Hoi iedereen, Ik ben zwanger van een 2e heel blij! Maar mijn gevoel is minder vrolijk dan bij de 1e zou het kunnen zijn dat dit komt omdat ik nog geen echo heb gehad? Bij mijn vorige postnatale depressie gehad en ben zo bang dat het weer gebeurd ....
Misschien ben je er gewoon wat minder mee bezig omdat je al een kleintje rond hebt lopen en daar je aandacht naar toe gaat?
Ik had dat bij de tweede ook wel hoor. Nog steeds wel, ben wel blij ofzo, maar het is gewoon anders. Je hebt alles ook al een keer meegemaakt, het is een stuk minder spannend, je weet hoe alles werkt.. Is gewoon een totaal andere ervaring dan een eerste zwangerschap.
Ik ken dat gevoel. Ben heel blij dat we een 2de kindje verwachten maar ben er veel minder mee bezig dan met de eerste zwangerschap. De tijd vliegt voor mijn gevoel ook voorbij.
Hoe ik het ervaar(de): de eerste zwangerschap beleefde ik, de tweede onderging ik en de derde is slechts een middel tot een doel. Niet oneerbiedig bedoeld, ben heel (heel!) blij met de zwangerschappen, maar het gaat steeds meer om het kind dat er straks bijkomt en minder om de dikke buikentijd. Na de eerste wordt het gewoon wat concreter en heb je sowieso minder tijd en energie om je ermee bezig te houden.
Ik herken je gevoel ts Ik ben wel blij, maar ook bang, bang om hetzelfde mee te maken als bij mijn tweede. Ik was ook depressief tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling. Ook had ik angstaanvallen. Ook al ben ik er voor de volle 100% voor gegaan, toch ben ik bang. Maar ergens is dat niet slecht, je bent je er van bewust. En wat Kim31 zegt.. Klopt helemaal haha😊😊
Ik herken het echt zeker, ook al zit er nu 7 jaar tussen 1 en 2, dacht ik dus dat het wel weer als opnieuw beginnen zou voelen. En had ik toch stiekem verwacht weer het 'opgewonden' en verwachtingsvolle gevoel te hebben als bij de eerste keer - en het is toch echt minder, anders... Ik doe erg mijn best om niet teveel de nadruk op de klachten en kwaaltjes en wat ik allemaal niet meer kan lichamelijk, te leggen. Als ik erg positief ben en een goede dag heb lukt het zeker wel en ook zeer en meer dan verheugd op de komst van dit kindje... maar het zwanger zijn op zich, (af en toe dat gevoel ineens wat ik bij de eerste had van 'jee, ik ben gewoon zwanger!' is toch minder speciaal. Ik verwar het niet met de blijdschap voor het nieuwe leventje en ben gewoon al een iets ervaren mama, ik beoefen de kunst van het dankbaar zijn dat helpt ook...