Wat vlinder zegt; na de geboorte kan het zijn dat je niet opgelucht bent... Ik was ook extreem angstig en vind dat de verloskundigen toentertijd niet adequaat hebben gereageerd... Het enige wat ze mij zeiden was dat ik "het los moest laten".... Ja lekker makkelijk! Persoonlijk zelf ook nooit iets meegemaakt maar in mijn omgeving wel.... Ik heb na de geboorte een flinke angststoornis gekregen en ook nog eens een lichte PPD, mijn leven was een hel... Gelukkig had de HA wel door wat er aan de hand was en heeft me doorgestuurd naar een psycholoog en daar heb ik heel veel aan gehad! Er zijn nog steeds momenten/dagen dat het niet goed met me gaat (heb tranen in m'n ogen op het moment dat ik dit schrijf) maar ik weet dat die momenten weer over gaan en elke keer is het sneller voorbij 😊 Ik ben blij dat jij serieus wordt genomen! Als ze dat ook bij mij hadden gedaan was mijn zwangerschap en kraamtijd een stuk fijner geweest... Die tijd krijg ik ook niet meer terug 😢 Met babyspullen deed ik het zo; elke week mocht ik iets uitpakken als "beloning".... Gaf me moed en iets om naar uit te kijken
Balen dat je je zo voelt ! Ik herken het wel een beetje Ik luisterde ook dagelijks met de angelsound dat hielp wel alleen in het begin was ook wel heel eng als je het hartje niet kan vinden Wel goed dat je stappen hebt ondernomen Sterkte
Ik herken het jammer genoeg uit de zwangerschap van mijn jongste. Mijn eerste zwangerschap was op zijn zachtst gezegd een flinke klap in mijn gezicht, maar het was dus wel duidelijk waar de angst bij mij vandaan kwam. Ik heb op zeker veel 'steun' gehad aan een Angelsound. Hoewel de meningen daarover verdeeld zullen zijn. Een psycholoog zal bijvoorbeeld zeggen dat je je angst hiermee 'voert'. Maar dat kon me niet bommen. Het is in ieder geval verstandig dat je naar een Pop-poli gaat. Ik wou dat ik eerder had gedaan. Het had me uiteindelijk twee jaar aan paniekaanvallen kunnen schelen, maar goed. Het was bij mij dan vooral een proces wat ik bij de eerste zwangerschap niet echt had afgerond. Je hoeft er in ieder geval niet van te balen. Sterker nog; je moet apetrots zijn op jezelf dat je in ieder geval hulp zoekt. Het is toch een drempel die je moet nemen en je hebt in ieder geval stappen gemaakt richting in ieder geval een onbezorgde kraamperiode. Iets wat ik wel heb moeten missen, want nee. Bij mij was de angst na de bevalling niet over. Het werd enkel verschoven van mijn 'buikbaby', naar het kindje wat in de wieg lag.
Hey meiden, Bedankt voor jullie steunende reacties. "Fijn" om te weten dat ik niet de enige ben hierin. Respect voor jullie hoe jullie hier mee omgaan. Ik ben vandaag weer in paniek naar het ziekenhuis gegaan. Reden was dat ik de baby een hele tijd niet gevoeld had, wat op zich met 20 weken normaal hoort te zijn. Aangekomen in het ziekenhuis barste ik in tranen uit. Want ben dinsdagnacht nog in paniek het ziekenhuis geweest, omdat ik dacht dat ik weeen had, gisteren een goede 20 weken echo, en vandaag weer die angst. Bah bah bah...what 's happening with me??! Ben ik dan echt aan het doordraaien? Zo goed als.., In het ziekenhuis gaan ze nu druk achter de psychiater ( door een overvol schema moeilijk een afspraak mee te maken) zetten. Er moet toch wat meer gebeuren dan alleen het maatschappelijk werk. Ik heb een behoorlijke angst-en dwangstoornis. Dit herken ik niet op deze heftige manier van voor de zwangerschap, komt dus ook door de hormonen. Maar ik haal me wat in mn hoofd, en ben daar vervolgens de rest van de dag op gefixeerd. Bijv..ik voel de baby niet, dus het hartje klopt niet meer. Dit weet ik nog enigszins te telativeren gedurende de dag. Maar dan komt de controledwang om de hoek kijken. Als ik de baby binnen nu en een uur (bijv) niet voel, is het echt waar en klopt het hartje echt niet meer.nou, en zo maak je jezelf dus gek gelukkig kan ik het nu nog relativeren,maar het moet niet nog verder doorslaan. Hoop met de psych te kunnen praten over therapie of medicatie. Maar als ik medicatie ga nemen, ben ik helemaal bang dat de baby daaraan doodgaat.pfff...vermoeiend dit! Anyway...nu redelijk rustig en ben benieuwd voor hoelang...
