Ik heb onbeperkt gestemd omdat ik vind dat ieder dat voor zichzelf moet bepalen. Mannen kunnen tot aan hun dood vruchtbaar zijn, fysiek ligt dat voor vrouwen anders, maar dat betekent niet dat ze het van mij niet zouden mogen. Voor mezelf lag de grens lang bij 40 (en was ook zwanger voor het laatst op mijn 40e) en ik hoef nu ook niet meer, maar over een ander oordeel ik niet. Een vriendin van mij kreeg op haar 49 haar eerste (en enige) kind en dat vind ik alleen maar geweldig. Gelukkig had ze er ook niet veel hulp bij nodig. Zo loopt het leven gewoon soms. Ik had ook wel 10 jaar eerder gewild maar toen had ik de vader van mijn kinderen nog niet leren kennen...
Voor vrouwen in het algemeen vind ik tot ± 45 jaar. Voor mijzelf heb ik altijd gezegd dat ik voor mijn 30e graag mijn eerste kindje zou willen en voor mijn 32e een tweede. Heeft ook te maken met het feit dat mijn vriend wat ouder is en geen oude vader wil zijn. Als het aan hem had gelegen waren we 3 jaar geleden al gaan proberen voor een eerste.
Zelf had ik jong moeder willen worden, maar het leven is anders gelopen. Nu 43 en hoop toch nog moeder te worden. Mijn gynaecologe noemt mij een jonge, gezonde, vitale vrouw alleen zijn de eitjes wat ouder wat in mijn nadeel werkt. Zij ziet absoluut geen beperkingen om goed een zwangerschap te doorlopen en kind te baren. Er lopen jongere vrouwen rond in mindere conditie dan ik. Ik ga dan ook absoluut niet oordelen over wat de minimum of maximum leeftijd zou mogen zijn voor het krijgen van een kind. Veel vrouwen hebben kinderen in de 'ideale' leeftijd gebaard en bakken er, om het zomaar te zeggen, niets van. Dat vind ik persoonlijk pas iets om je zorgen over te maken.
1e kindje was ik 32 zij is nu 4jr en nu bezig voor 2e. Kortom ik zal 36 of 37 zijn wanneer 2e komt. Bij mij is 40r de max. Komt ook door partner die 6jr ouder is dan ik. Om even in te haken op iemand die schreef max 30jr want na je 30e meer kans op afwijkingen. Misschien meer kans maar vriendinnen en bekenden die kinderen met afwijkingen hebben waren allen jonger dan 30jr.
Zolang diegene zich er goed bij voeld het I voor ieder anders ik heb max op 28 leeftijd staan voor mezelf. Maar er zijn sommigen die jaren lang pech hebben gehad en op later na 40e leeftijd hun liefde tegen komen en toch nog kinderen willen. Ik gun het ze van harte dan
Ik wou altijd graag jong moeder worden...en toen raakte ik lichamelijk gehandicapt... Ik wou daarna alles eerst heel goed op orde hebben. Je moet wel een stabiele en gelukkige thuissituatie kunnen bieden natuurlijk. Dus toen we eindelijk aan kinderen konden beginnen, kwam daar na een jaar ook nog eens de MMM bij. En nu twee jaar later en één miskraam verder, besef ik me heel goed dat ik die grens die ik voorheen altijd in m'n hoofd had (35) waarschijnlijk enorm moet gaan verleggen. Ik ben nu immers al 32. Dus ik vind het moeilijk oordelen. Als iemand fysiek en mentaal/gevoelsmatig het moederschap nog goed aankan, dan zou leeftijd geen beperking moeten vormen. Maar zoals ik nu, op dit moment, in het leven sta, zou ik zeggen: 45.
Voor mijzelf 35, maar dat komt mijn gelukkige situatie. Al eerste kindje, partner, huisje, vaste baan etc. Had ik vruchtbaarheids problemen of de juiste partner nog niet tegen gekomen werd de leeftijd natuurlijk ouder en werd die grens verlegd. Waar ligt de eind grens, daar kan ik voor iemand anders niet over oordelen. Bij oudere leeftijd moet je je wel bewust zijn op meer risico's en gezondheids problemen. Maar ene lichaam is andere niet.
Ik zou als kind toch wel het liefst minstens ongeveer 30 jaar een moeder (en vader) hebben, en om die kans het grootst te maken zou ik dus zeggen een jaar of 40. Maar een leeftijdsbegrenzing lijkt me wat onzinnig en flauw, iedereen bepaalt voor zichzelf hoe oud ze willen zijn en hoe belangrijk ze dat vinden en wanneer ze er dus aan beginnen. Of als je het al lang probeert en het lukt pas laat eindelijk, kan natuurlijk ook. Ik zou zelf eigenlijk het aller liefst maximaal 25 zijn bij de eerste. En op z'n oudst 35 bij de laatste. Er vanuit gaande dat het allemaal goed verloopt dan. Ouder dan 35 zou ik in elk geval niet willen zijn geloof ik, maar waarom, geen idee. En of dat als ik eenmaal 35 ben nog steeds zo is weet ik natuurlijk ook niet.
