Vind ik ook. Je leeft immers samen en je houd van elkaar. Had al eerder gereageerd, maar hoop dat je hem kan laten inzien dat hij beter op zn 'voeding" moet gaat Letten. Mis even de reacties van dit topic laten zien 😉
Volgens mij vergeten een heleboel mensen even dat TS toch echt zelf voor deze man gekozen heeft mét deze gewoontes, jaaaaren geleden. ze heeft er ook zelf voor gekozen dat te accepteren, en er zelfs in mee te gaan door jaren lang apart te koken, en ze heeft er zelf voor gekozen ondanks dat met hem verder te gaan, en voor kindjes te gaan, terwijl ze waarschijnlijk op dat moment al wist dat hii eigenlijk geen goed voorbeeld zou geven aan de kinderen én niet goed voor z'n eigen gezondheid zorgt. Je kan en mag een ander niet veranderen, moet je ook helemaal niet willen. Je kan iemand bewust maken van bepaalde dingen, je mening en gevoel uitleggen, en hopen dat diegene bereid is zelf te veranderen. Dus ja.. Ik vind wel dat het zijn leven is en dat TS weinig anders kan doen als met hem praten erover. Ze is er jaren lang zelf in meegegaan en heeft zelf meegewerkt aan dit slechte patroon. Dan kun je niet ineens compleet omslaan en op je strepen gaan staan en zeggen: zo wil ik het nu, punt uit. Hij heeft daar zelf ook nog wat in te zeggen denk ik zo...
Precies dit bij ons thuis! Mijn man eet nog veeeel minder groenten dan jouw man TS. Ik maak er geen probleem van. Vind het op zijn tijd wel vervelend, maar hee, hij is zelf volwassen! Het belangrijkste vind ik dat we met zijn allen aan tafel zitten te eten. Ook mijn 2 jarige eet beter dan papa...
Haha, niet zo negatief oppakken. Als het lieve en leuke schoonouders zijn, kan dat wel. Als je het verhaal altijd alleen maar van je vrouw hoort, doe je er niks meer mee. Maar soms krijg je toch ook wel liefdevolle opmerkingen van je ouders mee? Kijk, het moet geen stoken worden, dat is slecht. Maar soms is het gewoon een eye-opener als je ouders ook bezorgd om je zijn. Ik bedoelde de liefdevolle, niet berekende manier van communiceren.
Op zich vind ik het een probleem van hem en hij moet dit ook gewoon kunnen doen.... Maar..... Hij moet als vader een goed voorbeeld zijn en alleen daarom zou hij zijn gewoonten moeten veranderen...
Deze eetgewoontes zijn vaak al ontstaan in de opvoeding dus waarschijnlijk heeft het weinig nut om zijn ouders erbij te halen. Daarbij vind ik het echt veelste vergaan om er ouders bij te gaan betrekken, dat is gewoon kinderachtig. Hij is een volwassen man en weet zelf ook wel dat zo'n eetpatroon niet gezond is, net zo goed als dat iedereen weet dat roken slecht is.
Dit vind ik ook, Mijn man eet ook niet gezond maar ik "verlang" ook niet van mijn man dat hij bij mijn zoveelste sonja snakker poging braaf sla gaat eten enz.
Schrale troost misschien maar ik had vroeger ook zo'n vader die bijna niks lust van groenten, overal ontzettend veel zout op kwakt en noem maar op. Mijn moeder kookte (en nog steeds) altijd dubbel.. of trok soms gewoon een blikje tuinbonen open voor hem (die eet ie wel). Wij (de kinderen) aten wat mijn moeder at. Nu zijn we allemaal volwassen, mijn vader eet nog steeds nauwelijks iets van groenten, maar wij eten nog zoals we vroeger met mijn moeder deden.. MET groenten en zijn ook niet kieskeurig - tuurlijk vinden we bepaalde groenten lekkerder dan andere - dat heeft ieder mens - maar dan hebben we het over voorkeur en niet over iets absoluut niet lusten (en dus weigeren te eten).
Idd jee zeg we hebben het hier over volwassen mannen. Maar goed ik was er al lang op afgeknapt. Die relatie had bij mij geen half jaar stand gehouden met zo'n zeur van een eter.
Ik vind dat TO wel degelijk een punt heeft en dat ze best ook wat mag verlangen van haar volwassen (!) partner. Hij heeft nu een voorbeeldfunctie. Hij is partner en vader van twee jonge kinderen. Wat draag je uit als je continue, willens en wetens, dingen nuttigt die niet goed voor je zijn. Dat je iets minder gezonds eet naast een goed uitgebalanceerde inname van groente, fruit en andere dingen die nodig zijn... Soit. Maar enkel leven op cola, een vette tosti of soep uit blij en dan ook nog verwacht dat je vrouw een speciaal papa-maaltje bereid. Leg dat de kids maar uit. Binnenkort is het hommeles omdat dochter net zoals papa geen groente meer wil eten. Overigens denk ik dat het bij het kind ook weerstand tegen eten en de desbetreffende ouder in de hand werkt. Mijn moeder at vroeger nooit groente... Alleen biefstuk met wit brood en jus. En wij dan allerlei groente naar binnen moeten werken... Ik kon haar wel wat!
Als mijn partner zo'n levensstijl zou hebben, zou ik hem dus echt wel een ultimatum stellen. Dat klinkt vrij definitief... Maar ik bedoel als consequentie dat hij dan rond etenstijd niet thuis hoeft te zijn. Hormonen, I guess 😉
Wauw. Dan ben ik echt de grootste aansteller. Ik hou echt niet van groenten. En al dat dwingen heeft er toe geleid dat ik er alleen maar een sterkere afkeur voor heb gekregen. Ouders, schoonouders, grootouders, huisgenoten.. allemaal hebben ze het geprobeerd op allerlei manieren. TS kijk eens samen met je man wat ie wel lust en ga hiermee nieuwe gerechten bedenken waarbij je steeds een onbekend ingredient aan toe voegt. Dat wat ie echt niet lekker vind, laat je liggen of voeg je toe in kleine hoeveelheden. Mn vriend probeert mij ook meerte laten eten. Die schept gewoon steeds grotere hoeveelheden op mn bord, maar zo dat ik niet door heb dat het meer is dan vorige keer.
je kan idd ook dingen leren eten. mijn man lustte ook niet veel soorten groenten maar ik schotelde hem gewoon af en toe iets voor en ok, het een vind hij lekkerder dan het andere maar het is ook vaak maar net hoe je iets klaarmaakt. bv prei gewoon gestoofd dat heeft ie niet graag maar verwerk ik het in een ovenschotel of ik roerbak het of in een stamppot eet hij het gewoon hoor. zo ook met spitskool, bruine bonen.
Hier ook hoor en ik heb uren aan tafel doorgebracht toen ik klein was, ik moest en zou het opeten, nou inderdaad, nu heb ik een nog sterkere afkeur ervoor. Dwingen werkt echt averechts en tja, dan vinden mensen mij een aansteller, so be it. Mijn zoontje lust ook maar weinig, wat ik met hem heb afgesproken is dat hij van nieuwe dingen maar 1 stukje hoeft te eten, de maand erna 2 etc. Dat is voor hem overzichtelijk genoeg en veilig. Misschien op korte termijn niet heel handig, maar op langere termijn werkt het wel goed! At hij vorig jaar 1 boontje, nu eet hij 2 opscheplepels zonder problemen.
Dat is uiteindelijk de manier waarop ik ook meer ben gaan eten. Nu met de zwangerschap een flinke terugval gehad. Maar strakkies gaan we gewoon weer opnieuw van start.