Hoi allemaal, Mijn zoontje is nu ruim 14 maanden en is van alles aan ht ontdekken. Liep eerst zijn grove motoriek achter, nu kruipt hij als een razende door het huis, staat aan tafel, trekt zich op, wil stapjes zetten enz..enz... Nu is het zo dat sinds een week ongeveer het slapen een drama is. En dan niet eens zozeer overdag, maar in de avond. Meneertje is 'savonds nog erg druk en wil niet slapen. Huilen, krijsen. Wat hij wil is kruipen, staan..energie kwijt. Ik heb al geprobeerd hem korter te laten slapen overdag, naar 1 slaapje..maar als hij zo laat slaapt dan is hij in de ochtend weer doodmoe. Dus dan houdt hij het niet vol op 1 slaapje. Laten huilen ook geprobeerd maar hij raakt overstuur. En ja, dan haal ik hem uit bed en laat hem uitrazen beneden. Hij heeft echt teveel energie lijkt het. Daarbij moet ik zeggen heeft hij erg last van verlatingsangst en tandjes die doorkomen. Daar krijgt hij middeltje voor. De verlatingsangst speelt overdag bij slapen niet op, dat is het gekke.Als ik hem overdag in bed leg dan gaat hij rustig slapen. Moet ik strenger zijn? We hebben een vast structuur voor het naar bed gaan maar dit wordt nu ook lastiger aan te houden, het lukt wel..maar het moment dat we hem uit bed halen omdat hij overstuur is is het weg structuur... Hebben jullie tips? Is dit een fase? Bedankt alvast! p.s. honger is het ook niet, hij eet 'savonds goed (de afgelopen dagen ook iets minder) en krijgt nog papfles voor het slapen gaan..
Kan me nog herinneren dat mijn zoontje ook zo'n periode heeft gehad.. Wij zijn gewoon consequent gebleven.. Bedtijd is bedtijd. 10 minuten regel gehanteert, eerst zeggen dat hij moet gaan slapen en uiteindelijk alleen nog maar binnenlopen, hem weer terugleggen en weggaan.. Geen aandacht meer geven (want het is tenslotte bedtijd). Dit heeft hij best een poostje volgehouden, maar het huilen werd steeds korter. Na een paar weken was het helemaal klaar en ging hij gelijk lekker slapen. Hij wist blijkbaar dat het toch geen zin zou hebben omdat hij niet uit zn bed mocht komen. Succes..
Lastig joh! Misschien kun je het afwisselen: de ene dag maar één slaapje (niet te laat) en dan 's avonds eerder naar bed en dan de volgende dag 2 slaapjes om weer bij te tanken. Ik heb er hier 1 van 10 maanden die we ook 's middags echt op tijd moeten laten slapen anders is het 's avonds bal. Overigens had bij de oudste 2 de overgang naar 1 slaapje ook wel even tijd nodig om in te slijten hoor. Ze waren er best een paar weken wat pieperig van, maar toen ze 'gewend' waren gingen ze juist beter slapen dan met 2 slaapjes: dieper en langer.
Hier hielp het om toch het 1x slapen vol te houden, het heeft echt wel een paar weken geduurd voor hij het ritme goed te pakken had. Maar als hij 2x sliep ging hij s avonds gewoon veel te laat slapen, soms pas om 22.00. Ik ben gewoon elke ochtend een uitstapje gaan maken, bv. even wandelen of boodschappen doen. Dan bij thuiskomst eten en gelijk door naar bed. Hier hebben wij 'm vanaf 12/13 maanden wel 's avonds laten huilen. Hier ook van die periodes. Daarvoor viel hij bij ons in slaap, maar dat wil hij niet meer. Het enigste wat hij wil is uit bed en naar beneden. Het gebeurt nu ongeveer 1-2 keer per maand dat wij hem 2-3 avonden moeten laten huilen. Daarna lijkt hij weer te begrijpen dat het goed is en dat hij gewoon moet gaan slapen. Maar ik laat 'm alleen huilen als ik weet dat hij verder geen pijn o.i.d. heeft.
