Ik heb nergens spijt van in mijn leven. Alle keuzes die ik toen maakten, en die achteraf misschien anders hadden gekund of wellicht beter, heb ik toen goed doordacht gemaakt en dat leek mij op dat moment de beste manier of kon ik helaas niet anders. De fouten die ik maakten, daar heb ik veel van geleerd en mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Geen spijt maar als ik alles van te voren had geweten had ik bijvoorbeeld nooit een opleiding gedaan in de dierenbranche maar had ik misschien liever de medische/specialisatie kant op gegaan.. Veel interessanter en uiteindelijk veel meer mee te doen. Wie weet zet ik die stap nog..
Ik heb spijt van dat ik mijn eerste HBO opleiding verknalt heb,al in het eerste jaar. En niet omdat ik het niet kon... Gelukkig ben ik nu opnieuw bezig met een HBO opleiding in dezelfde richting, deze keer wil ik het goed afronden . Ook heb ik er spijt van dat ik niet eerst even alleen heb gewoond maar gelijk samen ben gaan wonen. Dat was ook heel leuk hoor, maar ik denk dat eerst alleen wonen alleen maar goed is voor jezelf. En ik heb spijt dat ik ben gestopt met tekenen. Ik kon het zó goed en vond het zo heerlijk om te doen. Ik heb wel eens geprobeerd het op te pakken maar het lukt me niet meer.
Spijt in wat als. Kan niks meer terug draaien. Een ding zou ik graag over hebben gedaan. Met de kennis van nu. Voor de rest door fouten te hebben gemaakt. Heb ik veel meer geleerd.
Ik heb er spijt van dat wij 4 jaar geleden niet het aanbod van mijn man zijn werkgever hebben geaccepteerd. We kregen het aanbod om 5 jaar naar Canada te gaan. We hebben dit afgeslagen omdat het destijds met de gezondheid van schoonvader niet optimaal ging en we wilden de kinderen niet uit hun vertrouwde omgeving halen. Achteraf hebben we ons besluit teveel op gevoel genomen en niet met verstand. Met schoonvader gaat het prima en de kinderen hadden echt wel geaard. Mijn man heeft er ook spijt van want dit aanbod zullen we nooit meer krijgen en als we het al krijgen dan is het helemaal ingewikkeld omdat oudste kind volgend jaar naar het VO gaat. Misschien als de kinderen groot en zelfstandig zijn
Ik had op het VBO beter mijn best kunnen doen. Was nogal een luie leerling. Ik ben nooit blijven zitten. Heb 2 MBO opleidingen afgerond, 1 op niveau 4 en 1 op niveau 3. Ik heb een goed betaalde baan. Dus ben toch nog best goed terecht gekomen
Dat ik mij door mijn exman heb laten isoleren. Ben zo best veel vriendinnen etc verloren. Nog wel meer dingen van ons huwelijk.
Af en toe spijt dat ik me zo snel gebonden heb. Partner (13 jaar ouder) leren kennen tijdens mijn studies en nog voor ik mijn diploma had bij hem ingetrokken. Had ik niet eerst meer moeten rondreizen? En bijvoorbeeld wél op Erasmus gaan tijdens mijn studies (voor een stuk door mij partner laten schieten). We zijn intussen wel 10 jaar samen en getrouwd. Waren we dus nog wel samen geweest als ik op ontdekkingstocht was gegaan? Had hij op mij gewacht? Af en toe ook de twijfel over mijn studie op hogeschool. Of beter: de exacte afstudeerrichting. Had ik toch niet beter één van de andere 5 opties genomen waar ik nu stiekem van droom? (Ik heb Bedrijfsmanagement optie Accountancy-Fiscaliteit gedaan. Ik twijfel nog altijd of ik niet beter optie Rechtspraktijk was gaan doen.)
Spijt niet echt,teminste ik heb mezelf nogal misdragen als puber, Ik heb een vervelende jeugd gehad waardoor ik mezelf ben kwijt geraakt maar in de puberteit kwam ik mezelf daardoor weer hard tegen, en dat heeft gemaakt tot wie ik nu ben. Ik heb wel spijt, van dat ik het mijn vader en zijn vrouw soms erg moeilijk heb gemaakt.
