Wij houden op dit moment even pauze van de MMM; het is de afgelopen paar jaar nogal een achtbaan geweest van medicatie, fouten en een miskraam. Ik zat zo in die "flow" van het vruchtbaarheidstraject, dat ik niet goed stilstond bij wat dit allemaal met mij doet op het emotionele vlak. De pauze was bedoeld om even op adem te komen, maar had een averechts effect op mij. De bom barstte en ik heb het gevoel dat ik alleen nog maar op automatische piloot de dag door lijk te komen. Om over slaapproblemen en paniekaanvallen (waar ik nooit eerder last van had) maar te zwijgen. Mijn man probeert me zo goed mogelijk te steunen, maar het helpt niet Dus nu heb ik een verwijzing voor psychologische hulp gekregen van de huisarts. Toch twijfel ik of het zal helpen... Ergens heb ik het gevoel dat dit iets is waar ik zelf doorheen moet zien te komen. Het zelf uit moet vogelen. En het is prijzig: +/- 85 EUR per keer (wat eerst nog van het Eigen Risico af moet) is best veel geld voor ons. Maar goed, als ik het doe, dan wil ik sowieso graag bij een psychologe...maar laat die nu net moeilijk te vinden zijn hier in de buurt Het zijn allemaal mannen, lijkt het wel! Degene bij wie ik graag wou, bleek een wachtlijst te hebben van minimaal een half jaar. De andere die ik vond, had ik maar een raar gevoel bij...alsof ze erg geldbelust was of zo Hadden jullie het gevoel dat het je een boost gaf? Zit je nu lekkerder in je vel?
Mijn omgeving maakt soms opmerkingen of ik niet eens met iemand moet gaan praten, maar het voelt voor mij niet goed. Ik heb niet het gevoel dat een psycholoog, die uiteraard wel is opgeleid om de goede vragen te stellen, echt kan begrijpen wat er bij komt kijken als je zo ver in de MMM zit. Tenzij diegene het zelf ook heeft meegemaakt. Het voelt voor mij beter om er met lotgenoten over te praten.
Hier hetzelfde als Kaila. Ik ben ook nog eens door een psychologe kompleet afgemaakt. Toen had ik het helemaal gehad. Heb nog steeds een psychiater,een man en die is wel wat begrijpender maar snappen doen ze het niet. Ik zit het liefste op forums of groepen op FB. Die snappen het tenminste.
Misschien kun je een van de fertiliteitsartsen vragen of ze je willen doorverwijzen naar een klinisch psycholoog. Hier zit geen eigen bijdrage aan verbonden als het goed is. Ik ben na een traumatische keizersnede terecht gekomen bij een klinisch psychologe, maar ik had eigenlijk al een verwijzing tijdens het ivf/icsi traject moeten hebben, zei ze tijdens een van de gesprekken tegen mij. Ik heb bij die psychologe EMDR therapie gehad. Sterkte!
Wij hebben tijdens het traject een doorverwijzing gekregen van het fertiliteit naar een psych die gespecialiseerd is in de MMM wat was dat fijn om mee te praten! Toen ik een positieve test had zijn we er mee gestopt..Maar zelfs nu onze zoon 1 jaar is ben ik nog steeds aan het verwerken. Ik zou eens gaan informeren of je via het fertiliteit door gestuurd kunt worden. Deze mensen zijn duur..maar in mijn ogen het zeker waard!! (Je betaald een eigen bijdrage) Succes en sterkte met wat komen gaat!
Ik ben vorig jaar augustus voor het eerst naar de psycholoog geweest. Op dat moment zaten we nog in de mmm en had z2 miskramen gehad. Ik eist niet meer wat ik aan moest met m'n woede, frustratie, verdriet enz. Mij heeft het echt geholpen om mijn verhaal kwijt te kunnen aan iemand die ver van me staat en ik voelde me ook begrepen. Ik kreeg handvaten mee hoe er mee om te gaan en ook het nadrukkelijke verzoek om meer aan mezelf te denken. Nu ben ik zwanger maar loop nog steeds bij de psycholoog vanwege angsten. Het heeft allemaal zo'n impact en ook na de geboorte zal het besef pas komen dus denk dat ik er voor.opig nog wel loop. Je kan in ieder geval 1 gesprek proberen. Ik ben trouwens ook via fertiliteit doorverwezen.
