Hier spelen ze beide alleen buiten. De oudste mocht toen hij 4,5 was. En de jongste mag met de oudste mee toen hij 3,5 was. Het is een autoluwe straat en kijke af en toe. We hebben heel veel buurkinderen en we houden ze samen in de gaten. Ze weten de afspraken heel goed, doen ze iets wat niet mag is meteen naar binnen. Is maar 2x gebeurt, 1 keer ergens op geklommen en 1 keer om het blok op de stoep gefietst (maar dan moet je dus langs een straat) vriendjes mogen dit, ik vind dat te eng. Als ze slingeren liggen ze zo onder een auto.. Brrr..
Mijn dochter is 6,5 jaar en ze mag sinds deze vakantie 'alleen' buiten spelen. Maar met alleen bedoel ik wel met een buurtgenootje of een vriendinnetje. Ze heeft deze vakantie meer vrijheden gekregen. En steeds voer ik daar controle op uit door even (stiekem) te kijken en/of te luisteren. Ze doet het erg goed en ik ben trots op haar. Ik vind het belangrijk om mijn dochter gepaste vrijheden te geven. Als ze dingen doet die niet mogen, valt ze meteen terug in minder vrije situatie. Toevallig was ze afgelopen week aan het spelen met twee buurmeisjes. Eentje daarvan is drie jaar ouder. Er kwam later nog een ouder meisje bij. Die meiden gingen verder dan mijn dochter mocht en ze staken een gevaarlijke weg over. Toevallig ging ik niet even kijken en ik heb vanaf een afstandje gezien dat mijn dochter heel standvastig was en niet verder ging dan ik met haar heb afgesproken. Dat vond ik zo stoer van haar! En dat geeft me ook vertrouwen. Toen ze vier jaar oud was, speelde ze ook voor aan straat, maar dan zat ik op een tuinstoel in de voortuin (te kletsen met mijn overbuurvrouw die ook haar kindjes in de gaten hield).
Onze zoon van 5 mag ook nog niet alleen buiten spelen ... we hebben het laatst geprobeerd samen met een vriendje bij hem thuis: een rondje fietsen/steppen om het huizenblokje heen... miin man ging sreeds even kijken en was ze op een gegeven moment kwijt.... Waren ze verder gegaan dan alleen om het huizenblok... We hebben uitgelegd dat het niet de bedoeling is dat hij verder zou gaan en hebben ook gezegd dat het voorlopig even de laatste keer is geweest dat ze dit deden. Ik ben me rot geschrokken omdat we ze niet konden vinden .... Dus sinds
Ehh dl is 3 en een beetje, en zonder toezicht met buurkinderen 8 en 10 ja dan mag dat, maar alleen denk ik niet eerder als 5-6
Hier voorlopig nog niet, speeltuin is hier 3/4straten vandaan, waar je ook een weg over moet met bussen. bij opa en oma mag hij wel een blokje over de stoep en dat gaat ook goed
De oudste speelt sinds hij 4 is alleen buiten, hij mocht toen alleen over de stoep naar het voetbalveldje, kan ik zien vanuit de tuin. Nu mag hij overal in de buurt spelen. De middelste mag sinds ze 5,5 is (dus net pas) alleen buiten spelen, zij is wat minder verantwoordelijk dan de oudste, maar dat gaat nu goed. De jongste mag nog lang niet alleen buiten haha, dat is een dikke boef en luisteren is niet bepaald zijn sterkste kant.
Hier mogen ze a, vanaf 4 buiten spelen voor in de straat en einde straat waar een groot veld met speeltuin is. Maar dat kan hier ook erg goed, en ik heb 2 kinderen waarbij het kan.
Onze jongste wordt over 2 maanden 4 jaar. Al de hele zomer speelt hij achter ons huis op het plein. Daar staan auto's van de bewoners van het plein. Door een slopje kan hij naar een kleine speeltuin met grasveld. Daar gaat hij ook regelmatig naar toe. Vaak is hij ook te vinden in een tuin met kindjes van het plein. Lekker meespelen in de zandbak of trampoline. En bij ons komen ze weer van de glijbaan. Ik ga regelmatig even kijken waar hij zit, maar ik kan hem niet de hele tijd zien. Vanaf een jaar of 4 gaan ze ook wel met vriendjes van school spelen. Dan gaan ze vaak ook naar de grote speeltuin. Daar kunnen ze via een autovrij binnenpad naar toe, 1x de straat (met zebrapad) oversteken en ze kunnen heerlijk spelen. De oudere kinderen gaan het hele dorp door.
