Ik ben (voor mijn gevoel) veel zelfverzekerder geworden, sowieso véél gelukkiger, vrijer/losser, flexibeler (dat moet echt met een baby, haha) en gevoeliger/zachter. En jullie?
Leuk topic! Positief: zelfverzekerder en bewuster van het feit dat geluk in kleine dingetjes kan zitten en hier ook echt van kunnen genieten. Negatief: ik wist niet dat ik ZO ongeduldig ben
Positief.... Ik wist echt niet dat ik zoveel liefde in me had Negatief.... De drukte die kinderen in zich kunnen hebben, ben erachter gekomen dat ik daar niet tegen kan en dan een kort lontje kan hebben. Gelukkig spelen ze de laatste tijd veel boven en een lieve vent die dan meer doet..... ik wist dat kinderen druk konden zijn, maar zo druk......
Positief: Ik wist niet dat ik zo veel liefde kon voelen. Ik wist ook niet dat ik zo geduldig kon zijn. Ik kan onbelangrijke zaken makkelijker loslaten, maar dingen die belangrijk voor mij zijn kan ik mij nu juist drukker om maken. Ik kan tegen andere huilende kindjes en vind het echt niet storend meer. Negatief: Ik wist niet dat ik zo lang zonder slaap kon en dat je kan overleven op koffie. Ik maak mij veel meer zorgen over de toekomst en kan wakker liggen van zorgen om mijn zoon. Stomme dingen als een verkoudheid bij hem komen nu véél harder binnen. Ik kan geen films meer kijken met kinderen als hen wat overkomt. En ik heb nooit zo sterk gewild dat iemand van mij houdt en trots op mij is zoals bij mijn zoon. En vast nog veel meer positieve en negatieve punten, maar daar kan ik nu even niet opkomen.
Positief: ik wist niet dat ik zoveel liefde kon voelen Ik ben gevoeliger Thuis en kind is belangrijkste als hij gelukkig is ik ook: ik maak me minder snel druk Dat ik zo kon genieten van een schaterlachend kind Ik ben volwassener en zelfverzekerder Negatief: ik merk dat ik het soms lastig vindt om altijd met mijn baby bezig te zijn. Dat bedoel ik niet rot naar als ik moe ben en uit werk kom en die hele avondspits moet afdraaien merk ik wel dat ik een kort lontje kan hebben en of ongeduldig kan zijn. En dat ik echt slecht tegen jengelende of huilende baby's kan haha. Al is dat geen eigenschap maar ik merk wel dat ik dat lastig vindt. Zal te maken gebben met het feit dat ik dan niet altijd weet hoe ik het moet oplossen terwijl ik altijd alles direct wil oplossen.
Positief: ik ben een stuk volwassener geworden, ik wist niet dat ik met veel dingen tot het gaatje kan gaan (functioneren op 2 uur slaap, voor een kind zorgen terwijl je zo ziek als een hond bent etc), ik heb toch ineens wel geduld (en soms ook totaal niet). En ik ben megatrots dat ik op eigen kracht een kind op de wereld heb kunnen zetten! Negatief: ik ben een stuk angstiger geworden, ben chronisch oververmoeid en dus niet altijd de gezelligste, ik kan NIET tegen gekrijs als ik niet weet wat er is, dan ontbreekt mij het geduld en mis ik de controle... en ik ben wat minder actief geworden in het huis en daarbuiten, gewoon omdat ik alles lastig vind. Maar zou hem never nooit voor geen goud willen missen
Ik ben veel zelfverzekerder geworden, maak makkelijker contact met anderen en loop over van liefde voor mijn kind mijn leven is een stuk completer. Negatief; niet echt een negatieve eigenschap maar vindt het nog steeds lastig om een goede bekend te vinden tussen moeder en vrouw zijn.
Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en ik durf iets makkelijker met onbekenden te praten. Maar ik ben ook voorzichtiger geworden in het verkeer. Ik kijk nu echt goed of de auto een knipperlicht aan heeft voor ik oversteek en dan nog wacht ik of hij niet toevallig afslaat zonder knipperlicht aan. Wat hier overigens vaak gebeurd.. En ik ben gevoeliger 😊
Volgens man ben ik niet meer zo'n ijskoningin 😇 En ondanks kort lontje en snel ongeduldig ben ik met de kinderen geduldig en rustig. Man vind het hilarisch want het staat totaal recht tegenover Hoe ik 'normaal' ben.