Ik zag net in een ander draadje dat je citalopram voorgeschreven hebt gekregen. Hoop dat dit snel voor je gaat werken, want deze angst gaat te ver en je komt er zelf niet meer uit Heel veel sterkte!
Hoi meis. Ik hoop dat het al wat beter met je gaat nu? Ik heb overigens zelf ook een verwijzing naar de POP aangevraagd. Maar meer preventief deze keer. Ik wil deze zwangerschap kunnen 'genieten' in plaats van een angstig hoopje mens te zijn met een nasleep van twee jaar. Ik ben er weliswaar zonder medicatie 'vanaf' gekomen. Voor zover ik er ook helemaal vanaf kom, maar iemand om mee te praten die je helpt te relativeren... Dat vind ik wel een fijne vangnet.
Hoi allemaal, @vlinder; het klopt inderdaad dat ik citalopram voorgeschreven heb gekregen. Ik heb het recept althans in huis liggen. Het is voor mij een enorme stap om te beginnen met medicatie. Mede omdat mijn angst bestaat om de baby schade aan te doen door teratogene stofgen in te nemen. Zelfs koffie durf ik niet te drinken. Weet je wat zo raar is. Sinds ik dat recept alleen al in huis hebt, voel ik me wel een stuk rustiger. Alsof het een soort stok achter de deur is, en dat als ik het echt niet meer trek zo bij de apotheek kan ophalen. Ik voel me al een paar dagen zowel 'goed'. De angst is natuurlijk niet naar nul, maar zoals het nu is, is het hanteerbaar. Maar misschien is het een momentopname. Ik heb ook veel gepraat, mn zorgen geuit, dat haalt ook al een boel spanning weg. @warboel; wat goed van je dat je deze keer wat eerder aan de bel trekt en niet wacht tot het escaleert. Weet je al wanneer je bij de pop-poli terechtkunt?
Ook doe ik een cursus hypnobirth, en ik heb toch wel baat bij de oefeningen. Weet je wat goed helpt? Spreek affirmaties in op bijvoorbeeld je telefoon, en luister dat iedere dag, beter nog een oaar keer per dag. Affirmaties kunnen bijvoorbeeld zijjn; de geboorte van mijn kind zal soepel verlopen, ik accepteer dat ik angstig ben, angst is er om mij te beschermen, ik zal ontspannen zijn tijdens de bevalling. Google maar eens op affirmaties. Zo 'herprogrammeer' je je hersenen van negatieve gedachtes naar positieve. Op een gegeven moment drijft het negatieve gedachten naar de achtergrond. Ook combineer ik dit met ontspanningsoefeningen, gericht op een rustige ademhaling. Kun je ook op googlen. Mij draagt het zeker een steentje bij samen met de andere hulp voor het verminderen van mn angst.