Bedankt voor jullie reacties! Hij heeft vanmorgen 3 kwartier geslapen en slaapt nu weer, hij was zo moe, dan is het huilen, jengelen, niks meer willen..dus ik moet hem dan naar bed brengen. Ik denk toch dat we wat strenger en consequenter moeten zijn in de avond, dus laten huilen en dan af en toe naar hem toe zonder hem uit bed te halen. Moeilijk..pfff! Maar ik wil dat hij echt weer in een normaal ritme komt. Dankjullie wel!!
Ja, als hij dan 's morgens zo kort slaapt red hij het inderdaad niet. Ik zou even goed nadenken over een ritme wat voor jullie zou moeten werken en dit dan heel strikt een poosje volhouden. Overigens kan je er ook voor kiezen om bij hem te blijven tot hij slaapt natuurlijk 's avonds, als je dat prettiger vind of bv. een aantal minuten bedenken waarna je terug gaat. Dat hebben wij hier eerst geprobeerd, maar zoontje werd daar alleen maar onrustiger van, omdat hij dan steeds opnieuw uit bed wilde. Nu gaan we alleen naar hem toe als het huilen echt krijsen wordt of als hij z'n speen uit bed heeft gegooid (dit doet hij niet met opzet, die fase hebben we al gehad). Als wij hem laten huilen huilt hij overigens nooit langer dan 30-45 minuten en dat wordt dan elke avond korter, vaak na de 3e avond slaapt hij weer in zonder te huilen. De overgang van 2 naar 1 slaapje duurde hier ook echt wel lang hoor, pas sinds een paar weken gaat het echt goed.
Is een fase gaat wel over Even blijven volhouden Wij halen em er 5 min uit als hij overstuurg is daarna weer erg bed in
hoi allemaal, nav mijn vorige topic van gisteren hebben we gisteren de 5 min regel toegepast bij mijn zoontje van 14 maanden. Naar bed gaan ging op zich prima, even brabbelen maar al gauw werd het huilen. Na 5 min even over bol geaaid en speen gegeven en weer weg gegaan. Hij raakte steeds meer overstuur, wel elke keer om de 5 minuten naar hem toe gaan..maar het werd erger en erger...ik trok het niet meer, moest zelf ook huilen...(pffff) hij spuugde van de stress. Ik ben bij hem gaan zitten op zijn kamer maar ook dat hielp niet. Hij ging keihard met zijn hoofd tegen ledikant aan slaan en het werd erger en erger. Ik heb hem er toen (fout denk ik) eruit gehaald en getroost. Hij was zo overstuur. Uiteindelijk toch naar beneden mee genomen en wat gedronken. Uiteindelijk in bed in slaap gevallen. Ik merk dat ik het ongelooflijk moeilijk vind. Mijn partner is er iets strenger in, maar heeft volgens mij ook niet dat gevoel van...zou er toch niet iets zijn, beschadig ik hem niet, en dat hartverscheurende gehuil. Hij was zo overstuur. Nog nooit zo meegemaakt. We gaan volgende week naar consultatiebureau maar over 2 weken ook naar het buitenland op vakantie. Hoe moeten we in godsnaam nu zijn slaapgedrag aanpakken, en is dit nu het moment, of na de vakantie? Zijn er nog andere methodes? Ik weet dat we door moeten zetten. Maar ik vind dat enorme overstuur zijn niet te handelen. MIjn vriend zei dat hij dan als ik avonddienst heb het opnieuw gaat proberen. Pffff....ik vind het moeilijk. Ik ben best streng, hij slaapt al sinds baby in eigen kamer en bed, slapen tot voor kort weinig last maar nu is het een drama! Iemand herkenning uit dit verhaal?
