Ik heb het idee dat ik niet geniet van eten. En ik vraag me af of ik de enige ben. Voorbeeld: een maand geleden waren we op een bruiloft, het menu was waanzinnig. Het voorgerecht alleen al bestond uit geroosterde eendenlever-paté, met truffels op zelfgemaakte zoete toast. Mensen vonden het geweldig lekker en zeiden "ik heb echt genoten". Ik vond het ook prima, maar echt 'genoten'? nee. Dan kan je denken: misschien is dit gewoon niet je smaak. Maar ik heb het met alles. Alle soorten fruit, alle soorten groente, alle soorten snoep, alle soorten vlees of vis. .. ik vind het allemaal prima smaken en eet het dus ook wel. Soms heb ik trek in zoet, dan neem ik een stukje chocola, en dan vind ik dat prima smaken, dan stop ik want dat was het dan weer. .. het gaat eigenlijk nog een stapje verder. Omdat eten niet op mijn prioriteitenlijstje staat (ik vind er geen bal aan) vergeet ik vaak te eten of ik heb er gewoon geen zin in. En als ik eet, dan vind ik het soms vervelend. Het duurt lang, het kost energie. Ik kreeg op een gegeven moment ook opmerkingen van anderen op mijn uiterlijk; "Meid, wat ben je dun" "Eet eens wat" "Volgens mij zit je echt tegen anorexia aan hoor" .. Een aantal jaar geleden dacht ik dat ik dan wel aan een eetstoornis moest lijden. Wie vindt eten nou niet leuk? Dan is er vast iets mis. Ik heb er veel over gelezen; de psychologische kant en de fysieke kant. Maar ik kan me er absoluut niet in vinden. Het gaat mij niet om de controle en ik heb geen laag zelfbeeld. Dus wat is het? Waarom kan ik niet genieten van eten?
Misschien toch onbewust wel een "trauma" voor eten gekregen? Door wat iemand gezegd heeft tegen je toen je aan het eten was, maar wat jij alweer vergeten bent. Je klinkt er best hard over alsof er wel iets je over eten dwars zit. Want ja het is een levensbehoefte en kost tijd maar is ook zo gezellig. Ik geniet echt van de maaltijden met zijn drieën. Als ik jou lees wil jij zo snel mogelijk van tafel af? Of nou ja niet eten? Kook je wel?
Haha, eindelijk een lotgenoot!! Heerlijk, iemand die dat ook vindt. Daarom verbaas ik me ook altijd over mensen die voedsel en gastvrijheid synoniem stellen, kan me er echt niets bij voorstellen. Nee, echt genieten doe ik niet van eten. Ik heb me wel aangewend om regelmatig te eten, want ik word wel heel slap als ik dat niet doe, maar ik vergat ook gerust om te eten. Ik voel me daar wel veel beter bij.
Ik heb geen herkenning of tips qua eten. Zelf herken ik het met drinken. Al kan ik van bijvoorbeeld een ijskoud glas cola wel genieten, ik vergeet vaak te drinken. Het komt vaak niet in mijzelf op om drinken te pakken. Wat dan vaak weer resulteert dat ik naar bed ga en die dag misschien maar 2 glazen heb gedronken. (Met weer hoofdpijn als gevolg, wat dan weer een stok achter de deur is om er wel aan te gaan denken). Meca benoemde een trauma. Dat denk ik niet eerlijk gezegd. Ik denk dat het je interesse gewoon niet heeft. Ervaar je wel een honger gevoel?
Ik herken deels je verhaal. Heb ook regelmatig dat ik geen zin heb in eten en het vervelend vind om alweer te moeten eten. Ik vergeet ook wel eens om te eten, altijd de lunch. Maar...ik kan wel genieten van eten.
Oe en ShampooL, heb jij dan ook dat je bij een lopend buffet eigenlijk helemáál geen trek meer hebt? Al dat eten bij elkaar, brrr.
