Ik kan zo moeilijk met deze situatie omgaan, ik durf ook niet onder mijn eigen account te posten omdat ik bang ben dat ik als gevoelloos of erger wordt bestempeld. Mijn schoon.vader is 60 en gaat dood hij heeft long.kanker met overal uitzaaiingen. Hij kreeg de diagnose en er is helemaal niets meer aan te doen. Het gaat nu al heel slecht met hem, hij heeft nog maar heel even hooguit enkele weken. In eerste instantie was en is iedereen ontzettend verdrietig. Maar bij mij komt er nu ook een stukje boosheid om de hoek kijken. Ik vind het zo erg van mezelf. Mijn beide ouders hebben altijd gerookt. Mijn vader is vd 1 op de andere dag gestopt omdat hij een ernstige longaandoening kreeg. Maar mijn moeder paft lekker door ook in bijzijn van mijn vader. Ik ( en mijn man ) hebben beiden een giga afkeer van roken. Ik kom ook niet met mijn kinderen bij mijn ouders thuis, enkel als het mooi weer is en we buiten kunnen zitten. Ik ga echt niet in die blauw wolk vol kanker.verwekkende deeltjes zitten. Ik weet ook dat de buitenlucht en uitlaatgassen ongezond zijn, en misschien krijg je er op den duur wat van. Zo kun je er heel veel dingen bij halen etc. Maar roken is voor jezelf en ook anderen schadelijk punt. Maar ik kan niet begrijpen dat mensen zichzelf moedwillig de meest erge ziektes toeroken. Dat mijn schoon.vader nu long.kanker heeft is natuurlijk zo klaar als een klontje dat het roken daar een heel groot aandeel in heeft gehad. Rokers proberen dit af te wimpelen met mooie argumenten, maar de arts in het ziekenhuis zegt het ook. Maar waar ik enorm tegen aan loop is dat ik nu een soort van woede ontwikkel, of ongeloof misschien. Als we bij hem zijn zit hij samen met schoon.moeder heerlijk te paffen. Het pakje sigaretten met de tekst ROKEN IS DODELIJK schreeuwt je tegemoet vanaf de tafel. Het doet me zo' n pijn en verdriet om toe te zien dat zelfs schoon.moeder nu nog lekker doorpaft. Mijn man en zijn zussen hebben hier ook enorme moeite mee.. Mijn schoon.ouders roken niet binnen gelukkig, en ik heb 1 vd kleinkinderen regelmatig horen roepen opa en oma, van roken ga je dood! En dan zei opa wel eens, tja ze hebben nog gelijk ook.. De 2 zussen van mijn man moesten halsoverkop terugkomen van vakantie omdat hun vader elk moment kan overlijen. Het klinkt echt heel erg hard, maar ik vind rokers echt egoistisch.. Omdat schoon.vader zichzelf de dood tegemoet rookt zet hij ook het leven van ons allemaal op zn kop. Ik krijg zulke lelijke gedachtes dat ik van mezelf schrik, ik wil die sigaretten wel uit hun hand slaan. Ook bij mijn eigen ouders ben ik vd week helemaal over de rooie gegaan. Ik heb mn ma gevraagd of ze wel eens stilstaat bij het feit dat ze zichzelf moedwillig al die giftige rotzooi naar binnen rookt, maar dat ze straks ons achterlaat als ze zo doorgaat. Mijn moeder is al regelmatig gedotterd, nieuwe aders etc.. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan.. Het maakt me dat ik me machteloos voel staan.. Ik kan het gewoon niet begrijpen. Er komen mensen op visite die zeggen och wat erg dit heb je zo niet verdiend. Nee dat klopt denk ik dan, dit verdiend niemand, maar je hebt het je zelf aangedaan. Je weet dat roken kanker kan veroorzaken, ik vind het de goden verzoeken.. Mijn tante heeft korsakov, maar haar hele leven gedronken als een malle.. Heel erg dat ze het heeft maar ze heeft het zichzelf aangedaan. En hoe verdrietig voor haar kinderen dat ze hun moeder nu zo moeten zien, verzorgen etc. Ik probeer zelf gezond te leven, voldoende te bewegen/sporten. Ik rook niet en ik drink nauwelijks. Als ik een erge ziekte zou krijgen dan zou dat verschikkelijk zijn, maar in mijn ogen dikke pech.. Herkent iemand deze gevoelens? En hoe ga je er mee om. Ik vind het verschikkelijk dat mijn schoon.vader snel overlijd. Hij is zo'n lieve man en voor hem heeft het ook geen zin meer om nu nog te stoppen met roken. Maar man... Mn schoon.moeder waarom rookt ze nog lekker mee.. Echt DOE JE OGEN OPEN..
