Zo moet toch maar even mijn verhaal kwijt Ik ben mama van 2 prachtige jongens van bijna 4 en 2 voor deze 2 prachtige jongens heb ik 2 miskramen gehad die allebei spontaan begonnen toen ik na de jongste weer opnieuw zwanger wou worden kwam de eerste miskraam ook weer spontaan 2 maanden later was ik weer zwanger en alles leek geweldig te gaan ik was misselijk had van alles last waar ik bij de jongens nooit last van had en toen eenmaal het hartje klopte waren meer en deel van mijn zorgen ook weg. Tot ik met 10 weken naar een andere echoscopiste moest bij de radiologie ivm galstenen deze wou om mij een plezier te doen ook nog even bij ons baby'tje kijken😔 en toen begon alles hij kon geen hartslag vinden en adviseerde me gelijk de gyneacoloog te bellen waarna ik daar een uur later terecht kon! Ze verklaarde de echoscopiste bij de radiologie voor gek want hij zal t wel verkeerd gezien hebben totdat zij zelf met de echo starten en geen hartslag konden vinden. Mijn wereld storten in want het kindje bleek al 2 weken levenloos te zijn😢 5 juni werd ik gecurateerd dit was een dag na het slechte nieuws de achtbaan waar ik in zat leek maar niet te willen stoppen alle miskramen waren erg en deden me verdriet maar waarom leek deze even net iets erger ik weet het nog steeds niet. Een week na de curretage ben ik naar italie met mijn man en kindjes geweest kon eventjes het verdriet vergeten en lekker ontspannen me even geen zorgen meer maken en goed nadenken over of ik nog wel zwanger wou worden en npg een x die onzekerheid verdriet en angst mee wou maken. Mijn man en ik besloten mijn lichaam maar even rust te geven en even een paar maanden te wachten en dan zouden we misschien nog opnieuw proberen. Op 5 juli had ik de na controle in het ziekenhuis met een echo om te kijken of alles schoon is en wat was ik verbaast toen de gyneacoloog mij vertelde dat ik opnieuw 4.5 week zwanger was er was een mooi vruchtzakje te zien nog niet echt een vruchtje en ik dacht oké moet het eerst nog maar eens zien! 2 weken later had ik weer een echo ditmaal wel een vruchtje geen hartslag de gyneacoloog zei dat dit toch echt een miskraam was en wou me voor de maandag in plannen voor een curretage. Ik was op kapot en kon alleen nog maar huilen ik ben 24 Hoe kan ik in hemelsnaam 5 miskramen krijgen ik sliep niet meer was er slecht aan toe en besloot op zaterdag ochtend het ziekenhuis te bellen het moest er gelijk uit want anders zou ik gek worden. Daar deden ze een echo en wat was ik met stomheid geslagen toen daar een hartslag was. Ik was dolblij en gelukkig maar ook de angst sloeg toe. Vanaf dit moment iedere week een echo iedere week weer een stap voor uit maar na elke echo was ik 2 dagen gerust gesteld en daarna moest ik mezelf heel erg in bedwang houden niet te bellen. Elke x voor ik mijn afspraak heb krijg ik nachtmerries dat ik wakker word met bloed tussen mijn benen of dat dit allemaal niet echt word de zwangerschap niet goed gaat zo echt dat t lijkt als of ik niet gedroomd heb maar t gewoon gebeurt is. Bij 13 weken hebben we geslacht laten bepalen en wat bleek het is een meisje heel erg blij met dit nieuws en hoopte ook dat als ik eenmaal het geslacht wist ik misschien ook wel gerust gesteld er zou zijn en me wat meer daar op kon richten. Maar dat is helaas niet zo afgelopen dinsdag ben ik weer bij de gyneacoloog geweest hij heeft weer naar het hartje gekeken wat prachtig klopte en toch zit ik sinds vannacht weer met een onwijze angst waarmee ik denk zal ik bellen zal ik niet bellen . Misschien komt het ook wel omdat ik me totaal niet zwanger voel ik heb nauwelijks kwaaltjes ben enkelt moe en weet gewoon niet zo goed meer hoe ik met deze angst om moet gaan 😢 Zo dit moest ik even van me af schrijven Xxx
He meid wat een ellende voor jullie. Wat eng en onzeker. Ik kan je niet echt advies geven maar wel een dikke knuffel!! Ik duim voor je. X
Een miskraam is verschrikkelijk. Ik heb een soort gelijk verhaal wat betreft dat hartje was ineens niet meer klopte, gelukkig bleef het bij mij bij 1x. Dan nog was die ene keer genoeg om mij tot de 20 weken onzeker te voelen. Pas toen we een giede 20 weken echo hadden waar ze alles nagekeken hebben was ik rustig. En ik voelde hem vanaf toen ook elke dag dat geeft ook geruststelling. Ik begrijp dus helemaal wat je bedoeld! Probeer toch te genieten voor zover dat gaat. En wat betreft al die muskramen, dat heeft niets met leeftijd te maken, het is de natuur die het vruchtje afbreekt omdat het hoogst waarschijnlijk niet gezond was. Heb je niets aan want dat maakt het niet minder erg. Verdrietig genoeg is het dus gewoon stomne lelijke pech! Heel verdrietig en eigelijk zou geen enkele vrouw dit mee moeten maken heel veel sterkte! En kom op he! Laat je niet gek maken!