@ Meca , nee geen trauma. Niemand heeft ooit wat gezegd over mijn eten. Behalve dan de laatste jaren als ik een gebakje afwijs omdat ik geen trek heb. Dan hoor je ze denken. @ gitta, Ik vind eten wel heel gastvrij. Ik stel het ontzettend op prijs als mensen voor mij koken. En zelf geef ik ook echt geld uit om mensen het naar de zin te maken. .. dit doe ik omdat ik weet dat anderen het wel lekker en belangrijk vinden. Bij een lopend buffet heb ik inderdaad absoluut geen trek meer. Ik zit spontaan vol, haha! @ Knapie, ik heb het met drinken ook. Ik drink enkel water en koffie. Heel soms ice-tea. Ik heb ook vaak geen hongergevoel. Als ik me slap voel en ga trillen dan kijk ik op de klok: "shit, half 3! ik heb nog geen hap op vandaag!" @ Eefje00, ik heb mijn momenten. Soms vind ik het wel lekker. Zeker als ik voel dat mijn maag leeg is. Dan vind ik het lekker (om samen met anderen) te eten. Maar genieten doe ik niet van het eten, wel van het gezelschap. Na 5 happen heb ik geen zin meer, maar eet mijn bord leeg want ik voel dat ik het nodig heb.
@ Meca, nog even mijn reactie afmaken: Ik geniet wel echt van aan tafel zitten. Kletsen en lachen.. daar geniet ik echt van. Het eten? tja. Ik hou ook absoluut niet van koken. Vind er geen bal aan. Als ik kook (wat heel af en toe is) dan heb ik daarna eigenlijk geen zin meer om te eten.
En heel stom, maar soms ik moet mijzelf vertellen waarom het goed is om te eten. Dan praat ik tegen mijzelf: "Dit is goed. Lekker boterhammetje met kaas en boter. Zacht en smeuïg, het ruikt ook lekker. Dan komt het in mijn maag, dat is goed. Dan gaat het mijn darmen in en zet mijn lichaam het om in energie. Dat is goed." haha Maar ik wil dus kunnen genieten van eten. Zovan: het avondeten komt op tafel en mijn reactie is dan: "mmm, ja! Daar had ik nou echt behoefde aan! Heeeerlijk die saus! mmm!!"
Ik herken je verhaal echt compleet. Ik vind het heerlijk om te koken en te bakken voor anderen, maar zelf geniet ik er niet echt van op het op te eten. Ik eet inderdaad omdat het moet, niet omdat ik er zo'n zin in heb. Het gebeurt ook heel vaak dat ik gewoon mijn ontbijt en/of lunch vergeet. Komt ook doordat ik tussendoor eigenlijk gewoon geen trek heb of geen zin om er iets aan te doen.
Wow dat lijkt me echt raar. Ik heb echt een haat-liefde verhouding met eten. Ik heb momenten in mijn leven gehad dat ik er volledig in doorsloeg en alles koppelde aan eten maar als ik een knop omzet dan heb ik er ook geen problemen mee maar toch sluipt het er vaak terug in. Het lijkt me wel fijn als niets om eten draait maar het lijkt me dus ook echt niet leuk als je bijvoorbeeld niet echt kan genieten van een etentje ofzo, maar waarschijnlijk geniet jij weer van hele andere dingen.
Op zich is t niet zo gek om zo over eten te denken hoor. Je eet om te leven en je leeft niet om te eten. Als je aan je benodigde voedingsstoffen en calorieën komt dan zou ik je er niet schuldig om voelen. Het is tegenwoordig door allerlei verleidingen en marketing veranderd dat je eten lekker moet vinden. En vooral omdat t zo 'gezellig' is. Dat is de omgekeerde wereld. Zorg dat je wel gezonde keuzes maakt in voeding en wees er trots op dat je niet laat verleiden door al dat "lekkers" aan eten.