Ten eerste wil ik je sterkte wensen dat je schoonvader binnenkort komt te overlijden. In mijn omgeving zijn er heel veel mensen die allemaal ziektes hebben (hoge bloeddruk en kanker) en deze mensen roken ook gewoon door en steken de ene sigaret met de andere aan. Vind het gewoon zwak dat zulke mensen niet stoppen, maar de smoes is dat het hun niet lukt.
Ik werk op een long.poli en heb dit elke dag... Mensen moeten een spoedafspraak omdat er een plekje is gevonden, nou 3x raden bijna allemaal mensen die hebben gerookt. Ja we hebben uitzonderingen mensen die niet hebben gerookt en toch longkanker hebben maar die groep is op 1 hand te tellen. Waarschijnlijk kan die moeder nu niet stoppen vanwege de stress die dit met zich mee brengt dat ze dr man gaan kwijtraken. Ik snap je hoor, wij hebben ook mensen die ondanks dat ze ziek zijn gewoon doorroken, mensen aan de zuurstof die hele rookwalm om zich heen hebben, mensen die kanker hebben maar ook nog stug doorroken. Onbegrijpelijk blijft het maar nu het mijn werk is wen je daaraan. Het schijnt echt dat stoppen met roken heel moeilijk is om vanaf te komen, helemaal als je veel stress hebt ofzo. Ja ik kan het me ook niet voorstellen hoor. Mijn oma is gestopt met medicijnen anders was ze binnen het jaar dood. Heeft ook dr hele leven gerookt, maar ze heeft t m wel geflikt, tsja ze moest wel natuurlijk. Hele dure medicijnen maar ze was er vanaf, wel meer dan 10 kilo aangekomen door het eten maar ze is er nog steeds en daar ben ik erg blij om. Jammer altijd dat mensen pas actie ondernemen als ze met hun neus op de feiten worden gedrukt (of zelfs dan geen actie ondernemen!)
Dank je wel.. Ja dat hoor je zo vaak ik vind dat ook zo zwak. Mijn vriendin rookte gewoon tijdens haar zwangerschap.. Kom op zeg..hoe kan je dat doen. En je dan ook nog verschuilen achter smoesjes. Dat kindje is zwaar astmatisch. Misschien toeval geen idee, maar die sigaretten hebben vast niet iets positiefs voor het kindje toegevoegd. Ik begrijp echt wel dat een verslaving niet voor niets een verslaving is. Maar je kunt op zn minst proberen om hulp te zoeken en te stoppen. Het heeft met doorzettingsvermogen te maken. Ik zelf heb ook iets met mijn doorbloeding, de artsen zeggen dat je hier een verhoogd risico op hebt als je moeder tijdens de zwangerschapbgerookt heeft. Dat heeft ze dus ook. Nu snap ik nog wel dat vroeger nog niet zo duidelijk was dat roken zo schadelijk was. Maar met de wetenschap van nu.. Wat bezielt je om het te doen..met een baby in je buik..
