Hallo, Ik ben 4 jaar geleden officieel onvruchtbaar verklaard (onverklaarbaar onvruchtbaar mogelijk PCOS) ik al 8 jaar zonder pil kan doen en laten wat ik wil. Er gebeurd toch niks. Maar nu krijg ik een hele nieuwe reeks met vage klachten sinds een week. - 19 juli moest ik ongesteld worden, werd de 22e van juli pas. Goed is 3 daagjes kan gebeuren. - Toen moest ik dus uitgaand van 22 juli op de 19 e van augustus ongesteld worden, dit werd, de 17e. Mijn ongi stopte de 20e Vanaf de 23e heb ik al iedere keer een beetje bloedverlies. Soms zit er tussen de ene en de andere druppel wel 36 uur, soms gaat het ineens met 10 druppels. Het lijkt oud bloed. Vrijdag ochtend ben ik wat bloed verloren, ongeveer 5 druppels oud bloed. Gistermiddag verloor ik ineens veel wit, vanmiddag ook weer een beetje, en nu is het roze, met wat vagelijke "ongipijntje" in de verre verte, hindert niet. Ik heb dus mijn kinderwens op de natuurlijke manier enkele jaren geleden al opgegeven. Heb het heel hard geprobeerd om het niet op te geven, maar goed tja uiteindelijk wil je verder in het leven. Een kind is op dit moment ook niet wenselijk, ben met kleine vlagen misselijk, heb geen pijnlijke boobs, wat ik normaal door de PCOS wel heb. Heb een redelijke stabiele cyclus, met hier en daar een dag minder of meer. Eigenlijk dus geen extreme dingen om mij zorgen over te maken, tot deze maand. Zit ik met een heleboel vragen What if? Is het dan alsnog mogelijk? Herkent iemand dit? Of is mijn lichaam gewoon op de hobbel? Ik had afgelopen vrijdag de huisarts al gebeld die staat er open voor om halverwege sept te kijken voor een bloed test, maar dat is nog ruime 2 week "handeninhethaargrrrrrr" volhouden. Wat zouden jullie doen? Alsnog ondanks alles volhouden? Een test doen? Ene kant bang voor teleurstelling, andere kant als hij negatief is , is het ene opluchting. Ben dan 26 jaar, dus niet te jong of wat dan ook, maar de situatie hier is niet stabiel genoeg. Ik ben van plan aan het einde van het jaar te gaan verhuizen, bij mijn "partner in bed" weg te gaan. Heb een leuk huishouden met dieren waar ik mij gelukkig mee voel. Wat mijn kinderen dus al zijn. Mijn "partner in bed" en ik zijn wel sexueel actief maarja als er al 8 jaar niks gebeurd en je lichaam gewoon niks doet, dan ga je er van uit dat er ook niks gebeurd. Zeker niet wanneer het door 3 artsen bevestigd is.
Wat een verhaal alecia!! Jeetje... Ik denkd at een test je wel wat duidelijkheid iig geeft, want gewenst of niet.. onzekerheid is killing... Tsjonge.. zou wel dubbel zijn he... zou natuurlijk onwijs mooi zijn als die 3 artsen het toch maar even fout hebben... even voor dat feit zeg maar.. maarja als je relatie niet goed zit begrijp ik je wel.. ik zeg testen meid...
Ik denk dat als het inderdaad raak is, ik even terug ga naar mijn eerste arts en die paar schoentjes ga opeisen die hij mij destijds beloofde als het mij ooit wel zou lukken. Ik merk ook verder niks aan mijn lichaam, tja die bloedinkjes, maar goed ik mis alle pcos pijnen en trekjes en doen. Enige puntje is dat ik dikker wordt, maar om heel eerlijk te zijn, ik snoep de laatste weken ook heel graag, zolang de frituur nog zo lekker is, geniet ik daar ook zeker meermaalsi n de week van, nou ben ik 62 kilo dus die schade zal nooit groot zijn. Maar ik begrijp totaal niks meer van mijn lichaam. Ben dit ook niet gewend van mijn lichaam zeker niet dat ik die kleine bloedinkjes en alles erbij heb. normaal is het of 26/27/28 dagen en voor de rest niet, al 5 jaar is mijn cyclus zo stabiel gepind op die 3 dagen rondom nod dag dat ik dan ongi wordt.
