Hallo allemaal, Ben even benieuwd naar jullie ervaringen. Ik ben inmiddels 27,5 week zwanger. Tot nog toe allemaal prima gegaan, maar sinds een week ben ik zo ontzettend moe... Ik kom eigenlijk nergens toe, slaap 10 uur per nacht en ben dan nog moe en wordt er ook nog eens hopeloos labiel van... Mijn werk vraagt veel concentratie en nadenken, maar dat kan ik totaal niet opbrengen. Het liefst zou ik alleen nog maar slapen (en huis opruimen/nestellen etc). Ik ken dat totaal niet van mezelf. Ben meestal van de efficiente werkdagen met goede output en daarnaast nog energie voor de leuke dingen. Mijn Hb was trouwens goed en ons jongetje groeit en beweegt ook goed. Mijn man is vreselijk lief en zorgzaam voor me en doet al zo'n beetje het hele huishouden. Herkennen jullie dit van deze termijn? En blijft dit zo hopeloos? Of wordt het ook weer beter? Hebben jullie nog mooie adviezen om energie op te doen en het nog een beetje leuk te houden? Of ben ik gewoon een aansteller, hoort het erbij en moet ik gewoon doorbikkelen tot mijn verlof? Overigens: groot respect voor alle moeders die zwanger zijn, een baan hebben en al 1 of meer kinderen hebben rondlopen!! Ik kan me op dit moment niet voorstellen dat dat mogelijk is
Ik heb ook zon periode gehad hoor.. Doooood op was ik.. Geloof ook zo rond die 30 weken.. Daarna ging het weer stuk beter dus er is hoop hihi.. Sterkte en gewoon proberen zoveel mogelijk rust op te zoeken.
Ja,typisch geval van aanstelleritus Nee,je voelt zelf het beste wat je wel en niet aankunt,en pas daar je ritme gewoon even op aan.Misschien maar voor even,misschien wel tot je verlof... Maak het bespreekbaar op je werk.Misschien kun je tijdelijk even een paar uurtjes minder per dag werken,bespreek de mogelijkheden. Luister vooral gewoon goed naar je lichaam,dat waarschuwt je niet voor niets.
elke zwangerschap is anders, en ik kan je echt geen ander advies geven dan goed te luisteren naar je lichaam, je heb zoveel kilo's meer mee te dragen, je bloed giert door je lichaam en je hart maakt echt overuren om al dat bloed goed te laten circuleren. dus luister naar je lichaam dat is het enige advies dat ik je geven kan
Ik loop sinds week 17 al in de ziektewet vanwege zwangerschapsklachten en met name vermoeidheid. Dus nee aanstelleritus is het echt niet. Ik heb heel mijn leven altijd veel gewerkt en maakte altijd lange dagen. Keihard buffelen, zeg maar. Maar de zwangerschap maakte dat opeens anders. Ik kon nauwelijks uit mijn ogen kijken, kon nog niet eens een A4'tje lezen en onthouden wat er nou stond en ga zo maar door. Nooit had ik verwacht dat ik zo aan bed/huis gekluisterd zou zitten. Soms denk ik nog weleens als ik nu 'ff' dit of dat doe...dan lig ik de volgende dag compleet uitgeteld de hele dag in bed. Ik geef me eraan over en probeer kleine dingetjes te doen en naar mijn lichaam te luisteren. Gelukkig is mijn vriend erg steunend en helpt mij al vanaf het begin met van alles. Of het nog beter gaat worden? Hm, nou in het derde trimester is het bij mij juist weer nog erger geworden, na een korte tijdelijke opleving in het tweede trimester. Dus wat het bij jou zal zijn, weet ik niet...maar over het algemeen komen in dit trimester de kwaaltjes weer terug en wordt alles zwaarder.
Ik ben nog maar 24 weken zwanger en heb nu sinds een week ofzo dst ik zo verschrikkelijk moe ben en nergens puf voor heb. Ik moet mezelf echt ertoe aanzetten om het huishouden te doen, en verdeel nu ook alles over de week. Werken (kinderdagverblijf) vind ik zo vermoeiend. Het is dst het moet, dat het m'n werk is maar moet me echt door de dag heen slepen. Ik sta 1 dag alleen op de groep en dat is wel te merken. Gelukkig zijn het 3 jarigen die veel zelf kunnen maar vragen toch stiekem ook erg veel aandacht. Ik ben nu al aan het aftellen tot mijn verlof.
Ik heb een eigen bedrijf waar ik fulltime werk en werk ernaast nog parttime in de horeca. Daarnaast geef ik nog 2 avonden sporttraining. Ik kan je vertellen: ik was er rond week 27 ook he-le-maal klaar mee Waar ik alles normaal zo leuk vond had ik nu nergens zin in en wilde ik alleen maar liggen en lekker tutten in huis. Dat ging helaas niet. Nu ik uitzicht heb op mijn verlof over 2 weken en alvast ben gestopt met mijn 'bijbaan' gaat het wel weer. Het uitzicht op verlof is zo heerlijk dat dat me wel weer energie geeft om die 2 weekjes nog vol te houden
Ben nu 9 weken en kei moe. Kan heel de dag wel slapen. Herken dit zo niet van mn 1e zwangerschap. Bij mn dochter had ik continue veel energie. En je stelt je zeker niet aan. Je lichaam is zo hard aant werk om iets moois te maken. Ik kreeg veel energie van wandelen bij mn dochter. Nu is de bank en het bed mn grootste vriend .