Ik kan me absoluut vinden in jouw verhaal. Maar wat betreft je schoonvader is het al te laat. Die wint er zelf niet meer mee als hij zou stoppen (afgezien wat hij zijn omgeving aandoet met doorroken hè!). Wil je gelijk sterkte wensen in deze zware tijd
Ik snap je helemaal... Dus ik vind je niet raar of hard. Zou hetzelfde ervaren. Dat dubbele gevoel. Sterkte x
Ik vind het ook onbegrijpelijk. En ik geloof ook echt dat het heel heel moeilijk is, maar probeer het op zn minst. Bij schoon.moeder zal het nu ook idd stress zijn ik hoop echt dat ze straks gaat inzien dat ze beter kan stoppen. Rokers opperen inderdaad ook met regelmaat dat ze ook mensen " kennen " die aan long.kanker zijn gestorven die nooit hebben gerookt. Dat slaat natuurlijk nergens op.. Die mensen hebben enorme pech gehad dat ze dit kregen. Ik ben ook wel eens bang, tot mijn 18 de jaar heb ik stevig moeten mee roken bij mijn ouders in huis. Hoe zouden mijn longen er uit zien, zou ik er iets aan overhouden. Dat weet je niet. Maar ik snap niet dat er nog ouders zijn die hun kinderen er zeer bewust aan blootstellen. Onderweg op vakantie hoeveel rokende ouders ik niet zie rijden. Raampjes dicht en kinderen op de achterbank.. Serieus Of alleen in huis roken als de kinderen slapen, want s' ochtends is het weer weg... Come on!!! Schaam je..:x
Bedankt dames, fijn dat er wat herkenning is! Ik wil me ook echt niet boos voelen ofzo, het is allemaal al verdrietig genoeg. Maar het is echt heel dubbel..
Hier een ex roker. Ik snap je gevoel zeker wel en dat geldt natuurlijk voor meer levensstijlen. Zo werd ik altijd kwaad als schoonvader iets over mijn roken zei, terwijl hij morbide obese is, suikerziekte heeft en niks anders dan slechte dingen eet en niet beweegt. Daarbij komt dat ik op mijn 30e dus gestopt ben en hij op zijn leeftijd niks verandert. Lastige situatie voor je. Vooral omdat je er zelf niks aan kunt veranderen. Mensen moeten zelf hun levensstijl aan willen passen anders is het onbegonnen werk. En helaas is zelfs zo'n verschrikkelijk voorbeeld voor sommigen nog niet genoeg om te veranderen. Over dat stoppen met roken moeilijk is? Absoluut, het is loodzwaar. Maar het is al zoveel mensen gelukt, dat het ook diegene kan lukken die denken dat ze het niet kunnen. Maar je hebt wel wilskracht en doorzettingsvermogen nodig. Sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je uiteindelijk kunt accepteren dat je geen invloed hebt op hoe anderen hun leven leiden. En daarmee het wat los kunt laten.
Hoort deze boosheid ook niet een beetje bij het proces? Ik snap je volkomen, ik kan er ook met m'n pet niet bij en ik ben zelf ex-roker, maar gestopt, want er werden veel mensen om mij heen ziek en enkele zijn gestorven. Sterkte de komende tijd!
Wat rot! Snap je volkomen. En wat hierboven al gezegd is, ik denk dat boos zijn ook bij het proces hoort. Stoppen met roken hoeft trouwens echt niet moeilijk te zijn, je moet het WILLEN. Ik was echt een kettingroker, rookte serieus 1,5 pakje per dag, en zo vaak geprobeerd te stoppen. Tot ik er echt klaar voor was. Gewoon van het ene op het andere moment gestopt, op vakantie nota bene. Niks zwaars aan. Het was wel even wennen, zocht soms m'n sigaretten in m'n tas omdat ik even "vergeten" was dat ik niet meer rookte. Niet om te roken, maar uit gewoonte. Maar goed, dat is off topic Heel veel sterkte! En laat die boosheid er maar zijn, niks om je voor te schamen.
Allereerst veel sterkte. Die woede/onmacht die je voelt kan ik me voorstellen. Mijn vriend rookt ook nog steeds. Hij is een paar keer gestopt, maar ook weer begonnen onder het motto, 't is nu feest een paar kan wel....... heel zwak. Geen ruggegraat vind ik mensen hebben die het niet kunnen, want als ze wat krijgen kan het in veel gevallen ineens wel. Dat je schoonmoeder nog rookt snap ik wel, beetje sociaal roken. Hopelijk stopt ze straks. De woede past ook wel bij de fases van verwerking, heel normaal dus.