Morgen gewoon even een test doen, dan heb je duidelijkheid. Succes, hopelijk ben je snel van de onzekerheid af.
Waarom doe je geen zwangerschapstest? Dan heb je gelijk duidelijkheid. Snap niet dat je wacht op het doen van een bloedtest terwijl een urinetest ook prima uitsluitsel kan geven. Je zegt een aantal klachtjes te hebben. Zwangerschapssymptomen ontstaan door HCG. Dus mochten jouw klachtjes daarvan komrn, dan zou dat toch zichtbaar moeten zijn op een zwangerschapstest. Even testen dus!
Helaas lukt het mij vandaag niet om te testen, maar ga inderdaad morgen of overmorgen even testen, was vanmorgen wel weer misselijk, heb schoonmaakaanvallen en warmte vlagen alsof ik in de overgang zit hahah, als het goed is, kan dat het niet zijn mijn hele familie vrouwenlijn komen pas na hun 38e in de overgang. Zodra ik meer weet horen jullie het, inderdaad die onzekerheid wil ik ook niet echt inzitten dat voelt heel erg onprettig.
Idd doe een test... En eerlijk gezegd snap ik t niet zo.. Je bent onvruchtbaar verklaard. Lijkt me vreselijk maar begrijp ik hieruit dat er eerder wel een kinderwens is geweest? Je hebt pcos en toch een hele stabiele cyclus? Lijkt me dat er dan toch een eisprong is en toch kans op een zwangerschap? Heb weinig verstand van pcos maar dan heb je toch geen of zeer onregelmatige cyclussen? Misschien zit ik ernaast hoor.. En off topic. Je denkt erover om eind van dit jaar bij je partner weg te gaan??
Pcos is een verzamelnaam voor eigenlijk 3 standaard dingen maar ook hieronder zijn weer sub categorieen, allereerst nummer 1 is de onregelmatige cyclussen, klopt heb ik gehad, 8 jaar geleden. Nummer 2 is een overstimulatie van de mannelijke hormoon en een te kort aan de vrouwelijke hormoon. Nummer 3 is eigenlijk vocht blaasjes in en rondom eierstokken (cystes) Nummer 1, heb ik eigenlijk niet echt veel last, maar is in het verleden anders geweest tijdens diagnose was het extreem (30 tot 70 dagen) Nummer 2, ik voelde me altijd al half jongen, helaas mijn hormonen denken er net zo over. Gelukkig uit het bij mij niet echt opde lichamelijke manier maar wel op de vruchtbare manier. Nummer 3 tja ze hebben een keer een blaasje gezien bij mij, maar ach werd afgedaan als onbelangrijk nadat ze even een uitstrijkje hadden gemaakt. Pcos kan zorgen voor extreme klachten, pijnlijke borsten, rare vloeiingen, misselijkheid, ochtend middag of avond of hele dag. Hoofdpijnen, opgeblazen gevoel, moe zijn en ga zo maar door. Ik ben onvruchtbaar verklaard, na 3 jaar proberen. Ze kwamen er achter dat mijn eitjes niet goed ontwikkelden, ik eigenlijk ook niet echt de slijmvlies ontwikkel om iets in te gaan nestelen. Maar omdat de situatie hier niet stabiel is voor een kind is er hier gene reden geweest om medisch te gaan kijken voor andere opties. ( partner en ik, zijn eigenlijk gewoon uit elkaar gegroeid, hij heeft kids, ik niet. Omdat hij ze niet ziet , levert dat frustraties op. We hebben veel ruzie als wij gebondenheid bij elkaar zoeken, we wonen nog wel samen maar laten elkaar steeds meer vrij en nemen steeds meer afstand van elkaar) We hebben een stabiele goede vriendschap met benefits, omdat ik hier met een hond zit, besloten wij om haar niet heen en weer te gooien, ik kan dus op mijn gemak rustig zoeken naar een eigen plek om stabiel te worden en ook mijn hond een goed leven te geven, immers ze heeft al genoeg mee gemaakt voor ze bij ons werd geplaatst. Daarbij tijdens de verhuizing zit ze dan ook niet veel alleen, want ze heeft hem nog als ik druk bezig ben met de nieuwe woning.