Niet lullig bedoeld meid maar wat doe je jezelf en je kindje een boel stress aan. Ik zou echt hulp gaan zoeken in de zin van een psycholoog. Misschien dat de gesprekken je kunnen helpen om je angsten te relativeren. Ik herken het echt wel een beetje maar meer omdat ik een miskraam heb gehad en het vertrouwen in mijn lijf kwijt was. En toch zat ik met deze zwangerschap niet steeds in het ziekenhuis omdat ik angstig was. Ik probeer afleiding te zoeken en alles een beetje te relativeren. Ook omdat ik weet dat mijn stres niet goed is voor mijn kindje. Heel veel sterkte en ik hoop echt oprecht dat je met iemand gaat praten.
Beetje een spuitje elf reactie. Mede omdat TS hulp krijgt en ook omdat jouw opmerking -al zal je dat zelf waarschijnlijk niet eens beseffen- TS niets gaat helpen. Ze weet zelf wel dat het niet oké is zoveel stress te hebben. Jammer genoeg ligt het bij haar niet zo makkelijk dat een beetje afleiding afdoende gaat zijn.
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar. Na miskramen heb ik een onwijze angst overgehouden nu ik zwanger ben. Het vertrousen in mijn lichaam ben ik totaal kwijt. Ik heb tot 13 weken wekelijks een echo gehad. Daarna me in kunnen houden en met 16 weken een geslachtsbepalingsecho echo en toen pas weer de 20 weken echo. Ik liep al bij een psycholoog vanwege m'n miskramen en de mmm en heb gebeld of ik weer langs mocht komen toen ik zelf eist dat m'n angsten te ver gingen. Nu ik de baby regelmatig voel geeft me dat deels wel een geruststelling maar ik schiet ook weer in de stress als ik hem niet voel. Een angelsound heb ik met 12 weken aangeschaft en gebruik hem nog dagelijks. Rationeel gezien weet ik dat het gewoon goed blijft gaan mssr soms komt die angst weer om de hoek kijken en word ik zowat panisch. Mijn psycholoog heeft mr handvaten gegeven hoe ermee om te gaan en zij vertelde me ook dat ik niet te ver vooruit moet kijken. Elke vrijdag ben ik weer blij dat er weer een week voor ik is, en zo leef ik tegenwoordig. Mijn vk doet er weinig mee, wel mag ik om de 2 weken naar het hartje komen luisteren. Ondanks ik een angelsound heb vind ik het fijn om van de professional te horen dat mijn kindje het goed doet.
En jou opmerking is wel ok?? Ik deel slechts mijn ervaring en medeleven en nee lees inderdaad wel is ergens overheen. NEEM ME VOORAL NIET KWAKLIJK. Ik spreek vanuit mijn eigen ervaring. Ik kan me namelijk heel goed verplaatsen in wat ze voelt maar weet ook dat je er niks mee opschiet je angsten te blijven voeden door elke keer naar het ziekenhuis te gaan voor bevestiging dat alles goed is. Als het zo is dat ze al hulp heeft gezocht dat juich ik dit toe en wens haar heel veel sterkte hiermee. Mij heeft het enorm geholpen omdat ik geleerd heb om de dingen te relativeren. Manoes ik wens je heel veel fijne momenten toe in je zwangerschap en ik hoop dat de gesprekken je een beetje gaan helpen om wat meer vertrouwen erin te krijgen. en nogmaals mijn opmerkingen waren niet kwetsend bedoeld maar juist vanuit mijn eigen ervaring.
Hoe gaat het nu manoes? Je vorige berichtje vond ik heel positief klinken! Hoop dat het steeds wat beter gaat?
