Jep! Het was raak! Vandaag de Allereerste Enorme Scène in de Albert Heijn. Weleens eerder wat kleinere toestanden gehad, maar niets vergeleken hierbij, dit was anders Bij binnenkomst afgesproken dat ze bij me zou blijven. Dochter rende weg. Gewaarschuwd dat ze in de buggy ging als ze weer weg zou rennen. Doe ik niet mama, zei dochter. Dochter rende weer weg. Dochter onder de arm genomen en in de buggy geprobeerd te zetten. Dat was echter niet eenvoudig want ze stond in een bruggetje en krijste de winkel bij elkaar. Ze spuugde bijna van kwaadheid. Ik had inmiddels best een rood hoofd en het zweet op mijn rug(kan niet zo goed tegen veel aandacht van onbekenden en was al een tijdje aan het stoeien) maar kreeg haar er toch echt niet in. In een helder ogenblik zei ik "hey, kijk daar eens", dochter verslapte en 'klik' de riempjes zaten vast. 1-0 voor de grote mensch Ze heeft het krijsen nog een tijdje voortgezet op de groente en fruitafdeling. Luid! Wie nog meer ervaring?
Niet zo erg als bij jou, maar mijn dochter is een keer plat op de grond gaan liggen en kwam niet meer mee. Ik zei dat ik gewoon verder de winkel inging, ook zonder haar, maar ze gaf niet toe. Omdat ze pas 1,5 was durfde ik ook niet veel verder. Werd ik ook nog bemoedigend toegesproken door een vrouw. Voelde me vreselijk op gelaten, maar aan het eind van het liedje kwam ze toch mee, was ze poeslief en heeft ze dit nooit meer gedaan.
Ja één een heftige scene gehad. Hij moest nieuwe schoenen hebben, maar wilde totaal niet luisteren in de winkel. Schreeuwen, huilen! Wat een drama. Eerst flink toegesproken, maar dat hielp ook niet en aangegeven dat hij geen nieuwe schoenen krijgt als hij niet luisterd. Dit werd ook drama...nog harder schreeuwen en huilen. Hup onder de arm gepakt en zo de winkel uitgelopen! Wat andere mensen dan denken interesseert mij niet.
Ik werk zelf in een (snoep) winkel en heb groot respect voor de moeders en vaders die zo'n scène aanpakken en doorzetten!
(Nog) niet in een winkel, maar wel tijdens het uitlaten van de hond. Madam wil altijd zelf lopen. Prima, maar dan moet ze wel luisteren. Nou, 50% van de tijd luistert ze dus niet en rent ze weg oid. Ik waarschuw altijd een keer. De tweede keer gaat ze weer in de kinderwagen. Wat een hoop moeite kost omdat ze zich dan overstrekt. De rest van de weg loop ik dus met een peuter in de kinderwagen die "ZELLUF LOPUUUHHHHH" schreeuwt
Ja hoor, herkenbaar. Diverse malen ook al. Die ellendige hamster en autokar ook, die maken je t bezoek altijd moeilijker dan nodig Regelmatig dus een aapje hevig verzettend onder mn oksel geklemd en al schreeuwend alsof de wereld vergaat mee naar buiten genomen. Om te zeggen t doet me niks dat klopt niet. Voel me opgelaten, soms wanhopig, maar weet dat ik niet de enige ben dus het is dan maar zo. Ik ben ook maar een mens en een kind is nou eenmaal geen robot met de knopjes luisteren en uit
Ja hoor heel herkenbaar. Een paar keer gehad. 1x met mijn ene zoon. Hij was toen peuter en ging krijsend op de grond in de supermarkt liggen. Ik heb hem aan de kant geschoven en gezegd dat mensen anders over hem vallen. Ik ben verder gelopen. Voor ik het pad uit was was hij weer bij mij. Hij heeft het nooit meer gedaan. Onze jongste heeft het pas ook een scene gemaakt in de supermarkt. 3,5 jaar. Hij is een volhouder, maar ik ook Hij wilde niet kiezen welk karretje we moesten nemen. Toen koos ik dus. Je snapt het al: hij wilde zodra we het hekje door waren de andere. Tja dan heeft hij pech. Ik hoefde gelukkig niet veel boodschappen want hij bleef ook brullen tot we bij de kassa waren. Ik trek me dan niets van andere mensen aan. Ik kreeg ook helemaal geen rare blikken hoor. Menigeen maakt wel eens een boze peuter mee. Ik denk dat mensen zich meer ergeren aan een paaiende ouder dan aan een normaal optredende ouder.