Huh? Ik heb je andere topic niet gelezen maar wat ikhier lees lijkt mij echt verkeerd. Je zoon spuugt, doet zich bewust pijn en je denkt: goh had ik maar hem niet getroost en liet huilen?! Ik zou als ik jou was bij je zoon blijven of hem nemen bijhe of bed zijn naast je bed of jou matras naast zijn bed, ik zou nooit laten huilen tot kind zich bezeert en krijst etc. Je kan huilmethode alleen toepassen als je zeker weet dat er niets medisch of psychiesh speelt. Zoals jij beschrijft van hij krijst,spuugt,pijn doetzichzelf lijkt mij meer aan de hand dan gewoon niet willen slapen. En dan ook nog als hij niet wil slappen hij is niet verlicht doen zoals jij dat wil. Heef hem ruimte om ook zijn emoties te uiten en gehoord te worden. Welkicht heefthij verlatingsangst of gewoon nog niet moe
Oei, dat was een zware avond!! Ik zou het er op het CB eens over hebben en hun advies afwachten. En met eventuele slaaptraining zou ik wachten tot na je vakantie. Als je nu begint en dan de vakantie met een ander bed en vaak een ander ritme kun je erna denk ik weer helemaal opnieuw beginnen. Zonde van de tijd die je er nu in steekt.
Zo, dat zou ik ook niet weer doen. Blijkbaar is dit niet geschikt voor hem dit vijf minuten gedoe. Voor ons zoontje ook niet. Achteraf is het heel duidelijk: fases. En die hebben ze nodig, verlatingsangst of wat dan ook. Veiligheid is zo belangrijk. Ik vind 14 maanden ook heel jong om 'streng' te zijn. Hoop als je vriend dat niet vindt, dat dat ook door hem opvoedkundig onderbouwd kan worden.
Maar hoe moet ik het dan aanpakken? Meneertje wordt weer vrolijk als hij beneden is, wil spelen, kruipen, druk doen. Ik wil dat gewoon niet. Natuurlijk mag hij zijn emoties uiten. Het is ons eerste kind, en ook dat het nu zo speelt, en dat maakt mij in ieder geval erg onzeker. Als we hem zijn gang laten gaan slaapt hij vanavond om 23 uur nog niet terwijl hij doodmoe is. Hij slaapt amper overdag. Dan toch maar bij ons nemen?
Hij krijgt enorm veel kans om zich te uiten, te knuffelen, te spelen...whatever...als hij moe is en dat is hij als ik hem in de avond naar bed breng (ogen wrijven, geeuwen) dan neem ik aan dat hij wil slapen. Tuurlijk begrijp ik dat hij even kan keten of dat het soms even niet lukt. Maar als ik hem eruit haal en naar beneden breng is het weer lachen en druk doen...dus ik moet iets doen. Het is de eerste en ik weet niet wat wel en niet goed is...maar blijkbaar is dit geen goede manier.
Kun je niet bij hem blijven totdat hij in slaap valt? Telkens als hij dan weer gaat rechtstaan/zitten en huilen, zonder oogcontact hem weer neerleggen. Maar wel bij hem blijven en hem niet uit bed halen. Desnoods ga je met je rug naar hem toe zitten. Dit kun je dan langzaamaan gaan afbouwen door steeds verder van zijn bedje vandaan te gaan zitten. Op den duur belandt je vanzelf achter de deur. Overstuur laten huilen totdat hij spuugt en uit frustratie gaat hoofdbonken, vind ik eigenlijk veel te ver gaan. Ze hebben ook periodes van verlatingsangst. En het kan heel goed zijn dat hij daar momenteel net in zit! Bij Finley en Aiden hebben we ook van die periodes gehad dat ze om het uur wakker werden en aan het voeteneind van hun ledikant gingen staan krijsen. Op een gegeven moment zijn we maar op een matrasje naast hun gaan liggen. Zij rustig en wij konden ook slapen. Deze periodes duurden ongeveer 3 weekjes.
In elk geval niet mee naar beneden nemen. Dan beloon je het gedrag. Hij moet leren tot rust te komen en om zelf in slaap te vallen. Ik zou er ook bij blijven zitten. En dan steeds een beetje verder weg schuiven. Elke dag een stukje verder. Zodat hij er aan went dat je straks helemaal weg bent. Ik zou na de vakantie pas starten met wat nieuws. Dus nu een goed plan maken. Het beste samen met het consultatiebureau. En dat dan na de vakantie invoeren. Dan is het toch een andere situatie weer. En is het toch weer wennen voor hem. Mocht het allemaal niet lukken, dan kijk eens of je videohometraining kunt krijgen. Dan worden er korte filmpjes gemaakt (ongeveer 10-15 minuten). En die worden dan met de ouders teruggekeken om te ontdekken wat goed gaat en wat anders kan. Dan maak je samen een plannetje. Werkt vaak bij slaapproblemen heel goed. Het CB weet wel waar je dit kunt halen of anders de vrijwillige jeugdhulpverlening van de gemeente. Daar kun je de gemeente voor bellen.