Het is erg afhankelijk van de buurt waar je woont. Wij wonen in een kindgerichte wijk (dus meer dan kindvriendelijk, de wijk is volledig ingericht op gezinnen met- kleine-kinderen, en er wonen alleen maar gezinnen met kinderen. Hier is het doodnormaal dat kinderen va ongeveer 4 jaar in speeltuinen voor de deur spelen. Maar bijna alle huizen kijken uit op een parkje met een speeltuin, en iedereen heeft vol zicht erop vanuit het huis. Hier mogen ze va ongeveer 4,5jaar voor het huis in het speeltuin spelen. Ik vind dat zeer belangrijk voor de ontwikkeling, maar ook als basis voor een 'zorgeloze kindertijd en ouderwets buitenspelen'. Hoe vaak lees je niet overal: kinderen van tegenwoordig zitten maar constant binnen achter de schermen, je moet afspraken maken om met je vriendjes te spelen, 'vroeger' speelden we de hele dag buiten, met krijten/elastieken/bal, we belden bij vriendjes aan om ze naar buiten te vragen enz Nou, hier spelen kinderen dus precies hetzelfde als 30jaar geleden, daarom begrijp ik dat soort teksten nooit. Als we op bezoek zijn in een onbekende omgeving mogen ze overigens niet alleen buiten, de veiligheid gaat altijd eerst.
Ik vind het ook belangrijk hoor. Heb er zelf ook goede herinneringen aan, speelde veel buiten met de buurkinderen. Wat wel verschilt, is dat kinderen tegenwoordig niet allemaal meer automatisch naar de wijkschool gaan, dus iedereen zit op andere scholen. Maakt niet uit verder, iedereen speelt wel met elkaar. Het is ook goed voor kinderen om te spelen zonder constant toezicht, ouders die ingrijpen. Tja, ze krijgen wel eens ruzie of een mep en doen dingen die niet mogen, maar daar leren ze ook weer van. Het moet natuurlijk wel enigszins veilig blijven, maar ik heb zelf ook geen zin om constant in de zenuwen te zitten over wat je in het nieuws leest of hoort. Gelukkig is hier ook best wat sociale controle.
Helemaal mee eens, het is elke keer een afweging die je maakt. En ik vond het ook lastig om die directe controle en sturing los te laten, maar zie wel dat het heel belangrijk is voor de zelfredzaamheid van de kinderen. Mijn zoon was gisteren met zijn skateboard in een slootje vol brandnetels gevlogen. Als ik buiten was, was dit nooit gebeurd denk ik, en dan voel ik me schuldig. Gelukkig kan mijn man het heel goed relativeren, dat wad ongeveer het ergste wat hier in het parkje kan gebeuren met je kind, en het is eigenlijk ook iets wat elk kind in zijn jeugd weleens meemaakt. Geen man overboord, zijn vader is zovaak erin gevallen en heeft er niks aan overgehouden. Kind stond na 5min weer op zijn skateboard, maar bleef voortaan wel weg bij die struiken. En zo leer ik als moeder stapje voor stapje om los te laten
Het moet ook wel in stapjes gaan vind ik. Ze moeten hier met 11/12 jaar 13 km enkele reis naar de middelbare school fietsen. Als je ze tot die tijd altijd bij het handje houdt is het voor ouders en kinderen niet goed. Hier begon het bij 4 jaar met een in de straat op de stoep spelen, daarna gaan ze wat vriendjes ophalen en met een jaar of 5/6 mogen ze oversteken. Nu mag de oudste een vriendje ophalen een paar straten verderop en heeft hij eens alleen een boodschap gedaan. Als ik niet naar school moest voor de middelste, kon hij misschien eens alleen van school naar huis. Volgend jaar gaat hij misschien alleen naar voetbal. Kleine stapjes, ik vind het loslaten ook moeilijk, maar het is zo belangrijk!
Hier speelt (fietst, voetbalt enz) zoontje wel alleen in de straat. We zijn vanaf dat hij kon lopen heel duidelijk geweest in onze grenzen tot waar hij mag. Moet zeggen dat ik in het begin er als een havik op zat en altijd in de tuin zat. 2 keer ging hij iets verder dan hij mocht en die 2 keer hup meteen naar binnen en de poort weer dicht. Heel hard huilen maar houd zich echt goed aan zijn grenzen. Wij wonen in een doodlopend straatje waar alleen verkeer komt wat er zijn moet. Veel mensen hebben hier kinderen dus er word met rijden altijd rekening gehouden. Ook spelen er hier altijd veel kindjes op straat en de leeftijd is van 3 tot 6 en ouder. Bij ons staat altijd de poort dan open en aan het eind van de straat vaak de deur van vrienden met dochter van bijna 4. Daar tussenin spelen ze altijd. Soms moet je je kind ook het vertrouwen geven dat zij iets kunnen en dat geeft ze ook een verantwoordelijkheids gevoel. Maar het is een hele relaxte buurt en toen wij voor deze woning keken en veeeeel kinderen buiten zagen spelen was dat de reden van ons om ook hier te willen wonen.