Ik ben zelf bij de poh ggz geweest. Een verpleegkundige die als praktijk ondersteuner bij de huisarts werkt. Dit valt onder huisartszorg waardoor het voor jezelf niks kost. Ook niet je eigen risico.
hey Aegyo, heel herkenbaar, ik slaap ook slecht en begin dan s nachts te piekeren met paniekaanvallen als gevolg...hartkloppingen... en gedachten zoals: WHAA het gaat nooit lukken!! Ik heb nu iemand gevonden die psychologe is maar ook accupunctuur doet en ook gespecialiseerd is in fertiliteit, 3 vliegen in 1 klap. Volgende week maandag is mijn eerste afspraak. Ik heb echt nood om mijn hart eens te luchten en ergens wil ik begrijpen hoe ik er beter mee kan omgaan. Ik vrees ook dat al deze negatieve gevoelens geen positief effect hebben op de MMM. Is er iemand die toch zwanger is geworden met deze negatieve gevoelens? groetjes,
Hoi Wij zijn verwezen door de fertiliteitarts naar een psycholoog die op de afdeling gynaecologie en fertiliteit werkt, dus in het Zh. Ons helpt het vooruit. Geen extra kosten en veel begrip. Succes!
Ik heb ook gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster gespecialiseerd in fertiliteit (intern in zkh) Het heeft mij erg geholpen. Heb ook in het begin van de zwangerschap nog gesprekken gehad, ik was zo "gewend" om met teleurstellingen en verdriet om te gaan dat ik niet goed wist hoe ik blij moest zijn.
Bedankt voor de reacties! Het verbaast me hoeveel van jullie via het ziekenhuis door zijn verwezen naar iemand (intern). Ik had het aan onze gynaecoloog gevraagd, maar kreeg te horen dat ik dat zelf via de huisarts moest regelen Nu ik jullie reacties lees, baal ik daar een beetje van. Via CZ heb ik een psychologe gevonden die me misschien geschikt lijkt. Tot dusver alleen via de e-mail contact gehad, maar ik ben van plan haar van de week even te bellen. Wow je bent zwanger van een tweeling! Gefeliciteerd! Wat je zegt over teleurstellingen is precies hoe ik me regelmatig voel. Toen ik eindelijk na 2,5 jaar zwanger raakte was ik zo vreselijk angstig om van alles en nog wat. En toen dat een miskraam werd, kon ik m'n gevoelens (en vooral m'n verdriet) al helemaal geen plek meer geven. Allereerst een knuffel voor jou! Klinkt alsof we soortgelijke gevoelens en angsten ervaren op het moment. Alleen is het bij mij meer van "als het toch ooit weer eens lukt, blijft hij/zij dan wèl bij mij?". Kijk, dit zijn nou van die dingen waarbij ik me oprecht afvraag of een psycholoog het wel kan begrijpen? Daarom twijfel ik zo of het zin heeft.
Ik ben ook bij een psychologe geweest voor vruchtbaarheidsproblemen. Uiteindelijk is dat bij 1 gesprek gebleven omdat ik toen zwanger werd (en ziek daardoor). Later teruggegaan om de zwangerschap te verwerken. Ik ben via PsyQ gegaan, vond het erg prettig. Het is in principe niet nodig dat een psycholoog zelf heeft meegemaakt waarvoor je komt (dan zouden ze wel erg veel meegemaakt moeten hebben ) het gaat er meer om dat ze jou kunnen helpen om je eigen gevoelens te begrijpen en te verwerken. Daar komt natuurlijk een stuk empathie bij kijken, maar dat kun je ook echt opbrengen zonder zelf in de MMM te hebben gezeten. Misschien helpt het ook om voor jezelf duidelijk te krijgen waarom je naar een psycholoog wil, bij welke dingen wil je hulp, wat wil je over jezelf begrijpen, welke gevoelens wil je verwerken? Bij sommige dingen helpt lotgenotencontact heel goed en bij andere dingen is het juist fijn als iemand je helpt om de moeilijke emoties te verwoorden (wat je bij lotgenotencontact makkelijker kunt ontwijken) en om de dingen in perspectief te zien. En tot slot: als je het niet fijn vindt of er is geen klik dan kun je altijd stoppen of naar iemand anders gaan! Er is geen moeten om bij iemand te blijven of een bepaald aantal gesprekken te doen.
Wat heftig dat je een miskraam hebt gehad, nadat je eindelijk zwNfer was na 2,5 jaar... Wat mij heel erg heeft geholpen zijn de groene en rode gedachten, Ik dacht dat het nooit zou lukken, waarom nu wel (rode gedachte) van de MW moest ik meer denken waarom zou het niet lukken, er is evenveel kans op wel als op niet. (Groene gedachten) De tip was om groene dingen in huis te zetten, bijv groene kaars, groene druiven, groen knuffeltje oid. Telkens als ik iets groen zag dan kwamen de groene gedachten weer op. Klinkt misschien stom, maar het visualiseren op deze manier hielp mij wel om iig weer hoop te houden...