Zou het echt bij deze fase horen die woede, ik schaam me er best voor.. Mijn schoonzusjes die terug moesten komen van hun vakantie waren ondanks hun verdriet ook boos dat hun vakantie ( en die van hun kinderen ) min of meer verpest is door het feit dat iemand dit zichzelf aan doet en ze er op dit moment ook de dupe van zijn. Mijn schoonzus flapte dit er ook uit toen er een tante aanwezig was. Die werd op haar beurt weer boos op schoonzus alsof die vakantie belangrijker was dan haar stervende pa. Zo bedoeld ze dat natuurlijk niet maar ik begrijp haar wel.. Het zet mij ook aan het denken. Straks kan ik volgend jaar misschien thuiskomen omdat mijn rokende moeder halsoverkop is opgenomen met weet ik wat nu weer. Terwijl ze dat bewust doet... Moeilijk hoor... Ik hoop echt dat mijn boze gevoel minder word. Mijn man zegt ook " lieverd wil je iedereen van het roken af gaan helpen" nee dat gaat niet lukken dat snap ik.. Maar ik vind de gedachte zo egoistisch.. Ze plaatsen hun ongezonde gewoonte voor hun kinderen, kleinkinderen.. Wij moesten onze dochter van bijna5 gaan vertellen dat opa dood gaat. Ze is er kappot van. Vanmiddag vroeg ze wanneer oma dood gaat omdat die ook sigaretjes rookt en dat is heel slecht! Ze hoort haar neefje vaak roepen " van roken ga je dood hoor!" Hoe leg je het uit..?
Ik snap je boosheid, maar je (schoon) ouders komen uit een generatie waarin roken heel erg normaal was. Toen mijn ouders trouwden stonden de sigaretten naast de nootjes op tafel. Met wat we nu weten over roken en de gevolgen zou het logisch zijn dat iedereen stopt, en gelukkig doen heel veel mensen dat ook, maar er is ook nog een bepaalde cultuur die heerst onder deze oudere generatie. Hoe vaak ik ook nog moet aanhoren dat je vroeger wel biefstuk mocht eten tijdens een zwangerschap.. Of dat een slokje wijn echt geen kwaad kan. En je moet het ook zelf willen, anders werkt het niet. Mijn moeder is uiteindelijk gestopt toen ik vertelde dat ik zwanger ben. Maar als ik zie hoeveel moeite haar dat kost, vooral als ze gestresst is, dan vind ik het echt knap dat ze het nog steeds volhoudt.
Ja, ik denk dat boosheid een logische emotie is in deze situatie. Boosheid is een fase die hoort bij de rouwverwerking. Zie bijv: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rouwverwerking Ik zou je er niet schuldig over voelen, maar het met je man en schoonzussen open bespreken. Uit je verhaal blijkt dat zij ook boos zijn en dat jullie daar al met elkaar open over praten. Blijf dat doen, zodat jullie dit met elkaar kunnen doormaken en verwerken. Als je op die manier herkenning bij elkaar vindt, geef je die emoties de ruimte en merk je dat je je er niet schuldig over hoeft te voelen. Daarnaast: laat in het contact met je schoonouders de boosheid niet te veel een rol spelen. Ik denk dat je over een paar maanden spijt hebt als jullie de laatste weken met je schoonvader meer bezig zijn geweest met boos zijn op hem, dan met mooie herinneringen maken. Het zou ook sneu zijn voor hem als dat zijn laatste weken tekent. Veel sterkte!
Wat fijn dat ik dit topic geopend heb. Het doet me goed te lezen dat het gevoel waarschijnlijk toch niet zo gek is en er wellicht bijhoort. Ik moet inderdaad proberen om mijn boosheid niet te laten merken bij mijn schoon.vader als we daar zijn. Dat doe ik ook niet hoor maar soms zit ik echt mijn tong af te bijten als er weer een half uur lang gepraat wordt over hoe het toch kan dat hij long.kanker heeft gekregen, en dat het onbegrijpelijk is. Het is ook echt verschikkelijk maar onbegrijpelijk kan ik het echt niet noemen. Ik voel me na het lezen vd reacties al een stuk rustiger. En het is ook fijn dat ik het gevoel ook zie en herken bij mijn schoonzussen.