Ik vind dat gewoon heel erg van je kind afhangen. Mijn oudste vertrouw ik heel erg, hij overtreedt nooit een regel, wellicht door zijn autisme. Hij mag dus best veel. Mijn jongste is zo enorm roekeloos, die zie ik tot zijn achttiende nog niet alleen buitenspelen
Hier mag het echt nog niet.. Vorige week nog een jongetje van onder een auto gehaald hiervoor in de straat ... gelukkig viel het mee althans voor wat er allemaal had kunnen gebeuren. Maar gewoon zonder kijken keihard overfietsen die automobilist reed gelukkig maar 20 km/u ofzo maar die was compleet in shock .. Ik weet het dat kan ook nog als ze 7 ofzo zijn, maar nu is me toch nog te snel afgeleid ook. Bovendien hier ook veel water in de buurt dus een zwemdiploma zou ik ook wel graag eerst willen voor haar.
Hier in de straat woont een gezin die hun 2 jarige dochtertje voor op straat laat spelen (samen met haar zusjes van 4 en 6). De straat zelf is vrij rustig maar komt uit op een hele drukke straat en daar wonen ze echt op een paar meter vandaan. Kzat een keer aan tafel en heb dan zicht op die drukke weg. Heb dat kindje toen een keer de drukke weg over zien steken zonder ouders in de buurt. Godzijdank kon een auto net op tijd stoppen maar had mn hart in mn keel zitten... Zou absoluut niet mijn keuze zijn om mn kind zo jong alleen op straat te laten spelen.
Mijn dochter mag vanaf 5 jaar zonder toezicht spelen op woonerf, plantsoen achter ons huis en speeltuintje (op ander woonerf) ongeveer 150 m van huis. Ze is een bedachtzaam meisje dat goed de regels kent, vertrouw haar wel. Mijn oudste kan erg onverwachts reageren en mist overzicht. Met zijn zusje mag hij ook naar dat speeltuintje, maar alleen... nee. 'Gelukkig' durft hij dat ook niet (hij vindt buitenspelen sowieso eng en wil heel graag in tuin blijven), dus geen discussie/gedoe . Jongste, bijna 2,5 jaar, mag absoluut niet de tuin uit... Die moet ik echt in zicht hebben, hoor!
Onze dochter van 4,5 mag alleen op het pleintje spelen waar geen doorgaande weg is, heel rustig en veel sociale controle. Als ze naar een vriendinnetje toe wilt dan komt ze het vragen. Ik ga regelmatig kijken. Zoon van 3 mag niet alleen buiten, wel voor ons op de parkeerplaats voor de deur stoepkrijten of bellen blazen. Dan spelen er buurkindjes bij ons voor omdat zoonlief dan mee mag spelen. Dit is als ik bv bezig ben in de tuin of keuken en toezicht heb. Ik laat hem weleens alleen met dochter en buurkindjes op het plein en zeg dan luisteren naar je zus, niet van het pleintje af, en ga dan bv drinken en fruit maken thuis. Niet langer als dat. Als er een kindje valt of gepest wordt oid dan komt er altijd wel iemand naar je om het te vertellen. Een kinderlokker moeten we maar niet teveel aan denken...
Hier zijn ook 2 kleine jongetjes in de buurt die ik constant met een rotgang blokjes om zie fietsen midden op straat. Mogen ze eigenlijk ook niet van hun ouders, ik heb er de eerste 2 x nog wat van gezegd, omdat ze het misschien niet in de gaten hebben, maar ik geef het op hoor, een dag later zie je ze weer over straat sjezen. Ze hebben volgens mij engeltjes op hun schouders, want ze racen de bocht om en je ziet ze pas veel te laat. Mijn zoontje baalt dat hij dat niet mag en heeft zich ook wel eens over laten halen, maar toen heb ik hem gelijk een week niet meer laten fietsen. Hopelijk blijft het een beetje hangen in zijn hoofd.