Ja hè mijn zoontje sliep ook zo toen die klein was ookvverschrikkelijk krijg nouweer tranin mijn ogen
ik ben wel gelovig, en mijn enige troost op dit soort momenten is dat ik geloof dat God deze mensen opneemt en ze goed terecht komen.
Het in nu een engeltje in de hemel, rust zacht liiev ge jongetje, heb gebeden voor j je. Ik zal regelmatig bidden voor j je
En dan besef ik weer hoe goed mijn kinderen het hebben. Een huis, eten, kleren, speelgoed. Maar bovenal geen angst. Ze voelen zich veilig en hoeven nergens voor te vluchten. Dit kleine jongetje heeft mij zo geraakt.
Dit staat er in het dagblad wat wij lezen als reactie. Is een dagblad uit de (streng) gereformeerde gezindte Foto van Aylan geeft drama een gezicht - Buitenland - Reformatorisch Dagblad
Ik kan er echt zoo kwaad om worden, over de hypocriete emotionele reacties van velen die tot gisteren blijkbaar geen weet hadden dat kinderen dagelijks sterven op hun vluchtweg, dat het een onlosmakelijk deel is van 'het vluchtelingenprobleem'. Nee, tot gisteren was het vluchtelingenprobleem vooral gekoppeld aan eigen hebzucht en eventuele 'last' dat men denkt te gaan ervaren als een extra kind rondloopt over het heilige noordelijke deel van Europa. Blijkbaar is een Syrisch kind pas aandacht, publiciteit en medelijden waard als het om een dood kind gaat...
Inderdaad.. Ik denk dan van; Wat als het mijn dochter geweest zou zijn? Dan word je zo verdrietig. Klein onschuldig jongetje.. En nog veel meer onschuldige kinderen en volwassenen..
Zo ervaar ik het ook. Als moeder zijnde grijpt dit mannetje me zo aan dat ik er om moet huilen. Ik moet er ook steeds aan denken. Ik hoop maar dat hij de wereld wat weet wakker te schudden. Al word ik heel triest als ik naar sommige reacties op mijn fb kijk
Eens. 1 van de redenen dat ik FB heb verbannen trouwens. Ik hoef het niet voor mijn voeten geschoven te krijgen, dit is gewoon een nachtmerrie.
Wat een goed artikel. Ik heb niets van deze foto op de sociale media mee gekregen. Ik heb geen Facebook, kijk een keer per maand op Twitter. Tot vanavond in de supermarkt. Ik liep langs de krantenstelling en en zag de foto op de voorpagina van Trouw staan. Twee keer moest ik het doorlezen om het me door te laten dringen. Het raakte me vreselijk. Ik heb wel het gevoel wat dit artikel beschrijft. Ik weet het nu, het is tot in mijn hart doorgedrongen.
Maakt niet uit of je op social media zit of niet. Die foto is NIEUWS dus wordt hoe dan ook getoond, op journaals, in kranten. En terecht! Dit is wat er gaande is in de wereld en dat moet getoond en vermeld worden, net als als ander verschrikkelijk nieuws. De vergelijking met een kind dat bijvoorbeeld door moord om het leven komt en wordt afgeschermd voor de media is van een totaal andere orde. De context is hier compleet anders. Er is een exodus gaande en hierbij vallen onschuldige doden. Dát is het verschil.
Dan nog vind ik niet dat het onderhand door mijn strot geduwd hoeft te worden. Ik ben mij bewust wat er gaande is in de wereld, ik sluit mijn ogen hier niet voor. Maar emotioneel vallen deze beelden mij heel zwaar. Dit jongetje is haast een prooi voor de media.
Nee het is niet terecht! Het is respectloos en mensonterend, een kind is geen middel om dommen op aarde wakker te maken. Het helpt toch niet, als iemand een foto van een dood kind nodig heeft om te begrijpen wat er gaande is op de wereld, is deze de belediging naar het kindje toe niet waard. Dit hetzelfde kindje had ook op 1 van die treinen kunnen zitten die vandaag door het leger zijn onderschept en opgepakt. Dit kindje had ook inmiddels in Ter Appel kunnen zitten zodat dorpsbewoners over konden klagen als hij over straat liep. Dit kindje had ook in Duitsland in een azc kunnen zitten zodat er nog meer reden was om het centrum in fik te steken.. Als hij het had overleefd zouden dezelfde mensen hem 'last' noemen, en aanslag op onze samenleving. Nee, nu is er ineens besef dat het ook echte mensen zijn.. Maar blijkbaar moeten ze eerst doodgaan..