Het is een meisje, omg het is een meisje 😱 Wij hadden ondanks dat we het geslacht niet wisten verwacht dat het een jongen was.
Toen de gyn hem boven het doek hield na de ks, was mijn eerste gedachte: ohh... wat is ie mooi! Het gekke is dat ik niet als eerste over het geslacht nadacht. Ik had de hele zwangerschap een heel sterk voorgevoel dat het een jongetje zou zijn (maar dat wist ik niet zeker dus). Dus mijn tweede vraag was toen: ehhm.. wat is het eigenlijk?
De eerste durfde ik niet vast te pakken ( te vroeg geboren en dacht dat ze haar meteen mee zouden nemen of dat ze kapot zou gaan...) maar ik dacht wel meteen; " ohw daar ben je, mijn lieve meissie, wat huil je lief en zachtjes..." Datzelfde dacht ik ook bij de tweede gevolgd met;" je klinkt net als je zussie"!
Het eerste wat ik dacht toen ze boven het doek gehouden werd was jeetje het lijkt wel een prematuur (44cm en 5 pond). En zie je wel ik wist dat t een meisje was, we wisten het geslacht niet maar was er enorm van overtuigd dat ze een meisje zou zijn
Ik dacht niet zo veel, maar voelde het meer. Echt liefde zo diep van binnen (en ook wel opluchting dat alles voorbij was). Er is geen gevoel zoals dat! Alleen voor dat gevoel wil ik er wel 100!
Ik dacht en voelde: wat heerlijk warm op mijn buik, moest toen huilen en na even bij te zijn gekomen maar gevraagd wat het was:-D
Bij mijn zoon weet ik het niet zo goed meer, ik denk iets van 'wauw het is écht een baby, er zat écht een BABY in mij!' en dan 'heeft hij alle vingertjes en teentjes en heeft hij echt een piemeltje?' en dan 'hoe ziet hij eruit, ik kan zijn gezicht niet zien (hij lag met zijn hoofd op mijn borst' en wat was ik uitgeput!!! Bij mijn dochter weet ik het wel nog goed (is ook nog niet zo lang geleden). Daar zei ik wat ik dacht 'oh wat ruikt ze lekker', 'oh ik ben zo gelukkig', 'is het echt een meisje?' en 'niet huilen lieverd, je zal altijd veilig zijn bij ons' en dan nog eens 'zooooo gelukkig! wat ruikt ze zalig lekker!' Tja, je bent echt een ander persoon vind ik kort na de bevalling, de rede is er nog niet. Ik was 2x een vat vol hormonen, energie, adrenaline, en ik zei de gekste en stomste dingen. Ik schaamde me er eerst over maar ja aan de andere kant begrijp ik nu wel waarom een pasbevallen moeder ontoerekeningsvatbaar is.
Een vraagje voor alle mamas, want ik lees dat toch regelmatig.. ruikt je baby voor jou echt zo lekker als ze net geboren zijn? Waarnaar dan? Sorry ik ben gewoon erg nieuwsgierig Je leest wel vaker dat geur erg belangrijk is tussen moeder en kind, maar ik nam eigenlijk altijd aan dat dat pas was als ze opgedroogd waren na een tijdje haha.. want als ze eruit komen zitten ze natuurlijk onder de huidsmeer en het bloed en weet ik wat nog meer..ik nam altijd aan dat dat een beetje vies zou ruiken.