Jeetje meid wat een verhaal. Ga je vandaag testen? Beetje domme vraag misschien, maar zou je het misschien stiekum ook niet heel bijzonder vinden als je wel zwanger bent?
Ja ik ga straks testen, ben beetje misselijk dus ik wacht ff tot dat een beetje gezakt is. Als het wel raak is, dan ga ik eerst ff met mijn eerste arts in gesprek... Het zal wel moeilijk worden ook omdat ik hier ook weg ga en straks alleen ben met een puberende amstaf, maar mocht het raak zijn, dan ga ik er wel voor. Mogelijk wel mijn enige kans voor de natuurlijke manier en mijn gevoel zegt dat ik die kans dan met beide handen aan moet grijpen.
Ik had hetzelfde als jij; pcos - onvruchtbaarheid. Mijn kind is afgelopen augustus 2 jaar geworden. Ik zeg niet dat je zwanger bent en het laatste wat ik wil doen is om je valse hoop te geven; maar ik wil je wel op het hart drukken dat dokters het ook wel eens mis zouden kunnen hebben en dat je toch voorzorgsmaatregelen moet nemen als je écht 100% zeker wil zijn dat je toch niet ergens vruchtbaar bent. Ik hou zielsveel van mijn kind en het was een aangename verrassing, maar op het moment dat ik erachter kwam was ik al 9 weken zwanger en compleet in shock. Ik geloof dat ik wel zes testen gedaan heb die week. Het kan soms heel raar gaan in het leven.
Net getest, helaas niet met ochtend urine, misschien ben ik wel te nuchter, ik zie namelijk niks, vriendin wel. Kruidvat had niks meer dus van de action gedaan. Met huisarts zelf aan de telefoon gezeten, heb gelukkig een schappelijke man, die had ook door dat ik hier al een aantal dagen mee zit, was zelf ook erg emotioneel aan de telefoon en heb hem ook gewoon gezegd dat ik het niet trok. Morgen ochtend afspraak bij hem, gewoon om te praten. Hij is 15 jaar mijn huisarts, heeft mij door diepe dalen getrokken en de put weer uit weten te krijgen, weet gewoon alles van mij van a tot z, hij kon max 30 minuten voor me uit trekken, dus ben daar wel even mee opgelucht. Als over een week er nog geen positieve test is, dan komt er een bloedtest, komt daar niks uit dan krijg ik een spoed verwijzing.
@ Joycey, huisarts wist mij te vertellen dat de laatste jaren PCOS makkelijk wordt neergesmeten op een patient, er verder niet echt wordt gekeken en daarom dus ook minimaal 35 % van pcos patienten gewoon uit zichzelf zonder hulp alsnog een zwangerschap krijgen. Van die 35 % resulteert rondom de 60 % wel in een bbz of een miskraam. Maar een pcos patient die zwanger raakt, heeft daarna wel een veel grotere kans op een zwangerschapsherhaling dan een pcos patient die nog nooit een zwangerschap heeft gehad. Veel pcos patienten die de eerste keer voor een ivf gaan, krijgen de tweede keer vaak ook uit hun eigen een kindje.
Best lastig Alecia. Maar als jij geen streep ziet zou ik het nu even nuchter aankijken. Persoonlijk vind ik die van de action ook niet zo betrouwbaar. Kruidvat geeft een duidelijker uitsluitsel, maarja als zij niks hebben dan moet je helaas wachten. Wel fijn dat je zo'n superdokter hebt!