Wat bedoel je? Kun je dit concreet toelichten? Ik beschrijf in mijn voorbeelden situaties die echt zo gebeuren of zijn gebeurd en geven mijn gevoelens aan. Wat is daar vreemd aan? Mag ik me niet zo voelen omdat jij die gevoelens bij jezelf niet herkent? Of bedoel je wat anders hiermee?
Eens met Tuc. Ik vind een droom ook een héél aparte reden. (En ik droom zo heftig dat ik er ook wel eens een hele dag van over de zeik ben). Maar als ik iets heb afgesproken houd ik me daar ook aan. En dat wil ik mijn kinderen ook meegeven.
Nou inderdaad. Maar t kan nog erger; een familielid van mij zei een avond van te voren een geplande lunch af (mn moeder had alles in huis gehaald) omdat ze emotioneel was van een toekomstvoorspelling
Ik wilde het hier niet zeggen omdat het me dan te persoonlijk wordt. Maar nu heb ik toch het gevoel dat ik het wil zeggen omdat het precies aangeeft wat ik bedoel. De droom ging over mijn overleden dochtertje die op dat moment net zo oud zou zijn geweest als de jarige. Onbeschoft he van mij dat ik het lef had af te zeggen omdat ik het niet aankon te komen!? Echt onbeschoft! Ik heb dat toen bewust niet gedeeld omdat ik hen van de verjaardag wilde laten genieten en ben er later op terug gekomen. Dat bedoel ik met niet te snel oordelen voordat je mensen hebt gesproken en in basis verwachten dat mensen het goed bedoelen en hun eigen (voor hen geldige) redenen hebben om af te zeggen. Ik vind het niet nodig om meteen te oordelen en iemand te betitelen als slechte vriendin als ze afzegt voor een (kinder)verjaardag.
ik vind de manier van afzeggen nog steeds niet kloppen...en daarbij vind ik het altijd erg vervelend wanneer iemand zo'n topic opent dat iemand (net als jij nu) met de meest extreme voorbeelden komt. Als de vriendin van ts zo'n situatie had...had ts dat nl zelf wel kunnen bedenken...en de man van die andere vriendin dan wellicht overspannen is...lijkt mij erg overdreven.
Ik kan nu nog meer met je meevoelen Maar daarnaast vi d ik dat je helemaal geen reden door 'moet' geven. Elke reden die voor jou een goede reden is, is een goede reden! Ik zou weinig 'vriendinnen' overhouden hier op ZP, omdat ik alle verjaardagen waar ik geen zin, geen tijd of wat-dan-ook-voor-welke-onbenullige-reden af zou zeggen!
Ik had dat toen ook een keer toen ik mijn verjaardag wilde vieren. Iedereen zou komen en op t laatst allemaal afzeggingen. En dan ook erachter aan, maar anders vraag je iemand anders in mijn plaats? Toen heb ik wel gezegd van nou ik vind het super jammer want er zijn al zoveel afzeggingen. Uiteindelijk is 1!!! vriendin gekomen met dr vriend. Een echte vriendin zou denk ik ook voorstellen om op een ander moment te komen lijkt me? Voor mezelf heb ik nu ook iets van laat maar zitten met dat vieren maar voor kinderen is het wel super sneu.
Ik stop nu in dit topic want ik voel nu een discussie aankomen die niet nodig is en ik voel me er nu ook verdrietig bij door mijn eigen dingen die ik zojuist heb beschreven en hoe daar op gereageerd wordt. (Reageren mag uiteraard ieder op zn eigen manier, maar ik word er verdrietig van dus dan kan ik beter stoppen). In basis is het zoals ik al eerder schreef echt vervelend voor TS en ik kan me heel goed voorstellen dat er verdrietige en teleurgestelde gevoelens bij komen. Zeker ook voor je kind dat jarig is als je daar zelf veel waarde aan hecht. Ik denk alleen dat oordelen zonder eerst met afzeggers te praten niet veel goed doet voor je eigen gevoelens van boosheid. Ik denk dat dat je er meer aan hebt er iets leuks van te maken met wat er wel is en er vanuit te gaan dat mensen hun eigen goede intenties hebben. En als het je dwars zit je gevoel daarover kenbaar te maken aan de afzeggers. Ze betitelen als slechte vrienden of onbeschofte mensen vind ik niet iets wat ik over zou willen dragen aan mijn kinderen. En zo zou ik ook liever hebben dat mijn kinderen er alsnog iets leuks van maken als iets (in dit geval het aantal bezoekers) een keer tegenvalt in plaats van energie te verspillen aan boosheid en teleurstelling. Wat niet weg neemt dat je er best van kunt balen natuurlijk! Maar het gaat mij er dus meer om van 'So be it, maak er wat leuks van!' En dat ook juist naar je kinderen uitstralen.