Ik heb er spijt van dat ik nooit een studie heb gedaan. Bij ons thuis heeft niemand vroeger gestudeerd en het werd ook niet aangemoedigd, ook niet ontmoedigd, dat niet. Gelukkig heb ik ondanks dat wel een goede baan. Onderaan de lat begonnen en steeds een stapje hogerop gekomen. Ook heb ik er spijt van dat ik soms niet goed genoeg luisterde naar wat mijn man vertelde (was dan in mijn hoofd druk met andere dingen en luisterde dan met een half oor).
de keuzes die ik heb gemaakt in het verleden waar ik achteraf spijt van had hebben er eigenlijk altijd op de een of andere manier voor gezorgd dat ik weer bepaalde dingen meemaakte die anders niet hadden gebeurd. Om maar een zijstraat te noemen: mijn man en ik leerden elkaar kennen toen we allebei net uit een lange relatie kwamen, het werkte toen voor geen meter en ben boos naar Spanje geëmigreerd. Ik had eigenlijk enorm spijt want dacht dat ik hem toen voor altijd kwijt was. Toen ik na een jaar terugkwam en we kwamen elkaar tijdens het stappen tegen, kwam het besef dat we elkaar al die tijd zo vreselijk gemist hadden dat we er toen wel serieus voor zijn gegaan. En nu zijn we 7 jaar en 2 kinderen verder spijt is nooit handig, want je weet niet hoe het was gelopen al had je het anders aangepakt.
Ik was gestopt met mijn hbo opleiding en wilde toen werken, helaas overal afgewezen. toen dacht ik ik ga nog een studie doen! Echter kreeg ik toen een baan aangeboden, was tijdelijk maar ze wilde mij een contract geven. Ik met mn stomme kop getwijfeld want ik wilde eigenlijk ook graag voor de studie gaan. Echter had ik het meteen moeten pakken want er kwam daarna een ander afdelingshoofd en werd ik afgewezen voor de baan met de sollcitatie... Maargoed daardoor kwam ik na een jaar op mn huidige werkplek en daardoor een advertentie tegen gekomen voor onderhuur in een huis, en van dat huis weer naar mijn huidige huis nu samen met mn vriend. Dus ja als ik het contract had getekend, had ik niet gehad wat ik nu had... best wel dubbel soms maar ik weet voor de volgende keer dat ik zown kans gewoon moet grijpen. En ik ben eigenlijk wel heel blij hoe de situatie nu is want ik zit er heerlijk bij.
Ik heb van 1 ding echt heel veel spijt, dat ik naar een homeopaat ben geweest en die heeft me volgestopt met antidepressiva. Vervolg een vergiftiging icm lyme. Nu weet ik niet of ik ooit nog kindjes kan krijgen, ik zal hem dit ook nooit of te nimmer vergeven!!! Vooral niet omdat meneer daarna niet thuis was toen ik hem zo hard nodig had, nee ik kon verrekken. Dit is echt het hardste moment in mijn leven geweest en ik heb er zo een trauma van opgelopen dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
Ik heb nergens spijt van, van alle keuzes die ik heb gemaakt goed of slecht heb ik altijd iets geleerd.
Ik heb nergens spijt van. Misschien dat ik dingen met de ervaring van nu achteraf anders had gedaan maar uiteindelijk hebben al die beslissingen en ervaringen me ook gemaakt tot wie ik ben. Achteraf had ik liever direct een bepaalde studie gedaan. Maar die studie heb ik later alsnog gedaan dus zelfs twee hbo studies op zak En ik heb een verschrikkelijke ex maar juist door hem ben ik heel erg goed bewust geraakt can het feit wat ik nu wil. Dus zelfs mijn "verkeerde keuzes" hebben mij verder gebracht.
Van mijn opleiding. Weet nog steeds niet waarom ik de opleiding heb gedaan. Ik heb gelukkig wel de opleiding afgemaakt en er geen schuld aan overgehouden. Hopelijk kan ik weet studeren als de kinderen iets ouder zijn.
Spijt is een groot woord, maar ik had wel eens in een glazen bol willen zien wat er was gebeurd als we toch nog door waren gegaan in de medische molen om een brusje te krijgen. We hadden van tevoren grenzen aan behandelingen afgesproken en hier hebben we ons aan gehouden met als gevolg dat een geen brusje is gekomen. Wat als we toch nog.... Het heeft weinig zin om er aan te denken maar ik zou misschien toch nog net een stapje verder willen gaan dan mijn man.
Dat ik ontslag heb genomen van een veelbelovende baan bij de vakbond, was daar aangenomen zonder ervaring en met alleen een VMBO diploma. Was echt een kans dat ik nooit meer zou krijgen, maar heb met mijn domme kop ontslag genomen na een maand werken. Maar het meest spijt van dat ik mijn HBO opleiding niet heb afgemaakt.