Ooh ik ben ook zo ontzettend moe, al vanaf een week of 20... Nu gaat het gelukkig iets beter maar ik moest mijn zoontje soms gewoon wegbrengen omdat ik in slaap viel terwijl hij aan het spelen was. Gewoon niet veilig meer. Floradix heeft mij wat geholpen!
Oja hoor, heel herkenbaar. Ik ben nu zwanger van nr 4, en elke zwangerschap was ik rond die 28e week weer moe net als in het begin van de zwangerschap. Ik blijf dit houden tot de bevalling...hoop dat jij je energie wel gauw weer terug krijgt😅 Geniet ervan😉😏
Bij de zwangerschap van de eerste de volledige zwangerschap zo moe geweest. Mijn leidinggevende vond het ook aanstelleritus. Tot ik na veel harde buiken tot 2x toe een bloeding kreeg. Toen volledig thuis komen te zitten. De eerste week sliep ik 17 uur!!! per dag. Nu weer zwanger. Met een dochter van 3,5 en werk nu 40 uur (tot 1/10 dan werkeloos) en merk nu weer dat ik eigenlijk te veel van mezelf vraag. Dus ik ken het gevoel. En is zeker geen aanstellen. Dus geef toe aan je gevoel en zorg dat je meer rust krijgt. Is ook in het belang van de werkgever. Anders is de kans groot dat je helemaal uitvalt.
Dat viel je zelf het best. Hier werd het beter toen ik meer ging bewegen en door zwangerschapsdiabetes op dieet moest. Wat een verademing! Voel me energiek en sterk, ondanks slapeloze nachten. Het enige dat ik heftig vind is dat m'n kleine nigal veeleisend is momenteel en dat ik momenteel eigenlijk alles in huis doe omdat m'n vriend veel overwerkt en een cursus doet en dat ik daarnaast nog wat klussen heb liggen van mezelf (een boek en wat eigen cntacten die niet volledig overgedragen konden worden voor mijn verlof). Maarja, ik weet ook, straks na de bevalling zql het wel anders zijn als die hormonen verdwijnen en de baby alle tijd opeist. Dat geeft ook vleugels.
Herkenbaar! Rond de 28-30 weken kreeg ik ook meer kwaaltjes en weer veel moe zijn. Gewoon aan toegeven! Ben vanaf 32 weken 3 dagen gaan werken ipv 6 en ga vanaf 36 weken met verlof. Misschien ook een idee voor jou om te bespreken met je baas of je misschien toch minder kan gaan werken? Iedere zwangerschap is anders hoor! De een huppelt met 30 weken nog als een vrolijke Kip rond, terwijl de ander moe is en liever op de bank ligt. Je bent echt geen aansteller!
Oh ja, het is zwaar. De eerste zwangerschap denk ik nog meer omdat je het nog niet gewend bent. De tweede ook zwaar maar je hebt een dreumes rondlopen die je bezig houdt dus je moet wel. Geen tips, gewoon de goede raad het kalm aan te houden en verder genieten, het is zo voorbij. En die zwangerschapsdementie en zwangerschapsbrein op het werk zijn maar voor enkele weekjes....
Hallo dames, Dank voor al jullie lieve reacties!! Fijn om te horen dat het voor meer mensen herkenbaar is. Vandaag ging het gelukkig iets beter en heb ik warempel zelfs wat zinnigs verricht op mijn werk. Wel met mijn baas besproken dat het allemaal wat minder efficient gaat dan anders. Gelukkig had hij daar alle begrip voor. Ik doe het maar gewoon rustig aan en ga zo lekker mijn bed in!
Heel herkenbaar ook. Ik werk ook nog maar 50%. Hier wel een laag HB en mijn werk vergt fysiek best veel. Gelukkig werk ik met allemaal vrouwen/moeders die allemaal vinden dat je baby op het moment prioriteit is, werk dat komt wel weer. Nu hebben wij met onze zoon al een dysmatuur verleden en ook deze zwangerschap loopt niet zonder zorgen. Ik ben echt een harde werker maar ook heel hard geleerd dat je goed moet luisteren naar je lichaam. Je draagt dit kindje maar 1x. Fijn dat je werkgever er begrip voor had!
Ik heb gisteren de moed gehad om aan te geven dat 40 uur werken echt te veel is en dat ik dat niet trek momenteel. Ik mag nu 2 uurtjes per dag korter werken. Heel fijn want nu kan ik elke middag nog slapen voor het eten. Mijn hb was ook aan de lage kant. Neem daar floradix voor.
Hier sinds deze week even thuis. Op mijn donder gekregen van de verloskundige want een 60 urige werkweek en dan nog in het weekend de kinderkamer schilderen....veel te veel. Maar normaliter doe ik dit ltijd en heb ik nergens last van. Wat een verschil nu ik zwanger ben. Dus aan het kijken hoe ik minder kan gaan werken en wat gas terug kan nemen. Beter voor mij en dus ook voor ons meisje. Toch vind ik het ook moeilijk. Ik voel me vaak schuldig. Het is gewoon ook even wennen dat je eerst zoveel kon en nu voel ik me vaker invalide.