.....Toen je zoon of dochter het eerst op je buik lag? Ik ben nieuwsgierig wat je op zo'n moment ervaart
Ik dacht: Daar be je eindelijk en wat ruik je lekker! En stiekem dacht ik ook dat ie op z'n opa (schoonvader) leek en dat is niet de knapste man, maar het is helemaal goedgekomen
Ik weet niet meer wat ik dacht, maar weet wel dat het het fijnste gevoel everrrrr was! Zo'n perfect mensje op je borst gelegd krijgen en die jou dan hoopvol 'aankijkt'. Puur geluk...
Ik was redelijk uit het lood geslagen op dat moment, dacht niet heel veel. Als ik eerlijk ben zal het iets in de trant geweest zijn van: jemig wat een viezigheid (zoon had in het vruchtwater gepoept en zat helemaal onder).
Ik doe alles voor jou. en tegen hem zei ik "hoi baby daar ben je dan eindelijk" (Het was voor ons een verrassing)
Ik dacht alleen maar: wooow ze is er... en tegelijk dacht en zei ik: 'is het écht een meisje?' Bij mijn zoontje dacht ik volgens mij helemaal niks meer, ik was helemaal op en leeg na 1,5 persen zonder persweeën, ik herinner me eigenlijk pas weer het moment dat de kinderarts hem terug op mijn buik legde. Dat was weer her magische 'woooow ' moment!
Bij mijn oudste durfde ik niet te kijken hahaha. Het ging zo snel, hij flubberde er ineens uit en werd zo op mijn buik gekwakt. Ik lag als een klein kind met handen voor mijn ogen te huilen hahaha. En mijn man maar zeggen: "maar kijk dan, dat is onze zoon". Uiteindelijk ogen open gedaan en het eerste wat ik dacht was: "gatver" Helemaal wit, onder bloed en slijm. Pas daarna kwam het besef dat het mijn zoon was en toen vond ik hem wel lief De tweede ging nog sneller, 2 persweeen en meneer vloog eruit. Mijn lichaam was op dat moment in totaal ontspannen toestand dus ik lag eigenlijk gewoon voor pampus. Gelukkig durfde ik nu wel sneller te kijken en was het gatver-gevoel nu niet aanwezig, maar gelijk een "aahw-gedachte". Daarna ook de vraag of het echt een jongen was had namelijk niks nieuws gekocht met het idee dat hij alles van zijn broer kon overnemen. En omdat het zo snel ging, hoorde ik niemand het geslacht roepen.
Het eerste wat ik dacht was "jeeeeezus, wat kan ze hard huilen!" Ze kwam echt woedend met gebalde vuistjes en al ter wereld haha!
Bij mijn oudste was het trouwens anders omdat ik die pas zes uur later heb gezien. Mijn eerste reactie toen ik uit de narcose kwam was de vraag aan mijn man of we naar de efteling gingen en de eerste, nog high van de morfine, reactie toen ik haar zag was :"zoooo die lijkt op mijn oude buurjongen". Ik ging echt even twijfelen. Ook vond ik haar oren net twee plakjes rosbief.
Ik pakte haar aan en ze voelde zo warm, glibberig en nat, net een rubber pop. Dat had ik helemaal niet verwacht Ik was vooral opgelucht dat het voorbij was en een van de eerste dingen die ik dacht was 'zo zie je er dus uit!'. Zoveel maanden fantaseer je daarover en je kunt het je gewoon niet voorstellen (helemaal niet als je nog geen kinderen hebt denk ik) en dan ineens kom je daar achter! Prachtig moment. Het eerste wat ik zei was 'heeeeey' en daarna zette ze het op een krijsen
OMG een baby!!!!! En ik zei; ..... helemaal niks .. de eerste 5 minuten na de geboorte heb ik geen woord gezegd. Ik was er ondersteboven van en stoned van de morfine. Er is ook een foto van de bevalling waar ik mijn dochter vastheb en ik de verloskundige aankijk van Wtf just happened ?!
Eerste: het is dus echt een baby! Vond het zo'n abstract idee, zeker omdat ik pas 33 weken zwanger was en nog niet met bevallen bezig. Tweede: wat is hij stil en blauw. Zware bevalling voor hem en terwijl iedereen stond te jubelen, ging het stiekem helemaal niet goed met hem. Meegenomen door de kinderarts en gelukkig een dag later bij mij op de kamer.
De 1e reactie tegen mijn man was, ze is er, ze is er waarop hij vrij droog antwoorden Uhm ja ze is er al even uit hoor. Ik had 2.15 uur geperst en was daar redelijk van van de wereld .
Ik dacht: "nu mag er nooit meer iets met mij gebeuren; nu mag ik nooit meer doodgaan"...en toen plaste ze over me heen Ik was me er dus vooral heel erg van bewust dat ze volkomen afhankelijk van mij was.
Waarschijnlijk iets in de zin van dat ze niet zo heel frist ruikt en dat ze er veeeeel kleiner uitzag dan ik verwacht had woeps!
Wat een leuk topic! Er ging heel veel door me heen. Opluchting: kind is eruit, bevalling is over! Wat krijst hij/zij hard! Wat is hij/zij warm en nat en glibberig Hij/zij is groter dan ik dacht! Wat is het eigenlijk? (jongen) had niet anders verwacht Jij bent van ons! En ik keek opzij naar mijn man en op zijn gezicht een prachtige blik. Ik zag gewoon een jong stoer ventje veranderen in een zachtgekookt eitje. De vader in hem kwam naar boven. Klinkt zweverig maar zo zag het eruit. Heel mooi om te zien.