Hoi vlinder, Wat lief dat je vraagt hoe het met me gaat Op het moment gaat het wel goed. Wel heb ik natuurlijk nog mijn angstige perioden, maar als ik kijk naar de laatste weken vind ik dat het over het algemeen wel wat beter gaat dan dat het geweest is. Ondanks dat ik geen nedicatie neem, recept ligt er wel nog steeds. Eens in de week een afspraak op de pop-poli, bij ongerustheid mag ik er sowieso heen. Verder eens per twee weken een afspraak met de psychiater en maatschappelijk werkster. Dan hebben we het over hoe het gegaan is, en hoe ik met mijn angst ben omgegaan. Ik probeer zelf de momenten uit te stellen dat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis wil rennen omdat ik bang ben dat er iets mis is. Paniekmomenten heb ik nog wel dagelijks, maar ze gaan eerder over. Vandaag bijvoorbeeld veel last van kramp gehad, en dan ben ik bang dat dat het begin is van de bevalling. Ik laat de paniek dan toe en zoek afleiding en wacht tot het afzakt. Ook helpt het mij ook wel dat ik de baby nu dagelijks voel bewegen. Echt zo'n fijn gevoel maar als ik hem dan op 'vaste' tijden dan even niet voel, word ik weer wat angstig. Ik heb thuis een angelsound, vanochtend samen met mijn vriend voor het eerst gebruikt en het hartje horen kloppen. Zo sudderen de dagen een beetje voorbij, ik zou blij zijn wanneer ik 28 wkn ben en de baby levensvatbaar is.morgen precies 22 weken, nog wel even te gaan dus. Hoop dat ik me een beetje zo blijf voelen zoals nu...
Je bent al heel ver gekomen zeg! Wat heerlijk dat je hem al zo vaak voelt en je zijn hartje hebt gehoord
Hoi hoi Wat een heftig maar herkenbaar veraal heb even alle reacties terug zitten lezen. Ik ben zelf nu 14 weken zwanger heb 2 gezonde jongens maar ook 4 miskramen gehad. De laatste miskraam was op 4 juni met 10 weken waarna ik op 5 juni gecurateerd ben tot mijn grote verassing was ik op 5 juli tijdens de na controle al weer 4.5 week zwanger en dat hakt er flink in. Sinds dien leef ik in continue angst ik heb geen kwaaltjes niks iedere week een echo in het begin konden ze weer geen hartje vinden en wouden ze me opnieuw currateren gelukkig is door mijn paniek een extra echo gemaakt en t bleek dat het hartje toch was gaan kloppen zo opgelucht als ik was kwam de angst al snel terg want wat als wat als dit kindje weer dood zou gaan wat als ik dit kindje ook zou verliezen. Het ziekenhuis toont alle begrip hier voor en daarom heb ik dus vanaf week 4 elke week al een echo elke x ben ik 2 dagen gerust gesteld en daarna weer paniek moet dan onwijs moeite doen om niet te bellen vaak lukt dat soms ook niet en dan ga ik naar de behandelunit waar ik 24 uur per dag terecht kan . Elke x de nacht voor de afspraak heb ik onwijze nacht merries ik ben door geslagen in eten slik vitamine pillen moet van mezelf 2 stuks fruit of 2 glazen sap drinken op een dag en moet gezond eten binnen krijgen want ben bang dat als ik dit niet doe de baby als nog overlijd . Vorige week vroeg mijn gyneacoloog me of ik Hulp wou wou praten hier over maar ik heb mee gezegt eigenlijk heel dom van mezelf ik heb tot 20 weken nog iedere week een echo en mag altijd tussen Door bellen ik merk dat deze angst er voor zorgt dat ik absoluut niet kan genieten terwijl ik vorige week te horen kreeg dat ik na 2 prachtige jongens nu een meisje krijg wat de angst ook weer erger maakt want de miskramen die ik had en die onderzocht zijn waren een meisje en ik dacht dat het altijd daar aan lag. Ik wil t zo graag gaan voelen en me zo graag echt zwanger gang voelen zodat hopelijk de angst minder word en elke week dat ik verder ben probeer ik te kuisen en te genieten helaas gaat dat gewoon echt heel moeilijk Ik hoop dat het praten je echt gaat helpen om te genieten en ik blijf dit topic mee lezen want ben wel onwijs benieuwd hoe het met je gaat! Xxx