overenthousiaste opa

Ik begrijp je heel goed. Ik heb zo ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik zal je vertellen hoe we het aan hebben gepakt.

Ik ben in gesprek gegaan met mijn man. Wat vind hij te ver gaan en waarin moet ik een stapje terug doen. Toen we op 1 lijn zaten en het moment daar was hebben we wat dingen genoemd. Net zoals bij jou waren dit begripvolle gesprekken, maar ging het daarna toch weer 'mis'.

Nu ben ik erachter dat het het beste werkt als ik gewoon de dingen die me storen direct zeg op het moment dat het gebeurd. Dat hoeft niet bot te zijn. Zo van:"oh wacht maar even, ligt misschien aan mij, maar ik vind het fijn om dit zelf te doen" (of "anders laat hem maar even
Ook heb ik zelf wat meer een relaxte houding aangenomen. Wij kiezen ervoor zl naar opa en oma te brengen ipv een kdv. Dan weet je ook dat de band tussen ouders en opa en oma persoonlijker is dan als het contact dat je zpu hebben met kdv leidsters.
Op de punten die ik erg belangrijk vind vertel ik open hoe wij er over denken. Zoals gezond eten en wanneer wel zoete sapjes drinken. En als ze een nachtje oppassen zet ik soms gewoon wat dingen op papier.

Als mijn schoonvader mijn zoon al op de stoep tegemoet komt, hou ik hem gewoon vast tot we binnen zijn en ik doe de jas uit. Gewoon omdat ik dat normaal vind. En als hij het toch probeert zeg ik: "Lukt wel hoor."

En op een rustig moment vertelde ik bijvoorbeeld dat ik het zo mooi vind om te zien hoe goed zl zichzelf kan vermaken. En zeg ik dat ik zie dat hij daardoor een zelfverzekerd mannetje wordt met een eigen karakter. Ik denk dat ze dit wel oppikken.

Ik merk ook dat mijn zoon begint te snappen wat het verschil is tussen thuis en opa en oma. En dat hij thuis niet de hele dag applaus krijgt voor alles.

Ook gaan we niet meer in op theorieën over wat het beste is voor hem. Het leek soms wel alsof ze dachten dat ze hem beter kenden als wij zelf. Ook vertellen we minder. De twijfel over de keuze voor welke peuterspeelzaal bijvoorbeeld of als hij 's nachts spookt of een keer minder goed eet.

Realiseer je dat opa en oma zijn een totaal nieuwe ervaring is. Iedereen moet opnieuw de balans vinden in relatie tot elkaar. Geef je schoonvader daar de kans voor (en wees ook wat minder gesloten dus).

 

Dan zou ik zeker zeggen 'laat het los'. Dat opa en oma verwennen is nu eenmaal wat bij ze hoort. Misschien niet meer bij ze gaan eten met de kleine, maar lekker thuis en daarna quality time voor je kleine.

 

Het lijkt me volstrekt normaal en gezond voor een kind van 1,5 dat de moeder er problemen mee heeft dat afgeleid blijft door flimpjes kijken... De hele dag flimpjes op YouTUbe kijken is namelijk niet bepaald goed voor de ontwikkeling van de hersentjes op zo'n jonge leeftijd. Ik ben echt een beetje flabbergasted dat iemand dit niet als een probleem kan zien. Als het nou één keer per jaar gebeurt, maar het klinkt toch vrij structureel.


Als het om mijn kinderen zou gaan en als ik niet zou verwachten dat opa zijn oppasgedrag op verzoek zou aanpassen op zoek gaan naar een andere oppas. Af en toe een keer een flimpje is echt geen probleem, maar uren achter elkaar en dat regelmatig valt wat mij betreft niet recht te praten voor zo'n jong kindje.

Verder kan ik me ook goed voorstellen dat je het irritant vindt dat je kindje niet aan zelf spelen toekomt.

 

Hier sluit ik me bij aan.

Natuurlijk kan het bij opa en oma best een beetje soepeler. Maar op mij komt het heel raar over dat opa werkelijk de hele dag bezig is met zijn kleinkind. Tuurlijk horen bij opa en oma extra verhaaltjes en een keer samen een filmpje kijken en samen een rondje lopen is natuurlijk ook geweldig.
Maar TS haar verhaal komt op mij over als op een zeer ongezonde manier aandacht geven aan je kleinkind.
Het lijkt mij een hele gewone reactie van opa om te zeggen als mama eraan komt: 'kijk eens wie daar is? De pc gaat uit en een andere keer kijken we verder.'
Eigenlijk raar dat de binnenkomst van mama genegeerd wordt door beiden. Kleinkind volgt wel opa's voorbeeld op!!

