Ontzwangeren is niet pijnlijk, want dat is eigenlijk alleen het uitdrijven van de hormonen. Maar je hebt meestal wel kwaaltjes of klachten en ook last van naweeën. Gewoon wat buikpijn, stelt niks voor vergeleken met de echte weeën. En dat is alleen maar goed want dan gaat je baarmoeder krimpen en komt je oorspronkelijke buik weer eerder in zicht. Daarnaast kun je enorm zweten, vooral snachts. Ik heb nachten gehad dat ik 2 keer een schoon/droog shirt moest aantrekken. (niet pijnlijk, wel vervelend). Je haar gaat uitvallen. Als je BV geeft blijf je je zwangere haardos nog wel houden maar geef je dat niet of stop je ermee dan valt het uit. Bij de een is dat maar een beetje, de andere (zoals ik) heeft enorme plukken in het doucheputje liggen. (niet pijnlijk, wel vervelend). De meeste vrouwen kunnen nog niet gelijk hun oude broeken aan. Dat is figuurlijk misschien pijnlijk. Evenals men vraagt hoe lang je nog moet wanneer je buikje nog een beetje bol staat. Maar je hebt ook nog wel even last van de bevalling. Zitten, lachen en hoesten is in begin wel gevoelig/pijnlijk. Afhankelijk hoe je bevalling gegaan is. Je kan enorme spierpijn hebben. Je hebt immers veel kracht nodig. Je kan last krijgen van je bekken en bekkenbodemspieren. Lang lopen of staan is er dan niet bij, dat doet pijn. Ik heb paar weken na de bevalling nog aambeien gehad... ook niet zo fijn. Bovenstaande dingen is natuurlijk niet op iedereen van toepassing. Er zijn ook genoeg die na 2 dagen alweer op de fiets zitten en nergens last van hebben. Succes met zwanger zijn en het ontzwangeren straks.
Ik ben jaloers op al die vrouwen die er weinig of geen last van hebben gehad. Tijdens mijn zwangerschap had ik bijna nergens last van behalve wat ochtendmisselijkheid en vermoeidheid. Nu 2,5 maand na de bevalling nog steeds misselijk in de ochtend, last van vermoeide armen en benen en regelmatig hoofdpijn
Fijn om te lezen dat het allemaal niet zo erg is. Ben erg blij dat ik nu weet wat me straks te wachten zou kunnen staan (had werkelijk geen idee), kwestie van goed voorbereid te zijn!
Ik had wel fikse naweeen, tijdens het voeden moest ik ze soms echt wegzuchten. Maar dat duurde niet heel lang. Ook mijn bekkenbodem moest echt herstellen en dat was soms - bv na lang staan of lopen - best pijnlijk. Hormonaal kreeg ik na een maand of 7 echt een klap, voelde me toen echt heel labiel en gejaagd. Toen mijn cyclus weer op gang was, ging het snel beter.
Misschien ben ik wel een uitzondering, maar ik heb flinke klachten gehad na de bevalling. Sowieso na een helse bevalling van 32 uur en een fikse fluxus waarbij mijn buik hardhandig werk gemasseerd, had ik na de bevalling erg veel buikpijn. Bleek dat dit naweeën waren, door het infuus met medicijnen om de baarmoeder te laten krimpen. Dus zo voelde buikweeen, ik had extreme rugweeen gehad tijdens de bevalling Na de bevalling kon ik drie dagen nauwelijks lopen, zo'n vreselijke pijn had ik in mijn bekkenbodem en schaambot. Het voelde allemaal zwaar gekneusd, wat ook zo was zei de kraamhulp. Daarna begon de migraine, die hield zes weken aan. En het nachtelijke zweten, ook dit hield twee maanden aan. En het haaruitval. Om nog maar niet te spreken over de vermoeidheid door de bloedarmoede. Van mijn rug en bekkenbodem heb ik uiteindelijk 4 maanden last gehad voordat ik pijnvrij boodschappen kon halen bijvoorbeeld. Maar, nu ruim een jaar later kan ik mij bijna niet meer voorstellen hoe brak en slap ik me toen voelde. Ik weet wel dat het herstel bij mij langzaam ging, maar mijn lijf heeft ook een flinke optater gehad. Maar nu voel ik mij gewoon weer helemaal de oude. Behalve iets emotioneler
Hier erg last van migraine en heel erg pijn in mijn linkerknie. Heel raar maar t was echt van het ontzwangeren