Ik heb het hier 1x gehad dat hij perse wilde dat ik hem droeg. Ik had een winkelwagentje in de supermarkt waar hij perse niet in wilde maar hij wilde wel dat ik hem droeg. Ik wilde natuurlijk niet 14 kilo om mijn nek hebben hangen tijdens het shoppen en mijn handen vrij hebben -> kortom, hij kreeg een bui. Hij ging op de grond liggen van de winkel. (herinner me net dat hij het ook een keer heeft gedaan omdat hij in de raket wilde - zo'n 50-cent kostend dingetje dat altijd bij winkels staat om ouders te pesten en alleen maar heen en weer beweegt) Ik laat hem gewoon op de grond liggen en blijf erbij staan met mijn armen over elkaar om te kijken of het goed blijft gaan. Na een paar minuten staat hij op vanwege het commentaar (of alleen al de blik) van andere mensen en loopt hij toch maar mee. Het is dat of ik gooi hem over mijn schouder en loop direct naar huis. Als hij iets vervelend vind, is het wel op die manier naar huis gedragen te worden en voor mij is het net een zak aardappels ofzo. Gewoon over mijn schouder en lopen maar Handige meeneemverpakking. Maar toegeven doe ik nooit. Ik onderhandel niet met terroristen
Dit weekend toevallig, bij de Ikea. Meneer wilde met de treintjes spelen en wij wilden door..... Hij ging echt zwaar uit zijn dak. Nog nooit zo meegemaakt.
Mooi die herkenning het maakt me ook niet veel uit wat andere mensen van me denken hoor, als ik iets zeg dan doe ik het ook. Dat was met een knipoog geschreven. Dit doe ik dus ook niet. Dan maar een rood hoofd en t zweet op m'n rug omdat ik haar in de buggy probeer te worstelen.
exact hetzelfde hier in de kruidvat... kreeg haar ook niet in de buggy... krijsen en gillen en boos... zei ik: of je blijft hier staan of je gaat in de buggy (ervanuit gaande dat ze niet wil blijven staan... ) tja daar stond ze dan....niet meekomen ook... achja, hoofd koel houden, blijven lachen en hopen dat het niet te vaak gebeurd hihi
1 keer, met mijn jongste dochter. Ze was denk ik twee of drie ofzo en zag een popje bij Zeeman die ze MOEST hebben. En wij zeiden nee. Ik heb haar nog nooit daarvoor, en nooit meer daarna zo pissed off gezien. Huilen, krijsen, stampen, liggen, tegenwerken enz. Uiteindelijk werd ze weer kalm. Zonder popje uiteraard.
Hier ook vaak zat, is het niet de één dan is het wel de ander. Maar ik ben de baas, en ik ga zeker geen confrontatie uit de weg.
wel jammer, wilde zelf een ijsje eten en met haar delen, maar nu hadden we dus beiden geen ijs op het terrasje
O wat een heerlijk omderwerp! En vooral fijn om te weten dat we niet de enige zijn!😂😂 Hier ook regelmatig "ruzie" met dl vanwege de hamster, de bus en de palen met balonnen😁
Tot nu toe nog niet meegemaakt. Maar ik ben ook van het type "eerst uitleggen waarom en anders oppakken en doorsjouwen"
Welkom bij de club van ouders met een peuter. Mijn dochter vindt het ook heel leuk om door de gangpaden van een winkel van mij weg te rennen. Verstoppertje spelen. Ik leg van te voren uit de ze goed bij mama moet blijven, ze mag met zo'n klein karretje lopen, ik probeer haar er bij te betrekken en naar boodschappen te laten zoeken maar soms helpt niets en rent ze schaterlachend door de gangpaden. Gelukkig hoor ik aan het geluid waar ze is, want ze is watervlug. Paar maanden terug was het echt erg, toen zag ze een ander meisje van haar leeftijd dus daar wilde ze achteraan. Dat andere meisje bleef keurig bij haar moeder (grrr) en mijn dochter liep zelfs bijna met ze de winkel uit voordat ik haar in de kraag kon vatten. Ik had haar al een keer gewaarschuwd, dus ze ging in de wagen. Natuurlijk een enorme worsteling om haar vast te zetten en ik vind het ook echt niet leuk, maar heb ook geen idee wat ik anders zou kunnen doen. Mijn dochter heeft een enorm volume in haar longen, als baby zijnde al kon je elkaar niet horen praten als zij aan het huilen was. Dat was dus erg leuk bij de kassa. Gelukkig gaat het inmiddels (meestal) beter.
Jep, ik heb het bij de jongste 2 keer gehad in zijn terror fase. Inmiddels is hij 5 en doet hij dat gelukkig niet meer ( het gaat over, echt ). Even aankijken, de keuze geven of nu mee lopen of mama tilt je op ( gewoon onder m'n arm, niets comfortabels aan ) en na 1 keer zo sjouwen koos hij eieren voor zijn geld. Het is wat, die kleine terroristen.
Ja hoor wekelijks. Meneer kan erg slecht luisteren en tja dan zitten daar consequenties aan 1x gehad tijdens het uit eten gaan. Hadden net ons eten voor ons neus en meneer krijgt mij toch een immense driftaanval betaald en zonder eten naar huis daar ging mijn heerlijke maaltijd!