Mijn zoon van nu 8 was 1.5 toen ik wat met mijn nieuwe man kreeg. We zijn nu 6.5 jaar verder en er zijn 2 kinderen bij gekomrn en de relatie tussen mijn zoon en mijn man gaat steeds slechter ze hebben vaak ruzie en mijn zoon roept regelmatig dat ik moet scheiden en dat hij mijn man haat. Zijn eigen vader ziet hij niet meer omdat zijn vader geen contact wil. Mijn zoon heeft het er eigenlijk nooit over. Ik ben er altijd wel heel open over maar ik zeg altijd wel eerlijk dat hij geen contact wil en dat hij hem daarom niet ziet. Mijn man heeft ook een dochter van nu 9 die hij niet ziet vanwege een heks van een ex.. lang verhaal zeg maar. Voor mijn man is dit een groot gemis natuurlijk. Hij heeft haar al 6 jaar niet meer gezien en daarvoor ook maar een paar keer. Mijn zoon zit ook niet lekker in zijn vel en is daarbij een heel gevoelig kind. Hij blijft dit jaar zitten in groep 4. Mijn man is 3 weken geleden met anti depressieva begonnen in de hoop dat hij wat relaxter in zijn vel gaat zitten. Ze hebben ongeveer elke dag ruzie nu. Nu wil ik eigenlijk aan mijn ouders vragen of mijn zoon daar een paar weken mag logeren zodat ze allebei even tot rust kunnen komen. Mijn ouders wonen 800 met bij ons vandaan. Hij wil dit zelf ook graag. Denken jullie dat dit een oplossing kan zijn?
Kinderen betrekken alles op zichzelf. Hoe zou jij het vinden als je ouders je niet meer in huis willen? Papa is volwassen en daarbij ook nog eens ziek, laat hem ergens tot rust komen. Dan kan je zoontje weer het gevoel krijgen dat hij ook zonder ruzie kan.
Ik zou mijn eigen kind niet wegbrengen, een partner wel. Zijn echte vader wil hem niet zien. En nu blijkbaar zijn moeder ook niet meer voor een paar weken. Lijkt me niet de oplossing. Misschien is je zoontje jaloers op zijn broer/zusje waarvan wel de echte vader in huis woont? Ik noem ook maar wat maar er zit hem wel iets dwars. Misschien hem laten praten met een kinderpsycholoog?
Ik snap de redenatie wel voor het bij opa en oma logeren. Maar als hij zich ongewenst voelt dan is dat waarschijnlijk een zet in de verkeerde richting. Ik zou zelf toch eerst meer achter de reden van zijn gedrag en stemming proberen te komen.. Is natuurlijk heel heftig als de 'papa' in huis zo slecht in zijn vel zit dat hij aan de antidepressiva zit, als je dan ook een gevoelig kindje bent lijkt het mij niet heel gek. Zelf redelijk depressief geweest en dat had echt enorm zijn weerslag op onze dochter. Pas toen ik weer beter in mijn vel zat, ging zij dat ook zitten. Als je je mogelijk al niet echt gewenst voelt of er iets anders sluimert, dan denk ik dat het er dubbel inhakt. Als je zeker weet dat hij zich wel gewenst en geliefd voelt door jullie en tijdelijk weg wil, omdat het nu met stiefvader niet lekker loopt (mogelijk door die zijn stemming) dan snap ik het wel een beetje en zou ik het wel overwegen. Maar eigenlijk zou het voor mij niet goed voelen. Het is alleen mijn kind niet.. Dus het enige wat ik zou adviseren is praat met hem, probeer boven tafel te krijgen waarom hij zoveel ruzie heeft, waarom hij ook niet lekker in zijn vel zit. En als je dat zelf niet kunt misschien een extern iemand erbij halen..? Veel wijsheid toegewenst! Lijkt mij heel moeilijk en ook dubbel zo'n situatie.
Je zoon wegbrengen zal meer kwaad dan goed doen. Ik zou of partner een aantal weken laten logeren of gaan praten. Probeer er achter te komen waarom ze ruzie hebben. Ligt het echt aan zoontje , ligt het eraan dat je man niet veel kan hebben, ligt het eraan dat je man misschien iets verkeerd zegt(in ogen van je zoon). Hoogstwaarschijnlijk voelt je zoon aan dat hij niet deel uit maakt uit het gezin want papa is niet zijn papa. Van de andere kinderen wel.
Het voelt inderdaad raar om mijn zoon ' weg te doen' maar mijn man kan nergens heen dus dat is geen optie. Mijn zoon loopt bij een orthopedagoog om te praten en om te leren omgaan met zijn gevoeligheid en het vaak niet snappen van andere mensen en hun gevoelens. Hij snapt grapjes ook vaak niet bijvoorbeeld. En hij snapt vaak niet als mensen iets niet leuk vinden.
O en hij voelt vast wel dat hij er wel bij hoort maar toch niet helemaal. Hij vraagt vaak waarom is mijn achternaam anders dat soort dingen..
Dat bedoelde ik ☺️ Niet dat hij buitengesloten wordt maar hij heeft een andere papa. Dat voel je als kind, door hem weg te brengen wordt het alleen maar erger.
Wat zou jij doen? Het is zo lastig dat ik geen oplossing weet. Maar zo kan het ook niet verder want dit is voor niemand leuk meer.
Lastig, ik zou eerst proberen uit te zoeken waarom ze ruzie krijgen. Wat daar uit komt kun je verder gaan kijken. Nu je man ook aan de medicatie zit en daardoor weer beter in zijn vel gaat zitten. Daardoor kan het ook weer beter worden.