Wat jij vooral uitdraagt in je berichten is dat je het maar gewoon normaal moet vinden dat mensen op de valreep afzeggen en dat je kind maar moet leren dat het bij het leven hoort. Ik heb zelf als kind zijnde ook vaak genoeg mijn verjaardag moeten vieren met een handjevol mensen omdat ooms/tantes niet de moeite wilden nemen om even langs te wippen en geloof maar dat dat voor een kind helemaal niet leuk is en mijn ouders legden daar zeker niet de nadruk op want die vonden het allemaal al vervelend genoeg. Ik heb ook weleens verjaardagen waarin ik niet heel veel zin heb maar dan ga ik toch en ook weleens in mijn eentje met 3 kinderen omdat manlief niet mee kan omdat die in het buitenland zit. Misschien bedoel je het helemaal niet als dusdanig want het blijft immers internet en dan kunnen dingen anders overkomen dan dat de bedoeling is. Ik vind het overigens heel erg van je overleden dochtertje.
Ik zou dat ook niet zeggen waar mijn kinderen bij zijn. En als het mijn verjaardag was zou ik het volkomen begrijpen...maar een kind van 8 heeft dat inlevingsvermogen nog niet...en het ging nu dus wel om het kind.
Hmm ligt eraan hoe de situatie ervoor al is geweest Thunder. Mijn vriendinnen, ja ik baalde er gisteren van, maar het zijn goede vriendinnen waarvan ik weet dat ze toch iets anders in het leven staan als ik. Hun vriendschap is mij te waardevol om over zoiets kleins als gisteren te gaan bekvechten. Mijn familie kan vanaf nu hoog de boom in, mijn dochter is nu (bijna) 6 jaar en mijn tante moet nog steeds komen om te kraam schudden.
Ik zie dat er een hele discussie is maar ik vind het echt onbeschoft om zo op het laatste moment af te zeggen. Dat van thunder kan ik me wel voorstellen maar afzeggen omdat je toch liever naar een pretpark gaat??? En als je man het druk heeft ga je zelf toch? Op de verjaardag van mijn oudste sneeuwde het afgelopen jaar opeens. Iedereen behalve mijn nicht had afgezegd, gelukkig waren de liefste achternichtjes er dus wel, maar ze was wel heel verdrietig. En dit was nog een legitieme reden om niet te komen, snapte het heel goed, maar een kind verheugt zich er zo op. In het geval van ts zou ik echt heel erg boos zijn en ik weet niet of ik nog vrienden zou kunnen zijn. En daarbij, alle taart enzo wat je over hebt, wij hebben in de vriezer een plek, zou echt zonde zijn. Zou het meenemen naar mijn werk, doe ik sowieso wel als er iets over is
heel erg herkenbaar vorig jaar op de verjaardag van de oudste (werd 5 jaar) kwamen me oom tante nichtje (met vriend) en neefje niet omdat ze de volgende dag op vakantie zouden gaan en smiddags vlogen nou dochterlief heeft het er nog steeds over en is gewoon boos over. Ook geen belletje of kaartje . Ben nu klaar met zulke mensen en besloten dan vieren we de verjaardag kun je niet jammer dan ga het niet eerder of later vieren en ons zie je ook niet meer als het vaker gebeurt
Wat jij beschrijft is heel wat anders dan wat hier speelt.... Als iemand niet kan komen oke; maar hier is het meer dan de helft die er niet eens heeft aan gedacht of gewoonweg geen zin heeft. Zou ik ook even achter me oren krabben
Wat iemand doet op mijn verjaardag zou mijn een worst wezen, maar ik heb ook een bepaald familielid wat het inderdaad meerdere malen heeft gepresteerd om of 20 minuten van te voren af te zeggen1! Of gewoon niet op te komen dagen (op de verjaardag van mijn zoontje). Noem mij maar gek; maar ook ik ga -ook al is het maar een uurtje- even langs een kinderverjaardag als ik ben uitgenodigd. Die kleintjes kijken er zo naar uit en ik kan het persoonlijk niet over mijn hart verkrijgen om de zure afhaker te zijn, omdat ik niet 'tegen verplichtingen' zou kunnen. Ik zet dat gemiep rustig opzij voor een kleintje. Vooral als het om familie gaat.
Ik vind het sowieso opvallen hoe gemakkelijk mensen verjaardagen en/of andere feestjes afzeggen op het laatste moment tegenwoordig. Liefst via app natuurlijk, of gewoon niks laten horen.
Wat voor een ander een goede reden is hoeft dat voor jou niet te zijn. Als iemand niet kan of wil vind ik het echt bizar als je diegene gaat proberen over te halen om toch te komen. Met mijn opmerking van eerder over zelf de vlaggetjes ophangen bedoel ik trouwens dat de ouders de vlaggetjes ophangen zodat het kind niet eens denkt aan de afzeggers. Of natuurlijk jaarlijks zorgen voor zo'n tof feest dat niemand afzegt. Ik begrijp het heel goed als niet iedereen zin heeft in een kringetjesverjaardag...
Ik heb nooit zin in een kringetjesverjaardag. Ik vind ze vreselijk! Maar soms moet je dingetjes doen in het leven die voor jezelf misschien minder leuk zijn, maar waar je iemand anders blij mee maakt. Vind ik. Maar nu gaat het een andere richting op dan het openingsbericht, het ging hier toch over op het allerlaatste moment afzeggen omdat je liever naar de julianatoren gaat?