Misschien een rare vraag maar hoe vaak lacht jullie uk? Ons meisje is nu ruim 2 maanden oud en lacht echt veel. Als ik haar s ochtends uit bedje haal en ze ziet me dan begint ze te lachen. Mooie brede lachjes en soms met geluid. Ze lacht ook altijd naar haar mobiel en een schilderij. Daar kan ze naar blijven kijken met bijna constant een lach op haar gezichtje. We hoeven nauwelijks moeite te doen om haar aan het lachen te krijgen. Zodra we haar lachend aankijken of met een hoog stemmetje praten dan lacht ze terug. Ze heeft het kirren en kraaien ook al uitgevonden. Hartstikke lief vertederend en mooi maar we hebben al het eea met haar meegemaakt en nu ben ik bang dat ze misschien teveel lacht? Het voelt verschrikkelijk stom om deze vraag te stellen maar ik maak me echt zorgen. Het is ook ons eerste kindje dus ik weet niet wat normaal is. En in mijn omgeving ben ik niet veel baby's gewend dus weet ik niet of het uitzonderlijk is. Ze begon trouwens in de kraamweek al met lachen. Ik dacht dat het nog geen echte lachjes waren maar toen ze 2 weken oud was was hier een dame van het consultatiebureau die het zag en volgens haar waren het echt bewuste lachjes.
Wat mooi dat ze zoveel lacht! Ons zoontje is nu 4 maanden en lachte zijn eerste bewuste lachje ook (al) met 2 weken. Hij lacht ook constant, we hoeven hem maar aan te kijken en hij lacht. Ik wist niet dat er iets bestond als 'te veel lachen'...maar dit is ook mijn eerste kindje dus heb er verder ook geen verstand van. Ik zie het alleen maar als een teken van dat hij zich goed voelt!
Hahah sorry maar snap het helemaal. Als nieuwe moeder kun je je zorgen maken over van alles...maar niet getreurd hier ook een lachenbekkie. Deed ze al heel vroeg heel veel...nu bij 11 maanden lacht ze nog steeds Naar alles en iedereen!! Van de postbode tot vuilnisman, kassajuffrouw. Ze steekt ook haar armpjes uit Naar alles en iedereen. Geen eenkennigheid hier hoewel Mama wel haar favoriet is hoor.
Alleen maar leuk, toch? volgens mij bestaat er niet zoiets als te veel lachen hoor. Hier ook een onwijze lachebek. Met 4 weken de eerste bewuste lach en met 4 maanden was ie al aan het schateren. Heerlijk! Hij lacht echt alleen maar, lacht ook in het luchtledige (dan zitten wij te kijken van: waar kun je nu in hemelsnaam om zitten lachen?! ) en je hoeft ook totaal geen moeite te doen voor een lachje. Hoor het ook constant van m'n omgeving en vooral van KDV dat hij zo ontzettend veel lacht. Daar geniet ik enorm van! Dus eh, geen zorgen maken hoor!
Fijn om deze verhalen te lezen! 😊 Ik dacht dat ik wat nuchterder zou zijn en me niet overal zo druk om zou maken. Maar ben echt een angsthaas op het moment.
Lijkt mij ook helemaal niks mis met een veel lachende baby, hoewel er volgens mij ook niks mis is met weinig lachen. Onze jongste is ook een enorme lacher. Ze begon met lachen toen ze nota bene in het ziekenhuis lach met 3 weken oud en sindsdien wordt bijna iedereen die ze ziet getrakteerd op een stralende lach. Ze staat op met een lach en gaat met een lach naar bed. Onze oudste dochter lachte overigens maar zelden als baby. Je moest echt veel moeite doen om haar aan het lachen te krijgen, maar nu is het een enorme lachebek. Iedereen omschrijft haar als een heel vrolijk meisje. Dus ook bij serieuze baby's kan het nog helemaal goed komen .
Onze zoon lacht ook zooooveel.Heel de dag gaat het maar door.We grappen weleens dat hij er zere kaken van krijgt, Onze dochter lachtte amper. Hebben we ook veel boze foto's van. Dat is ze weer aan het inhalen nu hoor haha. Twee lachebekkies in huis hier. Gezellig toch!
Leuk toch? Toch niet om je zorgen over te maken. Mijn zoontje lachte net als elke andere baby. Normaal dus. Mijn dochtertje daarentegen begon al de tweede dag te "lachen" (is eigenlijk niet lachen, zijn grimassen die ze onbewust trekken). Maar nu ook, ze lacht om alles: als je binnenkomt, als je haar pakt, als je tegen haar praat, als ze haar broertje ziet. Tot zelfs schaterlachen toe. Gewoon genieten joh!
Hier ook een lachebekje, vooral met verschonen, altijd fijn iemand die dankbaar is voor schone billen hihi. Onze oudste die is helemaal zo'n vrolijkert. Die loopt al vanaf 5 weken oud de hele dag door te grappen en te lachen
Mijn kleine vriendje lacht sinds 3 maanden ook de hele dag door, voor onbekende en voor bekende, als hij ze speelgoed ziet, flesje, mij ziet lachen.. Alleen jammer dat tijdens het hardop lachen hij altijd de hik krijgt, maar 9 van de 10 keer gaat hij dan nóg harder lachen
Er bestaat een syndroom met 1 van de kenmerken heel veel lachen, het Angelman syndroom. Maar dan heb je ook andere uiterlijke kenmerken, google er maar eens op. Ik denk niet dat dat bij jou het geval is, maar wilde het melden, omdat iedereen zegt dat teveel lachen niks is. Dat zal ook wel, maar het KAN wel wat zijn. Maar dan had je vast al meer gemerkt. Dafne lacht ook zo veel, naar iedereen, naar de vissen, naar het lampje van de afzuigkap enz enz. Dus ik denk niks om je zorgen te maken
Ja sorry! Toen ik het had geplaatst dacht ik al: ja zeg, gaat ze zich zorgen maken natuurlijk. Was niet de bedoeling, end enk ook niet dat dat nodig is, hoor, haha. Maar als ik dan zie dat teveel lachen niet erg is, denk ik: nou ja, het kan wel. Maar dit is echt zeldzaam, en dan had je vast meer gemerkt. Dus ik zou zeggen, geniet van je vrolijkerd! Niks mooiers dan een lach van je kind vind ik!
Onze baby lacht ook veel, maar wel alleen naar mij en papa. Mijn ouders waren laatst op bezoek en ze heeft in uren tijd maar 1x geglimlacht. Op schoot is t krijsen. Ze wil echt alleen bij ons haha. Ik was ook zo als baby, heel kieskeurig, dus ik vind t wel leuk
Ons meisje is in de ochtend het vrolijkst. Dan heeft ze bijna constant een lach op haar gezichtje. En in de box ligt ze dan te kirren en kraaien en met haar armpjes te zwaaien naar het mobiel. En ze lacht altijd naar een schilderij in de woonkamer. Zodra ze die ziet heeft ze geen interesse meer voor mij. Ze lacht ook wel tegen vreemden maar heeft dan wat meer tijd nodig om los te komen en is dan minder uitbundig. Als ik met haar door de kamer of de tuin loop dan lacht ze niet. Dan heeft ze het te druk met alles te bestuderen. Dat geldt ook als we op 'vreemd terrein' zijn.