Ik ben iets empathischer geworden, vooral op mijn werk. Was altijd nogal hard en ben nu iets meelevender. plus dat we ons eetpatroon thuis zijn gaan verbeteren vanaf dat ons ventje mee ging eten, ook niet geheel onbelangrijk
Dat ik zo vreselijk beschermend kan zijn. Zoveel liefde, trots en geduldig (tot een bepaalde hoogte) kan voelen. Dat ik best vroeg kan opstaan. Vroeger was ik echt een uitslaper. Dat ik met mijn zoon sneller dingen doe, die ik alleen niet zou doen. Best handig die kinderen Negatief; dat ik mensen niet snel vertrouw met mijn zoon. Mijn beschermend gevoel is tegelijkertijd ook mijn valkuil.
Positief: de liefde en trots die ik voel en dat het allemaal redelijk vanzelf gaat allemaal. Negatief: dat ik minder een "moedertje" ben dan van te voren gedacht. Ben soms erg ongeduldig, vooral als ik moe ben. Vind hele dagen thuis met kindje of baby erg lang duren. Ik schaam me hier soms best voor eigenlijk.
Herkenbaar. Dat heb ik ook en gelukkig ben ik erachter mijn vriendinnen ook. Ik schaam mij daar ook wel eens voor maar andere kant neemt het niets weg hoe gek ik verder op mijn zoontje ben.
Positief: Dat ik helemaal overloop van liefde voor mijn zoontje (terwijl ik eigenlijk eerst teleurgesteld was dat het geen meisje zou worden, hoe had ik dat kunnen denken?!). Dat ik me heel gelukkig voel in onze gezinssituatie en dat ik door deze positieve gevoelens heel graag een groter gezin zou willen. Dat ik op mijn werk als jurist veel beter kan relativeren (weet client zeker dat hij wil procederen, zou hij niet veel meer rust vinden in een minnelijke schikking). Negatief: Dat ik op de eerste plaats moeder ben, daarna echtgenote, daarna juriste en daarna... wie was ik ook alweer? Maar hier denk ik weinig over na. Dat ik na een nacht van 6 uur vind dat ik fantastisch geslapen heb.
Positief: ben erachter gekomen dat ik een leeuwin ben ik vecht voor mijn kindjes en ga tot het uiterste als zij wat nodig hebben.(met name bij de oudste met vele gezondheidsproblemen heb ik deze quality ontdekt ) dat ik heel geduldig kan zijn en heb leren genieten van de allerkleinste dingetjes. Negatief: ik ben sochtends vroeg nog steeds niet de gezelligste en merk dat ik gauw gestrest kan raken als m'n planning de war loopt.
Hier net zo!! Ik was al ongeduldig, maar nu helemaal, zeker met een dochter die mijn karakter heeft, dat botst nogal Ik kan heel erg uit mijn slof schieten, zo erg dat ik er daarna zo'n spijt van heb dat ik er van moet janken. Gelukkig gebeurt dit niet dagelijks. Ik heb elke dag even tijd voor mezelf nodig, zonder kind, anders kan ik niet functioneren(en krijg ik dus een kort lontje). Gelukkig slaapt mevrouwtje smiddags nog(ze is 2) dan kan ik ook even opladen. Volgend jaar gaat ze naar de psz, 2 ochtenden, ik kijk er heel erg naar uit. Ben thuisblijfmoeder en zit dus de hele dag met haar "opgescheept", voor onze moeder-dochter relatie is het goed als wij regelmatig even van elkaar verwijderd zijn. En zij is er ook echt aan toe om met andere kindjes te gaan spelen en nieuwe dingen te leren. Positief; veel dingen kunnen me geen donder meer schelen, waar een ander zich druk om maakt, laat ik links liggen. Ben makkelijker geworden met bepaalde dingen, huishouden enzo. Ook weet ik nu wie er echt belangrijk zijn in mijn leven. Ga niet meer achter iedereen z'n kont aan. Voor de rest??? Ik leer mezelf goed kennen sinds ik moeder ben, jeetje, heftig hoor soms! Maar ook wel mooi dat je de kans krijgt om anders in het leven te gaan staan dan dat je deed. Het controlfreak-achtige heb ik gedeeltelijk los gelaten!