier heb ik het idee dat ze zich daar toch niet aan gaat houden. Begint ze weer over je vriend, dan zou ik er geen woorden meer aan vuilmaken, gewoon doei zeggen en gaan (en dit dan altijd en eeuwig volhouden)
Tja, eigenlijk is het heel simpel. Ten eerste zal zij niet gaan oppassen en ten tweede kun je haar zeggen dat als ze haar houding niet verandert, verder contact wat jou betreft niet meer hoeft. En als ze dan boos wordt, so be it. Laat haar dan maar lekker in haar sop gaar koken. Jullie krijgen een kindje en het is zoveel belangrijker om daarvan te genieten dan om je te omringen met deze negativiteit.
Ik zou persoonlijk helemaal geen contact meet met zo een persoon willen hebben moeder of niet. Jezus wat is dat mens onredelijk zeg! En ik zou mn kind daar al helemaal niet alleen laten. Als ik dat zo lees zou ik dat nietvertrouwen. Sorry voor mijn aso gedrag misschien. Maar vind het niet normaal zoals ze jou behandeld!
Ik zou haar niet laten oppassen dat sowieso. En als ze weer over je vriend begint maak haar dan duidelijk dat je daar niet van gediend ben. Of dat nou door negeren is of door het in duidelijke woorden te vertellen. Je moeder kan het denken maar ze hoeft het niet zo te zeggen.