Het eerste wat me opvalt is: Een 'volwassene' heeft elke dag ruzie met een KIND van 8 jaar jong en je kind zegt dingen zoals... ga van hem scheiden/ik haat hem. Ik vraag me af wat hij allemaal opvangt in zijn eigen omgeving. Je zoon wegstoppen zal echt meer kwaad dan goed doen. Zo krijgt hij alleen maar meer een bevestiging dat hij niet gewild is. Er kan alleen maar ruzie ontstaan als je man erin meegaat, maar met een kind van 8? Ik zou eerder je man voor een tijd de deur uitzetten en je zoontje alle aandacht geven die hij nodig heeft. Het is aan je man om de ruzies te stoppen en de relatie te verbeteren met je zoon.
Mijn zoon luistert momenteel heel slecht. Als ik bv. Met hem afspreek vandaag mag je tot 17.30 buitenspelen. Dan zegt hij oke. Als ik hem dan roep om 17.30 krijg ik eerst een huil/schreeuwbui mag ik nog langer, pietje is ook nog buiten blablabla. Dan zeg ik nee we moeten eten want je moet naar zwemles bv. En dan krijgen we ik ga niet meer naar zwemles, ik haat zwemles, zwemles is stom. Dat kan wel zo zijn maar je moet echt naar binnen nu dat was de afspraak en we moeten eten. En dan begint het weer opnieuw. Ik heb wel us geprobeerd om gem te negeren op z'n moment maar dan loopt hij weg en kan ik hem niet meer vinden. En op z'n moment kan hij opeens ook uitvallen naar mijn man. En die pikt niet dat hij zulke lelijke dingen zegt. En ja wat hij allemaal opvangt in zijn omgeving. Scheiden is een begrip wat vaak voorkomt dus ja mijn zoon denkt prima te weten wat dag inhoud. En wat ik al zei mijn man kan nergens heen dus dat is geen optie.
Pfoewh wat een lastige situatie... Ik zou het er zelf ook erg moeilijk mee hebben. Ik vind het ook best heftig dat er mensen zijn die zeggen dat je je man maar een paar weken de deur uit moet zetten... Er zijn ook nog kinderen thuis die wél zijn kids zijn, die kun je toch niet uitleggen dat papa even een tijdje ergens anders heen gaat? Dan krijgen zij er ook stress van. Ik kan weinig nuttig advies geven, ik wil je wel veel succes en sterkte wensen!
De situatie die je beschrijft lijkt me niet abnormaal voor een kind van zijn leeftijd. Hij wil verder spelen dus probeert hij alles om dat voor mekaar te krijgen. Waarom zegt hij dat hij je man haat? Is je man even liefdevol met hem als met zijn eigen kindje? Heb je mss al eens met je man besproken om je zoontje te adopteren? Daar hij zijn eigen vader toch niet ziet? Ik spreek niet uit eigen ervaring maar mijn 2 halfzussen zaten in dezelfde situatie. Ze konden moeilijk overweg met het feit dat hun mama een nieuwe man had. Uiteindelijk heeft hij beiden willen adopteren. Mijn oudste zus wou dit niet, mijn jongste wel. De relatie is toen beter gegaan tussen beiden. Mss een optie?
Lastig dit soort dingen maar wel begrijpelijk. Hij komt op een leeftijd waarop hij een eigen mening krijgt en deze ook koste wat kost wil uiten en doorvoeren. Ik heb ook een stiefzoon van nu net 9 jaar zijn vader (mijn man) en ik zijn nu bij elkaar vanaf dat hij 2 jaar is en hebben inmiddels samen 3 kinderen. Dus onze situatie lijkt wel erg op elkaar met het verschil dat hij zijn moeder wel gewoon ziet. Hij is nu om de week een weekend bij ons en de vakanties. Eerder was dit week op week af en zelfs een periode fulltime. Nu zet mijn stiefzoon zich gelukkig niet tegen mij af maar misschien is dat omdat ik een vrouw ben, en jou man uiteraard een man dan is de relatie toch anders. Ik moet wel zeggen dat hij zich wel afzet tegen mijn man dus ik denk dat het voor een deel aan de leeftijd ligt maar ook aan de situatie. Hij begint zichzelf te leren kennen en daarbij komt ook kijken jij bent mijn vader niet, en tegelijkertijd mijn eigen vader wil mij niet zien. Dat moet je niet onderschatten. Hij is denk ik wel op zo'n leeftijd dat hij oprecht kan zeggen of hij het fijn vindt om even bij opa en oma te logeren, als jullie een oprechte en gezonde relatie hebben kan hij ook zeggen dat hij het niet wil. Dat je hem bij opa en oma laat logeren heeft niets te maken met hem 'wegdoen'. Ik ben zelf depressief geweest dus weet een beetje hoe je man zich voelt, je kunt dan gewoon weinig aan dus mensen die zeggen een volwassene die ruzie maakt met een kind... tja we zijn nu eenmaal niet perfect! Mijn dochter heeft nu altijd als stiefzoon komt ruzie met hem en andersom. 2 dagen is gewoon te weinig om aan elkaar te wennen, daarbij komt dat dochter op een leeftijd komt waarbij ze ook aandacht wil van papa en papa het ook leuk vindt om dingen met haar te doen wat jaloezie opwekt bij stiefzoon. Wij hebben in de vakantie rondom de geboorte van de kleine er ook voor gekozen om dochter te laten logeren en/of spelen bij opa en oma en ze heeft de tijd van haar leven gehad! Heerlijk genieten van alle aandacht alleen voor haar. Tegelijkertijd vond stiefzoon het ook heerlijk even aandacht van papa. Nu brengen wij dochter nog regelmatig een paar uurtjes naar opa en oma in de weekenden dat stiefzoon er is, zij ziet dit totaal niet als ik moet weg maar meer als een uitje....