Ik snap je helemaal. Er zijn bij mijn vader vlekjes op de longen gevonden, hij rookt al 60 jaar (hij vertikt het overigens om nader onderzocht te worden maar dat terzijde) en hij rookt gewoon door, en veel ook! Als ik er wat van zeg dan wuift hij het weg en mompelt iets van 'dood gaan we toch'. Ook mijn schoonvader rookt vrolijk door na een zware hartaanval. Mijn eigen man rookt ook, ik heb hem gesmeekt te stoppen. Hij geeft aan dat hij wel wilt maar het niet kan. Onzin vind ik dat! Als je genoeg wilskracht hebt dan lukt het best! Ik ben het levende bewijs, 7 jaar geleden cold turkey gestopt. Wel 15 kilo aangekomen doordat ik meer ging snaaien maar dat liever als een pak peuken per dag. Lieve Zonmaan, veel sterkte met je schoonvader.
Heel erg herkenbaar. Mijn vader heeft ook altijd gerookt. Hoe was ik toen hij toen ik 10 was wekenlang in het ziekenhuis lag vanwege meerdere omleidingen bij zijn hart. Mijn moeder was in het ziekenhuis en wij aten overal en nergens. Toen complicaties en mijn moeder uithuilen bij de buurvrouw. Bypass, dotteren, longemfyseem, infarct, ambulance..dit was gewoon mijn jeugd zo'n beetje! Toen een tia, operatie na operatie. Ondertussen met mijn kinderen op bezoek bij opa in het ziekenhuis.. longontsteking.. het was steeds afwachten op die kanker die er hoe dan ook zou komen. En ja hoor mei 2011, longkanker. Afscheid 'gevierd', het was haast een soort wrange opluchting. juli 2011 was hij dood. En nee, verwerking vind ik het niet echt. Ben nog steeds boos en teleurgesteld.
Ach meis, hier had je echt geen andere account voor hoeven aanmaken. Je woede, verdriet en frustratie is heel herkenbaar en ook begrijpelijk. 😔 Ik heb nooit gerookt en zal ook nooit roken...ik heb nooit begrepen waarom iemand moedwillig die vieze k*nkerstaafjes naar binnen werkt, wetend dat een veel korter leven en een nare dood haast onvermijdelijk is. En weet je, het zal mij een rotzorg zijn als iemand zich te pletter rookt als ze verder geen kinderen, kleinkinderen of andere dierbaren hebben. Maar inderdaad, om je hele gezin in deze HEL mee te trekken is gewoon ronduit egoïstisch!!! 👿 Als je kinderen hebt vind ik dat je verantwoordelijk bent om hen zo lang mogelijk naar volwassenheid te begeleiden en ook daarna er nog voor hen te zjn. Want ook als je 20, 30 of 40 bent is het nog belangrijk om de steun van je ouders te hebben. Maar dit soort hardnekkige rokers lijken wel te dom te zijn en een giga plaat voor hun kop te hebben en ze denken alleen aan zichzelf. En er wordt vaak gedacht 'ach mij overkomt dat niet ik word 100'. Nou niet dus, je schoonvader zal maar 60 jaar zijn en dan maar hopen dat je schoonmoeder en eigen ouders het iets langer mogen uitzitten. Dus ja, je woede is begrijpelijk. Door het onnadenkende egoïstische gedrag van je schoonvader heeft je man straks geen papa meer en jullie kindjes geen opa. Ik zou er niet bepaald trots op zijn maar goed ieder zijn karma....😏 Heel veel sterkte de komende tijd. xx
Mijn vader is 3 jaar geleden op 49 jarige leeftijd overleden aan longkanker. Ook een zware roker. Ik zie echt 1 voor 1 alle rokers rond de 50 begraven worden. Ik heb zelf ook gerookt maar ben na dat mijn vader is overleden direct gestopt en geen dag moeite mee gehad. Ik heb er wel moeite mee dat mijn zusje en mijn man nog roken. Helemaal mijn man omdat de kans dat onze kinderen gaan roken verhoogd wordt doordat hij rookt en dit dus normaler is voor hen. En daarbij is het ook nog eens zo dat mijn schoonvader ook rookkanker(keelkanker) heeft gehad! Hij is gelukkig genezen en gelijk gestopt met roken ook. En mijn schoonmoeder maar doorroken! Ik was eerst boos daarover en ben daar nu een beetje anders in. Want laten we eerlijk zijn, ze weten allemaal best dat ze meer kans op kanker hebben. Als zij maar geen spijt hebben als ze er kanker van krijgen is het toch prima? Als ze het roken zo fijn vinden dat ze daar 10 jaar van hun leven voor in willen wisselen dan is dat prima.