Ik ben 23 en zwanger, top leeftijd voel me erg fit kan veel hebben van kinderen. Ik vind 40 de grens, en als je pas op je 35 begint hebt je meer kansen op dat het niet zo snel meer lukt of op downsyndroom. Ik ben voorstander van jong zwanger, vooral als je kind wat ouder is en dan ben jij nog jong vind ik top! Mijn moeder was bv 26 van de eerste en is nu 51 en is echt nog een hippe vrouw en ben blij dat ze nog kan mee praten over vanalles
37 is nu voor mij de grens. Zelf had ik grasg m'n gezin gehad voor m'n 30ste. Manlief wilde iets langer wachten wat prima was. Echter ga ik en nu niet eens 1 meer hebben voor m'n 30ste waarschijnlijk
Voor mezelf vind ik 35 echt de max. Dit ook omdat ik al jong kinderen gekregen heb en de risico's groter worden boven de 35. Ook voor andere vrouwen vind ik 35 de max, maar ik kan best begrijpen dat je leven soms anders loopt dan verwacht en dat voor sommige vrouwen die grens dan ook verlegd wordt. Maar allerlei vruchtbaarheidsbehandelingen boven een bepaalde leeftijd vind ik niet verantwoord meer. Dat wilt dan toch wel zeggen dat je lijf het niet meer kan en vraag me af of het dan nog wel zo'n slim idee is om met de natuur te gaan spelen. Maar ik beslis dit natuurlijk niet voor anderen en zal ook niet iemand veroordelen als ze boven de 35 of 40 nog de mmm ingaat.
Voor mezelf 45. Dat komt omdat ik nu eind dertig ben. Op 35ste raakte ik zwanger, onverwacht en in een keer raak. Dus in mijn geval zegt leeftijd niet veel. Een mooie gezonde dochter is het resultaat. Er zijn jonge ouders met overgewicht en een slechte conditie (die hierdoor ook niet actief kunnen zijn) en oudere ouders in prima gezondheid en goede conditie, leeftijd zegt soms niet veel. Ik vind dat mensen zelf moeten kunnen bepalen hoe en wanneer ze aan kinderen 'beginnen'. Al ben ik geen voorstander van medisch gepuzzel boven de 50. Het lijf van een vrouw is op een bepaalde leeftijd gewoon klaar met vruchtbaar zijn.
40+ kan prima, een vriendin van mijn vader heeft haar eerste kindje gekregen op haar 43e. Na 12 jaar in de mmm en uitbehandeld te zijn werd ze spontaan zwanger. 50+ zou ik toch wel wat oud vinden. Maar dat is alleen gebaseerd op persoonlijke ervaring. Voor ieder anders, net als de leeftijd waarop de menopauze begint. Ook voor ieder anders.
Tja ik vindt dat daar niet echt een grens aan moet zitten, zolang het medisch verantwoord is en moeder en vader kunnen het aan waarom niet. Ik vindt dat onder de 25 helemaal niet jong is. Ik ben 22 getrouwd en heb een eigen woning vaste banen enz. Mijn jongste werd geboren toen ik nog net 18 was (21 dagen daarna werd ik 19) en mn 2de werd geboren toen was ik 20. Bij mij waren er medische redenen om vroeg moeder te worden. Bij mij waren de kansen nihil als ik op mn 30e zou beginnen. Vanwege afwijkingen aan baarmoedermond
Voor mezelf vind ik 35 de grens... In het algemeen vind ik tot 45 best kunnen...en als het nadien ook nog kan, waarom dan niet! Er zijn meer risico's aan verbonden op latere leeftijd, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet kan of dat je geen goede moeder meer zal zijn omdat je ouder bent!
Jeetje, moeilijke vraag... Ik dacht altijd 40, maar nu ga ik richting 40 en wil ik graag toch een tweede (eigenlijk derde, maar tweede levende kindje). Dat betekent dat ik weer de mmm in zal moeten en dat ook vaak weer een jaar duurt ofzo. Dus ik hoop dat ik op mijn 40ste nog een keer moeder mag worden. En voor anderen... Ik vind 45 wel een beetje de grens denk ik.
Ik heb op 43 gestemd voor mezelf maar voor anderen kan ik niet beslissen. Ben zelf nu net 40 en probeer voor een eerste kindje met mijn vriend. Als ik hem eerder dan op mijn 38e had ontmoet dan was het mss anders gegaan maar bij mijn exen heb ik het gevoel nooit gehad dat ik die als de vader van mijn kind(eren) zag.
Lastig is dat. Voor mezelf ligt de grens daar "waar de natuur 'm gaat trekken". Ja, ik had graag jong mama willen zijn, maar helaas duurde 't acht jaar voor er een baby mocht komen. En ik denk eerlijk gezegd dat ons kindje niets te kort komt aan liefde en aandacht, ook al was ik "niet meer piepjong" toen ze geboren werd. Over anderen kan en wil ik niet oordelen... ik sta niet in hun schoenen, hoef hun zwangerschap niet te doen en hun kindje niet groot te brengen...