Ik kan me frustratie van TS goed voorstellen.

Ik denk dat je eerst moet beginnen aan een gesprek met je partner en als je het samen eens bent het toch aankaarten bij opa en oma.
Op deze manier aandacht krijgen van opa is voor je kind echt niet goed.
Zij vind dat normaal en zal zulk gedrag blijven eisen. Nu is ze nog jong genoeg om dat bij te sturen. Nu lijkt het nog schattig om opa bijv. zo bezig te zien met zijn kleindochter van 1,5 jaar. Maar als ze ook zulk gedrag blijft vertonen in bijv. een restaurant als ze een jaar of 6 is vind niemand dat meer amusant hoor.

 

Dit dus.

Ik sluit me aan bij de meningen van de meesten hier in het topic, maar ik vind het wel vreemd dat er eigenlijk niemand valt over het feit dat je dochtertje de hele dag filmpjes kijkt.

Dat zou ik denk ik nog het aller vervelendst vinden. Dat is gewoon echt niet goed voor zo'n kleintje!

Ik zou dus een gesprek aangaan en de echt storende (pedagogische) dingen, zoals het niet willen eten en het continu filmpjes kijken, bespreken en de overige dingen een beetje laten gaan.

 

Onderstaande stukje komt toch echt uit jouw beginpost:

Dus is het niet raar dat wij denken dat iedereen denkt dat er wel hele dagen filmpjes wordt gekeken.

 

Hier gaat het net zo. In het begin vond ik het ook wel eens irritant, nu heb ik het los gelaten en vind ik het alleen maar leuk voor mijn kinderen dat ze zo een goede band met hun opa en oma hebben. Ze vinden het er ook fantastisch.
Als ik aan kom hoef ik niet eens aan te bellen want oma gooit de deur meteen al open. Tegen mij wordt geen gedag gezegd, de kinderen worden meteen begroet. Jasje en schoentjes gaan uit en het speelgoed wordt tevoorschijn gehaald. Mijn zoontje roept dan meteen al 'doei mamma!' (oftewel, wieberen) Er wordt dan de hele dag met hem gespeeld. Als ik de kinderen kom ophalen en mijn zoontje zit toevallig met opa en oma een filmpje te kijken, hoeven ze deze echt niet pats boem uit te gooien omdat ik binnen kom hoor. Het gaat om de kinderen hun plezier, niet om de mijne. En ik ben nog vaak zat met de kinderen alleen.

 

Dit.

Maar ik vind het wel een verschil uitmaken of dit ontspannen gebeurt of dat opa en kleinkind zich echt afzonderen, met de rug naar iedereen toe. Dit doe ik ook niet als ik mensen over de vloer heb. Ik zou gewoon zeggen: "Hey, kom eens voor dat scherm weg joh, ik heb je gemist." Niet per se een boodschap voor je kindje, maar misschien wel wat duidelijker voor opa.

En trouwens als je als moeder zijnde hetzelfde gedrag zou vertonen, dan wordt dat vaak gezien als ongezond en claimend. Zelfs al is het kindje pas geboren. Waarom moet je het als moeder dan wel normaal vinden als een ander dit met je kind doet?

Mij helpt het ook om er een beetje boven te staan. Niet denigrerend, maar minder emotioneel. Zo van ach, die mensen doen ook maar alles vanuit liefde, straks als ik thuis ben komt het weer helemaal goed met de regeltjes.
Wel zou ik de belangrijkste dingen, zoals ik al zei echt bespreken. Maar pick your battles. Je zal merken als je op minder belangrijke punten wat meer ontspant, dit je relatie met je schoonvader ten goede doet. Dat verbeterd de sfeer.

En ik vertrouw erop dat als mijn zoon ouder wordt, hij steeds meer zijn eigen gang wil gaan. Nu wordt hij bijvoorbeeld wel eens boos als je zijn treintjes aan elkaar hebt geklikt. Hij wilde het dan liever zelf doen. Nog een paar maandjes en hij duwt mensen wel opzij als hij zelf wilt spelen

 

TS wat vind je man eigenlijk van de situatie? Ik begrijp dat hij vaak mee gaat met ophalen. Vind hij het ook storend of vind hij het juist leuk?

 

Maar even serieus, het gaat om 1,5 dag in de 2 a 3 weken. Kind gaat er niet dood van, word er niet ziek van, word er niet slechter van. Vind het alleen maar erg leuk.

Natuurlijk is het vervelend als je je er zelf niet goed bij voelt, maar je kan het ook van een andere kant proberen te zien en het proberen los te laten. Die lieve mensen houden zielsveel van jouw kindje en jouw kindje vind het er fantastisch. Er zijn zo ontzettend veel ergere dingen in de wereld.