Ik vond en vind hem heerlijk ruiken. Kan het niet omschrijven. Maar hij kwam ook "schoon" eruit Ik dacht als eerste woooooooow wat ben je klein! Viel best mee met bijna 8 pond hahaha Ik heb dat ook wel 10 keer gezegd. En tegen hem zei ik hey lief vriendje♡
dit is geweldig om te lezen! kan niet wachten op de bevalling ik en mn man hebben bang dat we hem lelijk zullen vinden.. hihi
Ik was helemaal verbaasd dat ik dan toch ineens mijn baby zag haha, dus qua gevoel helemaal uit het lood geslagen. Toen dacht ik, jakkes ze zit helemaal onder de zooi en even later vroeg ik of het haar op haar oor en voorhoofd nog wel weg zou gaan dacht dat ik een aapje had gekregen. (trok heel snel wel weg trouwens, maar ons meisje is gezegend met een mega bos donker haar) Maar wel de hele tijd met een gevoel van verwondering, liefde en geluk dat ik mijn prachtige kleine meisje nu écht vast kon houden En dat gevoel heb ik nog steeds heel veel, mis haar als ik haar niet zie en ik kan bijna niet ophouden met haar knuffelen/aanraken/kusjes geven als ik bij haar ben
Nou pasgeboren baby's zien er over het algemeen niet zo mooi uit. Ze zijn net door een geboortekanaal geperst wat hun hoofdje een beetje vervormd. Mijn vriend schrok daar nogal van en vroeg aan de verloskundige of onze dochter wel helemaal ok was
Ik zei: "Het lijkt wel een Aziaat" Zo net na de bevalling was haar gezichtje een beetje vervormd/opgeblazen. Ik heb dit overigens ook tegen een paar familieleden verteld aan de telefoon.
Nou, eerlijk gezegd, vond ik onze dochter echt niet lekker ruiken! Die hele geur deed me zo denken aan de bevalling! Ik was blij toen ze voor het eerst in badje mocht
Ik vond hem echt heerlijk ruiken, heb de eerste weken echt zo vaak aan hem zitten snuffelen.. Heerlijk
Kan me voorstellen dat ze lekker ruiken als ze eenmaal gewassen zijn, maar als ze er net uit zijn.. Ik weet nog niet hoor
Eerlijk? Bij mijn zoontje dacht ik: "dit kan niet, die is niet van mij". Dit omdat hij een mooie bos lang haar had terwijl ik als baby zelf een kaalkopje was. Hij leek erg op zijn vader. En bij mijn dochtertje dacht ik: "wow, wat een lange benen". Ze was 52cm lang bij geboorte. Zij leek dan weer wel op mij, had vrij weinig haar.
De eerste ontmoeting met mijn oudste kind was op de couveuse-afdeling na een ingrijpende spoed-keizersnede. Ik werd in mijn ziekenhuisbed de afdeling opgereden en er stonden allemaal couveuses, maar instinctmatig wist ik precies waar mijn kind lag. Hoewel ik hem op dat moment nog nooit gezien of gehoord had, wist ik precies waar we heen moesten en dat bleek te kloppen. Mijn zoon lag aan de beademing en zat onder de bloeduitstortingen, zijn hoofd was twee keer zo groot door een mislukte vacuümextractie, hij was bont en blauw, overal slangetjes, maar op dat moment zag ik dat allemaal niet. Ik vond hem prachtig en kon alleen maar zeggen dat hij zoveel op mijn broer leek. Eigenlijk mocht hij niet uit de couveuse, maar omdat ze merkten dat hij heel rustig werd van mijn aanwezigheid, hebben ze hem toch even bij me gelegd. Ik zou hem 5 minuten mogen vasthouden, maar uiteindelijk werd dat een half uur omdat we allebei zo ontzettend tot rust kwamen van elkaars aanraking. Verder waren er niet zoveel gedachten. Het was pure uitputting en tot rust komen bij elkaar. Bij mijn tweede kindje ging het weer heel anders. Dit was een geplande keizersnede. Mijn eerste gedachte toen mijn dochter boven het doek werd gehouden tijdens de keizersnede was: 'Jemig, wat is ze dik! Maar goed dat het een keizersnede is, want dit had nooit gepast!' De eerste gedachte toen ze na alle controles bij me werd gelegd, was; 'Alles is goed, met haar is alles goed, zij is perfect, dit moment is perfect' Ik heb vervolgens misschien wel 5 uur lang haar op mijn borst gehouden. Ik wilde niet douchen, niet omkleden, dit moment moest ik zolang mogelijk vasthouden. Zo kwam het dat ik 's avonds nog in mijn operatieschort lag Maar het kon me allemaal niks schelen. Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar dat ik het bij haar zo intens heb kunnen beleven.