Mijn dochtertje heeft die fase ook gehad, het kwam echt geen seconde in me op om haar te laten huilen 'omdat ze het moet leren'. Ik nam haar gewoon bij mij in bed, liet haar een filmpje van Winnie de Poeh zien. Ze viel dan vanzelf met een veilig en geborgen gevoel in slaap. Zodra ze dan sliep legde ik haar over in d'r ledikantje. Zij tevreden, ik tevreden. Soms keek ze 20 min, soms een uur. Als zij maar tevreden sliep. Ik genoot er echt van. Lekker quality time samen in bed. Ik zal wel pedagogisch onverantwoord bezig zijn, maar ik ga mee in de behoeftes van mijn kind. Ik was in het begin veel te druk met schema's en de planning, maar dat werkt helemaal niet. Dit geeft ons beide rust
"Gewoon" erbij blijven zitten met je rug tegen het ledikant. En er rekening mee houden dat je de eerste dagen makkelijk een uur zo moet zitten.. Maar het neemt af. Verlatingsangst, zo klinkt dit iig, ook gezien zijn leeftijd, neem ik heel serieus. Dus maak je avonden leeg, krijg je vriend op dezelfde lijn, en accepteer! En als dat allemaal niet werkt, kijk wat wel werkt. Zo hebben we met 1 vd 4 rond die leeftijd regelmatig in de avond of nacht stukken gereden om hem in slaap te krijgen, waarna we hem over konden hevelen. Combinatie van heel veel tandjes en verlatingsangst in 3 maanden tijd... En weer andere kindjes hebben fases dat ze een tijdje bij je in bed willen slapen.. Maar laat hem niet alleen brullen, dat levert jullie beiden teveel stress op.
Na 1 nacht moet je niet verwachten dat het gelijk goed gaat, dat kan duren! Consequent blijven is het toverwoord. Op zich is troosten helemaal niet verkeerd, zeker als hij overstuur is, maar probeer hem op zijn kamer te troosten en haal hem niet naar beneden.... zo geef je het signaal dat als hij maar hard genoeg huilt hij uiteindelijk wel naar beneden mag.... Het is zwaar! Maar hou vol, pas vaste rituelen voor het slapen gaan toe en heb geduld.... succes!
Als ik eerlijk ben ben ik heel erg tegen de 5 minuten regel! Ik ben zelf psycholoog en kan vanuit de literatuur beargumenteren dat de 5 minuten regel een hele foute manier van iets aanleren is. Het is voor een baby/dreumes veel te moeilijk om het patroon te ontcijferen van wanneer je wel komt maar niet direct. Vanuit het principe van conditioneren is dit eigenlijk een hele goede manier om hem juist te leren huilen. Als je toch aan slaaptrainign wilt doen, kun je beter helemaal niet komen als hij huilt. Dit klinkt zieliger, maar is het niet. In ieder geval weet je kindje dan waar hij aan toe is en is er minder onzekerheid over de uitkomsten van zijn gedrag. Ik heb er met best wel veel kinder en jeugd psychologen over gehad en eigenlijk zegt iedereen hetzelfde: die 5 minuten zijn verzonnen voor de ouders, omdat het voor hen te moeilijk is om weg te blijven. Het helpt de kinderen niet, maar geeft de ouders het gevoel dat ze meer doen voor hun kind, dan wanneerze wegblijven. Vind je helemaal niet komen te rigoreus dan kun je ook permanent bij hem blijven tot hij slaapt en hem op een zo minimaal mogelijk wijze (lichten uit, liefst in bed, zonder geluid) troosten of steeds zo minimaal mogelijk troosten als hij huilt (als dit bij hem werkt, niet alle kinderen laten zich even gemakkelijk troosten).