Ik ben een aantal keer bij de maatschappelijk werkster van de afdeling geweest. De gesprekken hebben mij geholpen. Daarbij vond ik het erg prettig dat zij gespecialiseerd is om deze gesprekken aan te gaan. 1x in de zoveel tijd mail ik haar nog eens om te vertellen hoe het met mij gaat. En als ik het nodig vind kan er een nieuwe afspraak gemaakt worden. Deze kosten vallen onder de eerste 3 vruchtbaarheidsbehandelingen. Is er bij jullie geen maatschappelijk werker of psycholoog waar je terecht kunt?
Toen ik het aan onze gynaecoloog vroeg, gaf zij aan dat het ziekenhuis niemand beschikbaar heeft voor zulke zaken Nu ik jullie reacties lees, ga ik het misschien toch nog een keer (aan de assistente) vragen. Vind het toch apart dat het bij jullie wel mogelijk is, maar dat ons ziekenhuis dan niemand zou hebben
Ik begrijp volledig wat je bedoelt. Vorige week had ik plots enorme huilbuien,echt verschrikkelijk. Ik had enorm enorm veel verdriet, wenen en in bed liggen. Heb dit nog maar héél zelden gehad. De dagen daarop volgend was ik letterlijk depressief. Ik had geen energie of motivatie om ergens aan te beginnen. Bij het minste huilen en prikkelbaar. Ik was ook erg vijandig tegen zwangeren of mensen met baby's (ik weet dat dit heel fout is maar het was zo). Ik zag m'n leven echt niet meer zitten. Heb hier een dag of 4 last van gehad. Nu is het weer over en zie ik het terug zitten. Ik was erg bang dat ik een depressie kreeg, ben hier gevoelig aan (hoogsensitief). Gelukkig ben ik uit dat dalletje gekropen en heb ik terug een reden gevonden om verder te gaan. Ik heb ook al een aantal maanden gedacht aan een psycholoog maar nu ga ik voorlopig nog eventjes wachten. Veel succes hoor!
Ik heb er altijd heel veel baat bij gehad. Ik heb wel verschillende gezien voordat ik echt een 'match' voelde. Mede door wat jij beschrijft. Ik weet nog de eerste was echt een knul van 24 jaar net afgestudeerd en ik dacht steeds ja wat weet jij er nou van? Die match is heel persoonlijk en het kan best dat je dus niet meteen de juiste persoon vind. Ik heb ook een doorverwijzing vannuit het ziekenhuis. (volgens mij zijn ze tegenwoordig verplicht dit aan je te vragen!) En deze psycholoog was veel proffesioneler en in zijn beroep zag hij hoofdzakelijk chronische zieken en mensen met onvervulde kinderwens etc. Je zou ook eens via Freya kunnen kijken of die samen werken met gespecialiseerde psychologen. Praten met iemand die er buiten staat en ook juist niet perse hetzelfde meemaakt kan nieuwe perspectieven bieden. Ik ben echt anders gaan nadenken over veel zaken in de MMM. Heel veel sterkte gewenst X Liz
Hoi, Ook ik heb hulp gezocht bij een psycholoog die gespecialiseerd is in zwangerschaps/fertiliteitsgedoe. Ik ben er alleen veeeeel te laat mee begonnen, maar ik had er toen ik er midden in zat geen ruimte voor in mijn hoofd. Echter ik ben nog steeds bezig om alles te verwerken(mmm, na icsi zwanger maar missed abortion na 12 wk, toen spontaan zwanger met vroeggeboorte en 3,5 wk baby in couveuse). Mijn advies is om iemand in de eerstelijn te zoeken; wordt vergoed. wees eerlijk of het ook wel klikt met die persoon (heel belangrijk!). Wacht er niet te lang mee, want voor je het weet ga je totaal aan jezelf voorbij.
Nou meiden...ik heb net een aanmeldingsformulier ingevuld en een datum vastgelegd. Volgende week m'n eerste afspraak, bij een psychologe hier in de buurt. Helaas niet gespecialiseerd in fertiliteit Dat is het rottige als je in the middle of nowhere woont, er is zo weinig keus. Via het ziekenhuis hoef ik geen hulp te verwachten; de hele psychiatrie reutemeteut wordt daar binnenkort gesloten i.v.m. kostenbesparing *zucht* Ik vind het erg moeilijk om over alles te praten. Ik heb sinds m'n 14de de ene klap na de andere moeten verwerken...en dan dit er ook nog bij... Om daar dan met een vreemde over te praten, vind ik best eng
Fijn dat je een gesprek hebt kunnen plannen! Is ook moeilijk om je bloot te geven aan iemand die je nog niet kent! Maar dat mag je ook in stapjes doen natuurlijk, je hoeft jezelf niet meteen helemaal te geven en je hoeft ook niet meteen je hele verhaal te vertellen. Je kunt ook vragen stellen aan haar over het proces, wat ze voor je kan betekenen etc.