Probeer gewoon te genieten van het feit dat jouw kindje daar gelukkig is.

 

Heb je openingspost gelezen en niet alle reacties maar ik begrijp je wel. Zo te lezen is het gedrag van je schoonvader niet in lijn met jullie opvoeding. Als mijn schoonvader zo zou zijn zou ik er ook niet blij mee zijn. Ook hier passen zowel mijn ouders en schoonouders op en natuurlijk is daar verschil in, wel hebben wij vooraf afgesproken dat wij zaken mbt opvoeding aangeven die wij belangrijk vinden en waarvan we graag willen dat het ook bij de opa's en oma's wordt doorgevoerd. Natuurlijk hebben opa en oma meer aandacht voor onze dochter en mag ze daar meer/andere dingen maar vind wel dat dit in proporties moet zijn. Ik wil namelijk niet dat het een verwende dame wordt die altijd alles maar voor elkaar krijgt.
Ik zou nog een keer om de tafel gaan met je man en zijn ouders waarbij je aangeeft dat je het heel fijn vind dat je dochter zo gek op opa is maar dat je bepaalde dingen vervelend vind en dr vele aandacht (en het dus van tafel mogen etc) niet ij lijn met jullie opvoeding is. En dan bij bepaalde momenten, bijvoorbeeld aan tafel hij niet altijd met je dochter mee moet gaan. Wat hij dan verder overdag doet is hun zaak. Zo kan je denk ik wel een mooi compromis krijgen.

Hier krijg ik vaak ook geen knuffel van dl hoor, of als ze een van de oma's ziet wil ze direct daar naar toe. Soms even slikken maar als ik alleen met dr ben ben ik alles dus dan kan ik die andere momenten wel handelen.

 

Als zowel jij als je man het eens zijn lijkt het me toch tijd om eens zonder dochter met opa en oma te gaan praten. Het is jullie kind, dus jullie hebben het voor het zeggen. Als het er op aan komt en het echt over jullie grenzen gaat kunnen jullie de kinderopvang misschien een extra dag inzetten?

Verder denk ik wel dat je ook bij jezelf moet nagaan wat het precies is waar je je aan stoort en dat je daarover het gesprek aangaat. Het heeft geen zin om een bak verwijten over opa heen te gooien, want je dochter heeft het heel erg naar haar zin. Als opa wil oppassen dan gelden regels x en y en als opa zich daar niet aan wil of kan houden (met hulp van oma) dan blijft opa opa, maar geen oppas meer.

 

hoi,

ik herken je frustratie wel.vooral het eet gedeelte was hier ook een probleem. voor al mijn schoonouders maar ook mijn eigen ouders (en broer en zus) voelden zich geroepen om zich te moeien met het eten van onze zoon de tafel verlaten, stil zitten (het hele eet gebeuren eigenlijk) toen hij 1.5 tot 3 jaar was at hij echt niet goed.

mijn man en ik hebben toen samen afgesproken dat als wij ergens gaan eten. zit zoon tussen ons in. als het geholpen of aangemoedigd moet worden, bij gegeven. dan gebeurd dit dus enkel door ons. bemoeienissen worden niet op ingegaan maar vriendelijk genegeerd en aan het kind verteld wat er wel van hem word verwacht. zingen en overbodig annimeren worden afgeblokt met: we zijn nu even aan het eten hoor!

wij zijn geen strenge ouders maar als de hele tafel op een kind zit te kijken, te animeren,.... dan loopt het gewoon mis.

nu is de zoon wat ouder en zit hij langs mij en de dochter zit tussen ons in. zo is de enige manier om ze wat te laten eten. zitten ze anders loopt het telkens weer mis... maar op deze manier heeft ieder zijn vaste plaats rond de tafel ook bij (schoon)ouders.

dus over her eet gedeelte, neem zelf de controle

 

Die ene dag per week of in de paar weken.... Ik vind persoonlijk dat je je een beetje aanstelt. Het is kiezen of delen. Wil je het niet hebben, dan breng je haar gewoon niet een hele dag en maak je gebruik van een Kdv. Dan ga je er een keer s middags op de koffie...

Ik ben juist mega blij en trots als ik m'n ouders met mijn kids zie. Autodeur open en de kids worden al helemaal gek in hun stoeltjes.
Dan rennen naar opa en oma en ja daar krijgen ze wel eens 2 koekjes en dat zou ik zelf nooit doen. Boeiend. En als ik binnenkom dan krijg ik een knuffel en zijn ze weer weg. Het draait duidelijk niet om mij in het huis van opa en oma. Prima, op m'n andere vrije dagen zijn ze weer lekker voor mij.