Wat leuk dat je dit deelt , hoor je natuurlijk niet vaak! Opzich is genieten van eten ook niet nodig toch? Eten is functioneel, geeft je energie. Had wel als eerste gedachte de nieuwsgierige vraag wat voor rol eten vroeger bij jullie thuis had? Was het eten echt familieaangelegenheid, lekker een ijsje halen smullen geblazen? Meer nieuwsgierigheid hoor, omdat vaak gezegd wordt dat zulke basis behoeften in de jeugd gevormd worden
Ik wil dus eigenlijk wel kunnen genieten. Veel gesprekken tussen mensen gaat over eten of koken en ik wil dat ook kunnen. Of nog beter, ik wil dat het me interesseert, haha. Eten was bij ons thuis een gewoon iets. Avondeten was altijd aan tafel met het hele gezin. Een ijsje halen, pizza bestellen of naar de Mcdonalds was eens of twee keer per jaar. Dat was dan echt een geweldige happening.
Ook herkenning. eten is voor mij brandstof, niks meer.... Een tijdje terug zat ik met een behoorlijk ondergewicht en "moest" ik meer gaan eten.. Gelukkig is m'n gewicht weer redelijk gezond, maar eten vind ik nog steeds iets wat moet, echt genieten doe ik niet.
Wat grappig dat je je wel kunt uitsloven voor anderen. Ik doe het ook wel, maar leuk is anders. Bakken vind ik dan weer wel leuk, maar dat is ook omdat het resultaat dan eigenlijk altijd ook nog iets visueel aantrekkelijks wordt. Gesprekken in mijn omgeving gaan echt zeer zelden over eten. Maar ja, jij woont in Frankrijk, dat is wel een echte eetcultuur natuurlijk.
Mij smaakt het ook al een hele tijd niet.. maar eten doe ik wel - behoorlijk zelfs, omdat het moet omdat ik anders nog minder energie heb. Verder bovendien behoorlijk calorierijk want ik ben een stengel en toch komt er niks bij.. (inmiddels duidelijk waarom - medische oorzaak). Maar genieten van eten.. nou nee. Het hoort erbij
Ik haat eten!! Ik vind t vreselijk! Ik heb geen eetstoornis en ik ben niet super dun ofzo. Ik ben gewoon normaal, goed bmi, wel tegen ondergrens aan. Maar wat een ellende elke keer dat eten. Ik kan s ochtends ook niet eten en dan loop ik de hele dag achter de feiten aan.
Eten is ook niet mijn ding. Kan een taartje wel een halfuur tot driekwartier laten staan. Mensen dreigen dan om het op te eten. Ik vermoed waar dat vandaan komt, maar of dat ook echt de reden is. Overigens smaakt het eten van bijv. zoetigheid uit de supermarkt ook niet echt meer. Het proeft allemaal zo kunstmatig. Ik maak zelf wel cakejes en koekjes en die zijn best lekker, maar genieten ...neuh dat niet. Ik eet ook vaak te laat, dat merk ik wel aan mijn gemoedstoestand.
Hier ook last van! Waar moet ik in hemelsnaam die energie vandaan halen, en ook vooral nu met de kids, de tijd! Ik kan nu wel iets meer genieten van eten, bijvoorbeeld van Sushi( maar daar mag ik de eerste maanden nu alleen maar over dromen😩 Voor de rest is het inderdaad gewoon omdat het "moet". Nou moet ik zeggen dat ik op een gegeven moment een depressie heb gehad, waarbij ik echt heel erg slecht voor mezelf zorgde en ik 48 kilo woog bij 1.65, dat was net iets te licht en ging te ver voor mij. Toen ben ik elke ochtend cruesli met choco en volle yoghurt gaan eten ( en dat komt me nu ook wel weer de strot uit). Vroeger MOESTEN we met zijn allen aan tafel eten, maar dat was eigenlijk niet zo gezellig. Verplicht je groente opeten anders mocht je niet van tafel, of klets met de vork tegen je hand als je met je elleboog op je hoofd leunde, ik weet niet of het er iets mee te maken heeft, maar dat verplichte gevoel vond ik nooit fijn! Ben nu ondertussen 53 kilo.. Dus vind dat wel netjes! En vooral ook voor de zwangerschap vind ik het belangrijk dat ik toch mijn voedingsstoffen binnen krijg! Maar dat komt wel goed, want ik heb nu al enorme vreetbuien😜