Ik herken heel erg wat je zegt. Ondanks dat ik al 5 goede echo's heb gehad kan ik me niet voorstellen dat t goed gaat. Ik zie tegen elke echo op. Bij mij was t namelijk telkens mis bij de echo (MA en Bbz). Ook ik ben telkens 2 dagen gerustgesteld en daarna denk ik wat als ze nu dood zijn? Ik word ook heel verdrietig als mensen me feliciteren dan denk ik hallo??? Feliciteer me maar als ze er zijn want dat is geen garantie. Ik heb na alles wat ik vorig jaar heb meegemaakt hulp gehad maar ook die mevrouw begreep mn verdriet niet. Ik heb geaccepteerd dat n zwangerschap iets heel spannends is. Stapje voor stapje, week voor week. Heel veel sterkte en probeer toch n btje van de kleine dingen te genieten.
Heel herkenbaar! Ook hier twee keer mis gegaan en nu ik weer zwanger ben, vind ik het doodeng allemaal. Ik ben echt bang geworden voor de echo's, hoe dichterbij de echo komt, hoe zenuwachtiger ik word en hoe overtuigder ik er van ben dat we weer slecht nieuws krijgen. Inmiddels al een paar goede echo's gehad, en maandag met 12 weken termijnecho. Ben nu wel blij dat het bijna maandag is, maar heb me er vreselijk druk om gemaakt. Ik probeer nu voor mezelf de knop om te zetten om toch van het positieve uit te gaan, want ik merkte dat ik me steeds slechter ging voelen en dat is ook niet goed. Dus ik hoop nu maar heel erg hard dat het maandag nog steeds goed zit..... Geen tips dus, maar wel ontzettend herkenbaar. Probeer toch die knop om te zetten zodat je toch nog een fijne zwangerschap kunt hebben!
Ik denk echt precies het zelfde inmiddels ben ik weer overstag gegaan en heb vanmorgen toch de gyneacoloog gebeld ik moet heel eerlijk zeggen het ziekenhuis ia onwijs begripvol en mag altijd langs komen maar vanmiddag word het toch maar eens tijd om een actie plan te maken want dit gevoel maakt me helemaal gek. Diep van binnen weet ik dat onze kindjes het allemaal goed doen en dat het plakkertje zijn maar die angst weg duwen is zo onwijs moeilijk en hoe harder ik het weg wuif Hoe harder het terug lijkt te komen
Pff. heftig meid. Ook ik herken die angst, maar jouw verhaal is echt heftig. Ik heb geen miskramen gehad. Misschien eens met de gyn praten over je angst? Of met iemand anders? Je bent pas 14 weken. Al een mooie grens bereikt, maar je moet nog zo lang. Hopelijk ga je het kindje snel voelen, dat scheelt al een hoop. Waar ligt je placenta? Ik heb verder geen tips voor je, aangezien ik zelf ook de angsten heb en leef van echo naar echo! Bij mn dochter was het nog erger. Nu heb ik er nog 1tje rondlopen en dat scheelt wel een hoop. Daarnaast helpt mijn geloof in God mij door deze tijd heen! Maar ook daarna. Want ook nadat ze geboren zijn blijf je je zorgen maken. Dat zal je vast wel herkennen. Probeer het toch een beetje los te laten en te genieten. Anders worden het lange weken! Goed van je dat je het van je afgeschreven hebt. Dat helpt soms al heel goed!
Mijn placenta ligt in mijn rug zei ze vandaag kindje loopt een paar dagen voor in groei en ga nou het kwetsbare zwangere traject in dus ben heel benieuwd
Zelf heb ik geen miskraam gehad, maar ik snap je angst. Ik weet heel goed wat er allemaal mis kan gaan. Zelf ben ik ook nooit gerust. Omdat de angst groot was, heb ik uiteindelijk een doppler gekocht om zelf naar de harttoontjes te kunnen zoeken. En amai, ik ben een pak geruster. Daardoor had ik gisteren ook geen grote zenuwen om naar de echo te gaan. Ik wist dat hte kindje nog leefde en heb gisteren te horen gekregen dat alles prima was. Voor mij is dat apparaatje een hele geruststelling. Ik gebruik het niet elke dag, pak 2x/week tot 1x/week. Maar het is voor mij een magisch moment Groetjes en veel succes met je meisje!